موضوع: منزل به منزل با کاروان عشق

بســــــــم رب الحســـــــــــین

بخشودگی اهل گنه در صف محشر

وابسته به یک گردش چشمان حسین است

شعر استاد شهریار


شیعیان در سر هوای نینوا دارد حسین


خون دل با کاروان کربلا دارد حسین


از حریم کعبه و جدش به اشکی شست دست


مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین


بردن اهل حرم دستور جدش مصطفی است


ورنه این بی حرمتی ها کی روا دارد حسین


آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند


عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین


دشمنش هم آب می بندد به روی شاه دین


داوری بین با چه قوم بی حیا دارد حسین


دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا


با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین


رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش بردند


تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین


اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار


کاندرین گوشه عزای بی ریا دارد حسین

داني كه خدا چشم چرا داده بشر را؟؟

چون ذات خدا عاشق چشمان حسين است..

گودال قتلگاه

محلي که سيد الشهدا «ع » در آخرين لحظات مقاومت، از اسب بر زمين افتاد و شمر يا سنان فرود آمد و سر مطهر امام را از پيکر جدا کرد.گويا نسبت به قسمتهاي ديگر ميدان کربلا، پايين ترين جا بوده است.قتلگاه، محل به شهادت رسيدن امام شهيدان است که خون مطهرش بر خاک کربلا ريخت.در حال حاضر، بيرون از حرم مطهر آن حضرت، سردابي وجود دارد که محل شهادت او محسوب مي شود و سنگ مرمري به بلندي نيم متر از سطح زمين، بصورت قبر، بر روي آن محل قرار دارد.اغلب در آن بسته است و گاهي براي اشخاص معيني باز مي کنند تا زيارت کنند. در طبقه سوم هم سطح با ضريح هم پس از عبور از يک دالان باريک به همين قتلگاه مي رسيم که ضريحي کوچک و چسبيده به ديوار دارد.

«در فکرم آن گودالم که خون تو را مکيده است.هيچ گودالي چنين رفيع نديده بودم. در حضيض هم مي توان عزيز بود، از گودال بپرس »

.

..........................................

عزیز در حضیض !

درختان را دوست می دارم

که به احترام تو قیام کرده اند

و آب را

که مهر مادر توست

خون تو شرف را سرخگون کرده است

شفق آینه دار نجابتت

و فلق محرابی

که تو در آن

نماز صبح شهادت گزارده ای

در فکر آن گودالم

که خون تو را مکیده است

هیچ گودالی چنین رفیع ندیده بودم

در حضیض هم می توان عزیز بود

از گودال بپرس

شمشیری که بر گلوی تو آمد

همه چیز و هر چیز را در کائنات

به دو پاره کرد

اینک هر چیز

یا سرخ است

یا حسینی نیست

خونی که از گلوی تو تراوید

هر چیز و همه چیز را در کائنات

به دو پاره کرد

در رنگ

اینک هر چیز

یا سرخ است

یا حسینی نیست

آه ای مرگ تو معیار !

مرگت چنان زندگی را به سخره گرفت

و آن را بی قدر کرد

که مردنی چنان

غبطه بزرگ زندگانی شد

خونت با خونبهایت - حقیقت -

در یک تراز ایستاد

و عزمت ضامن دوام جهان شد

و خون تو

امضای راستی است

و ستیزه با ناراستی...


علی موسوی گرما رودی

داني كه خدا چشم چرا داده بشر را
چون ذات خدا عاشق چشمان حسين است...



( صلوات الله علیه )

اگه بدونید با این چشمها چه کردن ؟؟؟

اي تشنه شهيد سر بريده
دل از سر و از پسر بريده
در ظهر عطش مگر چه ديدي؟
كز جان و جهان نظر بريدي
اي آب حيات دين احمد
اي كشتي امت محمد
بگذار كه در غمت بميرم
كز چشم تو خون بها بگيرم
بي سروسامان تو ام ياحسين
دست به دامان توام يا حسين
زهره ی منظومه زهرا حسین
كشته ی افتاده به صحرا حسین
عاقبت این عشق هلاكم كند
در گذر كوی تو خاكم كند

[IMG]http://up7.*************/images/5cj7p3u5s8xx6h2nnhy1.jpg[/IMG]

ای تمام هستی ام ، بود و نبودم یا حسین

نقشی از عشق تو دارد تار و پودم یا حسین

عشق تو شد نور مصباح الهدی در سینه ام

روشنی بخش سراپای وجودم یا حسین

کاشکی در حلقۀ «یالیتنا کنا معک»

حسرت و شوق دلم را می سرودم یا حسین

کاش بودم مثل «قاسم» در جدال عشق و مرگ

رمز«احلی من عسل» را می گشودم یا حسین

بی حضور یاد تو ، هستی ندارد لذتی

زندگی را با غمت زیبا نمودم یا حسین

جذبۀ نامت مرا سمت تجلی می برد

غیب را در می نوردم در شهودم یا حسین

ای بهار من که لبخندت نشان زندگی است

آنچه هستی آنچه بودم از تو بودم یا حسین

دست و دوست

کعبه دلها خاک پاک دوست

آنکه جانها تشنه دیدار اوست

کیست عباس ، آن سپهسالار عشق

کز جوانمردیش هر جا گفتگوست

مشک آبش گر ریخت بر روی خاک

تا ابد دین را از آنآب آبروست

دست افشان پای در میدان نهاد

دست افشاندن زمشتاقان نکوست

چشم پوشید از دو دست نازنین

تا دو دستی جان کند تقدیم دوست

دکتر قاسم رسا

ای تمام هستی ام ، بود و نبودم یا حسین

نقشی از عشق تو دارد تار و پودم یا حسین

ای بود و نبودم ، همه چیزم تویی حسین جان

ای سلطان عشق حسین جان

عشق تو مثل یه دونه پیچک بهم پچییده و داره خشکم میکنه یعنی آخر من رو میکشی

مییییییکشیییییی مرااااااااا حسییییییین

خروج سفینة النجاة ( صلوات الله علیه ) از مدینه

زمان : نيمه دوم ماه رجب سال 60 هجري

علّت خروج امام حسین ( علیه السلام ) از مدینه آن بود که یزید در نامه خود به ولید بن عتبه ( لعنة الله علیهما ) فرماندار مدینه خواسته بود که حتماً از چند نفر مخالف خود - که یکی از آنها امام حسین (علیه السلام ) بود - بیعت گرفته شود و بدون بیعت رها نشوند .


أمّا بعد فخذ حسیناً و عبداللَّه بن عمر و عبداللَّه بن الزبیر بالبیعة أخذاً شدیداً لیست فیه رخصة حتی یبایعوا و السلام . وقعة الطف ، ص 75حضرت فرمودند : ... يزيد فردي است شرابخوار و فاسق که به ناحق خون مي ريزد و اشاعه دهنده فساد است و دستش به خون افراد بي گناه آلوده گرديده و شخصيتي همچون من با چنين مرد فاسدي بيعت نمي کند .


ولید ( لعنة الله علیه ) گرچه با خوی مسالمت‏ جویانه خود حاضر به آغشته کردن دست خود به خون امام حسین(علیه السلام ) نبود اما در مدینه افراد باند اموی به ویژه مروان بن حکم ( لعنة الله علیهم و علیه ) که ولید در موارد سخت و از جمله این مورد با او مشورت می‏کرد ؛ او را به شدّت تحت فشار قرار می‏دادند تا خون امام (علیه السلام ) را بریزد .



چنان‏که در همان آغاز وصول نامه ، وقتی ولید با مروان مشورت کرد ، مروان گفت : نظر من آن است که در همین لحظه به دنبال این چند نفر فرستاده و آنان را ملزم به بیعت و اطاعت از یزید کنی و اگر مخالفت کردند ، قبل از آنکه از مرگ معاویه مطلع شوند ، سرهای آنها را از تن جدا کنی ؛ زیرا اگر آنان از مرگ معاویه با خبر شوند، هر کدام به طرفی رفته و اظهار مخالفت کرده و مردم را به سوی خود دعوت می‏کنند . وقعة الطف ، ص 77.



بنابراین ، امام حسین ( علیه السلام ) با توجه به نامناسب بودن شرایط مدینه برای اظهار مخالفت علنی و قیام و نیز در خطر بودن جان خود در این شهر بدون امکان حرکتی مؤثر ، تصمیم به ترک آن گرفت و از آیه‏ ای که در هنگام خروج از مدینه قرائت کردند ، این نکته - که ترک این شهر به علّت عدم احساس امنیت بوده است - آشکار می‏شود .


وقتي مروان بن حکم بيعت با يزيد را از حضرت درخواست کرد امام حسين(عليه السلام) فرمود: اي دشمن خدا! دور شو ، من از رسول خدا شنيدم که فرمود : خلافت بر فرزندان ابوسفيان حرام است اگر معاويه را بر فراز منبر من ديديد او را بکشيد و امت او چنين ديدند و عمل نکردند و اينک خداوند آنان را به يزيد فاسق گرفتار کرده است .


بنا به نوشته ابو مخنف ، اباعبداللّه ( علیه السلام ) در شب 27 یا 28 رجب همراه با خاندان خود ، در حالی‏که آیه‏ ای را که قرآن از زبان موسی‏ ( علیه السلام ) در هنگام خروج از مصر به علّت عدم احساس امنیّت نقل می‏کند ، تلاوت کردند . همان ، ص 85 و 86.



فخرج منها خائفاً یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین . قصص - 21 : موسی‏ از شهر خارج شد ، در حالی که ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثه‏ای عرض کرد : پروردگارا ! مرا از این قوم ظالم نجات بده .

امام حسين ( عليه السلام ) هدف خروج از مدينه را در وصيتنامه اش چنين بيان مي کند :

... و جز اين نيست که براي اصلاح در ميان امت جدم خارج شدم. مي خواهم امر به معروف و نهي از منکر کرده و به راه و روش جدم و پدرم علي (عليه السلام) رفتار نمايم . کسي که به سوي خدا دعوت کند عمل نيک انجام دهد و بگويد از مسلمانان هستم، از خدا و رسولش جدا نمي شود ... اگر در نوشتن نامه ات خير مرا آرزو کرده اي، خدا پاداش تو را بدهد .

بسم الله الرحمن الرحیم
صلی الله علیک یا مولای یا صاحب الزمان ( صلوات الله علیک )
سلام علیکم

ورود سفینة النجاة
حضرت عشق
خورشید کاروان ( صلوات الله علیه )
به
مکّه مکرّمه

زمان : از 3 شعبان تا 8 ذي الحجه سال 60 هجري

امام حسين ( عليه السلام ) در سوم شعبان به مکه رسيدند و در خانه عباس بن عبدالمطلب سکني گزيدند .

مردم مکه و زائران خانه خدا که از اطراف آمده بودند به ديدار حضرت شرفياب مي شدند .

امام حسين ( عليه السلام ) پس از رسيدن دوازده هزار نامه از جانب کوفيان ، مسلم بي عقيل را در روز 15 رمضان به عنوان نماينده خويش به سوي کوفه فرستاد .

امام حسين ( عليه السلام ) طي نامه هايي به مردم بصره و کوفه، سزاوارترين مردم براي خلافت و امامت را اهل بيت(عليهم السلام) معرفي کرد و ...

حضرت با رسيدن نامه مسلم بن عقيل مبني بر بيعت مردم کوفه با وي - ای وای بر من - و از سوي ديگر براي حفظ حرمت خانه خدا ، که تصميم به قتل آن حضرت ، در آنجا گرفته بودند ؛ حج را به عمره تبديل کردند - فدای حج نیمه تمات برم آقا جان - و در 8 ذي الحجه به رغم مخالفت بسياري از دوستان به سوي عراق روانه شد.

بخشي از آخرين سخنرانی های حضرت در مکه :

ما اهل بيت به رضاي خدا راضي و خشنوديم ... هر کس مي خواهد در راه ما جانبازي کند و خون خويش را در راه لقای پروردگار نثار نمايد ، آماده حرکت با ما باشد !




التماس دعا
یاعلی

منمشتعلعشقعلیّمچهکنم

یا أبانا یاصاحب الزمان إستغفرلنا ذنوبنا إنّا کنّا من الخاطئین

دل من گم شد اگر پیدا شد
بسپارید به امانت حسین
و اگر از تپش افتاد دلم
ببریدش به ملاقات حسین
از حسین خواسته ام تا شاید
بگذارد که غلامش بشوم
همه گفتند محال است ولی
دلخوشم من به محالات حسین

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)



چند شب مانده کمر خم بشود
هفتاد و دو عاشق ز زمین کم بشود
چند شب مانده محرم بشود.....

کاش جانم بود قابل تا فدایت می شدم
کاش دستم می گرفتی خاک پایت می شدم

کاش می شد رشته رشته، عضو عضو پیکرم
روز عاشورا طناب خیمه هایت می شدم

کاش بودم بوته ی خاری به دشت کربلا
کاشنا با کودک بی آشنایت می شدم

کاش بودم در گلوی شیرخوارت عقده ای
تا جواب ناله ی واغربتایت می شدم

همه گفتند محال است ولی
دلخوشم من به محالات حسین

به به ! دلخوشم من به محالات حسییییییین ، آقا جانم
( صلوات الله علیه )