موضوع: فضيلت زيارت امام حسين (ع )

((عبدالرحمن بن كثير)) غلام ابى جعفر، از ((حضرت ابى عبداللّه (ع ))) نقل كرده كه آن جناب فرمودند:
اگر يكى از شما طول دهر و عمرش را به حجّ رفته ، ولى به زيارت حسين بن على (ع ) نرود حتماً محقّقاً حقّى از حقوق خدا و حقوق رسول خدا(ص ) را ترك كرده ، زيرا حق حسين (ع ) فريضه و تكليفى است از جانب خداوند كه بر هر مسلمانى واجب مى باشد.
جارى چو گردد بر زبان نام حسين جان
بر دل بتابد پرتوى از نور ايمان
اى آيت فتح و ظفر
بر عاشقان خود نگر
مظلوم حسين جان
مظلوم حسين جان

((محمّد بصرى ))، از ((حضرت ابى عبداللّه (ع ))) نقل كرد:
((امام صادق (ع ))) فرمودند: از پدرم شنيدم به يكى از دوستانشان كه از زيارت (مقصود زيارت قبر امام حسين (ع ) است ) سؤ ال كرده بود فرمودند:
چه كسى را زيارت مى كنى و چه كسى را با اين زيارت اراده مى نمائى ؟ يعنى : با اين زيارت قصد تقرّب به چه كسى را دارى ؟
عرض كرد: مراد و مقصودم خداوند تبارك و تعالى است ، يعنى قصدم تقرّب به خدا مى باشد .
حضرت فرمودند: كسى كه بدنبال زيارت يك نماز بخواند و با اين نماز قصد تقرّب خدا را داشته باشد، در روزى كه خدا را ملاقات مى كند بر او نورى احاطه مى كند كه تمام اشيائى كه او را مى بينند فقط نور مشاهده مى نمايند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسين (ع ) را مورد اكرام قرار مى دهد و آتش جهنّم را از رسيدن به آنها باز مى دارد.
و زائر در نزد حوض كوثر مقامى بسيار مرتفع و مرتبه اى لايتناهى دارد و اميرالمؤ منين (ع ) كه در كنار حوض ايستاده اند با او مصافحه كرده و وى را از آب سيراب مى فرمايد و احدى در وارد شدن بر حوض بر وى سبقت نمى گيرد مگر پس از او و سيراب شدن او، و پس از سيراب گشتن به جايگاهش ‍ در بهشت برگشته و در حالى كه فرشته اى از جانب اميرالمؤ منين (ع ) با او بوده كه به صراط امر مى كند براى وى پائين بيايد و با او مدارا كرده تا از روى آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مى دهد كه حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وى از آن گذر كند.
و نيز با او فرستاده اى است كه اميرالمؤ منين (ع ) آن را فرستاده اند.
سلام ما بر حسين كشته راه خدا
درود بر روح آن تشنه لب نينوا
سلام ما بر قاسم و اكبر و هم اصغرش
به امّ كلثوم و بر زينب غم پرورش

((هشام بن سالم )) از حضرت ابى عبداللّه (ع ) در حديثى طولانى نقل كرده كه شخصى نزد امام صادق (ع ) مشرّف شد و به آن جناب عرض كرد:
اى پسر رسول خدا(ص ): آيا پدر شما را مى توان زيارت كرد؟
حضرت فرمودند:
بلى ، علاوه بر زيارت نماز هم نزد قبر مى توان خواند، منتهى نماز را بايد پشت قبر بجا آورد نه مقدّم و جلو آن .
آن شخص عرض كرد: كسى كه آن حضرت را زيارت كند چه ثواب و اجرى دارد؟
حضرت فرمودند:
اجر او بهشت است مشروط به اينكه به آن حضرت اقتداء كرده و از او تبعيّت كند.
عرض كرد: اگر كسى زيارت آن حضرت را از روى بى رغبتى و بى ميلى ترك كند چه خواهد ديد؟
حضرت فرمودند: روز حسرت ( روز قيامت ) حسرت خواهد خورد.
عرض كرد: كسى نزد قبر آن جناب اقامت كند اجر و ثوابش چيست ؟
حضرت فرمودند: هر يك روز آن معادل يك ماه مى باشد.
عرض كرد: كسى كه براى رفتن و زيارت نمودن آن حضرت متحمل هزينه و خرج شده و نيز نزد قبر مطهّر پول خرج كند چه اجرى دارد؟
حضرت فرمودند: در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده هزار درهم دريافت خواهدنمود.
عرض كرد: اجر كسى كه در سفر به طرف آن حضرت فوت كرده چيست ؟
حضرت فرمودند: فرشتگان مشايعتش كرده و براى او حنوط و لباس از بهشت آورده و وقتى كفن شد بر او نماز خوانده و روى كفنى كه بر او پوشانده اند. فرشتگان نيز كفن ديگرى قرار مى دهند و زير او را از ريحان فرش مى نمايند و زمين را چنان رانده و جلو برده كه از جلو فاصله سه ميل طى شده و از پشت و جانب سر و طرف پا نيز مانند آن اين مقدار مسافت و فاصله منهدم و ساقط مى گردد.
و براى آن دربى از بهشت به طرف قبرش گشوده شده و نسيم و بوى خوش ‍ بهشتى به قبر او داخل گشته و تا قيام قيامت بدين منوال خواهد بود.
آن شخص مى گويد: محضر مباركش عرضه داشتم :
كسى كه نزد قبر نماز بگذارد اجر و ثوابش چيست ؟
حضرت فرمودند: كسى كه نزد قبر مطهّرش دو ركعت نماز بخواند از خداوند چيزى را در خواست نمى كند، مگر آنكه حق جلّ و على آن را به او اعطاء مى فرمايد.
عرض كردم : اجر كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن جناب رود چيست ؟
حضرت فرمودند: زمانى كه شخص از فرات غسل كرده در حالى كه اراده زيارت آن حضرت را داشته باشد تمام لغزش ها و گناهانش ساقط و محو شده و وى نظير آن روزى مى باشد كه از مادر متولّد شده است .
آن شخص مى گويد: عرض كردم :
اجر كسى كه ديگرى را مجهّز كرده و به زيارت قبر آن حضرت بفرستد، ولى خودش بواسطه عارضه و علّتى كه پيش آمده به زيارت نرود، چيست ؟
حضرت فرمودند: به هر يك درهمى كه خرج كرده و انفاق نموده حقتعالى همانند كوه احد حسنات براى او منظور مى فرمايد و باقى مى گذارد و بر او چند برابر آنچه متحمّل شده و بلا و گرفتارى هائى كه بطور قطع نازل شده تا به وى اصابت كرده را از او دفع مى نمايد و مال و دارائى او را حفظ و نگهدارى مى كند.
آن شخص مى گويد: عرض كردم :
اجر و ثواب كسى كه نزد آن حضرت كشته شود چيست ؟ مثلا سلطان ظالمى بر وى ستم كرده و او را آنجا بكشد؟
حضرت فرمودند: اولين قطره خونش كه ريخته شود خداوند متعال تمام گناهانش را مى آمرزد و طينتى را كه از آن آفريده شده فرشتگان غسل داده تا از تمام آلودگى ها و تيره گى ها پاك و خالص شده همان طورى كه انبياء مخلص خالص و پاك مى باشند و بدين ترتيب آنچه از اجناس طين اهل كفر با طينت وى آميخته شده زدوده مى گردد.
و نيز قلبش را شستشو داده و سينه اش را فراخ نموده و آنرا مملو از ايمان كرده و بدين ترتيب خدا را ملاقات كرده در حالى كه از هر چه ابدان و قلوب با آن مخلوط هستند پاك و منزه مى باشد و برايش مقرّر مى شود كه اهل بيت و هزار تن از برادران ايمانى خود را بتواند شفاعت كند.
و فرشتگان با همراهى جبرئيل و ملك الموت متولى خواندن نماز بر او مى گردند و كفن و حنوطش را از بهشت آورده و در قبرش توسعه داده و چراغ هائى در آن مى افروزد و دربى از آن بهشت باز مى كنند و فرشتگان برايش اشياء تازه و تحفه هائى بديع از بهشت مى آورند و پس از هيجده روز او را به ((خطيره القدس )) (بهشت ) برده پس پيوسته در آنجا با اولياء خدا خواهد بود تا نفخه اى كه با دميده شدنش هيچ چيز باقى نمى ماند دميده شود.
و وقتى نفخه دوّمى دميده شد و وى از قبر بيرون آمد اوّلين كسى كه با او مصافحه مى كند ((رسول خدا(ص ) و اميرالمؤ منين (ع ) و اوصياء سلام اللّه عليهم )) بوده كه به وى بشارت داده و مى گويند: با ما باش و سپس او را كنار حوض كوثر آورده و از آن به او مى نوشانند و سپس به هر كسى كه او بخواهد و دوست داشته باشد نيز مى آشامانند.
آن شخص مى گويد: عرض كردم :
اجر و ثواب كسى كه به خاطر زيارت آن حضرت حبس شده چيست ؟
حضرت فرمودند: در مقابل هر روزى كه حبس شده و غمگين مى گردد سرور و شادى منظور شده كه تا قيامت ادامه دارد و اگر پس از حبس او را زدند در قبال هر يك ضربه اى كه به وى اصابت مى كند يك حوريّه اى به او داده شده و به ازاء هر دردى كه بر پيكرش وارد مى شود هزار هزار حسنه ملاحظه گرديده و هزار هزار لغزش و گناه از او محو و زائل گشته و هزار هزار درجه ارتقاء داده مى شود و از نديمان رسول خدا(ص ) محسوب شده تا از حساب فارغ گردد و پس از آن فرشتگانى كه حَمَله عرش هستند با او مصافحه كرده و به او مى گويند: آنچه دوست دارى بخواه . و زننده وى را براى حساب حاضر مى كنند پس هيچ سئوالى از او نكرده و با هيچ چيز اعمالش را نسنجيده و محاسبه نكرده بلكه دو بازويش را گرفته و او را برده و به فرشته اى تحويل داده و آن فرشته به او جرعه اى از ((حميم )) (آب داغ جهنم ) و جرعه اى از ((غسلين )) (آب چرك كه از پوست و گوشت دوزخيان جارى مى باشد) مى چشاند و سپس او را روى تكه اى سرخ از آتش قرار داده و به وى مى گويند: بچش چيزى را كه دست هايت بواسطه زدن شخصى كه او را زدى براى تو پيش فرستاده اند، كسى را كه زدى پيك و پيام آور خدا و رسول خدا بود و در اين هنگام مضروب را آورده و نزديك درب جهنّم نگاه داشته و به او مى گويند: به زننده خود بنگر و به آنچه به سرش آمده نظر نما آيا سينه ات شفاء مى يابد؟ اين عذابى كه به او وارد شد بخاطر قصاص براى تو مى باشد، پس مى گويد:
حمد خدا را كه من و فرزند رسول خدا را يارى فرمود

((عبداللّه بن بكير)) در ضمن حديثى طولانى مى گويد: حضرت ابو عبداللّه (ع ) فرمودند:
اى ابن بكير خداوند متعال از بقاع و اماكن روى زمين شش بقعه را اختيار فرموده :
بيت الحرام ، حَرَم ، مقابر انبياء، مقابر اوصياء، مقابر شهداء، و مساجدى كه نام خدا در آنها برده مى شود.
اى ابن بكير، آيا مى دانى اجر كسى كه قبر حضرت ابى عبداللّه الحسين (ع ) را زيارت كند چيست ؟
هيچ صبح و بامدادى نيست مگر آنكه هاتفى از فرشتگان بالاى قبر آن حضرت فرياد مى كند: اى خواستاران خير رو كنيد به برگزيده خدا و كوچ كنيد بطرف ارجمندى و بزرگى و بدين ترتيب از ندامت و حسرت در امان باشيد.
اهل مشرق و مغر ب نداء اين هاتف را مى شنوند، مگر جنّ و انس و در زمين هيچ فرشته اى از فرشتگان حافظ و نگهبان در وقتى كه بندگان خواب هستند باقى نمى ماند، مگر آنكه به قبر مطهّر روى آورده و هجوم مى كنند تا در آن مكان مقدّس حقتعالى را تسبيح نموده و از درگاه جلالش بخواهند تا از آنها راضى گردد.
و هيچ فرشته اى در هوا باقى نمى ماند كه نداء هاتف را شنيده ، مگر آنكه در جواب آن حق تعالى را تقديس مى كند و بدين ترتيب اصوات و صداهاى فرشتگان بلند و قوى شده پس اهل و سكنه آسمان دنيا به آنها جواب داده و در نتيجه اصوات و صداهاى فرشتگان و سكنه آسمان دنيا تشديد يافته به حدّى كه طنين آن به اهل و سكنه آسمان هفتم رسيده و بدين ترتيب انبياء عظام صداهاى ايشان را استماع كرده پس رحمت و صلوات بر حضرت امام حسين (ع ) فرستاده و زائرين آن حضرت را دعاء مى كنند.
بار بگشائيد اينجا كربلاست
آب و خاكش با دل و جان آشناست
السلام اى سرزمين كربلا
السلام اى منزل نور خدا

از حضرت ابى عبداللّه (ع ) نقل كرده ، وى گفت : محضر مبارك امام (ع ) عرضه داشتم : من به شهر ((ارجان )) وارد شده و در آنجا نازل شدم ولى قلب و دلم آرزوى زيارت قبر مطهّر پدر بزرگوارتان را داشت لذا از شهر به قصد زيارت آن جناب خارج شدم امّا دلم ترسان و لرزان بود و از خوف و ترس ‍ سلطان و ساعيان و عمّام وى و مرزبانان تا زمان مراجعت در وحشت و دهشت بودم .
حضرت فرمودند:
اى پسر بكير آيا دوست ندارى كه خداوند تو را از كسانى كه در راه ما ترسان و خائف مى باشند محسوب فرمايد؟
آيا مى دانى كسى كه به خاطر خوف ما خائف باشد حقتعالى او را در سايه عرش مكان دهد و هم صحبتش حضرت امام حسين (ع ) در زير عرش ‍ مى باشد و حق تعالى او را از فزع هاى روز قيامت در امان مى دارد، مردم به فزع و جزع آمده ولى او فزع نمى كند، پس اگر فزع كند فرشتگان آرامش كرده و بواسطه بشارت دادن قلبش را ساكت و ساكن مى نمايند.
زنده با عشق حسينم كه جهان زنده اوست
خادم درگه اويم كه ملك بنده اوست
كربلا پايگه عشق حسين بن على است
كه به پا دين حق از دولت پاينده اوست
خاتم حلقه جود است و سليمان وجود
لاله گون جامه ايثار برازنده اوست
عشقبازان حريمش همه مهپاره نور
رخ عبّاس بهين اختر تابنده اوست
ز عطش سوخت گل باغ ولايت افسوس
تا ابد نهر فرات است كه شرمنده اوست
حنجر غنچه اش را ناوك دشمن بدريد
عالمى واله و مفتون شكر خنده اوست
چون ((كميل )) است زجان شاعر درگاه حسين
شاملش در دو جهان مهر فزاينده اوست

((عبداللّه بن عبدالرحمن اصم )) نقل كرده :
حديث گفت براى ما ((معاذ))، از ((ابان ))،كه گفت :
از او شنيدم كه مى گفت :
حضرت ابوعبداللّه (ع ) فرمودند:
كسيكه به زيارت قبر ((حضرت ابا عبداللّه الحسين (ع ))) رود محققا به رسول خدا و به ما اهل بيت احسان نموده و غيبتش جايز نبوده و گوشتش بر آتش ‍ حرام است و در مقابل هر يك درهمى كه انفاق كرده خداوند متعال انفاق اهالى و سكنه ده هزار شهرهائى كه در كتابش مضبوط و معلوم است را به او اعطاء مى فرمايد، و بدنبال آن حوائج و نيازمندى هايش را روا مى فرمايد، و آنچه را كه از خود باقى گذارد حقتعالى حافظ آنها است و در خواست و سؤ ال چيزى از خدا نمى كند مگر آنكه بارى تعالى اجابتش مى فرمايد اعم از آنكه سريع و بدون مهلت حاجتش را روا كرده يا با تاءخير و مهلت آنرا برآورده نمايد.
السلام اى كعبه آمال ما
اى صفا و شور عشق و حال ما
خاك تو دارالولاى اهل دل
مروه و سعى و صفاى اهل دل
كربلا بوى خدايى مى دهى
عطرناب آشنايى مى دهى

((حلبى ))، از حضرت ابى عبداللّه (ع ) در ضمن حديث طويلى نقل كرده ، وى گفت :
محضر مبارك امام (ع ) عرضه داشتم : فدايت شوم چه مى فرمائيد درباره كسى كه با داشتن قدرت زيارت آن حضرت را ترك مى كند؟
حضرت مى فرمايند: مى گويم :
اين شخص عاق رسول خدا(ص ) و عاق ما اهل بيت مى باشد و امرى كه به نفع او است را سبك شمرده است .
و كسى كه آن حضرت را زيارت كند:
خداوند متعال حوائجش را برآورده نمايد و آنچه از دنيا مقصود او است را كفايت فرمايد.
و نيز زيارت آن حضرت موجب جلب رزق براى زائر مى باشد.
و آنچه در اين راه انفاق كرده بر او باقى مانده و جانشين و يادگارش خواهد بود و همچنين زيارت آن حضرت موجب مى شود:
گناهان پنجاه ساله او آمرزيده شده و وى به اهلش بازگردد در حالى كه بر عهده اش نه وزر و وبالى بوده و نه لغزشى و آنچه از گناه در صحيفه اعمالش ‍ ثبت شده جملگى محو و پاك مى گردد.
اگر زائر در سفر زيارت فوت شود فرشتگان نازل گشته و او را غسل مى دهند و نيز درب هائى از بهشت به روى او گشوده مى شود و نسيم خوش آن در قبر بر او وزيده و در قبر پراكنده و منتشر مى گردد.
و اگر وى در سفر زيارت سالم و از گزند مرگ در امان ماند دربى به روى او گشوده مى شود كه رزق و روزى وى از آن نازل مى گردد و در مقابل هر درهمى كه انفاق كرده ده هزار درهم قرار داده مى شود و آن را براى وى ذخيره كرده و هنگامى كه محضور شد و از قبر بيرون آمد به او گفته مى شود:
در مقابل هر درهمى كه در سفر زيارتت خرج كردى ده هزار درهم مال تو است و خداوند به تو نظر نموده و آنها را نزد خودش براى او ذخيره خواهد كرد

((صفوان جمّال )) از حضرت ابى عبداللّه (ع ) حديثى طولانى را نقل كرده و در ضمن آن مى گويد:
محضر مبارك امام (ع ) عرضه داشتم : چه اجر و ثوابى است براى كسى كه نزد قبر مطهّر آن حضرت (امام حسين (ع )) نماز بخواند؟
حضرت فرمودند:
كسى كه نزد قبر آن جناب دو ركعت نماز بخواند چيزى را از خدا نخواسته مگر آنكه حق تعالى آن را به وى اعطاء مى فرمايد.
عرض كردم : چه اجر و ثوابى است براى كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن حضرت رود؟
امام (ع ) فرمودند:
هنگامى كه با اراده زيارت آن حضرت از فرات غسل مى كند تمام گناهانش ‍ ريخته شده و پاك مى گردد، مثل اينكه تازه از مادر متولد گرديده .
عرض كردم : ثواب و اجر كسى كه خودش بخاطر جهتى نمى تواند به زيارت رود ولى ديگرى را مجهّز ساخته و به زيارت فرستد چه مى باشد؟
حضرت فرمودند:
در مقابل هر يك درهمى كه خرج كرده خداوند متعال به قدر كوه اُحُد از حسنات به وى داده و چند برابر هزينه اى را كه متحمل شده برايش باقى مى گذارد، و نيز بلاهائى كه نازل شده را از وى دور مى گرداند و همچنين مال و دارائى وى را حفظ و نگهدارى مى فرمايد.
بجز كربلا آرزوئى ندارم
كه بى او به محراب روئى ندارم
بود مُهر محراب من خاك پاكش
ز بهر وضو آبروئى ندارم
به سوى حسين است روى نيازم
دگر چشم رحمت به سوئى ندارم

((محمّد بن مسلم )) براى ما نقل كرد كه :
محضر مبارك حضرت ابى عبداللّه (ع ) عرض كردم : هرگاه به زيارت پدر بزرگوارتان (حضرت امام حسين (ع )) مى رويم آيا بهمان هيئت و كيفيّتى كه به حج مى رويم باشيم ؟
حضرت فرمودند: بلى .
عرض كردم : پس آنچه بر حاجى لازم است بر ما نيز لازم است ؟
حضرت فرمودند: چه چيزهائى را گفتى ؟
عرض كردم : اشيائى را كه بر حاجى لازم مى باشد.
حضرت فرمودند:
بر تو لازم است كه با همراهانت خوش رفتار باشى ، سخن اندك بگوئى و حتى الامكان تكلّم نكنى مگر به خير.
بر تو لازم است زياد بياد خدا باشى .
و بر تو لازم است جامه و لباس هايت را نظيف و پاكيزه نگاه دارى .
و بر تو لازم است پيش از اينكه به حائر برسى غسل نمائى .
لازم است بر تو كه خاشع بوده و زياد نماز خوانده و بسيار بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستى و به آنچه از تو نيست ومال ديگرى است احترام گذارده و بر ندارى .
لازم است به آنچه حلال نيست نگاه نكرده و چشم خود را از آن فرو ببندى .
لازم است وقتى برادر ايمانى خود را نيازمند ديده و ملاحظه كردى كه بواسطه نداشتن نفقه از ادامه عمل عاجز است به ديدنش رفته او را كمك كرده و به مواسات با او رفتار نمائى .
بر تو لازم است تقيه كه دين تو به آن قائم است را رعايت كنى .
واجب است از آنچه منهى هستى و از خصومت و دشمنى و زياد قسم خوردن و از جدال كردن كه در اثناء آن به خوردن قسم مبادرت مى ورزى اجتناب و دورى كنى .
و وقتى به اين دستورها عمل كردى البتّه حجّ و عمره تو تمام و كامل بوده و به واسطه صرف نفقه و دور شدن از اهل و عيالت و روى تافتن از آنچه به آن مايل هستى از كسى كه آنچه نزدش بوده و تو آن را طلب كردى استحقاق پيدا مى كنى كه از سفرت مراجعه كرده در حالى كه مغفرت و رحمت و رضوانش شامل تو شده باشد.
دوش ديدم عاشقى صحرا نورد
خواندم از نقش جبينش خطّ درد
در سكوتش يك جهان فرياد بود
از علائق فارق و آزاد بود
گفتم اى مجنون شيدا عشق چيست ؟
پاكبازى چيست آيا عشق چيست ؟
در جوابم گفت از خود رستن است
تار و پود خويش را بگسستن است
عشق يعنى زندگى دادن جان بهر او
لن تنال البرّ حتّى تنفقوا
عشق گويد شمع شو در بزم يار
سوختن را پيشه كن پروانه وار
عشق يعنى جان فشاندن در نبرد
عشق يعنى پافشردن همچو مرد
عشق يعنى تيغ حيدر بى نيام
عشق يعنى ذوالفقار سرخ فام

((حضرت امام صادق (ع ))) فرمودند:
هنگامى كه اراده زيارت حضرت حسين (ع ) را نمودى پس آن حضرت را با حالى غمگين و اندوه ناك و ناراحت و ژوليده و گرفته و گرسنه و تشنه زيارت نما.
زيرا حضرتش كشته شدند در حالى كه غمگين و ناراحت و ژوليده و گرفته و گرسنه و تشنه بودند و از آن جناب حوائج و خواسته هاى خود را بخواه و سپس از آنجا برگرد و آن مكان شريف را وطن براى خود قرار مده .
من از كودكى نو كرت بودام
سگ رو سياه درت بوده ام
من آن مرغ عشقم ايا شمع جمع
چو پروانه خاكسترت بوده ام
به امّن يجيب خداى بزرگ
كه من عاشق مضطرت بوده ام
اگر خوب اگر بد مران از درت
كه من كمترين ذاكرت بوده ام