زنان مؤمن با مردان نا محرم نرم و نازك سخن نگويند
آیه ی شریفه
فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا / 32 : احزاب
ترجمه
... پس با گفتارتان ناز و عشوه مريزيد تا كسي كه در دل او مرض است [در شما] طمع ورزد; و گفتاري نيكو بگوييد.
شرح و تفسیر
احكام حجاب و رعايت عفت براي زنان خود دليل قاطع و كاملي است بر اين كه هدف اسلام از حجاب منزوي كردن زن نبوده است. تأكيد اسلام بر پاك دامني و امر به رعايت مواردي به ظاهر جزئي و نكته هاي باريك، مانند لحن سخن گفتن زنان با مردان نا محرم،دليل بر حضور زن در اجتماع است. اگر اين حضور نباشد، اين فرمانها و آداب هم لزومي پيدا نمي كند; زيرا زن مادامي كه در خانه خويش و در نزد محرمان است نيازي به رعايت حجاب و لحن گفتار خود ندارد. اينها براي زماني است كه قرار است او وارد اجتماع شود. از اين رو قرآن براي همان مصونيتي كه قبلاً گفتيم فرموده است: به گونه اي هوس انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، بلكه به هنگام سخن گفتن جدي و خشك و معمولي سخن بگوييد; نه همچون زناني كه دچار كمبودهاي روحي ورواني و شخصيتي اند و براي جلب توجه ديگران با لحن تحريك كننده سخن مي گويند.در حقيقت، اين فرمان دستوري به رعايت حياست، كه در روايات آمده است: «حيا از ايمان است و ايمان در بهشت است; كسي كه حيا ندارد ايمان ندارد; قله مكارم اخلاق حياست.»