ياد گرفتن و ياد دادن امور ديني لازم و واجب است
آیه ی شریفه
فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ / 122 : توبه
ترجمه
... پس چرا از هر جمعيتي از آنان گروهي كوچ نمي كنند تا دانش عميق تحصيل كنند و قوم خود را آن گاه كه به سوي آنان بازگشتند هشدار دهند، باشد كه آنان [باطناً و عملاً] از زشت كاري برحذر باشند؟
شرح و تفسیر
بر اساس اين آيه، هم فرا گيري علم واجب است و هم تعليم آن به ديگران; و تأكيد بر اين دو عملِ واجب دليل روشني است بر اين كه اولاً، انسان قابليت كسب معرفت و شناخترا دارد; ثانياً، دين و حقايق آسماني شناختني اند; ثالثاً، تحصيل اين شناخت به طور عميق و دقيق بر گروهي از خبرگان واجب است; رابعاً، بر گروهي ديگر، كه در اكثريت اند، بهره گيري از عالمانِ ديني فرض است. اين موضوع در بسياري از روايات معصومان (ع) آمده است; از آن جمله در اين حديث نبوي: «اُغْدُ عالِماً اَوْ مُتَعلِّماً اَوْ مُسْتَمِعاً اَوْ مُحِبّاً و َلاتَكُن ِالْخامِسَ فَتَهْلِكَ.» پيوسته يا دانشمند باش يا دانشجو و يا شنونده سخن دانشمندان و يا دوستدار آنان; هرگز پنجمي نباش كه هلاك خواهي شد.