موضوع: آيه هاي زندگي . . .

اي اهل ايمان، رستگاري در پايداري و دعوت يكديگر به صبر است
آیه ی شریفه
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ / 200 : آل عمران
ترجمه
اي كساني كه ايمان آورده ايد، شكيبا باشيد و ديگران را به شكيبايي فرا خوانيد و در برابر دشمن پايداري كنيد و از خدا پروا كنيد شايد رستگار شويد.
شرح و تفسیر
صبر و شكيبايي و پايداري در راه حق و در مشكلات و بلايا و در مقابله با دشمنان و دربرابر گناهان آن قدر مهم است كه خداوند ده ها آيه قرآن را به بيان آن و تأكيد بر آن اختصاص داده است; در حالي كه بر هيچ يكي از فضايل انساني به اين اندازه تأكيد نشده است. صبر عصاره همه فضايل و سرمايه تحصيل سعادت و خوشبختي است. صابران محبوب خداوندند; او با آنهاست و ايشان را ياري مي كند و به مقام بلند ميرساند; حتي امامان و حجتهاي خويش را چون صابر بودند به آن مقام رساند; و خداوند صبرو پيروزي را دو برادر و يار و همراه قرار داده است; و ثواب صابران را صلوات و رحمت و هدايت از جانب خويش براي آنان مقرر فرموده است.
پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «صبر بهترين مركب سواري است; و خداوند هيچ بنده اي را بهتر و بيشتر از صبر روزي نداده است.»
امام علي (ع) نيز فرمودند: «اَلصَّبْرُ اَلظَّفَرُ»; يعني صبر مساوي با پيروزي است.
جبرئيل (ع) درباره معناي صبر فرموده است: «در سختي و تهيدستي و بيماري، همان گونه باشي كه در آسايش و توانگري و سلامت هستي; و از بلايي كه به تو مي رسد در نزد مخلوق، زبان به شكايت نگشايي.»

به قدر توان تلاش كن نتيجه را به خدا واگذار
آیه ی شریفه
إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ / 88 : هود
ترجمه
... من جز اصلاح، تا آن جا كه بتوانم، نمي خواهم و توفيق منجز به ياري خدا نيست. بر او توكل كردم و به سوي او بازگردم.
شرح و تفسیر
اين جمله از حضرت شعيب (ع) است كه قومش او را به سود جويي شخصي متهم كردند; و او بهآنان گفت من يك هدف بيشتر ندارم و آن اصلاح شما و جامعه شماست، تا آنجا كه قدرت داشته باشم. البته اين هدف تمام انبيا و مصلحان جامعه و پيروان مكتب وحي است: اصلاحخود و جامعه و تلاش در اين راه تا حد توان و براي رسيدن به هدف و تنها از خداوند توفيق خواستن و بر او تكيه زدن و نتيجه كار را به او وا گذاشتن.
امام صادق (ع) فرمودند: «در شگفتم از كسي كه از چهار چيز مي هراسد، اما به چهار چيز پناه نمي برد؟ در شگفتم از كسي كه ميترسد و به اين سخن خداي، عزّوجل، پناه نمي برد: “حَسْبُنااللّهُ وَ نِعْمَالوَكيلُ”; زيرا شنيدم كه خداوند در پي آن فرمود:” فَانْقَلَبُوا بِنعْمَةٍ مِنَاللّهِ و فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ;” و در شگفتم از كسي كه اندوهگين مي شود و به اين سخن خداي، عزّوجل، پناه نمي برد: “لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّي كُنْتُ مِنَالظّالِمين” چون شنيدم كه خداوند در پي آن فرمود: “فَاسْتَجَبْنالَهُ وَ نَجَّيناهُ مِنَالْغَمّ وَكَذلِكَ نُنْجِي الْمؤمنينَ.” در شگفتم از كسي كه به او نيرنگ زده اند، اما به اين سخن خداوند پناه نمي برد:” وَاُفَوِّضُ اَمْري اِلياللّهِ اِنّ اللّهَ بَصيرٌ بِالعِبادِ؛ زيرا شنيدم كه خداوند در پي آن فرمود: “فَوَقاهُ اللّه سَيِّئاتِ مامَكَروُا”; و در شگفتم از كسي كه دنيا و زينتهاي آن را مي خواهد، اما به اين سخن خداي، تبارك و تعالي، پناه نمي برد: “ماشاءَاللّهُ لاقُوَّةََ اِلاّ بِاللّهِ”؛زيرا شنيدم كه خداوند عزيز در پي آن فرمود: اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْك مالاً وَ وَلَداً فَعَسي رَبّي اَنْ يؤتِيَنِ خَيراً مِنْ جَنَّتِكَ.” [آنگاه حضرت فرمودند:]كلمه عَسي در اين آيه به معناي قطعيت و حتميت است.»

نظم و برنامه ريزي داشته باشيد
آیه ی شریفه
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا >>وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا >>وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا >>فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا >>فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا / 1 : نازعات
ترجمه
سوگند به فرشتگاني كه جانها را به قوت مي گيرند (۱) و سوگند به فرشتگاني كه ارواح مؤمنان را به نرمي و آرامي مي گيرند و به ستارگاني كه از مشرق به آرامي بيرون آيند (۲) و به فرشتگاني كه ارواح بشر را پس از قبض به سرعت به سوي بهشت و دوزخ و برزخ ببرند، (۳) سوگند به فرشتگاني كه بر ديوانپ يشي مي گيرند (۴) و سوگند به فرشتگاني كه امور عالم را تدبير مي كنند. (۵)
شرح و تفسیر
آيات ديگري نيز در قرآن مجيد هست كه در آنها خداوند به گروه بندي مختلف فرشتگان و برنامه ريزي براي هر گروه اشاره كرده است. در قرآن، خداوند مدبّر زمين و آسمان و هستي معرفي شده است كه حسابگريِ او در روز قيامت كاملاً عيان و آشكار مي شود و به انسانها نيز توصيه كرده تا برنامه ريزي داشته باشند; خصوصاً در مسائل اقتصادي، برنامه هاي دقيقتري لازم است. البته نظم و حساب و هماهنگي موجود در ميان اجزاي مختلف و موجودات گوناگون عالم، كه در آيات الهي نيز به آنها اشاره شده است،و حتي نظم و هماهنگي موجود درقرآني كه در ۲۳ سال بر قلب مقدس پيامبر اكرم(ص) نازل شده حاكي از حسابگري و برنامه ريزي خداي سبحان است.
علماي برنامه ريزي و مديريت ميگويند كه هر گونه برنامه ريزي بايد شامل سه مرحله باشد:
# شناسايي امكانات و محدوديتها;
# شناسايي و تعيين اهداف كوتاه مدت و بلند مدت يا اهداف نهايي و اهداف واسطه اي;
# انتخاب بهترين روشها براي رسيدن به اهداف در حدامكانات موجود.
امام علي (ع) به هنگام شهادتشان، در وصيت به امام حسن(ع)، فرمودند: «شما و همه فرزندان و كسانم و هر كه را نوشته ام به او مي رسد به تقواي خدا و نظم داشتن در كار سفارش مي كنم.»

البته مشيّت و اراده خدا را در نظر بگيريد

آیه ی شریفه
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا >>إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ / 23 : كهف
ترجمه
هرگز مگوي: فردا چنين مي كنم، مگر خداوند بخواهد...
شرح و تفسیر
ادب بندگي اقتضا مي كند كه بنده در همه كارها و تصميم گيريهاي خود مشيت و اراده خداوند را، كه خالق و مدبّر كلّ هستي است، در نظر بگيرد و عبارت «اِنْشاءَاللّهُ»، (اگر خدا بخواهد) را برزبان جاري كند. عبوديت و بندگي مي طلبد كه عبد بدون محاسبه اراده مولا و ربّ خويش برنامه ريزي نكند و خود را در همه حال تسليم اراده و مشيت و خواست او بداند و از صميم جان به اين شعار توحيدي معتقد باشد كه «لا حَولَ وَلا قُوَّةََ الاّ بِاللّهِ العَلِيّالعَظيمِ»; و اين در حقيقت همان توحيد افعالي است كه بر اساس آن، انسانِ موحد آزادي و اختيار و اراده دارد، اما مستقل ازخدا نيست و وجود هر چيز و تحقق هر امري را به مشيت و اراده الهي وابسته مي داند.
در آيات متعددي از قرآن، اين حقيقت بيان شده است: آنجا كه خداوند درباره پيروزي مسلمانان در جنگ بدر ميگويد: «فَلَمْ تَقْتُلُوهُم وَلكِنَّ اللّهَ قَتَلَهُمْ وَمارَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلكِنَّ اللّهَرَمي» شما نبوديد كه كفار را كشتيد، بلكه خداوند آنها را به قتل رساند و اي پيامبر، آنگاه كه تير مي انداختي تو تير نمي انداختي بلكه خدا مي افكند; و نيز آنجا كه نصرت و پيروزي را فقط ازجانب خداوند مي داند; و آنجا كه خداوند را خالق انسانها و اعمال انسانها معرفي كرده است; و آنجا كه سخن از تأييدات الهي بر مؤمنان و بندگان صالح است. امام علي(ع) مي فرمايند: «گروهي از يهود درباره چيزي از پيامبر پرسيدند. آن حضرت فرمودند:” فردا بياييد تاجوابتان را بدهم و انشاءالله نفرمود.” پس تا چهل روز از آمدن جبرئيل به نزد پيامبر جلوگيري شد. بعد از چهل روز، جبرئيل بر پيامبر فرود آمد و اين آيه را آورد.» در ادامه اين آيه خداوند مي فرمايد : «اگر فراموش كردي پروردگارت را به ياد آر.» در اين باره از امام صادق (ع) پرسيدند،حضرت فرمودند: «يعني اگر فراموش كردي كه اِنشاءَاللّه بگويي، همان زمان كه به يادت آمد اِنشاءَاللّه بگو.»

با خدا باش، پادشاهي كن

آیه ی شریفه
وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ / 3 : طلاق
ترجمه
... و كسي كه بر خدا توكل كند او برايش كافي است...
شرح و تفسیر
در تعريف توكل گفته اند :
توكل آن است كه بر ديگري اعتماد كني و او را نايب خود بگيري. انسان در مواقعي كه با پيچيدگي و دشواري رو به رو مي شود و احساس مي كند به تنهايي نمي تواند مشكل را حل كند فرد توانايي را وكيل خود قرار مي دهد . از اين جهت، هر اندازه علم و قدرت و امانتداري و راستي و علاقه و دلسوزيِ وكيل بيشتر باشد، ارزش وكالت و احتمال پيروزي وحل مشكل افزونتر است. حال اگر شخصي خدا را وكيل خود بگيرد، نه اين كه حق الوكاله نمي گيرد، بلكه به موكلان خود جايزه مي دهد . توكل به خدا ناشي از اعتماد به خداست; و اعتماد به خدا هم از ايمان و شناخت و احساس بندگي سرچشمه مي گيرد. با اعتماد به خداوند، مؤمن بهترين و بزرگترين تكيه گاه را دارد. اعتماد به خدا نردباني است براي ترقي و تعالي و رسيدن به هر مقام عالي. البته بايد دانست كه توكل بر خداوند هرگز به معناي ناديده گرفتن اسباب و علل مادي و راه طبيعي امور نيست. مولوي ميگويد:
گفت پيغــمبر بـــه آواز بلنــد
با تــوكل زانــوي اشتــر ببنـد
رمزِ الكاسب حبيب اللّه شنو
از توكل در سبب كاهل مشو
در قرآن، ده ها بار از توكل سخن به ميان آمده است: در مواردي فرموده كه توكل مؤمنان به خداست; در مواردي توصيه به توكل كرده و فرموده است بايد اهل ايمان فقط به خدا توكلكنند; و در آياتي، سيره انبياي الهي در توكل بر خداوند مطرح شده است.

پيامبر اكرم(ص) از جبرئيل (ع) پرسيد: «توكل بر خداوند بزرگ چيست؟ جبرئيل از سوي حق پاسخ داد: “حقيقت توكل اين است كه يقين داشته باشي مخلوق نه مي تواند زياني به تو برساند و نه سودي و نه مي تواند چيزي به تو ببخشد و نه آن را از تو بازدارد; و در عمل، مأيوس از خلق بودن است.`»

شما را چه شده است كه بر خدا توكل نمي كنيد؟

آیه ی شریفه
وَمَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ / 12 : ابراهيم
ترجمه
چرا بر خدا توكل نكنيم و حال آن كه او راه ما را به ما بنمود؟ و يقيناً بر اذيت و آزاري كه بر ما روا مي داريد صبر خواهيم كرد; و توكلكنندگان بايد بر خدا توكل كنند.
شرح و تفسیر
پيامبر اكرم(ص) فرمودند: «خداوند به يكي از پيامبرانش فرمود: “به عزت و جلالم سوگند كه اميد هر كسي را كه به غير من اميد بندد به يأس بدل مي كنم و در دوزخ جامه ذلت بر او مي پوشانم و از گشايش و فضل خود او را دور مي كنم. آيا بنده من در شدايد و گرفتاريها به غير من اميد ميبندد، حال آن كه شدايد و گرفتاري به دست من است؟ آيا به غير من چشم اميد مي دوزد، حال آن كه بي نيازِ بخشنده منم و كليدهاي درهاي بسته در دست من است و درِ من به روي هر كسي كه مرا بخواند باز است؟ مگر نمي داند كه هر گرفتاري ومشكلي به او برسد جز من كسي توانايي برطرف كردن آن را ندارد؟ پس چه شده استكه مي بينم روي اميد از من برگردانده است; در حالي كه از سرِ جود و كرم خود آنچه راهم از من درخواست نكرد به او دادم و حالا در گرفتاري دست خواهش به سوي غير من دراز مي كند، در حالي كه من پيش از خواهش عطا مي كنم؟ چگونه اگر از من خواهش شود، جواب نمي دهم؟ هرگز چنين نيست. مگر نه اين كه بخشش و كرم از آنِ من است؟مگر نه اين كه دنيا و آخرت در دست من است؟ اگر هفت آسمان و زمين همگي از منبخواهند و خواست همه آنها را برآورم، اين همه به اندازه بال پشه اي از ملك من نمي كاهد. چگونه كم شود ملكي كه من سرپرست آنم؟ پس بيچاره كسي كه مرا نافرماني كند و مراقب حضور من نباشد! `»

در شدايد و گرفتاريها، از نماز و روزه كمك بخواهيد
آیه ی شریفه
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ / : بقره
ترجمه
اي كساني كه ايمان آورده ايد، از صبر و نماز كمك بجوييد كه همانا خداوند با صابران است.
شرح و تفسیر
ما در هر نماز چند بار از خداي سبحان استعانت مي كنيم و مي گوييم: «اِيّاكَ نَعْبُدُ وَاِيّاكَ نَسْتَعينُ»; و در اين آيه، خداوند راه كمك رساني را بيان فرموده است. گويا خداوند فرموده است: ما رايگان كمك نمي كنيم، با صبر (روزه) و نماز از ما كمك بخواهيد، ماكارها را براي كساني كه در مسير مستقيم اند راحت مي كنيم.
در روايت است كه رسول خدا(ص) هر گاه مشكلي برايشان پيش ميآمد به نماز پناه ميبردند و نماز مي خواندند و از آن كمك مي خواستند. حتي پيامبر اكرم(ص) فرمودند:«زماني كه گرما و شدت آن بر شما سخت گرفت، با نماز آن را خنك كنيد; زيرا گرما و حرارت از جوشش جهنم است.» امام صادق (ع) نيز روايت كرده اند : «به هنگامي كه براي اميرالمؤمنين (ع) مشكلي پيش مي آمد، به نماز پناه مي برد و آيه” وَاسْتَعينُوا بِالصّبْرِوالصّلوةٌ”را تلاوت مي كرد.» در حديث ديگري حضرتش فرمودند: «چرا هر گاه غم وِ اندوه دنيا بر شما وارد مي شود ، وضو نمي گيريد و به مسجد نمي رويد و براي رفع اندوه وگرفتاري خود خدا را نمي خوانيد؟ مگر نشنيده ايد كه خداوند مي فرمايد وَاسْتَعينُوا بِالصّبْرِ و الصّلوةِ”»
سِرِّ مطلب هم در بيان امام باقر (ع) است: «آنگاه كه نمازگزار رو به قبله كند، خداوند رحمان رويش را به او مي كند.»
امام صادق (ع) در حديثي ديگر در تفسير اين آيه فرمودند: «مراد از صبر روزه است.هر گاه دشواري و مشكلي سخت به كسي روي آورد، روزه بدارد; زيرا خداوند متعال مي فرمايد “وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِوَالصّلوةِ.»

تجديد قوا براي زندگي به وسيله نماز شب
آیه ی شریفه
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِيلًا >>إِنَّ لَكَ فِي اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا / 6 :مزّمّل
ترجمه
مسلّماً عبادتي كه در شب صورت مي گيرد محكمتر و پابرجاتر و گفتار در آن درستتر و استوارتر است; و تو در روز تلاش مستمر و طولاني خواهي داشت.
شرح و تفسیر
عبادت شبانه با تلاوت قرآن و نماز شب و حالات معنوي و روحاني چنان نشاط و جاذبه ملكوتي در انسان به وجود ميآورد كه آثارش در زندگي روزانه انسان پديدار ميگردد.خداوند به پيامبر، با آن مسئوليت خطير و عظيمِ رهبري امت اسلام، آن هم درجزيرة العربِ آن روز، با آن مشكلات و سختيها، دستور مي دهد از نماز شب نيرو بگيرد تا روزي پرتلاش و بهره داشته باشد. امام علي (ع) فرموده اند : «شبزنده داري مايه تندرستي و خشنودي پروردگار عزيز و قرار گرفتن در معرض رحمت او و پيروي از اخلاق پيامبران است.»

امام صادق (ع) نيز فرمودند: «نماز شب چهره را سفيد و نوراني و انسان را خوشبو مي كند و روزي ميآورد.»
از امام سجاد (ع) سؤال شد: «چرا شبزنده داران از همه مردم خوش سيما ترند؟»حضرت فرمودند: «چون با خداوندخلوت مي كنند و خدا نيز جامهاي از نور بر آنان مي پوشاند.»

دوري از نماز زندگي را بر انسان سخت و تنگ مي كند

آیه ی شریفه
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى / 124 : طه
ترجمه
و هر كه از ياد من روي گردانَد حتماً براي او زندگي تنگيخواهد بود; و در روز قيامت او را نابينا محشور مي كنيم.
شرح و تفسیر
خداوند به موسي (ع) در خلال مناجاتش با او فرمود: «اي موسي، در هيچ حال مرا فراموش نكن و به مال و داراييِ فراوان شاد مشو; زيرا از ياد بردن من دلها را سخت مي كند و همراه ثروت زياد، گناه نيز زياد است.» راستي چه رابطهاي بين دوري از نماز و ذكر خدا و سخت و تنگ شدن زندگي وجود دارد؟ مرحوم علامه طباطبايي به زيبايي اين سؤال را پاسخ گفته اند : «زيرا هر كس پروردگار خود را فراموش كند و به ياد او نباشد راهي برايش نمي ماند، جز اين كه به دنيا توجه كامل كند و آن را مطلوب و هدف خويش قرار دهد و براي به دست آوردن آن بكوشد و تمام همّ و غَمش را صرف درست كردن زندگي خود و توسعه دادن به آن و بهره مند شدن از آن كند.
زندگي چنين كسي، چه كم باشد چه زياد، جوابگوي تقاضا و نياز دروني او نيست; زيرا اين خاصيت دنيا و دنيا طلبي است كه هر چه به دست آورد راضي نشود و سعي كند بيشتر به چنگ آورد و حرصِ او را توقفگاهي نيست. از اين رو نسبت به آنچه ندارد و مي خواهد هميشه ناراحت و ناراضي است. از سوي ديگر، غم و اندوه و نگراني و اضطراب و ترس از پيشامدها و بلاهاي گوناگون،چون مرگ و بيماري و آفات و حسادت بدخواهان و توطئه دشمنان و ناكامي در كوششها و ازدست دادن كسان و چيزهايي كه دوست دارد، او را پيوسته دلتنگ و بيقرار مي كند; در صورتي كه اگر مقام و عظمت پروردگار خويش را مي شناخت و همواره به ياد او و در ارتباط با او بود واو را فراموش نمي كرد (همچون قطرهاي بود كه به دريا وصل شده); در اين حال يقين مي كرد كه نزد پروردگارش حياتي جاودانه و مُلكي زوال ناپذير و عزتي هميشگي و كرامتي بي اندازه درانتظار اوست و مي فهميد كه دنيا گذرگاه است و در مقايسه با آخرت هيچ است و ناچيز. نتيجه چنين ارتباط و تفكر و بينشي اين مي شد كه به همان مقدار از دنيا كه برايش مقدر شده قناعت مي كرد و خود را در تنگنا و سختي قرار نمي داد.»

نيكوترين سخن دعوت به خدا و كار خير است

آیه ی شریفه
وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا / 33 : فصلت
ترجمه
و چه كسي خوش گفتارتر است از آن كه به سويخدا دعوت كند و عمل شايسته به جا آورد...
شرح و تفسیر
دعوت به خدا و حقيقت كاري خدايي است; انبيا نيز كارشان دعوت به خداست; همه پيروان انبيا نيز بايد مانند آنان با بصيرت كامل مردم را به خدا و حق دعوت كنند; دعوتبه خدا دعوت به حياتِ جاودانه و زنده شدن است; حكمت و موعظه حسنه راه دعوت به خداست; پذيرش دعوت به خدا موجب جبران گذشته مي شود ;
نكته مهم آيات پيشگفته در اين است كه بر هر مؤمني واجب است مردم را با بصيرت تمام به خدا دعوت كند و يكي از مصاديق كامل دعوت به خدا امر به معروف و نهي ازمنكر است.
امام علي (ع) فرمودند: «بهترين برادران و ياوران تو كسي است كه كمترين ملاحظه رادر نصيحت كردن تو داشته باشد.» نيز فرمودند: «بهترين برادر تو كسي است كه تو را بادرشتي و تندي به بندگي خداوند وادارد.»

رسول خدا(ص)ز فرمودند: «بهترين دوست و برادرت كسي است كه در راه طاعت خدا ياري ات دهد و از نافرمانيِ او تو را بازدارد و به كسب خشنودي او تو را فرمان دهد.»

از امام علي (ع) پرسيدند: «بدترين يار و همنشين كيست؟» حضرت فرمودند: «كسي كه معصيت خدا را در نظرت زيبا جلوه دهد.»