موضوع: پاسخ ‌هاى سيزده گانه جالب امام هادى (عليه السلام ) به سئوال يحيى بن اكثم

پاسخ ‌هاى سيزده گانه جالب امام هادى (عليه السلام )
به سئوال يحيى بن اكثم
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

يحيى بن اكثم از علماى برجسته (دربارى ) و ازقاضيانى بود كه در عصر ماءمون به عنوان قاضى كهنه كار و زيرك شناخته مى شد سيزده سئوال مشكل را تنظيم كرد و توسط موسى مبرقع (برادر امام هادى (عليه السلام )) براى امام هادى (عليه السلام ) فرستاد تا آن حضرت جواب آن ها را بدهد.



موسى مبرقع نزد برادرش امام هادى (عليه السلام ) آمد و ماجرا را گفت امام هادى (عليه السلام ) لبخندى زد و به موسى فرمود: آيا پاسخش را دادى او عرض كرد من پاسخ آن سئوال ها را نمى دانم امام (عليه السلام ) فرمود: آن سئوال ها چيست ؟


موسى سيزده سئوال يحيى بن اكثم را به ترتيب شمرد:




سئوال اول : مطابق آيه 39 سوره نمل :
قال الذى عنده علم من الكتاب انا اتيك به قبل ان يرتد طرفك فلما رآه مستقرا عنده .
آن كسى كه علمى از كتاب داشت (يعنى وزير سليمان به نام آصف ) به سلمان گفت من تخت بلقيس را پيش از آن كه چشم بر هم نهى نزد تو حاضر مى كنم .
يحيى سئوال من اين است مگر حضرت سليمان (عليه السلام ) به علم آصف محتاج بود؟





سئوال دوم : خداوند در قرآن مى فرمايد: يوسف آيه 100:
ورفع ابويه على العرش وخزواله سجدا يوسف پدر و مادرش را بر فراز تخت برد و آن ها و فرزندانش در برابرش به سجده افتادند سئوال من اين است كه چگونه حضرت يعقوب پيغمبر (عليه السلام ) و فرزندانش براى يوسف سجده كردند؟



سئوال سوم يحى بن اكثم :
طبق آيه شريفه در سوره يونس آيه 93 يا 94
فان كنت فى شك مما انزلنا اليك فسئل الذين يقرؤ ن الكتاب من قبلك اگر از آن چه كه بر تو نازل كرديم در شك هستى از آن ها كه قبل از تو مى خوانند بپرس ؟
سئوال من اين است اين آيه خطاب به كيست ؟ اگر خطاب به پيغمبر است چگونه او شك دارد و اگر خطاب ديگرى است قرآن بر چه كسى جز پيامبر نازل شده است ؟



سئوال چهارم يحيى بن اكثم :
در قرآن كريم خداوند مى فرمايد:
ولو ما فى الارض من شجره اقلام و البحر يمده من بعده سبعه ابحر ما نفدت كلما الله ان الله عزيز حكيم ((لقمان 36)).

منتظر از اين كلمه (ابحر) يعنى درياها مراد چيست و در كجا قرار دارد؟
ترجمه و اگر همه درختان روى زمين قلم شود و دريا براى آن مركب گردد و هفت دريا به آن افزوده شود اين ها همه تمام مى شود ولى كلمات خدا پايان نمى گيرد مرا از ابحر چه چيز است ؟



سئوال پنجم يحيى بن اكثم :
خداوند در سوره زخرف در وصف بهشت مى فرمايد:
وفيها ما تشتهيه الانفس و تلذ الاعين و انتم فيها خالدون ((زخرف آيه 70)).
خداوند مى فرمايد: هر چه دل بخواهد و چشم از آن لذت برد در بهشت موجود است پس چرا خداوند آدم را كه تنها گندم خورد عذاب و كيفر نمود.



سئوال ششم يحيى ابن اكثم :
خداوند در سوره شورى مى خوانيم :
اويزوجهم ذكرانا و اناثا ويجعل من يشاء عقيما انه عليم قدير ((شورى آيه 49 يا 50)).
خداوند اگر بخواهد پسر و دختر را براى آنان جمع مى كند جايى كه خداوند مطابق اين آيه پسران را به بندگانش تزويج كندچگونه قومى را به خاطر اين عمل (لواط) كيفر داده است ؟

پاسخ ها
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

امام هادى (عليه السلام ) به موسى مبرقع فرمود: بنويس او عرض كرد چه بنويسم فرمود (در جوابش ) بنويس :

بسم الله الرحمن الرحيم

خدا تو را به راه راست هدايت كند نامه ات ريسد خواسته اى ما را با اين خرده گيرى ها امتحان كنى تا شايد نقطه ضعفى از ما بيابى و عيب جوئى كنى خدا تو را به خاطر سوء نيت جزا دهد همه سئوال هايت را پاسخ مى گوييم خوب گوش فرا ده و آماده فهم آن باش حواس خود را جمع كن كه حجت بر تو تمام شده است .




جواب امام در مورد سئوال اول :


آن كسى كه علمى از كتب داشت آصف بن برخيا بود و حضرت سليمان (عليه السلام ) از شناختن آن چه را كه آصف مى شناخت عاجز نبود بلكه مى خواست به امت خود از جن انس بفهماند كه حجت بعد از من آصف است و آن علم را سليمان (عليه السلام ) به امر خداوند به آصف سپرده و آموخته بود تا مردم در مورد امامت و راهنمايى هاى آصف اختلافى ننمايند چنان چه در زمان حضرت داود (عليه السلام ) نيز مسائلى به حضرت سليمان (عليه السلام ) تعليم داده شده بود تا پيامبرى و پيشواى سليمان بعد از پدر آشكار گردد و حجت بر مردم تمام شود.





پاسخ سئوال دوم :


در مورد سئوال دوم سجده يعقوب و فرزندانش در برابر يوسف (عليه السلام ) براى اطاعت از خدا و اظهار محبت به يوسف چنان چه سجده فرشتگان بر آدم (عليه السلام ) براى آدم (عليه السلام ) نبود بلكه اطاعت از خدا و اظهار علاقه به آدم (عليه السلام ) بود سجده يعقوب و فرزندانش در برابر يوسف سجده شكر بود.


به شكرانه اين كه خداوند آن ها را در كنار هم جمع نموده است آيا نمى بينى كه يوسف (عليه السلام ) در سوره يوسف آيه 100 پروردگارا بخشى (عظيم ) از حكومت به من بخشيدى و مرا از علم و تعبير خواب ها آگاه ساختى .



پاسخ سئوال سوم :


در مورد سئوال سوم مورد خطاب در آيه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) است و او در آن چه خداوند به او نازل كرده شك نداشت .


ولى جاهلان گفتند چرا خداوند پيامبرى از فرشتگان را نفرستاده است و پيغمبرش را با ما فرقى نگذاشته چرا كه او هم مثل ما مى خورد و مى نوشد و در بازار راه مى رود خداوند وحى كرد كه در حضور اين جاهلان از آن ها كه پيش از تو به كتاب هاى آسمانى آشنا بوده اند

بپرس آيا خداوند تاكنون پيغمبرى براى بشر فرستاده كه نخورد نياشامد و در بازارها حركت نكند تو هم مثل آن ها و اين تعبير كه اگر شك دارى با اين كه پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) شك نداشت از نظر مماشات و همراهى با طرف است

چنان چه خداوند در آيه مباهله دستور مى دهد بياييد تا فرزندان ما و فرزندان شما زنان ما و زنان شما خود ما و خود شما را دعوت كنيم سپس نفرين كنيم و لعنت خدا را بر دروغ گويان قرار دهيم (البته دروغ گويان مسيحيان بودند و در اين امر شكى نبود ولى )

اگر مى گفت لعنت خدا بر شما قرار دهيم مسيحيان براى مباهله حاضر نمى شدند و خداوند مى دانست كه پيامبرش ‍ رسالت هاى او را ابلاغ مى كند و دروغ گو نيست در اين جا نيز پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) به راست گويى خود يقين داشت ولى مى خواست با مدعى به عنوان بى طرف گفت و گو كند.



پاسخ سئوال چهارم يحيى بن كثم :
اگر درخت هاى دنيا قلم شود و دريا را هفت دريا مدد كند و چشمه از زمين بجوشد آب ها تمام شود آن ها پيش از آن كه كلمات خدا پايان پذيرند تمام مى شوند. و هفت دريا عبارت است :

اول چشمه كبريت دوم چشمه يمن سوم چشمه برهوت چهارم چشمه طبريه پنجم آب گرم ماسبدان (محلى در خوزستان ) ششم آب گرم ا فريقيه معروف به لينان هفتم چشمه بحرون و كلما پايان ناپذير خداما هستيم كه فضائل ما بيرون از مرز درك بشر است .


پاسخ سئوال پنجم يحيى بن كثم :
مورد سئوال پنجم البته هرچه از خوراكى و پوشيدنى و سرگرمى كه دل بخواهد و لذت بخش باشد در بهشت وجود دارد و همه را خداوند براى آدم (عليه السلام ) حلال كرده بد اما آن درختى كه خداوند آدم و همسرش را از آن نهى كرده بود درخت حسد بود (كه به عنوان استعاره بر آن نامه درخت ناميده شده است )

خداوند به آن ها سفارش كرده بود كه به چشم حسد بر كسانى كه خدا بر مخلوقات ديگر فضيلتشان داده ننگرند آدم فراموش كرد و بر آن ها حسد برد و عزم و تصميمى نداشت .



پاسخ سئوال ششم :
در مورد سئوال ششم : منظور از جمع بين پسران و دختران اين است كه خداوند گاهى دو نوزاد (دو قلو) پسر و دختر عطا مى كند و دو عددى كه با هم قرين باشند به آن جفت گفته مى شود هر يكى جعفت ديگرى است نه آن كه منظور ازدواج باشد پناه بر خدا كه مرادش نيز نگهاى (از لواط) باشد كه تو ساخته اى كه مجوز زشت كارى تو باشد.

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

سئوال هفتم يحيى بن اكثم :
چگونه در بعضى از دعواها گواهى يك زن كافى است ؟ با اين كه خداوند در مورد مردان مى فرمايد:
واشهدوا ذوى عدل منكم و دومردان عادل از خودتان را گواه بگيريد.
((طلاق آيه 2)).




سئوال هشتم يحيى بن اكثم :
درباره خنثى حضرت (عليه السلام ) (براى تشخيص زن يا مرد بودن و وتعيين ارث ) دستور داد ببيند او در كدام مجرا ادرار مى كند.
سئوالم اين است كه چه كسى بايد اين تحقيق را انجام دهد زن يا مرد اگر زن نگاه كند شايد او مرد باشد و اگر مرد انجام دهد شايد او زن باشد و اين هر دو صورت جايز نيست .



سئوال نهم يحيى بن اكثم :
مردى ديد كه چوپانى با گوسفنده آميزش مى كند چون نگه به صاحب گله افتاد كنار رفت و آن گوسفند در ميان گوسفندان ديگر گم شد اين گوسفندها را چگونه سر ببرند آيا گوشت آن ها حلال است يا حرام ؟



سئوال دهم يحيى بن اكثم :
نماز صبح چرا بلند خوانده مى شود با اين كه از نمازهاى روزانه است و بلند خواند به نمازهاى شب مربوط است ؟



سئوال يازدهم يحيى بن اكثم :
على (عليه السلام ) به ابن رموز (قاتل زبير) آن گاه كه زبير دست از جنگ جمل كشيد و ابن جرموز او را در نماز غافل گير كرد و كشف فرمود ابن صفيه (زبير) را به آتش بشارت ده و با اين عبارت فهماند كه ابن جرموز اهل دوزخ است چرا على (عليه السلام ) كه امام بود اين قاتل را نكشت .



سئوال دوازدهم يحيى بن اكثم :
چرا على (عليه السلام ) در جنگ صفين (جنگ با معاويه ) همه افراد سپاه معاويه را مى كشت چه مهاجر و چه فرارى و چه زخمى ولى در جنگ جمل جنگ با سپاه طلحه و زبير به فرارى و مجروح كارى نداشت و اعلان كرد كه هر كس به خانه ام آيا ايمن است و هر كس اسلحه اش را بيفكند ايمن اس اين اختلاف روش براى چه بود اگر شيوه اول درست بوده ناجار شيوه دوم نادرس خواهد بود.



سئوال سيزدهم يحيى بن اكثم
هرگاه مردى اقرار كند كه لواط كرده آيا بايد حد بخورد يا نه ؟

پاسخ سئوال هفتم :
در مورد سئوال هفتم پذيرش گواهى يك زن تنها در مرود قابله (در موضوع زنده بودن يا مرده بودند نوزاد هنگام ولادت ) است كه اگر آن قابله مورد اطميان باشد گواهى او در اين مورد پذيرفته است و گرنه كم تر از دو زن كافى نيست.



و به حكم ضرورت به جاى دو مرد به حساب مى آيد چرا كه در اين جا مرد نمى تواند كار زن را بر عهده گيرد و اگر تنها كى زن وجود داشت گواهى او با سوگند پذيرفته خواهد شد.



پاسخ سئوال نهم يحيى بن كثم :
در مورد گوسفند و چوپان اگر گوسفند معلوم بود بايد آن را سر ببرند و بسوزانند و گرنه با قرعه تعيين مى كنند به ترتيب كه گله را دو نصف مى كنند و قرعه مى كشند به نام هر يك در آمد نصف ديگر آزاد است ،

باز همين نصف را دو نيمه مى كنند و قرعه مى كشند و اين كار را هم چنان ادامه مى دهند تا دو تا بيش تر نماند آن گاه بين آن دو قرعه مى زنند قرعه به نام هر كدام افتاد آنرا سر مى برند و مى سوزانند و بقيه آزاد مى شوند.



پاسخ به سئوال دهم يحيى بن اكثم :
(راجع به نماز است ) اما بلند خواند نماز صبح براى آن است كه پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) وقتى آن را مى خواند كه هوا تاريك بود از اين جهت بود كه در حكم قرائت هاى شبانه است .




پاسخ به سئوال يازدهم :
در مورد اين كه على (عليه السلام ) فرمود قاتل زبير را به دوزخ بشارت بده اين مژده اى بود كه قبلا پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) داده بود و قاتل از خوارج بود كه در جنگ نهروان شركت كرد و على (عليه السلام ) از اين جهت او را نكشت كه مى دانست او در جنگ نهروان كشته خواهد شد.




پاسخ به سئوال دوازدهم يحيى بن اكثم :
جواب از سئوال دوازدهم اين كه على (عليه السلام ) در جنگ صفين مهاجم و فرارى را مى كشت ولى در جنگ جمل فرارى و زخمى را نمى كشت و تعقيب نمى كرد و همچنين در جنگ جمل آن ها را كه اسلحه خود را مى افكندند يا به خانه ها پناه مى بردند امان مى داد


از اين رو بود كه فرمانده سپاه دشمن در جنگ جمل (طلحه و زبير) كشته شده بود ديگر پايگاه و جمعيتى نداشتند كه به آن باز گردند (فتنه را از سر گيرند) همه به خانه هاى خود برگشتند ديگر جنگ واو معارض نبود آن ها راضى بودند كه كسى به آن ها كارى نداشته باشد

در اين صورت ناگزير وظيفه در برابر آن ها كه در فكر جمع آورى لشگر و از سر گرفتن جنگ نبودند خوددارى از جنگ و آزار رسانى است ولى در جنگ صفين سپاه دشمن به پايگاه خود بازميگشت داراى فرمانده و تجهيزات بود و در فكر تجديد قوا و از سرگرفتن جنگ نبودند خوددارى از جنگ و آزار رسانى است

ولى در جنگ صفين سپاه دشمن به پايگاه خود باز مى گشت داراى فرمانده و تجهيزات بود و در فكر تجديد قوا و از سرگرفتن جنگ به سر مى برد.


سران دشمن شمشير در بين آن ها پخش مى كردند و جايزه به آن ها مى دادند و تجهيزات جنگ را فراهم مى ساختند بيماران را عبادت و دست و پاشكسته شدگان را مداوا مى نمودند به پياده ها مركب و به برهنگان لباس ‍ مى دادند و باز دوباره همه را به ميدان مى فرستاد


از اين رو على (عليه السلام ) اين دو گروه را يكسان نديده وظيفه جنگ با گويندگان لااله الا الله را خوب مى دانست حق را براى آن ها شرح مى داد هر كس حق را نمى پذيرفت شمشير بر رويش مى كشيد جز اين كه توبه كند.



پاسخ به سئوال سيزدهم يحيى بن اكثم :
در پاسخ سيزدهم در مورد مردى كه به لواط اقرار كرده اگر دو شاهد شهادت نداده و او به دلخواه خود اقرار نموده است در اين صورت حاكم شرع مى تواند به او منت نهاده و او را معاف دارد يا كيفر كند آيا سخن را نشنيده اى كه به حضرت سليمان مى فرمايد هذا عطاؤ نا فامنن او امسيك بغير حساب اين نعمت سلطنت و قدرت اعطاى ما است اينك بى حساب به هر كه خواهى ببخش و از هر كس مى خواهى امساك كن .

((سوره ص آيه 38)).

امام هادى (عليه السلام ) در پايان فرومد: به همه سئوال هاى تو (يحيى بن اكثم ) پاسخ داديم آن را فراگير و بدان .

((تحف العقول ، ص 563)).