موضوع: ویژه نامه عید سعید غدیر خم

خطاب آمد پیمبر را بخواند
هر آنکس بود آنجا تا بداند

و آن «اتمام نعمت» بر نبی بود
چه دین ، گر آن نباشد منتفی بود

بگفتا حاجیان را تا بمانند
بگفت « این وحی حق است » تا بدانند

گرفت دست «امیر المؤمنین» را
نمود ابلاغ «وحی آخرین» را

کنون «تکمیل شد» زین لحظه اسلام
نمودم وحی را بی وقفه اعلام

«هر آنکس را پیمبر هست مولا»
«علی اینک پس از من هست مولا»

زمین و آسمان غرق شعف شد
که مولاشان علی «شاه نجف» شد

چه این ابلاغ در حکم مبین بود
علی زین حکم پس « مولای دین » بود

«غدیر » پس آیتی بر نهی جرم است
غدیر احیاء عدل و نفی ظلم است

« ید الّه » بود در دستان « احمد »
گلی خوشرنگ از بُستان سرمد

خدا حکم ولایت داد او را
« جواز هر برائت » داد او را

برائت جوید از ظلم و تعدّی
حمایت سازد از هر درد مندی

بگو « خادم » شروع انتظار است
بهار عزّت است و افتخار است

« ورود مرتضی » شد ابتدایش
« ظهور قائم حق » انتهایش

لب تشنه بود و سینه اش می سوخت صحرا
پیوسته از هرم عطش می سوخت صحرا

کم کم کویرستان سوت و کور مانده
از بارش ابر و طراوت دور مانده؛

دید و شنید آوای محزون اذان را
حس کرد بانگ کاروان حاجیان را:

این بوی ناب عطر فردوس برین است؟
یا نه، نسیم نام خیرالمرسلین است؟

اینجا غدیر است و علی را می شناسد
او از ازل قدر ولی را می شناسد

آن روز خورشید از توان ماه می گفت
مثل همیشه جامع و کوتاه می گفت

با چهره ای لبریز لبخند و تبسم
دست علی را برد بالا، گفت: مردم

بعد از من از امر ولایت سر نپیچید
از یاری مرد عدالت سر نپیچید

فرمود: مردم طبق فرمان های سرمد
این است مرد اول دین محمد

من یک مسلمانم ولی را می شناسم
مولا علی مولا علی را می شناسم

مهر علی را تا ابد در سینه دارم
در سینه از مهر علی گنجینه دارم.


سعیده خلیل نژاد

دشت غوغا بود، غوغا بود، غوغا در غدير
موج مى‏زد سيل مردم، مثل دريا در غدير

تشنگي‌ها بود و توفان بود و شن بود و غبار
محشرى از هر چه با خود داشت صحرا، در غدير

كاروان آرام و بى تشويش لنگر مى‏گرفت
تا بگيرد كاروان سالارشان جا در غدير

گردها خوابيد كم كم، كاروان خاموش شد
تا پيمبر خود چه خواهد گفت آيا در غدير!

تا افق انبوه مردان صحارى بود و دشت
و سكوتى، تا كند آن مرد لب وا در غدير

مرد اما با نگاهى گرم در چشمان شوق
جستجو مى‏كرد محبوبش على را در غدير

پس به مردان عرب فرمود: «بعد از من على است
هر كه من مولاى اويم اوست مولا در غدير»

گردها خوابيده بود و كاروان خاموش بود
خوانده مى‏شد انتهاى قصه ما در غدير

در شكوه كاروان آن روز با آهنگ زنگ
بى گمان بارى رقم مى‏خورد فردا در غدير

اى فراموشان باطل! سر به پايين افكنيد!
چون پيمبر دست حق را برد بالا در غدير

حيف! اما كاروان منزل به منزل مى‏گذشت
كاروان مى‏رفت و حق مى‏ماند تنها در غدير!

عليرضا سپاهى لائين

در «غدیر خم» نگر، نور دل افروز على نیست روزى در جهان، مانند امروز على روز كامل گشتن دین است و اِتمام نِعَم هجده ذیحجّه یعنى، عید پیروز على چون كه از یُمن على، حق، راضى از اسلام شد زین جهت امروز باشد خوش ترین روز على روز توحید است و روز رحمت و روز امید پرده بردارى شد از، حُسن دل افروز على شهر دانش «احمد» است و «مرتضى» دروازه اش انبیا غیر از «محمّد»، دانش آموز على شد ولاى او «حسان» حصن امان امّتش به به از این پرتو مهر گُنَه سوز على