موضوع: ۩۞۩السلام علیک یا قتیل العبرات(ویژه نامه محرم 90)۩۞۩

السلام علیک یا ثارالله




علی یک دسته گل از یاس آورد

ز طوبی شاخه ی احساس آورد

میان باغی از گل های زهرا

خوشا ام البنین "عباس" آورد



بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است
که مرگ سرخ به از زندگى ننگین است

حسین ، مظهر آزادگى و آزادى است
خوشا کسى که چنینش مرام و آیین است

نه ظلم کن به کسى ، نى به زیر ظلم برو
که این مرام حسین است و منطق دین است

همین نه گریه بر آن شاه تشنه لب کافى است
اگر چه گریه بر آلام قلب، تسکین است

ببین که مقصد عالى وى چه بود اى دوست
که درک آن سبب عزو جاه و تمکین است

ز خاک مردم آزاده بوى خون آید
نشان شیعه و آثار پیروى این است

خوشدل تهرانى

السلام علیک یا غریب الغرباء








ای زینب!ای که مردانگی در رکاب تو جوانمردی آموخت ، زنان ملت ما – اینان که نام تو آتش

عشق و درد بر جانشان می افکند به تو محتاج اند بیش از همه وقت ، جهل از یک سو به

اسارت و ذلتشان نشانده است و غرب از سوی دیگر به اسارت پنهان و ذلت تازه شان

می کشاند و از خویش و از تو بیگانه شان می سازد.


(دکتر علی شریعتی)

السلام علیک یا سلطان کربلا

ما باید اهل محاسبه باشیم، هر چند اهل توبه نباشیم و تدارک نکنیم، خود محاسبه مطلوب است.

اگر بدانیم فلان روز حسینى ـ علیه‏ السّلام ـ و فلان روز یزیدى هستیم، بهتر از این است که اصلاً ندانیم یزیدى هستیم یا حسینى.

سرانجام ممکن است روزى به خود بیاییم و بخواهیم تدارک کنیم. با توجه به عیوب خویش و اصلاح آن‏ها، فرصت رسیدگى به حساب هر روز خود را نداریم، چه رسد به حساب مردم .


آیت الله بهجت

" تمام حادثه را مادر تو دید "

هفت آسمان حجاب شد و پرده را کشید
اما تمام حادثه را مادر تو دید

وقتی غریب دید تو را باورش نشد
هی چند بار دست به چشمان خود کشید

باور نداشت مادرِ دریا، حسین او
تنها عقیق با دو لب تشنه می‌مکید

با زینبش دوید که: یک لحظه صبر کن
یک بوسه از گلوی لطیفت دوباره چید

بارید اشک در پی باران سنگها
سیلی به روی می‌زد و انگشت می‌گزید

خون تا محاسنت خبری سرخ برد و بعد
لبهای پیرهن که به پیشانیت رسید،

افتاد چشم مادرت ـ ای وای ـ همزمان
با چشم حرمله به همان نقطه سفید

با تیر قلب نازک او هم دوباره سوخت
گویی دوباره داغیِ میخ دری چشید

قلبت فقط حریم خدا بود و تیر او
اینبار «یا لطیف» ترین سینه را درید

غوغا به پا شد و وسط تیر و نیزه‌ها
تنها صدای ناله و افتادنی شنید

آمد صدای گام نفسگیر و تیره‌ای
رنگش پرید و با دل زینب دلش تپید

با چشم خون گرفته و با چکمه‌ای سیاه
خنجر کشیده بود و به سمت تو می‌دوید

شیون کنان زنی لب گودال قتلگاه
می‌بست رو به منظره چشمان نا امید

از روی مهربانت اگر شرم کرده بود
از پشت ظالمانه سرت را چرا برید؟

با چشم بسته فاطمه فریاد می‌کشید
ای وای میوه‌ی دل من تشنه شهید

دیگر ندید جسم تو را زیر پای اسب
نوری یگانه دید، به الله می‌رسید

محرم که می‌آید؛
دلت را با خودش می‌برد.

می‌برد و آن را منزه می‌کند، از زنگارهای روزگار.
می‌شوید، عطرآگین می‌کند، صیقل می‌دهد، پاک می‌کند.

محرم که می‌آید؛
دل‌ها خدایی می‌شود،
چشم‌ها هم...

و آن را دلیلی نیست، به جز معجزه‌ی خون خدا.
خونی که شراره‌های آن، تا قیام قیامت
در دل ظلم‌ستیزان می‌جوشد.

امام خامنه ای:

بصیرت یعنی اینکه بدانیم

شمری که سر حسین بن علی علیه السلام را برید

خود جانباز جنگ صفین بود

که تا مرز شهادت پیش رفت....

حضرت بقیّةالله ارواحنا فداه:

«اَلسّلامُ عَلى الْعَبّاسِ بنْ امیرِالمُؤْمِنینْ اَلْمُواسى‏ اَخاهُ بِنَفْسِه اَلْاخِذُ لِغَدِهْ مِنْ اَمْسِهِ، الفادى‏ لَهُ الْواقى‏.»

سلام بر عباس فرزند امیر مؤمنان، که جانش را در راه مواسات با برادرش تقدیم کرد،

دنیایش را براى تحصیل آخرت صرف کرد و جانش را براى حفظ برادرش فدا کرد.
بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۲۷۰ .

عادت به روضه كرده دلم
روضه خوان كجاست ؟
صاحب عزاي تشنه لب
آن بي نشان كجاست؟
احساس مي كنم كه كنارم نشسته است
مردي كه چهار گوشه قلبش شكسته است
مردي كه ذكرهاي مصيبت براي اوست
هرجا كه مجلس روضه است ، جاي اوست
در انتهاي شعر، گريزم به دلبراست
از هرچه بگذري سخن دوست ، خوشتر است
اصلا فضا ، مناسب اشعار من نبود
بهتر ز هر بني بشري محتشم سرود
كشتي شكست خورده ي طوفان كربلا
در خاك و خون تپيده ، ميدان كربلا
زان تشنه گان هنوز به عيوق ميرسد
فرياد العطش ، زبيابان كربلا
آه از دمي كه لشگر اعدا شرم نكرد
كردند رو به خيمه ي سلطان كربلا

يك توسل به تو كافي است دري باز شود
عشـــــــق پيدا شود و خيمه به عالم بزند

يا باب الحوائج
يا عبــــــــاس

گفتم :چه كنم تا كه شوم اهل ولايت ...تا آن كه رسم من به خدا ....گفت : حسين جان
گفتم :چه كنم وقت اجل، يار بيايد .....گيرد سر من بر روي پا .....گفت :حسين جان
گفتم :چگونه دل مهدي به كف آرم.....هنگام سحر وقت دعا .......گفت : حسين جان
گفتم : چه بگويم كه خدا روز قيامت ...... ما را بخرد با شهدا .....گفت : حسين جان
گفتم:ز لب زينب كبري چه شنيدي .....چون ديد ز تن راس جدا ....گفت : حسين جان
گفتم كه سحر دختر دردانه چه مي گفت؟...تا حاجت او گشت روا ..گفت : حسين جان
گفتم:ز گلوي علي اصغر چه شنيدي...وقتي كه سرش گشت جدا ...گفت : حسين جان
گفتم :سخن آخر عباس چه بوده......با دست جدا ، فرق دوتا ......گفت : حسين جان
حسين جان ......