موضوع: ۩۞۩السلام علیک یا قتیل العبرات(ویژه نامه محرم 90)۩۞۩

السلام علیک یا ابالفضل العباس

آموخته ایم از تو وفاداری را

خون تو نوشت معنی یاری را

ای کاش که آب کربلا می آموخت

آن روز زچشمت آبرو داری را ...

صدور هیچ گذرنامه و ویزایی لازم نیست ، وقتی به خدا “پناهنده” می شوید . . .

از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: تاسوعا روزی است که حسین (ع) و یارانش در آن روز در کربلا محاصره شدند و سپاه شام پیرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حرکت بازداشتند و پسر مرجانه و عمر بن سعد در آن روز شادمان که لشکری انبوه، به اختیار دارند و حسین (ع) و یارانش را ضعیف شمردند و یقین کردند که دیگر حسین ، یار و یاوری ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد.

سپس فرمود: پدرم به فدای آن مستضعف غریب ، مقام شامخ و با عظمت حضرت ابوالفضل العباس (ع) فرزند رشید امیرالمؤمنین (ع) و موقعیت خاص ایشان باعث شده است تا یک روز (تاسوعا) به عنوان یادبود ایشان قرار گیرد.

السلام عليك يا زينب كبري(سلام الله عليه)

به یکتایی قسم ، یکتا ست عباس

امیر کشور دلها ست عباس

اگر چه زاده ام البنین است

و لیکن مادرش زهرا است عباس

از حضرت رضا (ع) روایت شده که هر که در روز عاشورا کارهایش را تعطیل کند خداوند حوائج دنیا و آخرت او را برآورد و هر که روز عاشورا روز مصیبت و غم و اندوه و گریه او باشد خداوند روز قیامت را روز شادی و فرح او قرار دهد. چشمش به دیدار ما در آن روز روشن گردد، و هر که روز عاشورا روز سود دنیوی خود گیرد و چیزی را در آن روز بیندوزد خداوند به اندوخته اش برکت ندهد و روز قیامت او را با یزید و ابن زیاد و عمر سعد محشور سازد.

السلام علیک یا ابا عبدالله

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر

چون شیشه عطری که درش گم شده باشد ...



ریشه «عاشورا» کلمه عشر بمعنی «ده» است، عاشورا دهم محرم و روز شهادت حضرت ابی عبداللّه الحسین (ع) میباشد.

عبداللّه بن فضیل هاشمی گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: به چه جهت روز عاشوراء روز مصیبت و غم و اندوه و گریه شد در صورتی که روز وفات پیغمبر (ص) و فاطمه (ع) و شهادت امیر المؤمنین (ع) و شهادت امام حسن (ع) این چنین نیست؟

فرمود: به جهت اینکه روز حسین (ع) مصیبتش از هر روزی سنگینتر است، زیرا اصحاب کساء که نزد خداوند از همه آفریدگانش عزیزتر بودند پنج تن بودند و حسین (ع) آخرین آنها بود و چون آن حضرت به شهادت رسید دیگر کسی که مایه عزت مسلمانان و تسلی خاطر آنها باشد نماند و به رفتن او گوئی همه آنها رفتند چنانکه تا او در حیات بود گوئی همه آنها زنده بودند.

«السلام عليك يا ابوالفضل العباس»

ویژگیهای حضرت عباس علیه السلام

1- ایمان راسخ: حضرت عباس علیه السلام به دلیل پرورش در دامان خانواده ای مؤمن و پرهیزکار، به کامل‏ترین مراحل ایمان رسیده و در راه حاکمیت احکام الهی آماده شهادت بود.

2- بصیرت: امام صادق علیه السلام در توصیف صفات حضرت عباس ( علیه السلام) می ‏فرمایند: «خدا رحمت کند عموی ما عباس را، او از بصیرت و ژرف بینی بسیار نافذ و ایمان بسیار استوار برخوردار بود . به همراه اباعبدالله به جهاد پرداخت و در نهایت هم به فیض شهادت نایل آمد.

3- وفاداری: امام صادق علیه السلام با اشاره به نهایت وفاداری علمدار کربلا فرمود: «شهادت می‏ دهم که در برابر جانشین رسول خدا ( صلی الله علیه و آله) همواره تسلیم بودی ... همیشه به جهت‏ خدا وفادار ماندی و لحظه ‏ای از خیرخواهی برای او کوتاهی نکردی ...» .

در زیارت نامه ‏ای که امام صادق علیه ‏السلام آن را به اصحاب خود تعلیم می‏دادند می‏فرمایند: «شهادت می‏دهم که تو، ای عباس، نسبت به جانشینی رسول خدا (امام حسین علیه ‏السلام ) در مقام تسلیم و تصدیق نهایت تلاش را به انجام رساندی و تا وقتی زنده بودی وفادار ماندی و خیرخواهی را در حق او به تمامی به جای آوردی». تقریبا در تمام زیارت‏نامه‏ هایی که از ائمه اطهار علیه‏ السلام در حق حضرت قمر بنی هاشم وارد شده است، شهادت به وفاداری بی ‏نظیر آن حضرت تصریح شده است: «اَشْهدُ لَکَ... بِالوَفاء و النَّصیحة لَخَلَفِ النّبی صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله‏ وسلم ».

4- ادب: قمربنی هاشم دارای منزلتی خاص است . حضرت عباس ( علیه السلام) بدون اجازه در کنار امام حسین ( علیه السلام) نمی ‏نشست; هنگامی که در حضور برادر می ‏نشست، همانند یک بنده در مقابل مولای خود بر روی دو زانو در کمال تواضع می‏ نشست.

5- جوانمردی: هنگامی که عباس تنهایی امام را دید، اجازه خواست تا عازم میدان شود. امام از او درخواست کرد تا برای کودکان حرم کمی آب تهیه کند . مشک و نیزه‏ اش را برگرفت و پس از شکستن محاصره فرات، وارد آن شد . برای لحظه‏ ای قصد آشامیدن آب جاری فرات کرد، اما عطش امام و اهل او را از نوشیدن آب بازداشت.

6- رشادت: شجاعت‏ حضرت عباس علیه السلام در میان اصحاب امام حسین علیه السلام بی نظیر بود، چگونگی شهادت او، و رجزهای او، و جهاد او با دست بریده، همه بیانگر اوج صلابت و شهامت او است، او تنها به سوی آب فرات رفت، و در برابر چهار هزار نفر تیرانداز قرار گرفت، صف آنها را با کشتن هشتاد نفر از آنها، درهم شکست و خود را به آب فرات رسانید

7- صبر و استقامت و ...

السلام علیک یااباعبدالله الحسین (ع)
السلام علیک یا ابوالفضل العباس (ع)

روایت است ،
امام حسین (ع) فرمودند :
عزت و بی نیازی،
از جایگاه خود بیرون آمده،
به گردش پرداختند ،
چون با توکل برخورد نمودند ،
در آن مقیم شدند

مرا كه دانه اشك است دانه لازم نيست
به ناله انس گرفتم ، ترانه لازم نيست

ز اشـك ديـده به خـاك خـرابـه بنـوشتـم
به طفل خانه به دوش،آشيانه لازم نيست

نشان آبله و سنگ و كعب نى كافى است
دگـر به لالـه رويـم نشـانـه لازم نيسـت

به سنگ قبر من بى گناه بنويسيد
اسير سلسله را تازيانه لازم نيست

عدو بهانه گرفت و زد و به او گفتم
بزن مرا كه يتيم ، بهانه لازم نيست

مرا ز ملك جهان گوشه خرابه بس است
به بلبلى كه اسير است لانه لازم نيست

محبتـت خجلـم كـرده ، عمـه دسـت بـدار
براى زلف به خون شسته ، شانه لازم نيست

به كودكى كه چراغ شبش سر پدر است
دگر چـراغ به بـزم شبـانه لازم نيسـت

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ

سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر فرزندان حسين و بر اصحاب و ياران حسين

پشت سپه حق و عدالت ز تو شد گرم از بهر حسين ياوروغمخوار ابوالفضل
اي دشمن بيدار و طرفدار عدالت اي همچو علي در همه كردار ابوالفضل
تو پاس برادر بنمودي و حريمش اي پشت و پناه شه بي يار ابوالفضل
قلب سپه حق و پناه همه اصحاب اي قلب شجاعت سر و سردار ابوالفضل
افتادن آن پيكر بي دست روي خاك حاشا كه شود وصف به گفتار ابوالفضل
از آب دل مشك و ز خون پيكر پاكت وزديده تو گشت گهربار ابوالفضل
از اين غم جانكاه فضايل چه نويسد يك نقطه كجا و غم بسيار ابوالفضل
تو باب حسيني به همه باب حوائج بنما نظري سوي من زار ابوالفضل


توی آسمون بیتو‎/ یه ستاره مونده تنها
یه ستارهای که شاید‎/ نرسد به صبح فردا
کربلای تو دلمو برده‎/ مهر عشق تو رو دلم خورده
آقاجون اجرکاله‎/ فدای شال سیاهت

القاب تابناک حضرت ابوالفضل العباس (ع)

1. قمر بنى‏هاشم

بهره‏ مندى بسیار عباس از جمال و جلال و سیماى سپید و زیبا و سیرت سبز و نورانى، زمینه ‏ساز این لقب است.
2. باب الحوائج


کریمى از دودمان کریمان که چون حاجتمندى سوى او روى کند، خواسته‏ هایش را برآورده مى‏سازد.

3. طیار

بیانگر مقام و عظمت‏ حضرت عباس(ع) در فضاى عالم قدس و بهشت جاودان است.

4. الشهید

شهادت، که نشان نمایان ابوالفضل(ع) است و در چهره حیات او درخشندگى بسیار دارد، زمینه ‏ساز این لقب است

5.سقا

دلاورى عباس در صحنه هاى حیرت‏ آور آب‏رسانى به تشنگان، سبب این لقب شد.

6. عبد صالح

لقبى که حضرت صادق(ع) در زیارت عموى گرانقدرش بدان اشاره دارد:

السلام علیک ایها العبد الصالح.? سلام بر تو، اى بنده صالح خدا.

7. سپه سالار

صاحب لواء یا سپه سالار لقب بزرگترین شخصیت نظامى است و عباس در روز عاشورا این لقب را از آن خود ساخت.

8. پرچمدار و علمدار

یادآور دلاوى و حفظ لشکر در برابر دشمن است. علمدارى عباس(ع) این لقب را برایش به ارمغان آورد.
9. ابوقربه (صاحب مشک)، عمید (یاور دین خدا)، سفیر (نماینده حجت ‏خدا)، صابر (شکیبا)، محتسب (به حساب خدا گذارنده تلاشها)، مواسى (جانباز و مدافع حق)، مستعجل (تلاشگرى مهربان در برآوردن حاجات دیگران) و ... از دیگر لقبهاى ابوالفضل است

صبر را مفهوم و معنا زینب است
کعبه غم‌های دنیا زینب است
چون حسین است آفتاب شهر عشق
ماهتاب عالم‌آرا زینب است
ای شکوه حماسه درسرا پرده‌ی حیرت! ای زخم خورده‌ی نینوا! ای بانوی خورشیدهای دربند!
به دنیا آمده بودی که صبر را شرمنده کنی؛ آمده بودی به غافلان راه هدایت نشان دهی و راز عاشورا را برملا سازی.
عقیله بنی‌هاشم (ع)، تو اسطوره‌ی رشادت و صبری و کلام سحرانگیزت هنوز در گوش زمان جاری است.

در دوازدهم محرم بدن های مطهر سیدالشهدا(ع) و اهل بیت(س) و اصحاب آن حضرت به یاری جمعی از بنی اسد دفن شد و به قولی دفن شهدای كربلا در سیزدهم محرم بوده است.


ورود اهل بیت(ع) به كوفه
روز دوازدهم ورود اهل بیت(ع) با حالت اسارت به كوفه است. در این روز ابن زیاد (لعنت الله علیه) فرمان داد كه احدی حق ندارد با اسلحه از خانه بیرون آید و 10 هزار سوار و پیاده را بر تمام كوچه ها و بازارها گماشت كه احدی از شیعیان امیرالمومنان(ع) حركتی نكند.
ابن زیاد سپس فرمان داد سرهایی را كه در كوفه بوده اند برگردانند و در پیش روی اهل بیت(ع) حركت دهند و با هم وارد شهر كرده و در كوی و بازار بگردانند.
مردم با دیدن حال زار ذریه پیامبر(ص) و سرهای بر نیزه و بانوان و مخدرات در هودج های بدون پوشش صدا به گریه بلند كردند.
زینب كبری، ام كلثوم، فاطمه بنت الحسین و امام سجاد(ع) به ترتیب و با جگرهای سوزان به ایراد خطبه پرداختند كه عده ای از لشكر با دیدن این اوضاع از كرده خود پشیمان شدند، اما هنگامی كه خیلی دیر شده بود.