موضوع: پس از ظهور کسی هم گناه می کند؟

پس از ظهور کسی هم گناه می کند؟

در جواب سؤال فوق باید گفت که بعد از ظهور حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه ، مانند قبل از ظهور اختیار باقى است و براى انسان امکان گناه کردن مى باشد و این مطلبى است مسلم از نظر ادله عقلى و نقلى.

ادله عقلى:
الف) انسان موجودى است که ذاتا مختار در افعالش مى باشد که یک امر وجدانى است که اگر انسان در خود تأمل کند این مطلب را درک مى کند. به قول مولوى:

این که گوئى این کنم یا آن کنم خود دلیل اختیار است اى صنم‏

و در قرآن کریم هم آیات متعددى ارشاد به این حکم عقل دارند مانند «و قل الحق من ربکم فمن شاء فلیؤمن و من شاء فلیکفر بگو حق از پروردگارتان است پس هر که بخواهد ایمان بیاورد و هر که بخواهد انکار کند و ما هیچ دلیلى بر اینکه بعد از ظهور ماهیت انسان متبدل مى شود و از او سلب اختیار مى شود نداریم علاوه بر اینکه به حکم عقل انقلاب و تبدل در ماهیت محال است.
ب) یکى از اصول دین ما معاد است که ما معتقدیم قیامت براى تمام افراد از اول هستى تا به آخر حتى براى پیامبران و ائمه (ع) ثابت است و هیچ استثنائى در بین نیست و روشن است که مسئله قیامت و ثواب و عقاب فرع صحت تکلیف است و تکلیف متفرع بر اختیار است.

ادله نقلى:
الف) خطابات در قرآن کریم یا با لفظ ناس (مردم) است مانند «یا ایها الناس» و یا با مؤمنین مانند «یا ایها الذین آمنوا» و لفظ ناس شامل تمام افراد مى شود و هیچ دلیلى هم بر تخصص نداریم. و نسبت به خطاب «الذین آمنوا» یا افراد و انسانهاى پس از ظهور ایمان مى آوردند که مشمول این خطابات و تکالیف هستند و یا ایمان نمى آورند که باز هم نشانگر اختیار و امکان گناه براى آنان است و هیچ دلیلى بر تخصیص و خروج آن افراد از تحت این خطابات نداریم.
ب) روایات که در این زمینه زیاد است. اولا روایاتى که به صورت عام دلالت مى کند که شرع و دین حضرت محمد صلى الله علیه و آله تا روز قیامت مستمر است و اینکه حلال و حرام دین اسلام تا قیامت استمرار دارد: قال رسول الله صلى الله علیه و آله: حلال محمد حلال الى یوم القیامه و حرام محمد حرام الى یوم القیامه پس حلال و حرام هاى دین اسلام تا قیامت استمرار دارند و روشن است که وجود حلال و حرام منوط بر اختیار انسان است. ثانیا روایاتى که به صورت خاص دلالت مى کند که بعد از ظهور، احکام الهى باقى است.

شبهه اى که در این جا ممکن است مطرح شود این است که در روایات زیادى وارد شده که در زمان ظهور حضرت، جهان پر از عدل و داد مى شود و ظلم و جور کلا مرتفع مى شود.

قال الباقر علیه السلام: «یملأ الارض عدلا»
و اینکه در آن زمان هیچ ظلمى نمى شود،
«و ارتفع فى ایامه الجور» در زمان حضرت، ظلم کلا از بین مى رود.

خوب به مقتضاى این روایات اگر زمان ظهور همه جا عدل است و هیچ ظلمى محقق نمى شود معنایش این است که امکان گناه نیست چون گناه بزرگترین ظلم است. لیکن در جواب مى گوئیم این روایات نه فقط دلالت بر عدم امکان گناه و بى اختیار بودن انسان نمى کند بلکه کاملا عکس مطلب را اثبات یعنى دلالت بر وجود اختیار و امکان گناه مى کند که این مطلب نیاز به توضیح دارد.اولا مى دانیم که مقصود از عدل در این روایات عدل در مقابل ظلم است نه عدل تکوینى که در نظام هستى است که «بالعدل قامت السماوات و الارضون»
و این معناى از عدل، در جایى امکان تحقق دارد که امکان ظلم باشد چون به اصطلاح علما منطق رابطه ظلم و عدل رابطه ملکه و عدم ملکه است که در جائى مى توان گفت فعل عادلانه است که امکان ظالمانه بودنش باشد و اگر در جائى امکان ظلم نباشد و انسان مجبور به یکطرف باشد دیگر اطلاق عدل معنا ندارد. پس اینکه معصومین علیهم السلام مى فرمایند «یملأ الارض عدلا» خود دلالت دارد که امکان ظلم هم هست و چون اساسا موضوع عدل و ظلم تشریعى در افعال اختیارى انسان معنا دارد پس اختیار هم باقى است.

نکته مهم دیگر این است که اختیار داشتن انسان بدین معنا نیست که حتما باید ظلم و گناه کند آنچه مثبت اختیار است امکان گناه و ظلم است نه تحقق گناه. ممکن است بفرمائید که اگر در آن زمان هم مثل این زمان امکان ظلم و گناه هست پس چرا ظلم نمى شود؟ در جواب مى گوئیم: جواب این سؤال به صورت بسیار زیبا در روایاتى که خصائص آن زمان را بیان مى نماید وارد شده مى دانیم که ریشه گناه غلبه کردن هواى نفس بر عقل و خرد است و اگر انسان تابع عقل باشد و بر عواقب گناه بیندیشد هرگز گناه نمى کند و در روایات وارد شده که در آن زمان عقل انسان ها کامل مى گردد.

و على علیه السلام مى فرماید: «یعرض الهوى على الهدى» گفته شده منظور از هدى در اینجا بقرینه ما بعد کلام حضرت عقل است که خوبى و بدى افعال را درک مى کند.
پس در آن زمان چون عقول کامل مى شود و هواى نفس تابع عقل مى گردد کسى به کسى ظلم نمى کند گرچه امکان ظلم و گناه هست و اختیار هم باقى است. البته هرچند ظلم به دیگران در حکومت عدل حضرت جائى ندارد اما گناه شخصى و ظلم به نفس ممکن است. به ویژه رسیدن به اوج کمال و فهم و ترقى در حکومت جهانى حضرت به تدریج است نه یکباره لذا در ابتداى حکومت، اهل کتاب با اعتقاد خودشان تحت حکومت حضرت زندگى مى کنند و با آنان مدارا مى شود و به تدریج آنان هم مسلمان مى شود.

«اللهم ارنا الطلعه الرشیده و الغره الحمیده»

تخلصی از: توحید شیخ صدوق، باب 59 و بحارالانوار ج 52 و امامت و رهبرى، محمد حسین مختارى مازندرانى

روایاتی وجود دارد که بدترین مردم از زمان خلقت آدم را در 40 روز قبل از قیامت میدانند که در آستانه قیامت زمین بی حجت است و توبه قبول نمیشود :


بسند صحیح کلینی رحمه الله از حميرى آورده که گويد: من و شيخ ابو عمرو (عثمان بن سعيد عمرى نايب اول ) رحمة الله نزد احمد ابن اسحاق گرد آمديم ، احمد بن اسحاق به من اشاره كرد كه راجع به جانشين (امام حسن عسكرى ) از شيخ بپرسم ، من به او گفتم ، اى با عمرو! من مى خواهم از شما چيزى بپرسم كه نسبت به آن شك ندارم ، زيرا اعتقاد و دين من اين است كه زمين هيچگاه از حجت خالى نمى ماند، مگر چهل روز پيش از قيامت (يعنى ايامى كه مقدمات قيامت مانند خروج دابه و مانند آن به ظهور مى رسد) و چون آن روز برسد، حجت برداشته و راه توبه بسته شود آنگاه كسى كه از پيش ‍ ايمان نياورده و يا در دوران ايمانش كار خيرى نكرده ، ايمان آوردنش ‍ سودش ندهد 158 سوره 7)) و ايشان بدترين مخلوق خداى عزوجل باشند و قيامت عليه ايشان برپا مى شود، ولى من دوست دارم كه يقينم افزوده گردد، همانا حضرت ابراهيم عليه السلام از پروردگار عزوجل درخواست كرد كه به او نشان دهد. چگونه مردگان را زنده مى كند ((فرمود: مگر ايمان ندارى ؟ عرض كرد: چرا ولى براى اينكه دلم مطمئن شود 260 سوره 2)).
و ابو على احمد بن اسحاق به من خبر داد كه از حضرت هادى عليه السلام سؤ ال كردم ، با كه معامله كنم ؟ يا (پرسيد احكام دينم را) از كه بدست آورم ؟ و سخن كه را بپذيرم ؟ به او فرمود: عمرى مورد اعتماد من است آنچه از جانب من به تو رساند: حقيقة از من است و هر چه از جانب من به تو گويد، قول منست ، از او بشنو و اطاعت كن كه او مورد اعتماد و امين است . و نيز ابو على به من خبر داد كه او از حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام همين سؤ ال را كرده و او فرموده است : عمرى و پسرش (محمد بن عثمان ، نايب دوم ) مورد اعتماد هستند، هر چه از جانب من به تو رسانند، حقيقة از جانب من رسانيده اند و هر چه به تو گويند، از من گفته اند، از آنها بشنو و اطاعت كن كه هر دو مورد اعتماد و امينند، اين سخن دو امامست كه درباره شما صادر شده .
ابو عمرو به سجده افتاد و گريه كرد، آنگاه گفت : حاجتت را بپرس ، گفتم : شما جانشين بعد از مام حسن عسكرى عليه السلام را ديده ئى ؟ گفت : آرى به خدا، گردن او اين چنين بود و با دست اشاره كرد. گفتم : يك مساله ديگر باقى مانده ، گفت : بگو، گفتم : نامش چيست ؟

گفت : بر شما حرام است كه نا او را بپرسيد، و من اين سخن از پيش خود نمى گويم ، زيرا براى من روا نيست كه چيزى را حلال يا حرام كنم ، بلكه اين سخن خود آن حضرت عليه السلام است ، زيرا مطلب نزد سلطان (معتمد عباسى كه در 12 رجب 256 خليفه شد) چنين وانمود شده كه امام حسن عسكرى وفات نموده و فرزندى از خود بجا نگذاشته وميراثش قسمت شده و كسى كه حق نداشته (جعفر كذاب ) آن را برده و خورده است و عيالش در به در شده اند و كسى جرات ندارد با آنها آشنا شود يا چيزى به آنها برساند. و چون اسمش در زبانها افتاد، تعقيبش مى كنند، از خدا بپرهيزيد و از اين موضوع دست نگهداريد.

كلينى رحمه الله گويد: شيخى از اصحاب ما (شيعيان ) كه نامش از يادم رفته به من گفت : ابو عمرو از احمد بن اسحاق همين پرسش را كرد و او هم همين جواب را گفت .


حدثنا أبي رضي الله عنه قال: حدثنا سعدبن عبدالله، وعبدالله بن جعفر الحميري، عن أيوب بن نوح، عن الربيع بن محمد بن المسلي، عن عبدالله بن سليمان العامري، عن أبي عبدالله عليه السلام قال: ما زالت الارض إلا ولله تعالى ذكره فيها حجة يعرف الحلال والحرام ويدعو إلى سبيل الله عزوجل، ولاينقطع الحجة من الارض إلا أربعين يوما قبل يوم القيامة، فإذا رفعت الحجةأغلق باب التوبة ولن ينفع نفسا إيمانها لم تكن آمنت من قبل أن ترفع الحجة أولئك شرار(من) خلق الله، وهم الذين تقوم عليهم القيامة.كمال الدين

البته در حدیث ضعیفی هم در جلد 8 اصول کافی آمده :

امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: «چون معرفت و ايمان به حضرتش در دلها استقرار يافت، مرگ حضرت حجت علیه السلام فرا مي رسد. پس امام حسين علیه السلام متولی غسل و کفن و حنوط و دفن ايشان خواهد شد».

روایاتی وجود دارد که بدترین مردم از زمان خلقت آدم را در 40 روز قبل از قیامت میدانند که در آستانه قیامت زمین بی حجت است و توبه قبول نمیشود

ببخشید این حرف اصلا درست نیست
از قول ائمه هست که خداوند زمین را حتی یک روز بدون وجود حجت نمی ذاره...

کاملاً درست است
دوست عزیز
روایاتش درست است
روایت داریم که 40روز قبل از وقوع قیامت حجت خدا خواهد مرد و مومنین هم خواهند مرد
و عالم رو به زوال میروند
و وقتی اهل فسق میفهمند که مومنین و کسانی که مانع فسق شوند در زمین وجود ندارند آزادانه به فسق و فجور میپردازند

در ضمن بعد از ظهور نه تنها مردم گناه میکنند بلکه حتی هم مسیحی خواهیم داشت و هم یهودی، اما به حکومت اسلامی جزیه میدهند
گناه هم به علت وجود نفس است
این که میگویند پر از عدل میشود زمین معنایش این نیست که کسی گناه نمیکند
در این دوران فدرت و غلبه در اختیار اهل گناه و ظلم است
در دوران پس از ظهور قدرت و غلبه در اختیار اهل عصمت و عدل است

همانطور که وقتی قدرت در اختیار اهل ظلم شود عالم پر از ظلم و جور میشود و در عین حال اهل عدالت هم در آن دوران وجود دارند و به عدالت رفتار میکنند اما در اقلیت هستند

همانطور هم وقتی قدرت در اختیار اهل عدل شود عالم پر از عدل و قسط میشود و در عین حال اهل ظلم هم در آن دوران وجود دارند و به مقتضای هوای نفسشان گناه هم میکنند اما در اقلیت هستند