موضوع: حالات و احوالات کنونی خود را با شعر بیان کنید.

بمون ولی به خاطر غرور خسته ام برو

برو ولی به خاطر دل شكسته ام بمون

به موندن تو عاشقم به رفتن تو مبتلا

شكسته ام ولی برو ، بریده ام ولی بیا

چه گیج حرف می زنم ، چه ساده درد می كشم

اسیر قهر و آشتی میون آب و آتشم

چه عاشقانه زیستم چه بی صدا گریستم

چه ساده با تو هستم و چه ساده بی تو نیستم

تو را نفس كشیدم و به گریه با تو ساختم

چه دیر عاشقت شدم چه دیرتر شناختم

تو با منی و بی توأم ببین چه گریه آوره

سكوت کن سکوت کن سكوت حرف آخره

ببین چه سرد و بی صدا ببین چه صاف و ساده ام

گلی كه دوست داشتم به دست باد داده ام :geryeee:
__________________

نه سرو و نه باغ و نه چمن می خواهم

نه لاله نه گل نه نسترن می خواهم

خواهم ز خدای خویش کنجی خلوت

من باشم و آن کسی که من می خواهم . .

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نیست

بین من وعشق و تو ولی فاصله ای نیست


گفتم که کمی صبر کن وگوش به من کن

گفتی که نه باید بروم حوصله ای نیست


پروازعجب عادت خوبیست ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست


گفتی که کمی فکر خودم باشم وآنوقت

جزعشق تو درخاطر من مشغله ای نیست


تو رفتی, خدا پشت و پناهت, به سلامت

بگذاربسوزد دل من مسأ له ای نیست...!

زندگی بی تو محال است تو باید باشی
قلب من زیر سٶال است تو باید باشی

صحبت ازخانه ی من نیست فراترازاین
شهرمن رو به زوال است توباید باشی

درشبیخون خزان مشکل من تنهایی است
عشق من مثل نهال است تو باید باشی

مطمئن باش پرستو, غم آخر این نیست
این غزل میوه ی کال است تو باید باشی

فال حافظ زدم و لب کلامش این بود
زندگی بی تو محال است تو باید باشی.

تابه کی ای دل ، دل آزاری کنی
پس تو مولا را به کی راضی کنی
میدهی ارزان تو عمر پر بها
زر دهی و گل خریداری کنی

ما زهر روشن دلی یک رشته فن آموختیم

عقل از مجنون وعشق از کوهکن آموختیم

تا که از جانب معشوق نباشد کششی

کوشش عاشق بی چاره به جایی نرسد

بگذار که در حسرت دیدار بمیرم...

در حسرت دیدار تو بگذار بمیرم...

دشوار بود مردن و روی تو ندیدن...

بگذار بدلخواه تو دشوار بمیرم...

بگذار که چون ناله مرغان شباهنگ...

در وحشت و انوده شب تار بمیرم...

بگذار که چون شمع کنم پیکر خود آب....

دربستر اشک افتم و ناچار بمیرم...

میمیرم از این درد که جان دگرم نیست...

تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم...

تا بوده ام ای دوست وفادار تو هستم...

بگذار بدانگونه وفادار بمیرم...

ای هد هد صبا ... به سبا می فرستمت
بنگر ... که از کجا ... به کجا ... می فرستمت
حیف است طایری ... چو تو ... در خاکدان غم
زینجا ... بآشیان وفا ... می فرستمت
...
هر صبح و شام ... قافله ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می فرستمت
در روی خود ... تفرج صنع خدای کن
کائینه خدای نما ... میفرستمت
...
حافظ شیراز

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب

بدینسان خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب

تبی این گاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه

چه آتشها که در این کوه برپا می کنم هر شب

تماشایی است پیچ و تاب آتش ها .... خوشا بر من

که پیچ و تاب آتش را تماشا می کنم هر شب

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست

چگونه با جنون خود مدارا می کنم هر شب

چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو

که این یخ کرده را از بی کسی ها می کنم هرشب

تمام سایه ها را می کشم بر روزن مهتاب

حضورم را ز چشم شهر حاشا می کنم هر شب

دلم فریاد می خواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟

که من این واژه را تا صبح معنا می کنم هر شب