موضوع: خدای متعال فاطمه را از نور عظمت خود آفرید

خدای متعال فاطمه را از نور عظمت خود آفرید

جابربن عبدالله گوید: امام باقر (علیه السّلام) فرمود:
إِنَّمَا سُمِّیَتِ الزَّهْرَاءَ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ عَظَمَتِ.
حضرت فاطمه (علیها سلام)، زهرا نامیده شد، چون خدای متعال آن بانو را از نور عظمت خود آفرید.
هنگامی که درخشید آسمان­ها و زمین به نور او روشن گشت، چشمان فرشتگان خیره شد، فرشتگان خدای متعال را سجده نموده و گفتند:
خدای ما! سرور ما! این چه نوری است؟!
خداوند به آنان وحی فرمود:
هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِی وَ أَسْکَنْتُهُ فِی سَمَائِی خَلَقْتُهُ مِنْ عَظَمَتِی أُخْرِجُهُ مِنْ صُلْبِ نَبِیٍّ مِنْ أَنْبِیَائِی أُفَضِّلُهُ عَلَى جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أُخْرِجُ مِنْ ذَلِکَ النُّورِ أَئِمَّةً یَقُومُونَ بِأَمْرِی یَهْدُونَ إِلَى حَقِّی وَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِی فِی أَرْضِی.
این نوری از نور من است، که آن را در آسمانم جای دادم، و از عظمت خویش آفریدم. من این نور را از صُلب یکی از پیامبرانم بیرون می ­آورم که او را بر همه پیامبرانم برتری می­دهم، از این نور گروهی[۱] را به وجود می­آورم که برای امر من قیام می­کنند و آفریدگانم را به سوی من راهنمایی می­نمایند و من آنها را جانشینان (خود) در روی زمین قرار می­دهم.[۲]


البته شبیه این حدیثی است از شیخ صدوق (قدّس سرّه) در کتاب «أمالی» که از ابن عبّاس نقل کرده است که گفت:
اهل بهشت هنگامی که در بهشت غرق در رحمت الهی هستند نوری را مانند نور خورشید مشاهده می­کنند که درخشندگی و تابش خاصّی دارد.
بهشتیان گویند: خداوندا! تو در کتاب عزیز خود فرموده­ای (لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسً) «در بهشت خورشید نمی­بینید» «سوره انسان، آیه۱۳» ، پس این چه نوری است؟
خداوند تبارک و تعالی جبرئیل را به سوی آنها روانه می­کند که به آنها بگوید:
لَیْسَ هَذِهِ بِشَمْسٍ وَ لَکِنَّهُ عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ قَدْ ضَحِکَا فَأَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ نُورِ ضَحِکِهِمَ.
این نوری که مشاهده کردید نور خورشید نیست بلکه علی و فاطمه (علیهما السّلام) خنده ­ای کردند، و از نور لبخند آنها چنین تابشی و درخشندگی در بهشت ظاهر گردید. [۳]




[۱]. در «مصباح­الأنوار» به جای «گروهی»، «امامی» آمده است.
[۲]. مصباح الأنوار، ۲۲۳ (مخطوط)، علل الشرائع: ج۱، ص۱۷۹، بحار الأنوار، ج۴۳، ص۱۲، ح۵ به نقل از القطرة، ج۲ ص۴۰۹٫
[۳]. امالی صدوق، ص۳۳۳ ضمن حدیث۱۱ مجلس۴۴، بحارالأنوار، ج۳۵، ص۲۴۱٫

hr-fallah.ir

این نوری که مشاهده کردید نور خورشید نیست بلکه علی و فاطمه (علیهما السّلام) خنده ­ای کردند، و از نور لبخند آنها چنین تابشی و درخشندگی در بهشت ظاهر گردید. [۳]


فدای اون لبخند شیرینتون، پدر و مادر عزیزم.