وای بر آنکه در خواب غفلت است... !
چند گاهی از هتاکی اولیاء الشیطان به ساحت مقدس و منور امام علی النقی علیه السلام می گذرد اما همچنان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نسبت به این مقوله بی توجه و در خواب غفلت به سر می برد. خوابی که یقینا اعتماد را از همان اقلیت بینندگان نیز سلب خواهد کرد. اقلیتی که دل به وعده های دل خوش کنک مسئولین از اخبار ظهرگاه می دهند و همه چیز را در غرب واژگون و وارونه می بینند. سیمای جمهوری اسلامی که در وارونه نشان دادن اوضاع اقتصادی تمام کشورهای دنیا - ولو اینکه مخالف سیاست های ایران باشند یا موافق - ید طولایی دارد ، شرایط اقتصاد غرب را به نحوی برای مخاطب خود گزارش می دهد که همه چیز در انتها به نفع خودش تمام بشود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی آنقدر که در این چند ماهه بر طبل رسوایی اقتصادی کشورهای لیبرال کوفته است اگر به میزان 10 درصد آنچه که از انرژی و زمان برای تهیه گزارش و سیاه کردن اقتصاد غرب صرف کرده است در جهت تهیه برنامه برای رشد اخلاق به کار می بست حد اقل آن این بود که امروز به جایی نمی رسیدیم که عده ای به ابلهی مثل شاهین نجفی لقب آزادیخواه و منتقد اجتماعی بدهند ! این نوع انتقاد کردن ها قبل از هر چیز هتاکی به عقل خودی می باشد، خداوند مخلوقی محبوب تر از عقل نیافریده است و این محبوب ترین را به انسان بخشیده است. استفاده از این عقل برای توهین به دیگران، توهین به خود می باشد زیرا در عقل بی منطقی راه ندارد، زمانی که زبان ما به دستور عقل شروع به توهین به دیگران کند در واقع منطق عقلانی را نفی کرده است. حال اگر این عقل که ناقص شده است به مخلوقی بالاتر از خود توهین کند گناهی بزرگ تر انجام داده است و بیش از پیش خود را نقض کرده است. ائمه نور هستند و اول چیزی هستند که خداوند خلق کرده است، نور خود یک منبع و سرچشمه فیض محسوب می شود اما عقل مکمل هایی نیز می خواهد، پس چه چیز باعث می شود که عقل ناقص یک انسان به مخلوقی بالاتر از خود توهین کند ؟ این بی منطقی و بی عقلی چند گاهی است که متاسفانه در میان سیاستمداران ایرانی هم رایج شده است. هر شخصی با هر ادعایی به خود اجازه این را می دهد که در مورد هر چیزی اظهار نظر کند. یکی با تکیه بر شهرت پدرش، دیگری نیز با اتکا بر « فرزند شهید » بودن ! تفکر قبل از سخن به آرزوی دست نایافتنی تبدیل شده است. چه زیبا می گوید امیرالمومنین علی علیه السلام که « زبان عاقل پشت قلب اوست و قلب احمق پشت زبان اوست.» از احمق نباید انتظاری برود که عاقلانه سخن بگوید و با در نظر گرفتن تمام ابعاد و پیامدهای بعد از انتشار سخنش، حرفی را بر زبان براند. اما از عاقل حتی بیش از آنچه که درباره ش آمده انتظار می رود. شاید یکی از دلایل تکلم بدون تفکر، « غفلت » باشد ! غفلتی که یک ثانیه اش می تواند یکی را زنده نگه دارد و دیگری را به مرگ محکوم کند. غفلتی که لحظه ای درگیرش شدن انسان را از درجات معنوی و ملکوتی مطلوبش کیلومترها دور می کند. غفلت توانایی و استعداد شگرفی دارد. برای خودش غول رسانه ای است. طوری که سال هاست صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نتوانسته است راهکار درستی برای تسلط بر آن اتخاذ کند.
غفلت زمینه اش نادانی وناآگاهی است و نتیجه ناآگاهی و نادانی غفلت ! صداوسیما دیرزمانی است دچار غفلت شده و به خواب سهمگین نادانی فرو رفته است. خرناسه اش را با کم شنواترین گوش های ذهنی هم می توان شنید. این صداوسیما ، رسانه ای اسلامی نیست. چه اینکه اگر بود حداقل نتایج آن را باید در فرهنگ ارتباطات و فرهنگ دینی و فرهنگ های مختلف دیگر مردم علی الخصوص جوانان مشاهده می کردیم. ثمره کار فرهنگی مشخصا تغییر یک رویه غلط به سمت شیوه درست و صحیح آن است. و آن چیزی که ما از صداوسیما بسیار کم دیده ایم تلاش در جهت فرهنگ سازی دینی بوده است! صداوسیمای جمهوری اسلامی که خود را بسیار آزاد می داند، در این چند هفته حتی از پخش یک خبر کوتاه چند ثانیه ای در باب آشکارسازی توطئه صهیونیسم مبنی بر توهین به حضرت علی النقی علیه السلام هم خودداری ورزیده است، پس چطور می تواند مدعی « شیـــعه » بودن باشد ؟ گذشته از تبعیض قائل شدن بین مناسبت های مذهبی، برنامه های تکراری و مهمان های تکراری تر، میزگردهای دینی از کمترین میزان جذابیت در بین مردمی که خود را مذهبی تر می دانند و مردمی که در باور دیگران کمتر به عقاید مذهبی پایبند هستند برخوردار نیست. صداوسیمایی که نتواند بین مردم مذهبی تر جامعه اسلامی و شیعی ایران از حیث فرهنگ سازی دینی خود را جا کند چطور می تواند افرادی که به مذهب خاصی پایبند نیستند یا عقاید ضعیف تری در باب علم و عمل به دستورات دینی و مذهبی خود دارند را به دینداری مایل کند ؟ بدسلیقه ترین افراد هم نمی توانند به اندازه یک ساعت برنامه های تلویزیون داخلی را تحمل کنند، حال شما می آیید پشت سر هم شبکه جدید ایجاد می کنید و افتخار هم می کنید که توانسته اید گستره رسانه هایتان را به مناطق بیشتری توسیع دهید. خانه از پای بست ویران است/خواجه در بند نقش ایوان است !
خواب غفلتی که صداوسیمای جمهوری اسلامی در آن فرو رفته است یقینا موجب بی اعتمادی بیش از پیش نسبت به رسانه های تصویری داخلی خواهد شد. پخش یک خبر کوتاه از هتاکی به ساحت امام نور و حقیقت، حضرت هادی علیه السلام چقدر زمان می برد که در این چند هفته از انتشار آن خودداری کرده اید ؟ آیا واقعا مسئله بی اهمیت است ؟ البته که برای مسولینی که در ایام فاطمیه رضایت به پخش سریال طنز می دهند باید هم بی اهمیت باشد. عرب جاهلی پیش از اسلام هم فهمید که در آن 4 ماه حرام، نباید جنگ کند! اما در عجبم چطور برخی از مسئولین نمی توانند بفهمند که در ایام شهادت بزرگ بانوی اسلام نباید به جنگ با عقیده اکثریت مذهبی یک کشور رفت و پس از آن هم از احدالناسی دم بر نیاید که چرا این گونه با عقاید تشیع بازی می شود ؟ اف بر غیرت آن کسی که نتواند توطئه یهود و صهیونیسم بر علیه تشیع را درک کند و ساکت بنشیند. آیا صداوسیمایی که مدعی دفاع از حقوق تشیع است امروز نباید به مقابله با تبلیغات رسانه ای شبکه های غربی و عمدتا فارسی زبان برخیزد و از ساحت عصمت و طهارت دفاع کند ؟ تا به کی غفلت و سکوت ؟ اگر امروز مردم از این مسئله آگاه نشوند و آنها را مطلع نکنیم به قطع و یقین ضربات محکم تری در آینده خواهیم خورد که بسیاری از ما نخواهیم توانست در مقابله با ضربات آتی گارد مناسبی برای دفاع از خود بگیریم و خواهیم شکست.
وظیفه اصلی صداوسیمایی که عنوان « اسلامی » را با خود به یدک می کشد در حال حاضر چه می تواند باشد ؟ رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در تعریف زیبا و نغزی که از اهمیت صداوسیما داشته اند می فرمایند : « اهميت تلويزيون بيشتر از همه است، اهميت راديو- تلويزيون بيشتر از همه است. اين دستگاهها دستگاههاى تربيتى است؛ بايد تمام اقشار ملت با اين دستگاهها تربيت بشوند؛ يك دانشگاه عمومى است. دانشگاهها دانشگاههاى موضعى است، اين يك دانشگاه عمومى است يعنى دانشگاهى است كه در تمام سطح كشور گسترده است.» (1) همچنین رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای حفظه الله نیز در ارائه نقشه راه و دستورات و سیرحرکت و تبیین اهمیت رسانه در باورپذیر کردن فرهنگ ها سخنان مهم و قابل توجه و تاملی داشته اند که به چند نمونه از آنها اشاره می کنم : « امروز صدا و سيما نقش بسيار مهم و همچنين تكليف بزرگى دارد... ما صدا و سيما را عمده‌ترين مركز هدايت فكرى ميدانيم... صدا و سيما به عنوان يك دستگاه تأثيرگذار بر رفتار، انديشه‌های سياسی، عقايد مذهبی و فرهنگ عمومی مردم، بايد هدايتگر جامعه در جهت خير و صلاح باشد... .» یکی از مسائلی که در پیام های هر دو رهبر عزیز و نورانی مان به آن اشاره شده است مسئله هدایت فکری و دادن خط فکری به مخاطب است. مسئله ای که صداوسیمای جمهوری اسلامی تا حدی در راستای آن تلاش کرده است اما به جهت اتخاذ شیوه های نامناسب و عمدتا تکراری در ارائه آن به مخاطب به موفقیت کمی رسیده است. ما که از این وضع انتقاد می کنیم خود ادعایی نداریم و خود را مسلمان واقعی هم نمی دانیم اما روی اصلی این نوشته با کسانی است که در این رسانه مسئولیتی دارند و مدعی کار فرهنگی و تبلیغی برای اسلام و مسلمین هستند اما یا کاری نمی کنند یا اگر کاری هم انجام می دهند نتیجه عکس می دهد ... رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای در حکم دومین دوره ریاست آقای ضرغامی چند مطالبه از ایشان داشتند که آقای ضرغامی گویا این حکم را گم کرده است و قدرت به خاطرآوری آن مطالبات را هم ندارد که این چنین دارد هر روز دورتر می شود از آنچه که باید به دنبالش باشد. یکی از مطالبات رهبری از رئیس سازمان صدا و سیما این می باشد « تبدیل به رسانه ای که دین، اخلاق، امید و آگاهی بارزترین نمود آن باشد. » از لحاظ دینی بودن صداوسیما صحبت نکنیم که بهتر است. تنها می توان به مواضع صداوسیما در قبال شهادت ها و ولادت های ائمه علیهم السلام اشاره کرد که صداوسیمای جمهوری اسلامی شهادت را فقط از ساعت 6 صبح همان روز شهادت تا ساعت 7 عصر می داند {!!} در باب اینکه تلاش رسانه ما توانسته است منجر به افزایش بااخلاقی در جامعه بشود یا نه جای بحث بسیار است ولکن به همین نکته اکتفا می کنم که 33 سال است یک سریال در ترویج حجاب که رابطه ناگسستنی با اخلاق دارد در صداوسیما ساخته نشده است و البته برنامه های خوبی هم در مذمت ناهنجاری های دینی مانند سریال تاثریا که در مذمت عمل قبیح رباخواری بود ساخته شده اما در همان سریال خوب باز هم ناهنجاری ها و بی اخلاقی های دیگری مانند دوستی دختر و پسر را شاهد بودیم ! در باب امیددهی هم که الحمدلله صداوسیمای جمهوری اسلامی خوب هندوانه زیر بغل مردم می دهد و اصلا جای بحثی ندارد. اما اصل سخن و لب کلام همین مسئله « آگاهی » است که چرا رسانه ای مانند صداوسیمای جمهوری اسلامی که باید نقش آگاهی دهنده نسبت به توطئه ها و دسیسه های غرب و صهیونیسم به مردم داشته باشد در چنین مواقعی در سکوت مرگبار خبری خودش برود ؟ اگر می خواهیم در ساخت پیکره فکری مخاطب موفق باشیم باید از تمام جهات به مخاطب آگاهی بدهیم. اگاهی و اطلاعاتی که بتواند به افزایش بصیرت و دانایی مخاطب کمک کند و او را در تشخیص سره از ناسره تقویت کند. پس چگونه می توان باور کرد رسانه ای اسلامی باشد اما هیچ تلاشی در جهت دفاع از اصول اساسی اسلامی نکند ؟ این غفلت آگاهانه است یا ناآگاهانه ؟ مسئولین صداوسیمای جمهوری اسلامی خود را به خواب زده اند یا واقعا در خواب هستند ؟ آقای ضرغامی و همراهان گرام، فاین تذهبون ؟
مبارزه با تبلیغات دشمنان بر علیه فرهنگ اسلام آیا جزو دستورات و وظایف صداوسیما نیست که حتی در یک بخش کوتاه از اخبارهای پخش شده از رادیو و تلویزیون به این مسئله هتاکی اشاره نمی شود ؟ شاید سوال پیش بیاید که با اطلاع رسانی صداوسیما در این زمینه تغییری در اصل ماجرا رخ نمی دهد و مسئله به همان صورت مسبوق خود باقی خواهد ماند، بنده می گویم این طور نیست. روشنگری و جداسازی حق از باطل اگر هیچ نتیجه ای نداشته باشد افزایش بصیرت و آگاهی مردم نسبت به دین را در پی دارد. بصیرت است که یک فرد را وادار می کند در صحنه باشد و از فرهنگ ، عقیده و باور خود دفاع کند. تصور کنید که اگر هتاکی و توهین به عزاداری روز عاشورا 88 توسط اولیاء الشیطان با نام جنبش سبز از صداوسیما پخش نمی شد، آیا باز هم شاهد حماسه ای شبیه 9 دی می بودیم ؟ چه چیزی می توانست مردم را آنگونه به خروش بیاورد ؟ جز بصیرت و آگاهی از تکلیف زمان بود ؟ آیا اگر آگاهی بخشی صداوسیما و دیگر رسانه ها در این زمینه نبود می توانستیم شاهد چنین حماسه هایی باشیم ؟ مطمئنا پاسخ منفی خواهد بود. اگر اکنون که به مولای ما توهین کرده انند ساکت باشیم یقینا در جرم هتاکین شریک خواهیم بود. صداوسیما باید تکلیف خود را مشخص کند، اگر « اسلامی » است که باید جامه اسلامی بپوشد و از اسلام دفاع کند و از اسلام سخن بگوید. اما اگر اسلامی نیست و نمی خواهد باشد، پس گزاره « اسلامی » را از عنوان سازمانی خود حذف کند !
(1) : بیانات حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در دیدار با دولت موقت (29 اسفند 57)
پاسخ با نقل قول
