موضوع: مهدی(عج)، ستاره پنهان قرآن

مهدی(عج)، ستاره پنهان قرآن

ام هاني خانمي دانشمند و با فضيلت و اهل كمال و معرفت است. او در مدينه مي زيسته و از اردتمندان مكتب ولايت مي باشد. زندگي وي در عصر امام پنجم شيعه حضرت باقرالعلوم عليه السلام بوده، از بيانات علمي آن بزرگوار استفاده هاي شايان برده و در رديف بازگو كنندگان فرمايشات و احاديث حضرتش قرار گرفته است. روزي اين بانوي ارجمند، به محضر جانشين پيامبر امام محمد باقر عليه السلام شرفياب شد و درباره همين سخن الهي پرسش نموده عرض كرد: منظور از ستاره پنهان كه خدا در قرآن بدان سوگند ياد كرده چيست؟ حضرت فرمودند: آن ستاره، امامي است كه در سال دويست و شصت پنهان مي شود. سپس بسان شعله اي اروخته كه در شب تاريك آشكار گردد، طلوع مي كند و مي درخشد. اگر زمان او - و دورن ظهورش - را دريابي، چشمت روشن مي شود. تيرگي ستم و بيدادگري، همچون تاريكي شب همه جا را مي گيرد. ظلمت جهل و ناداني، بسن سياهي شب بر جهان سايه مي افكند. پرده ظلماني فساد و تبهكاري مانند شب تار اجتماعات بشري را مي پوشاند. در ميان اين تيرگي ها ناگهان نور يزدان كه مثل ستاره پنهان در روز، خود را نهان ساخته و همچون آهوي آواره از بيم درندگان، به مخفي گاه خويش پناه برده، ظاهر مي شود و همانند شعله فروزاني در شب تاريك مي درخشد. او با جلوه نورش آسمان سيه دنياي پر ظلمت و جنايت را به فروغ انصاف و تابش عدالت روشن مي نمايد، زمين تيره سراسر بي خردي و جهالت را به پرتو بينش و اشعه دانش، تلالو مي بخشد و فضاي مسموم و ظلماني شرك و بت پرستي را به نور توحيد و يكتا پرستي درخشان مي سازد. آري، حضرت مهدي امام زمان عليه السلام به وحي ايزد مهربان در آهنگ جان پرور قرآن، با سه عنوان روز تابان، نور يزدان و ستاره پنهان معرفي شده كه هر يك از اين القاب، بيانگر ابعادي از مقام والا و كمالات ويژه آن بزرگوار است.


امام زمان(عج) بهار دلها، ص 9 و 10

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]