بعد از خلقت و نزول احكام سماوي و ارضي، شرايع به شش روز يعني به مبعوث شدن شش پيامبر از آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهيم(ع)، موسي(ع)، عيسي(ع) و محمد(ص)، خود خداوند(ج) به صفت رحمانيت خود كه در همه اديان بصورت سري بوده علناً در عرش خود كه دل علي(ع) است، جلوس فرموده و اسرار اديان را به تمركز و توحيد قوا مطابق علوم مثبته بيان تكويني شافي و كافي بمثل نهج البلاغه در حديث الحقيقه و غيره نموده است.
علي(ع) با همه پيامبران بود در خفي و با حضرت محمد(ص) علناً ظاهر شد.
صبر علي(ع) در مخالفت با نفس، سرمايه افتخار همه انبياء و اولياء ميباشد. وي حجاب اعظم خداوند(ج) بوده كه معنويات وصفات او در حجاب خود وي است.
منبع: فراموش شده