موضوع: نجوای شبانه/ اگر ندیدنی بود، چرا عده ای دیدند؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«اى آمرزگار،به نور تو هدايت شديم،و به فضل تو بى‏نياز گشتيم،
و به نعمتت بامداد نموديم‏ و شامگاه كرديم،
گناهان ما پيش روى توست،
خدايا از گناهانمان از تو آمرزش مى‏خواهيم،و به سوى تو باز مى‏گرديم،
تو با نعمتها به ما مهر مى‏ورزى و ما با گناهان با تو مقابله مى‏كنيم،
خيرت به سوى ما سرازير است،و بدى ما به سوى تو بالا مى‏آيد،
همواره فرشته‏ كريمى،از ما كردار زشت به جانب تو مى‏آيد،و اين امر مانع نمى‏شود از اينكه ما را با نعمتهايت فراگيرى، و به عطاهاى برجسته‏ات بر ما تفضّل نمايى،
منزّهى تو،چه بردبار و بزرگ و كريمى،

آغاز كننده به نيكى و تكرار كننده آنى،
نامهايت مقدس،
و ثنايت عظيم،
و رفتارها و كردارهايت كريمانه است،
خدايا،فضلت‏ گسترده‏تر،
و بردبارى‏ات بزرگ‏تر از آن است كه مرا به كردار ناپسند و خطاكارى‏ام بسنجى،پ
س گذشت نما،گذشت نما، گذشت نما،آقاى من،آقاى من،آقاى من.


يَا غَفَّارُ بِنُورِكَ اهْتَدَيْنَا وَ بِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْنَا وَ بِنِعْمَتِكَ [فِي نِعَمِكَ‏] أَصْبَحْنَا وَ أَمْسَيْنَا ذُنُوبُنَا بَيْنَ يَدَيْكَ نَسْتَغْفِرُكَ اللَّهُمَّ مِنْهَا وَ نَتُوبُ إِلَيْكَ تَتَحَبَّبُ إِلَيْنَا بِالنِّعَمِ وَ نُعَارِضُكَ بِالذُّنُوبِ خَيْرُكَ إِلَيْنَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلَيْكَ صَاعِدٌ وَ لَمْ يَزَلْ وَ لا يَزَالُ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَأْتِيكَ [عَنَّا] بِعَمَلٍ قَبِيحٍ فَلا يَمْنَعُكَ ذَلِكَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنَا بِنِعَمِكَ وَ تَتَفَضَّلَ عَلَيْنَا بِآلائِكَ فَسُبْحَانَكَ مَا أَحْلَمَكَ وَ أَعْظَمَكَ وَ أَكْرَمَكَ،
مُبْدِئا وَ مُعِيدا تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ كَرُمَ صَنَائِعُكَ وَ فِعَالُكَ أَنْتَ إِلَهِي أَوْسَعُ فَضْلا وَ أَعْظَمُ حِلْما مِنْ أَنْ تُقَايِسَنِي بِفِعْلِي وَ خَطِيئَتِي فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ سَيِّدِي سَيِّدِي سَيِّدِي. ...»

بخش هایی از مناجات ابو حمزه ثمالی

عمل به طاعتت را روزى ما گردان!






بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«..(الهی) ما را به ذكرت مشغول كن،
و از خشمت پناه ده،
و از عذابت‏ نجات بخش،
و از مواهبت روزى كن،
و از فضلت بر ما انعام فرما،
و زيارت خانه‏ات، و زيارت مرقد پيامبرت را روزى ما كن،
صلوات و رحمت و مغفرت و رضوانت بر پيامبر و خاندانش،
تو نزديك و جواب‏دهنده هستى،
عمل به طاعتت را روزى ما گردان،
و ما را بر دينت و بر روش پيامبرت‏ (درود خدا بر او و خاندانش)بميران.
خدايا من و پدر و مادرم را بيامرز و به هر دو آنها رحم كن،چنان‏كه مرا به گاه كودكى پروردند،احسان‏ هردو را به احسان،و بديهايشان را به آمرزش پاداش ده.خدايا مردان و زنان مؤمن را بيامرز،چه زنده و چه مرده آنها را،و بين ما و آنان با نيكيها پيوند ده.
خدايا بيامرز زنده و مرده ما را، حاضر و غائب ما را،مرد و زن ما را،كوچك و بزرگ ما را،آزاد و غير آزاد ما را،برگشتگان از خدا دروغ‏ گفتند،و گمراه شدند گمراهى دورى،و زيان كردند،زيانى آشكار...

اللَّهُمَّ اشْغَلْنَا بِذِكْرِكَ وَ أَعِذْنَا مِنْ سَخَطِكَ وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ وَ ارْزُقْنَا مِنْ مَوَاهِبِكَ وَ أَنْعِمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلِكَ وَ ارْزُقْنَا حَجَّ بَيْتِكَ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ وَ رَحْمَتُكَ وَ مَغْفِرَتُكَ وَ رِضْوَانُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ إِنَّكَ قَرِيبٌ مُجِيبٌ وَ ارْزُقْنَا عَمَلا بِطَاعَتِكَ وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرا اجْزِهِمَا بِالْإِحْسَانِ إِحْسَانا وَ بِالسَّيِّئَاتِ غُفْرَانا ،
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ وَ تَابِعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ بِالْخَيْرَاتِ [فِي الْخَيْرَاتِ‏] اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنَا وَ مَيِّتِنَا وَ شَاهِدِنَا وَ غَائِبِنَا ذَكَرِنَا وَ أُنْثَانَا [إِنَاثِنَا] صَغِيرِنَا وَ كَبِيرِنَا حُرِّنَا وَ مَمْلُوكِنَا كَذَبَ الْعَادِلُونَ بِاللَّهِ وَ ضَلُّوا ضَلالا بَعِيدا وَ خَسِرُوا خُسْرَانا مُبِينا ...»

بخش هایی از مناجات ابو حمزه ثمالی

به پاسدارى‏ات از من پاسدارى فرما

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ


« خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
و برايم ختم به خير فرما،
و مرا از آنچه كه بى‏قرارم كرده از كار دنيا و آخرتم كفايت كن،
و كسى‏كه مرا رحم نمى‏كنم بر من چيره مساز،
و بر من از سوى خود نگهبانى هميشگى قرار ده،و از من شايسته‏هاى آنچه را كه انعام كردى مگير،
و از فضلت روزى گسترده حلال پاكيزه نصيب من كن.
خدايا به نگهبانى‏ات مرا نگهبانى كن،
و به نگهدارى‏ات مرا نگهدار
و به پاسدارى‏ات از من پاسدارى فرما،
و زيارت خانه‏ات را در اين سال و در هر سال،و زيارت‏ مرقد پيامبرت و امامان(درود بر آنان)را روزى من كن،

پروردگارا از اين مشاهد پر شرف و مواقف بس گرامى‏ مرا محروم مساز...


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ وَ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ لا تُسَلِّطْ عَلَيَّ مَنْ لا يَرْحَمُنِي وَ اجْعَلْ عَلَيَّ مِنْكَ وَاقِيَةً بَاقِيَةً، وَ لا تَسْلُبْنِي صَالِحَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ رِزْقا وَاسِعا حَلالا طَيِّبا اللَّهُمَّ احْرُسْنِي بِحَرَاسَتِكَ وَ احْفَظْنِي بِحِفْظِكَ وَ اكْلَأْنِي بِكِلاءَتِكَ وَ ارْزُقْنِي حِجَّ بَيْتِكَ الْحَرَامِ فِي عَامِنَا هَذَا وَ فِي كُلِّ عَامٍ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ وَ لا تُخْلِنِي يَا رَبِّ مِنْ تِلْكَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِيفَةِ وَ الْمَوَاقِفِ الْكَرِيمَةِ. ...»

بخش هایی از مناجات ابو حمزه ثمالی


منم آن‏كه بر آقايش گستاخى كرد!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«من پروردگارا كسى‏ هستم كه در خلوت از تو حيا نكردم،
و در آشكار از تو ملاحظه ننمودم،
منم صاحب مصيبتهاى بزرگ،
منم آن‏كه بر آقايش گستاخى كرد،
منم آن‏كه جبّار آسمان را نافرمانى كرد،
منم آن‏كه بر معاصى بزرگ‏ رشوه دادم،
منم آن‏كه هرگاه به گناهى مژده داده مى‏شدم شتابان به سويش مى‏رفتم،
منم آن‏كه‏ مهلتم دادى باز نايستادم،
و بر من پرده پوشاندى حيا نكردم،و مرتكب گناهان شدم و از اندازه گذراندم‏
و مرا از چشمت انداختى،اهميت ندادم،
پس با بردبارى‏ات مهلتم دادى،
و با پرده‏پوشى‏ات مرا پوشاندى
تا آنچا كه گويى‏ مرا از ياد برده‏اى،
و از مجازات گناهان بركنارم داشته‏اى،
گويا تو از من حيا كرده‏اى!!
خدايا،آنگاه كه نافرمانى كردم‏ نافرمانى‏ات نكردم چنان‏كه پروردگارى‏ات باشم،
و نه چنان‏كه سبك شمارنده فرمانت باشم،
و نه با گستاخى در معرض كيفرت قرار گيرم،
و نه تهيدست را ناچيز شمارم،
ولى خطايى بود كه بر من عارض شد
و نفسم آن را برايم آراست،
و بدبختى‏ام مرا بر آن‏ يارى نمود،
و پرده افتاده‏ات بر من مغرورم نمود،
در نتيجه با كوششم نافرمانى‏ات نمودم
و به مخالفتت برخاستم‏
اكنون چه كس مرا از عذابت نجات مى‏دهند،
و فردا از چنگ ستيره‏جويان و دشمنى‏كنندگان چه كسى رهايم مى‏كند،

أَنَا يَا رَبِّ الَّذِي لَمْ أَسْتَحْيِكَ فِي الْخَلاءِ وَ لَمْ أُرَاقِبْكَ فِي الْمَلَإِ أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِي الْعُظْمَى أَنَا الَّذِي عَلَى سَيِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِي عَصَيْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ أَنَا الَّذِي أَعْطَيْتُ عَلَى مَعَاصِي الْجَلِيلِ الرُّشَا أَنَا الَّذِي حِينَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَيْهَا أَسْعَى أَنَا الَّذِي أَمْهَلْتَنِي فَمَا ارْعَوَيْتُ وَ سَتَرْتَ عَلَيَّ فَمَا اسْتَحْيَيْتُ وَ عَمِلْتُ بِالْمَعَاصِي فَتَعَدَّيْتُ وَ أَسْقَطْتَنِي مِنْ عَيْنِكَ [عِنْدِكَ‏] فَمَا بَالَيْتُ فَبِحِلْمِكَ أَمْهَلْتَنِي وَ بِسِتْرِكَ سَتَرْتَنِي حَتَّى كَأَنَّكَ أَغْفَلْتَنِي وَ مِنْ عُقُوبَاتِ الْمَعَاصِي جَنَّبْتَنِي حَتَّى كَأَنَّكَ اسْتَحْيَيْتَنِي إِلَهِي لَمْ أَعْصِكَ حِينَ عَصَيْتُكَ وَ أَنَا بِرُبُوبِيَّتِكَ جَاحِدٌ وَ لا بِأَمْرِكَ مُسْتَخِفٌّ وَ لا لِعُقُوبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِوَعِيدِكَ مُتَهَاوِنٌ لَكِنْ خَطِيئَةٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي وَ غَلَبَنِي هَوَايَ وَ أَعَانَنِي عَلَيْهَا شِقْوَتِي وَ غَرَّنِي سِتْرُكَ الْمُرْخَى عَلَيَّ فَقَدْ عَصَيْتُكَ وَ خَالَفْتُكَ بِجُهْدِي فَالْآنَ مِنْ عَذَابِكَ مَنْ يَسْتَنْقِذُنِي وَ مِنْ أَيْدِي الْخُصَمَاءِ غَدا مَنْ يُخَلِّصُنِي،
...»