قال الله عزّوجلّ:
بندهام با چیزی بهتر از واجبات به من نزدیک نمیشود و با نافله(کارهای مستحبی) به من نزدیک میشود تا اینکه دوستش بدارم.
آنگاه که دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد که با آن میشنود و دیدهی او که با آن میبیند و زبان او که با آن سخن میگوید و دست او که قدرتنمایی میکند.
اگر دعایم کند اجابتش میکنم و اگر از من بخواهد به او میدهم.
(کافی2 / 353)