موضوع: سوء ظن به خدا در روايات

سوء ظن در روايات به عنوان رذيله اخلاقي شمرده شده و مورد نكوهش قرار گرفته است:

1- پيامبر (ص) در ضمن حديثي مي فرمايد: سوگند به خدائى كه جز او خدائى نيست خداوند هيچ مؤمنى را بعد از توبه و استغفار عذاب نمى‏كند مگر اينكه نسبت به خداوند سوء ظن داشته باشد و با مردم بدرفتارى كند و غيبت نمايد.( مشكاة الأنوار / ترجمه عطاردى، ص: 32)

2- حضرت علي(ع) مي فرمايد: ترس و حرص و بخل غريزه هاي مختلفي هستند كه تمام آنها در سوء ظن به خداوند جمعند.(مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج3، ص326)

كسي كه يقين دارد خداوند هميشه ياور بندگانش است و همه هستي در برابر عظمت او ناچيزند از چيزي نمي ترسد و اگر مطمئن باشد كه خداوند روزي همه جنبندگان را بر خودش واجب كرده، حرص نمي ورزد و از بخل دوري مي كند، بنابراين علت و منشأاين صفات سه گانه سوء ظن به خداست.

3- اميرالمؤمنين علي (ع) در حديث تكان دهنده اي مي فرمايد: كسي كه سوء ظن دارد ايمان ندارد.(مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج3،ص324)

4- در روايات آمده است: «أكبر الكبائر سوءُ الظنِ بالله»: بزرگترين گناهان سوء ظن و بدگماني به خداوند است.(حبيب الله فرحزاد، سيره پيامبر در محبت و رحمت، ج1،ص44)

تعبير اكبرالكبائر يعني در ميان گناهان كبيره بزرگتر از بدگماني به خدا وجود ندارد.