موضوع: سرانجام پروژه لاله كليد خورد! حاصل يك لجاجت پايان ناپذير!

سرانجام پروژه لاله كليد خورد!
حاصل يك لجاجت پايان ناپذير!
سعيد مستغاثي
در شرايطي كه بحث و اعتراض درباره اختصاص ميلياردها تومان از بودجه بيت المال براي فيلمي درباره يك دختر رالي باز در طي 9 ماه گذشته ادامه داشت، عليرغم توصيه هاي خيرخواهانه و نصايح مشفقانه طبقات مختلف مردم، ائمه جمعه و جماعت، علما و روحانيون، نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي به خصوص اعضاي كميسيون فرهنگي مجلس و همچنين كارشناسان و منتقدان سينمايي، سرانجام فيلم ياد شده تحت عنوان «لاله» 20 اسفند ماه رسماً كليد خورد و بار ديگر معاونت سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي كه اينك خود را رياست سازمان سينمايي مي نامد، با حمايت و لابي هاي پيدا و پنهان دولتمردان نشان دادند كه نه تنها نمي توانند هيچ گونه تعاملي با اقشار مختلف و مخاطبان و دلسوزان عرصه فرهنگ و هنر كشور برقرار سازند بلكه با وجود تمامي شواهد و ادله متقن و مستدل مبني بر به صلاح نبودن يا در اولويت قرار نداشتن و يا غيراستاندارد بودن انجام چنين پروژه اي، همچنان بر انجام آن پاي فشرد تا آن را در مرحله توليد قرار داد ولو به قيمت سركارگذاردن جمع كثيري از دست اندركاران و هنرمندان اين سينما و به هدر دادن ميلياردها تومان از پول و بودجه بيت المال كه قاعدتاً بايستي امانت دار آن بوده و رعايت آن امانت را بنمايد.
اين در حالي است كه مسئولين سينمايي از جمله رئيس مركز گسترش سينماي مستند و تجربي (تهيه كننده فيلم) كه قاعدتاً بايستي وظيفه توليد فيلم هاي كم هزينه را براي فيلمسازان تجربي و مستندساز بر عهده داشته باشد، در اوان انتشار خبر توليد فيلم «لاله» و هزينه 7 ميليارد توماني آن، گفته بود كه از هزينه فوق فقط 5/2 ميليارد تومان آن بر عهده مركز گسترش سينماي تجربي است و بقيه را شريك خارجي فيلم تقبل كرده است. اما اينك كه خود اين دوستان اظهار داشته اند شريك خارجي از پروژه فوق انصراف داده و از طرف ديگر هزينه هاي اعلام شده قبلي را (با توجه به بالا رفتن قيمت ها) 3 برابر قبل اعلام داشته اند، معني و مفهوم آن اين است كه مركز گسترش سينماي تجربي و مستند بايستي حدود 21ميليارد تومان براي فيلم «لاله» از پول و سرمايه مردم هزينه نمايد. آن هم در شرايطي كه گفته مي شود از كل بودجه درخواستي امسال سازمان سينمايي، تنها 15ميليارد آن وصول شده است!!
از طرف ديگر اعلام شده بود كه بودجه هاي ميلياردي سازمان سينمايي براي پروژه هاي فاخر هزينه خواهد شد. پروژه هايي كه اولويت هاي فرهنگي كشور محسوب شوند. خود همين سازمان سينمايي در زماني كه هنوز معاونت سينمايي بود، در اواخر فروردين 1389 دفترچه اي به عنوان دفترچه سياست هاي سينمايي انتشار داد (تنها دفترچه راهبردي مسئولين سينمايي كنوني در طول 4 سال مديريت) كه بارها شخص جناب رئيس سازمان سينمايي بر آن تأكيد كرد و از مفاد آن مثال آورد. در آن دفترچه اولويت هاي سينمايي كشور به شرح زير ذكر گرديده بود:
«...مفاهيم ديني و قرآني، عترت و اهل بيت، مهدويت، تحكيم خانواده، كودك و نوجوان، فرهنگ و تمدن ايران اسلامي (حوزه بزرگ جغرافيايي و تاريخي ايران فرهنگي)، انقلاب اسلامي، تاريخ اسلام و تاريخ معاصر، جنگ نرم، رويارويي استكبار با ايران و مقاومت اسلامي، دفاع مقدس، موضوعات سياسي (داخلي و خارجي)، مفاخر و مشاهير، دستاوردهاي علمي و فناوري...»
سؤالي كه وجود دارد اين است كه پروژه زندگي و فعاليت هاي اتومبيل راني و رالي بازي لاله صديق (كه حتي اصل مسابقات و مدالش هم زير علامت سؤال موارد ضد قانوني مثل دوپينگ رفت و به همين دليل دو بار مقام قهرماني در سالهاي 1386 و 1389 از وي بازپس گرفته شد!!) در كدام يك از اولويت هاي فوق گنجانيده شده است؟!
اگر زماني هم برخي متوليان پروژه فوق تأكيد داشتند كه با فيلم «لاله» قصد دارند تا الگوي زن ايراني را به دنيا نشان دهند، چندي پيش خود رئيس سازمان سينمايي در اين باب، به اصطلاح آب پاكي را به روي دست همه ريخت و در اظهاراتي در جمع دانشجويان دانشگاه علم و صنعت به تاريخ 9 اسفند در پاسخ اين سؤال كه «فيلمنامه لاله كه در آمريكا نوشته شده چطور مي تواند الگويي براي زن مسلمان ايراني ارائه بدهد؟» گفت: «... ما كجا گفتيم (لاله) الگوي زن ايراني است؟ خودشان گفتند چون شخصيت اصلي يك زن است و قصه جذابي دارد. ما مي خواهيم يك فيلم خوب بسازيم...»!!!
ايشان فراموش كرده اند كه خود در نامه اي كه به مديرمسئول روزنامه كيهان به تاريخ 2 مرداد 1391نوشته بودند، تأكيد داشتند:
«...به خاطر مقاومت و ايثار آن مادر شهيد، كسي اجر و تلاش و سخت كوشي و قهرماني يك بانوي گرامي ايراني كه توانسته است به مدال جهاني دست يابد را بي قدر و بي ارزش قلمداد نمي كند و آن را از دايره افتخارات ملي خارج نمي كند. ما همه اين تلاش ها و رنج ها و مقاومت ها را در يك جهت مي بينيم و البته شأن هر كدام را هم در جايگاه خودش بايد ديد همان قدر كه صبر و مقاومت يك همسر شهيد الگو است تلاش يك زن قهرمان در يكي از رشته هاي ورزشي نيز به نوبه خود مي تواند الگو باشد...»
هزينه حدود 21ميلياردي براي به تصوير كشيدن زني كه (به گفته خود متولي كار) نه الگو و اسطوره زنان ايراني و مسلمان است و نه حتي قهرماني اش، براساس به اصطلاح Fair Play بوده، در اين شرايط اقتصادي و وضعيت بحراني سينماي ايران و در حالي كه معاونت سينمايي (يا سازمان سينمايي) و ادارات تابعه اش حتي به يكي از اولويت هاي قراردادي خودشان عمل ننموده، چه توجيهي به جز لجاجت مي تواند داشته باشد، آن هم به قيمت به هدر دادن اموال بيت المالي كه با خون دل و فداكاري و ايثار مردم مسلمان در ميان همه فشارها و تهديدها و تحريم هاي مختلف حاصل آمده است؟(همه اينها به جز پرونده مسئله دار و البته خالي از تجربه فيلمسازي سينمايي، جناب كارگردان پروژه است كه قبلاً به طور مفصل در همين روزنامه درباره اش نوشته شده است).
اگر مسئولين مربوطه خود را پيرو مقام ولايت مي دانند مناسبت داشت كه پس از پيام مقام معظم رهبري به كنگره هفت هزار زن شهيد كشور در تاريخ 16 اسفند 1391، اساساً دست از اين بازي هاي لجوجانه برداشته، پروژه «لاله» را (عليرغم همه هزينه هاي صرف شده) متوقف كرده و پروژه تازه اي را طراحي مي كردند تا لااقل در ايام پاياني مديريت خود، به جاي رقم زدن يك پايان تراژيك و غم انگيز كارنامه سؤال برانگيزشان، به خواست خدا، نقطه روشن و مثبتي براي دنيا و آخرت خود ابتياع مي نمودند.
مقام معظم رهبري در بخشي از پيامشان به «كنگره هفت هزار زن شهيد كشور» فرموده بودند: «... اميدوارم كه به بركت خون اين زنان شريف و مجاهد، رسانه ها و هنرمندان و فرزانگان و سينماگران بتوانند جهاد بزرگ زن ايراني مسلمان را به دنيا بنمايانند...»