موضوع: روزها نونشده , کهنه تراز دیروز است

روزها نونشده , کهنه تراز دیروز است

گرکند یوسف زهرا نظری نوروز است

ای خدا کاش شود سال نوم عید فرج

که نگاه ام نگران منتظر آن روز است

تضادی میان تاریخ هجری شمسی باتاریخ هجری قمری وجودندارد اما:

زمانی دشمن میتوان ضربه بزند یا نفوذ کندکه جای ضربه یا جای پای پیدا کند
.........................................
هر جا که أسلام نباشد یا زرتشت میآید یا مسیحیت یا یهودیت .....که أمروز هر سه آئین آخر در نزد خدا ورسول خدا وأهل بیت رسول علیهم السلام مردود است
تبصره :
ماه های قمری :یعنی محرم ؛ صفر ؛ ربیع اول ؛ ربیع دوم .....رجب....ذو القعده .....تا آخر

ماه های شمسی : یعنی فروردین ؛ اردیبهشت ؛ خردادد....... مهر ......آبان ............تاآخر

تاريخ إسلام، تاريخ قمري است..........نه تاریخ شمسی................دلیل:

عدم مشروعيت تبديل ماههاي قمري به شمسي

مسلمان نمى‏تواند سال شمسى را ملاك و ميزان براى اعمال و تاريخ خود معين و مقرر دارد، زيرا كه در قرآن مجيد با صراحت‏سال مسلمان را سال قمرى قرار داده، {{{{و ان عدة الشهور عند الله اثنی عشر شهرا فى كتاب الله يوم خلق السموات و الارض منها اربعة حرم }}}قران کریمرا اعلان كرده است.
اين آيه از چند جهت صراحت دارد بر آنكه سال‏ها و ماههاى رسمى اسلامى ؛همان سالها و ماههاى قمرى است:
اول - از جهت لفظ منها اربعة حُرُمٌ زيرا از ضروريات است كه اسلام هيچ ماهى را از ماههاى حرام قرار نداده است، مگر چهار ماه از ماههاى قمرى را كه عبارت از:

ذی القعدة
ذیالحجة
محرم
رجب

مى‏باشند.
کدامیک از ماه های شمسی (فروردین -اردیبهشت-خرداد-تیر - و.و.و.) بعنوان ماه های حرام است؟

و اين چهار ماه، از ماههاى قمرى است نه شمسى، و در روايات عديده و در خطبه رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم آمده است كه سه تا از اين ماهها پهلوى هم قرار گرفته‏اند و يكى از اينها جدا و تنها است: ثلاثة منها سرد و واحد منها فرد [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] ، آن سه كه پهلوى همند ذوالقعده و ذوالحجة و محرم هستند، و آن يك كه تنها افتاده است ماه رجب است.

دوم - از جهت لفظ عند الله.
سوم - از جهت لفظ فى كتاب الله يوم خلق السموات و الارض.چون اين قيود دلالت دارند بر آنكه اين ماهها ابدا قابل تغيير و اختلاف نيستند، و با وضع و جعل و امور قرار دادى سر و كار ندارند، زيرا اين ماهها در نزد خداوندى كه علم و احاطه او لا يتغير است، چنين است، و در كتاب خدا در روزى كه آسمان‏ها و زمين را آفريده است چنين بوده است.
پس در حكم نگاشته شده در كتاب تكوين و در قانون نوشته شده در دفتر خلقت اينطور بوده است، و لا معقب لحكمه تعالى.
و معلوم است كه ماههاى شمسى(فروردین ؛ اردیبهشت ؛ خرداد .............) به هر صورت و به هر عنوان و از هر تاريخى كه باشد، ماههاى قراردادى است كه بر اساس حساب منجم و زياده و كمى‏هاى اعتباريه و وضعيه بدين صورت در آمده است.

اما ماههاى قمرى در آن وقتى كه خداوند آسمان و زمين را خلقت كرد، همينطور بوده است.يعنى به ابتداى رؤيت هلال به خروج از محاق و تحت الشعاع شروع مى‏شده، و به محاق و دخول تحت الشعاع پايان مى‏يافته است.
و الشمس تجرى لمستقر لها ذلك تقدير العزيز العليم و القمر قدرناه منازل حتى عاد كالعرجون القديم لا الشمس ينبغى لها ان تدرك القمر و لا الليل سابق النهار و كل فى فلك يسبحون (آيه 38 تا 40 از سوره 36: يس) «و خورشيد بر مدار معين خود پيوسته در حركت و گردش است، اينست‏حكم خداوند مقتدر و دانا.و ماه را ما در منزل‏هاى مختلف به سير و گردش در آورديم تا عاقبت (كه آخر ماه نزديك و محاق مى‏شود) همانند شاخه زرد و لاغرى در آيد، نه در سير و گردش منظم جهان آفرينش، خورشيد را چنين توان و قدرتى است كه به ماه برسد و او را دريابد، و نه مى‏تواند شب بر روز سبقت گيرد، و هر يك از اين خورشيد و ماه و از اين شب و روز در مدار معين و مقرر پيوسته در حركت و شناورند.»

ماههاى قمرى حسى و وجدانى است و ابتدا و انتهاى مشخصى در عالم تكوين دارد، به خلاف ماههاى شمسى كه قراردادى و اصطلاحى است، و اگر چه فصول اربعة و سال‏هاى شمسى هم تقريبا حسى است، لكن ماههاى دوازده‏گانه كه داراى اصل ثابتى هستند فقط ماههاى قمرى است.
و بنا بر اين معناى آيه اينطور مى‏شود كه: ماههاى دوازده گانه‏اى كه از آنها سال درست مى‏شود، آن ماههائى است كه در علم خداوند سبحانه و تعالى ثابت است.و همان ماههائى است كه در كتاب تكوين در روزى كه آسمان‏ها و زمين را آفريد معين فرمود، و حركات عامه جهان خلقت را كه از جمله آنها حركات خورشيد و ماه است مقرر نمود.و آن حركت واقعى و ثابت پايه و اصل براى تعيين مقدار اين ماههاى دوازده‏گانه قرار گرفت.

ازجمله آياتى كه صراحت در لزوم تاريخ قمرى دارد،
آيه 5 از سوره 10: يونس است:
هو الذى جعل الشمس ضياء و القمر نورا و قدره منازل لتعلموا عدد السنين و الحساب . [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
«خداوند است آنكه خورشيد را نوردهنده، و ماه را نورانى آفريد، و ماه را در منزلگاههاى مختلفى به حركت و گردش در آورد، تا شما شماره سال‏ها و حساب امور خود را از آن بدانيد» .

معلوم‌ است‌ كه‌ از اشكال‌ مختلف‌ ماه‌ بر آسمان‌ همچون‌ هلال‌ و تربيع‌ و تثليث‌ و تسديس‌ تا در شب‌ چهاردهم‌ به‌ شكل‌ بَدْر يعني‌ دايرة‌ كامل‌ درآمدن‌ ، و سپس‌ رو به‌ نقصان‌ گذاردن‌ ، مردم‌ مي‌توانند بدون‌ منجّم‌ و نيازمند بودن‌ به‌ أهل‌ حساب‌ ، در هر نقطه‌ از خشكي‌ و دريا ، و در هر زمين‌ از كوه‌ يا بيابان‌ به‌ مجرّد رؤيت‌ هلال‌ و أطوار مخلتفة‌ آن‌ ، در طول‌ ماه‌ قمري‌ حساب‌ خود را داشته‌ باشند.
و اين‌ از اختصاصات‌ ماه‌ قمري‌ است‌ نه‌ شمسي‌ . فلهذا با اينكه‌ لفظ‌ شمس‌ در اين‌ آيه‌ آمده‌ است‌ ، وليكن‌ گردش‌ مــــاه‌ را سبب‌ محاسبه‌ و تقويم‌ قرار داده‌ است‌ .

دلیل بعدی

و از جملة‌ آيات‌ آية‌ 189 از سورة‌ 2: بقره‌ است‌:
يَسْئَلُونَكَ عَنِ الاْهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقِيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ .
«اي‌ پيامبر از تو دربارة‌ علّت‌ اشكال‌ مختلف‌ هلال‌ (كه‌ به‌ أطوار گوناگون‌ بر فراز آسمان‌ پديدار مي‌شود) چون‌ بپرسند (درپاسخ‌) بگو اين‌ اختلاف‌ أشكال‌ ماه‌ را خداوند به‌ جهت‌ تعيين‌ اوقات‌ مردم‌ و تاريخ‌ آنها و براي‌ أمر حجّ قرار داده‌ است‌.»