قال الله عزّوجلّ:
بندهام با چیزی بهتر از واجبات به من نزدیک نمیشود.
و با نافله(کارهای مستحبی) به من نزدیک میشود تا اینکه دوستش بدارم.
آنگاه که دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد که با آن میشنود
و دیدهی او که با آن میبیند
و زبان او که با آن سخن میگوید
و دست او که قدرتنمایی میکند.
اگر دعایم کند اجابتش میکنم و اگر از من بخواهد به او میدهم.
(کافی2/353)