موضوع: دنيا و گناه

دنیا به کام کسی خوش است، که در کام دنیا نباشد.


دنیا جمیله ای است، ولی هشدار.


جام دنیا خالی است و کامش با ناکامی است، دل به دنیا بستن خامی است، چرا که حاصلش بد فرجامی است.


هر کس به دنیا راضی شود، از آن ناراضی می رود.


در دنیا، هر کس برای خود پرونده می سازد.


هر چه را نباید دلبستگی را نشاید.


شخصیت هر کس را با ترازوی اخلاقش وزن کنید.


هر که را در زندگی نانش نخورند، چون بمیرد نامش نبرند.


بعضی ها، هندسه شخصیت خود را با خط های کج ترسیم کرده اند.


دل منافق، مشق سیاه شیطان است.


کسی که روی پای خود بایستد، به عصای دیگران محتاج نمی شود.


آدم بی احتیاط، عروس مرگ است.


اولین مرحله دانایی، آن است که بدانی که نمی دانی.


هر که سخن نسنجد، از جوابش برنجد.


همیشه آن قدر بگویید، که می توانید بشنوید.


سکوت دانا بلندتر از فریاد نادان است.


وقتی می توانی با سکوت حرف بزنی، بر پایه لرزان واژه ها تکیه مکن.


سکوت، سخن بزرگی است که خداوند به گویاترین زبانها بخشیده است.


خوشرویی، ویزای ورود به کشور دل است.


کاری که با غرور آغاز می شود، با شکست پایان می یابد.


چشم ناپاک، چشم شیطان است.


غفلت، آشنای روح های شیطان زده است.


هفته ای یک بار، آرزوهای طولانی خود را قیچی کنید.


ظاهرسازی، بدترین ساخت و ساز است.


بدترین بازی ها، پارتی بازی است.


هر که خیانت ورزد، پشتش در حساب بلرزد.


آرزو بد نیست، طغیانش بد است.


عمر هوس، از عمر حباب کوتاه تر است.


محتکر، در انبار آرزوهایش زندانی است.


حرف مفت، باد می کند.


هوس، هووی عشق است.


وقت کشی، جزئی از خود کشی است.


ضعیف کشی، هنر ضعیفانی است که در دام قدرت افتاده اند.


هر گناه، یک بند شیطان است. با چند بند شیطان، دست سعادت خویش را بسته اید؟


گناهکار، عروسک کوکی شیطان است.


گناهکاران، طراح رسوایی فردای خویشند.


از نگاه تا گناه راهی نیست.


پایان گناه، آه است.