موضوع: كساني كه خود احساس تكليف نكرده و علماي رباني به آنها تكليف كرده‎اند وارد شوند

پاسخ آيت‌الله بهاءالديني به كسي كه براي انتخابات احساس تكليف كرده‌بود
اگر احساس تكليف كردي؛ كانديدا نشو! / اگر به من باشد مي‎گويم كساني كه خود احساس تكليف نكرده و علماي رباني به آنها تكليف كرده‎اند وارد شوند

موضوع كانديداتوري در انتخابات رياست جمهوري يازدهم در دوره‎هاي گذشته به صورت كمتر و در اين دوره به صورت نمايان‎تري با موضوع «احساس تكليف» براي پذيرش اين امر خطير گره خورده است به نحوي كه بسياري از چهره‎ها به دليل احساس تكليف وارد اين عرصه شده و در انتخابات رياست جمهوري اقدام به ثبت نام نموده‎اند.

به گزارش رجانيوز، اما اينكه اين موضوع تا چه ميزان مي‎توان ملاك و معيار محكمه پسندي براي حضور در انتخابات باشد جالي بحث و بررسي دارد. موضوع كه آيت الله قرهي با بيان خاطره‎اي از مرحوم بهاء‎الديني آنرا به گونه‎اي متفاوت از آنچه كه امروز به صورت باور عمومي رايج شده است عنوان مي‎كند.

آیت‌الله روح‌الله قرهی از اساتيد حوزه و دانشگاه و از معلمان اخلاق تهران در آخرين جلسه اخلاق خود به موضوع «شر» پرداخت که در خلال آن خاطره‌اي خواندني از مرحوم آيت الله العظمي بهاءالديني نقل كرد، خاطره‌اي كه اين روزها شايد بيشتر به كار آيد. آيت الله قرهي اين جانباز 70 درصد دفاع مقدس، كه علاوه بر دروس حوزوي و دريافت اجازه اجتهاد از آيت‌الله مرعشي نجفي، مدرك دكتراي فلسفه غرب را از دانشگاه هامبورگ دريافت كرده است، در بيان خاطره خود آورده است:

«محضر آیت‌الله العظمی بهاءالدّینی بودیم. موقع استراحت ایشان بود امّا یکی از آقایان - که روحانی بود -اصرار داشت که می‌خواهم ایشان را ببینم و کسب تکلیف کنم. ایشان فرمودند: بیا، آمدند، فرمودند: حرفتان را بگویید. آن شخص گفت: جلوی این دو نفر بگویم؟ آقا فرمودند: بله، جلوی همین‌ها بیان کنید. گفت: می‌خواهم برای مجلس، کاندیدا شوم. آقا فرمودند: اگر احساس می‌کنی بهتر از دیگران هستی و می‌توانی کار کنی، نرو!

آن شخص تعجّب کرد. ما هم تعجّب کردیم؛ چون معمولش این است که می‌گویند: اگر احساس کردی در کار کردن بهتر از دیگران هستی و احساس تکلیف می‌کنی؛ جلو برو امّا ایشان فرمودند: اگر احساس می‌کنی که بهتر از دیگران هستی، جلو نرو!

گفت: آقا! چرا؟ آقا فرمودند: برای اینکه اگر گفتی: چون من بهتر می‌فهمم و بهتر متوجّه می‌شوم؛ پس باید خودم را در معرض رأی قرار بدهم؛ این، یعنی خودبزرگ‌بینی و خودبینی و بدان اگر در این حال، وارد شوی، دیگر نه تنها اثر مثبت برای تو ندارد، بلکه بر عجب و خودبینی و تکبّرت افزوده می‌شود - تعبیر خیلی عجیبی بود که ایشان بیان کردند -

جرأت کردیم، عرضه داشتیم: آقا! پس چه کسانی باید وارد شوند؟

فرمودند: اگر به من باشد می‌گویم آن عدّه که علمای ربّانی به آن‌ها تکلیف کنند و خودشان برای خودشان احساس تکلیف نکنند. چون وقتی احساس تکلیف کردند، یعنی احساس کردند خودشان نسبت به دیگران برترند و همین احساس برتری نسبت به دیگران، خودبینی است که این همان شرّ اعظم است - تعبیر شرّ اعظم برای خودبینی را ایشان بیان فرمودند -

اگر کسی فکر کند من بهتر می‌فهمم، من بهتر متوجّه می‌شوم، من بهتر از دیگرانم و ...؛ این یعنی در بستر اخلاق رشد نکرده است. لذا آن موقع است که دیگر همه شرارت‌ها آرام آرام، - به تعبیر امروزی‌ها- به صورت جنگ نرم، در وجودش ورود پیدا می‌کند؛ همان چیزی که قرآن به عنوان وسواس بیان می‌کند «وسواس الخنّاس»، همان چیزی که «همزات الشّیاطین» بیان می‌شود، آن همزاتی که این‌قدر نرم و بی‌صدا است و چنان آرام نفوذ پیدا می‌کند که یک‌دفعه می‌بیند همه شرارت‌ها در وجودش قرار گرفته؛ چون خودخواه و خودبین بوده است. لذا اولیاء خدا می‌گویند: باید از شرّ اعظم (خودبینی) بیرون رفت


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]