فقر مذهبی و فرهنگی بی‌داد می‌کند؛روحانيون در قم خوش نشسته‌اند!
مولوي‌هاي وهابي پاي پياده در روستاهاي جنوب كرمان تبليغ ميكنند
فقر مذهبی و فرهنگی بی‌داد می‌کند؛روحانيون در قم خوش نشسته‌اند!
درحالي كه علما و روحانيون شيعه به دليل نبود امكانات از آمدن به مناطق محروم سر‌باز مي‌زنند، در مقابل انبوهي از مولوي‌هاي تربيت يافته در مدارس وهابي پاكستان به اين روستاها سرازير شده و پاي پياده فاصله صعب‌العبور روستاها را مي‌پيمايند....
پایگاه خبری انصارحزب الله: مخاطبين يالثارات و بويژه خيّرين، محمدرضا فراهاني را به‌واسطه ارائه گزارش از وضعيت مناطق محروم كرمان مي‌شناسند وهراز گاهي نيز به شايستگي استمداد وي براي نجات جان بيماران وگره گشايي از امور درماندگان آن منطقه را پاسخ گفته‌اند.
وي در واقع طلبه‌اي ملايري است كه از سال ۱۳۸۱ وبه دنبال درج يك گزارش در يكي از روزنامه‌ها از وضعيت محروميت در جنوب استان كرمان اطلاع يافته و به همراه برخي از همدرسانش در مدرسه معصوميه قم عازم مناطق محروم كرمان شده است.
او مي‌گويد پس از مشاهده وضعيت وخيم آن مناطق كه بحق بايد آن را آفريقاي ايران ناميد در قالب گروه‌هايي به طور مستمر براي خدمت‌رساني به جنوب كرمان رفته و اكنون نيز يك سال است كه براي افزايش حجم و سرعت كار به همراه خانواده در اين منطقه ساكن شده است .
هرچند كه اين جهادگر خستگي ناپذير تاكنون گزارش عملكرد خود در قبال كمك‌هاي مردمي را با جزئيات از تريبون يالثارات به اطلاع آنان رسانيده است اما هفته گذشته خود براي تشكر از خيرين يالثاراتي (مخاطبين هفته‌نامه) به دفتر اين نشريه آمده بود تا بدين واسطه اعلام كند كه كمك‌هاي آنان غير‌قابل قيمت گذاري است؛ چراكه تاكنون جان چند بيمار رو به مرگ را نجات داده و زندگي برخي ديگر را از بحران جدي خارج ساخته.
اين فرصتي بود تا يالثارات نيز ضمن گفت وگو با اين طلبه جهادگر ابعاد بيشتري از مشكلات مناطق محروم كرمان را به مخاطبان والبته مسئولان منتقل كند تا شايد در اين فرصت باقي مانده از عمر دولت دهم، به جاي هدردهي منابع در جشن‌هاي چند ميلياردي بي‌فايده در اين طرف و آن طرف كشور به فكر تحقق وعده عدالت‌گستري خود بيفتند كه پس از ۸ سال در برخی جاها تنها درحد يك ادعاي دروغ باقي مانده است.
متهم ساختن برخي مسئولين به دروغگويي ادعاي گزافي نيست وقتي در فضاي تحت سيطره حكومت جمهوري اسلامي ايران مناطق محرومي وجود دارند كه از ابتدايي‌ترين امكانات زندگي بي‌بهره‌اند و آن گاه دولت تنها در يك روز ۵۰ ميليارد تومان ناقابل را در ورزشگاه آزادي خرج اتينا مي‌كند. پولي كه مناطق محروم و افراد ساكن در آن محتاج ريال به ريالش هستند.
با اين تكمله در مقدمه كه محروميت و عدم توازن در توزيع منابع در كشور وجود دارد، مهرورزي و عدالت‌گستري حداقل در برخی مناطق کشور متأسفانه بیشتر به يك ادعاي دروغ از سوي دولتمردان شبیه خواهد شد. ادامه انتقادات موجود را از زبان حجت‌الاسلام فراهاني به نظر مخاطبان يالثارات مي‌رسانيم كه البته تنها دولت را از دم تيغ تيز خود نمي‌رانند.
ذكر محروميت تمام عيار؛ سروته بحث
خب آقاي فراهاني شما از «منطقه» مي‌آييد و به مسائل و مشكلات اشراف داريد. لطفا خودتان بحث را شروع كنيد.
- سر وته بحث ذكر محروميت است. البته از سال ۸۱ كه من براي اولين بار به اين مناطق رفتم به واسطه حضور گروه‌هاي جهادي و البته خدمات دولتي به شكل قطره چكاني، وضعيت بهتر شده اما همچنان مي‌توانيم وضعيت جنوب كرمان را وخيم اعلام كنيم.
نمونه‌هاي زيادي از محروميت براي گفتن وجود دارد، اما براي درك عمق فاجعه همين بس كه با گذشت ۳۴ سال از پيروزي انقلاب اسلامي، روستاي آوين از جبل بارز جنوبي از توابع شهرستان عنبرآباد در محرم سال گذشته براي اولين بار در طول حياتش روحاني به خود ديد و يا مثلا روستايي به نام سُنته در اين منطقه وجود دارد كه به دليل همين معضل(عدم حضور روحاني) وعدم آگاهي از مسائل شرعي هنوز هم اموات خود را بدون سدر و كافور دفن ميكنند و يا مثلا روستاي بُنده ريز به دليل همين فقر فرهنگي خرگوش را شكار ميكنند و مي‌خورند.
درواقع بايد گفت انجام عبادات و فرائض واجب مثل نماز و روزه در بسياري از اين مناطق محلي از اعراب ندارند و مسائلي مثل رعايت حدود شرعي بين محرم و نامحرم نيز كه جاي خود دارد. شما در اين مناطق شاهد هستيد كه به دليل عدم اطلاع از احكام شرعي دو نامحرم به راحتي به هم دست مي‌دهند و يا پيشاني يكديگر را مي‌بوسند و ازطرف ديگر به دليل همين استضعاف فرهنگي و ديني، همه دين و مذهب اهالي در محل‌هايي به نام قدمگاه خلاصه شده كه نوعي زيارتگاه خرافي محسوب مي‌شود كه براي آن آداب نيز ابداع كرده‌اند.
متاسفانه اين معضلات ناشي از عدم كاربست فرمان حكومتي اميرالمومنين مبني بر لزوم يكسان‌سازي ارائه امكانات به دورترين و نزديك ترين مناطق تحت حكومت اسلامي است. اين درحالي است كه اين بخش‌ها در جنوب كرمان داراي بخشداري، فرمانداري و دهداري و شهرداري و... است.
۵۰ روستا مي‌شناسم كه يك حمام يا دستشويي ندارند
پس چرا به مشكلات رسيدگي نميكنند؟
- دليل آن همان عدم توزيع متناسب منابع در نقاط مختلف كشور است . اين درحالي است كه همين منابع اندك توزيعي نيز درمناطق محروم به شكل گزينشي تقسيم مي‌گردد و به منطقه هدف نمي‌رسد. ضمن اينكه بايد به اين معضل ناتواني مسئولان در ارائه خدمات را نيز افزود. ما در جلساتي كه داشتيم يكي از مسئولين كه شخص دلسوزي هم هست به دليل صعب العبور بودن مناطق از رفتن به آن نقاط خود داري مي‌كند و استدلالش بر اين پايه است كه خودرو سازماني قطعا با عبور از اين مناطق از كار خواهد افتاد و در نتيجه باقي بخش‌ها نيز از سركشي محروم مي‌شوند. برهمين مبناست كه سركشي به مناطق دوردست عملا متوقف شده و گروه‌هاي جهادي هم براي توزيع اقلام ضروري نظير آرد و غيره بايد متحمل هزينه و نيروي انساني چند برابرشوند.
نتيجه اين ناتواني دراين است كه جهادگران در منطقه عنبرآباد حداقل ۵۰ روستا را شناسايي كرده‌اند كه كل روستا حتي يك حمام يا يك دستشويي ندارد تا چه برسد به مسجد و حسينيه و مدرسه و ...
به جاي حمام براي نواميسشان قدمگاه مي‌سازند
چرا خود مردم به فكر خودشان نيستند؟! يعني از عهده ساخت يك حمام يا دستشويي هم برنمي‌آيند؟!
- درواقع اين يكي از معضلات بزرگي است كه ما با آن در مناطق محروم درگير هستيم، اهالي روستاها به شكل عجيبي منفعل هستند ويك دليل آن هم نبود يك شخص هدايت كننده دراين مناطق است . ما شاهديم كه آنان به دليل فقر فرهنگي اقدام به ساخت مكانهايي به نام قدمگاه ميكنند كه به وسيله سنگچين ايجاد مي‌شود و در واقع نوعي زيارتگاه خرافي است، اما همين كار را براي ساخت يك بناي ابتدايي به عنوان يك حمام يا دستشويي محفوظ براي نواميسشان انجام نمي‌دهند. لذا يكي از دلايل اصرار گروه‌هاي جهادي براي استقرار روحاني در اين روستاها همين امر است تا در واقع هدايت امور را براي انجام حداقل كارهاي ابتدايي برعهده بگيرد.
دستشويي روستا آفتابه ندارد طلاب برمي گردند!
چرا حوزه علميه قم كاري دراين زمينه انجام نمي‌دهد؟ به نظر مي‌رسد يكي از وظايف ابتدايي حوزه تدبير درخصوص رفع همين معضلات باشد
- مشكل اينجاست كه اعزام طلاب به اين مناطق اصلا در دستور كاره حوزه علميه قرار ندارد، يعني يا اين مناطق را نمي‌شناسد و يا اگر مي‌شناسد در اولويت بندي اعزام مبلّغ، جايي براي اين مناطق دور افتاده باقي نمي‌ماند. البته در ايام خاص مثل محرم برخي طلاب به اين مناطق مي‌آيند كه به دليل نبود امكاناتي مثل حمام و دستشويي ماندگار نمي‌شوند و روستاها را ترك ميكنند. به قول آقاي مرادي،يكي از برادران جهادي، برخي طلاب به روستاها مي‌روند و مي‌گويند دستشويي آفتابه و شلنگ ندارد برمي‌‌گردند!
۱۵ سال سر سفره امام زمان درس مي‌خوانند اما تبليغ نميكنند
پس خود شما چه طور در جنوب كرمان خدمت مي‌كنيد؟
- من اصالتا اهل ملاير هستم اما تردد بين ملاير و اين مناطق عملا باعث وقفه در كار مي‌شد به همين دليل در شهرستان بابك مستقر شدم تا بتوانم راحت‌تر به نقاط مورد نظر تردد كنيم. اما نكته اينجاست كه مسئله فقدان روحاني مربوط به نقاط دوردست نمي‌شود،در جنوب كرمان حتي برخي «بخش»هاي داراي جمعيت ۱۰ الي ۱۳ هزار نفر هم از امكان داشتن روحاني محرومند.
به نظر من اينجا ايراد به طلاب برمي‌گردد، ما(طلاب) ۱۰ الي ۱۵ سال سر سفره امام زمان درس خوانديم براي خدمت رساني در چنين مكانهايي، به غير از برخي روحانيون كه به كار تحقيقاتي مشغول هستند و مجبور به ماندن در قم هستند، بقيه طلاب بدون هيچ دليل خاصي و صرفا چون قم شهر خوبي است در آنجا رحل اقامت گزيده‌اندو زندگي ميكنند درحالي كه برخي نقاط كشور آن طور كه ذكر شد به وجود آنان نياز دارند.
آيا در اين مورد به مراجع تقليد اطلاع‌رساني كرده‌ايد؟
- بله به دفعات گزارش‌هاي مفصلي به دفتر آيت‌الله صافي گلپايگاني و آيت‌الله مكارم شيرازي ارائه داده‌ايم
پاسخ چه بوده است؟
- آيت‌الله مكارم شيرازي اجازه هزينه كرد نيمي از سهم وجوهات شرعي براي اين مناطق را داده‌اند و آيت‌الله صافي هم فرموده‌اند كه در زمان تحويل وجوهات به دفتر ايشان مراجعه كنيم تا بخشي از آن را براي هزينه‌كرد در اين مناطق به ما عودت دهند.
مولوي عبدالحميد سالي ۴ بار به روستاهايي مي‌رود كه ۳۴ سال است روحاني شيعه به خود نديده‌اند.
منظور از پاسخ چاره‌جويي براي اعزام طلاب به اين مناطق است!
- خير. به نظر من حضرات آيات عظام سزاوار است به تشويق طلاب براي اعزام به مناطق محروم اقدام كنند، من فكر مي‌كنم اين يك وظيفه فقهي برگردن روحانيون است كه بايد در روز قيامت در قبال استضعاف ديني و مذهبي مردم اين مناطق پاسخگو باشند. وقتي افرادي در خاك جمهوري اسلامي ايران هستند كه نه نماز مي‌دانند و نه روزه و نه غسل و... مسئوليت آن برذمه روحانيون است.
اين درحالي است كه استقرار روحاني در اين مناطق باعث مي‌شود آنان به عنوان يك نيروي قوي مطالبه‌گر صداي محروميت اين مناطق را بلند كنند و راه ورود امكانات را باز نمايند.
الان روستاهايي مثل كليجون، اسفند، سوروئيه و چشمه بنه اصلا برق ندارند! كه اگر يك روحاني در آن مستقر بود رسيدگي به اين مشكلات را پيگيري مي‌كرد.
اما فارغ از مسائل عمراني و فقر ديني و مذهبي يكي از معضلات بسيار مهم كه واقعا امنيت جمهوري اسلامي را نيز تهديد مي‌كند و رشد آن وابستگي تام به فقدان علماي شيعه در مناطق محروم كرمان دارد، رشد وهابيت در اين منطقه است.
خبر تكان دهنده‌اي از روستاي رمش به گوش من رسيد كه براساس آن عناصر وهابي در اين منطقه كه دهستان هم هست در ايام فاطميه پرچم فاطمه زهرا سلام الله عليها را آتش زده بودند.نسبت جمعيتي اين روستا طي ۳۰ سال گذشته از ۱۰ درصد سني و ۹۰ درصد شيعه آنچنان تغيير كرده كه در ايام كنوني اين نسبت دقيقا برعكس شده است.
درحالي كه علما و روحانيون شيعه به دليل نبود امكانات از آمدن به مناطق محروم سر‌باز مي‌زنند، در مقابل انبوهي از مولوي‌هاي تربيت يافته در مدارس وهابي پاكستان به اين روستاها سرازير شده و پاي پياده فاصله صعب العبور روستاها را مي‌پيمايند، روز و شب نان خشك مي‌خورند و در تبليغات سينه به سينه، شيعيان را از مذهبشان برمي‌گردانند.
اين مولوي‌هاي وهابي درگروه‌هاي ۱۰ الي ۱۵ نفره تحت عنوان جامعه التبليغ به روستاهاي دور افتاده مي‌روند و مثل مردم همان مناطق در شرايط سخت زندگي ميكنند و به شكل جدي به كار تبليغي مشغول هستند.
از اين فراتر حضور مولوي عبدالحميد بزرگترين مرجع تقليد اهل تسنن در مناطق جنوب كرمان است كه بدون هيچ تكلفي هر ۳ الي ۴ ماه يك بار در روستاها و كپرها حضور مي‌يابد و چهره به چهره با مردم ديدار مي‌كند كه بسيار تاثيرگذار است! اين درحالي است كه اين مناطق همانطور كه ذكر شد طي ۳۴ سال گذشته رنگ يك طلبه ساده شيعه را هم به خود نديده‌اند.
خلاء روحاني شيعه آنقدر در اين مناطق محسوس است و حضور آنان آنقدر تاثيرگذار و روحيه‌‌بخش كه ۲بار اهالي ۲ روستاي اطراف قلعه گنج با ديدن من گمان كردند كه بنده از مقامات بلند پايه نظام هستم و برايم گوسفند قرباني كردند!
اقدامات ما
خود شما كاري براي رفع محروميت ديني و مذهبي مردم انجام نداده‌ايد؟
- ما درحال اجراي طرحي هستيم به نام تربيت معلمان قرآني كه طلاب جنوب كرمان به‌واسطه آن به مناطق محروم اعزام مي‌شوند تا اقدام به آموزش احكام شرعي به دانش آموزان از طريق كتب احكام سطح بندي شده نمايند.اين كلاس‌ها درطول هفته يك بار برگزار مي‌شود تا دانش آموزان مرحله به مرحله با احكام دين آشنا شوند و براساس برنامه ريزي انجام شده طي يك سال خود تبديل به مربي احكام شوند. البته طرح ديگري نيز درحال انجام است كه براساس آن با استفاده از كتب تفسير نور آقاي قرائتي به تربيت مربي قرآني از دانش آموزان خود مناطق محروم مي‌پردازيم تا ان‌شاءالله به مرور زمان فقر ديني و مذهبي در منطقه رفع شود.
يكي از برنامه‌هاي ما كه نياز به حمايت خيّرين دارد طرحي است كه براساس آن يك كپر در هر روستا را به كتابخانه مختص كودكان و نوجوانان اختصاص دهيم تا به رفع محروميت فرهنگي آنان كمك كنيم.البته موارد ديگري نيز وجود دارد كه در واقع دست خيّرين را مي‌بوسد!
پس از سالها كه طرح تجميع دولت براي كوچ دادن روستائيان دورافتاده به روستاهاي پرجمعيت‌تر و نزديكتر با شكست مواجه شد، اكنون خود جمعيت اين روستاها به اين نتيجه رسيده‌اند كه دولت به آنها كمكي نخواهد رسانيد و در نتيجه مشغول كوچ از نقاط دور دست به مناطق با امكانات بيشتر هستند كه الان روستاي عبدل‌آباد مركز تجمع اين افراد است .طي سال گذشته با كمك خيرين و ازجمله كمك‌هاي قابل توجه جلب شده از خوانندگان يالثارات موفق به ساخت حسينيه در اين روستا شديم و خانه قرآني آن نيز روبه تكميل است و الان تنها مشكلي كه با آن مواجه هستيم ساخت يك محل اقامت براي روحاني است تا بتوانيم يك نفر را در اين روستاي پرجمعيت ساكن كنيم.
يك طرح مهم و ريشه‌اي ديگر خريد زمين در عبدل آباد و اختصاص آن براي نصب كپر به منظور اسكان ايتام است تا بتوانند در اين روستا ساكن شوند و ضمن تحصيل به كار در گلخانه‌ها و مزارع اطراف مشغول شوند كه اين نيز مي‌تواند توسط خيرين محترم در دستور كار قرار بگيرد. تاكنون گروه فدائيان عدالت موفق شده با كمك خيّرين يك قطعه زمين ۳۲۰ متري را به قيمت ۵/۲ ميليون تومان خريداري و به اين كار اختصاص دهد كه در صورت مشاركت بيشتر خيّرين امكان بيشتري براي كوچاندن و اسكان ايتام از مناطق دوردست و تجميع آنان در عبدل‌آباد فراهم مي‌آيد.
نماينده عنبرآباد تحويل نمي‌گيرد!
عنبرآباد در مجلس شوراي اسلامي نماينده ندارد كه مشكلات اين منطقه را پيگيري كند؟
- آقاي عارفي نماينده عنبرآباد در مجلس است.
به منطقه مي‌آيد؟
- بعد از انتشار گزارش مدارس كپري كه در يالثارات هم چاپ شد ايشان همراه فرماندار و مسئول مدارس عشايري به منطقه آمد اما عملا هيچ اتفاقي نيفتاده است.
شما مسائل را به ايشان اطلاع داده‌ايد؟
- تلفني، اما زياد تحويلمان نگرفت! الان وضع طوري است كه گروه‌هاي جهادي از دولت قطع اميد كرده‌اند اما اوج وخامت وضعيت اينجاست كه ارگانهاي حاضر در محل به گروه‌هاي جهادي داوطلب نيز مددي نمي‌رسانند. يكي از مشكلات جهادگران تردد به مناطق صعب العبور براي انتقال اقلامي مثل مصالح ساختماني است. مسئولين منطقه حتي حاضر نيستند در كنار جهادگران به منطقه بيايند. آنها در يك چرخه بروكراتيك اداري مشغول گذران وقت هستند.
ايام نوروز كه نقطه اوج حضور جهادگران در مناطق محروم است ادارت دولتي تعطيل هستند و بالطبع ارائه همان خدمات اوليه به جهادگران نيز تعطيل مي‌شود.
دوز فقرش را كم كنيد تا پخش كنيم
به رسانه ملي براي بازتاب معضلات مناطق محروم كرمان و حساسيت‌زدايي در مورد آن اطلاع‌رساني كرده‌ايد؟
- زياد و مفصل! اما تنها اقدام آنان سانسور بوده است، صدا و سيما حاضر نيست از ۲۴ ساعت آنتن خود كه صرف پخش برنامه‌هاي مختص كاخ‌نشينان مي‌كند نيم ساعت را هم به كوخ‌نشينان اختصاص دهد. گروه‌هاي جهادي حاضر هستند نه روزي نيم ساعت! بلكه در طول سال نيم ساعت از طريق يك برنامه در ساعت مناسب در رسانه ملي مشكلات موجود را اطلاع رساني كنند.
من چندين بار به شكل تلفني با آقاي رنجبران مجري برنامه ديروز امروز فردا صحبت كردم تا امكان اختصاص وقت براي بازگو كردن محروميت منطقه را فراهم آورد اما پس از مدت‌ها وعده و وعيد وي اعلام كرد كه چنين امكاني وجود ندارد.
يا مثلا سال گذشته گروه روايت فتح از منطقه جنوب كرمان تصويربرداري كرد اما صدا و سيما از انتشار تصاوير جنوب كرمان به دليل شدت فقر بالا اعلام معذوريت كرد و به گروه مربوطه گفته بودند شدت فقر تصاوير را پايين بياوريد تا قابل پخش باشد .تاجايي كه من اطلاع دارم اين كاهش دوز فقر تا ۳ مرحله اتفاق افتاد و اطلاعي ندارم كه بالاخره سرنوشت آن برنامه به كجا انجاميد.
چرا رسانه ملي از انتشار محروميت اين مناطق خودداري مي‌كند؟
- چون هم علما و امراي نظام جمهوري اسلامي ايران را زير سوال مي‌برد كه طي اين ۳۴ سال مشغول چه كاري بوده‌اند؟!
فقط مردم
وحرف آخر؟
- من به اين نتيجه رسيده‌ام كه ما بايد به جاي مراجعه به مسئولين، مردم را وارد صحنه كنيم. من بعد از نتايج موفقي كه با انعكاس محدود نيازهاي فوري به كمك از طريق هفته نامه يالثارات انجام شد به این نتیجه رسيدم و متوجه شدم ظرفيت مشاركت مردمي براي محروميت‌زدايي از مناطق محروم بسيار بالاست .
مردم بلافاصله پس از اطلاع از يك مشكل براي حل آن وارد عمل مي‌شوند و اين در واقع همان نكته قابل تعميمي است كه مقام معظم رهبري در ديدار با خيّران مدرسه‌ساز فرمودند مبني براين كه براي خدمت‌رساني بايد حصار بسته دولتي شكسته شود.
اما افزايش استفاده از ظرفيت مردمي نياز به اطلاع‌رساني از طريق رسانه‌‌ها دارد تا پل ارتباطي بين گروه‌هاي جهادي و مردم خيّر باشند.
منبع:هفته نامه یالثارات الحسین(ع)
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط psp2004
