موضوع: تبخال تناسلی

تبخال تناسلی جزو بیماریهای آمیزشی محسوب می شود و اگر نوزادی به آن مبتلا شود عواقب وخیم در انتظار وی خواهد بود. عامل این بیماری ویروس بخصوصی به اسم (Herpes Simplex Virus) (HSV) می باشد که دارای نوع 1 و نوع 2 می باشد. ویروس نوع یک بیشتر سبب تبخال سرماخوردگی می گردد در صورتیکه ویروس نوع دو بیشتر سبب تبخال تناسلی می شود. ولی هر دو ویروس می توانند هر دو بیماری فوق را ایجاد کنند. عامل تبخال تناسلی همان ویروسی است که می تواند سبب ایجاد آبله مرغان و یا زونا شود. حدود 80 درصد بالغین دارای تبخال دهانی و 20 درصد بالغین دارای تبخال تناسلی هستند. اگر فردی با فرد آلوده به ویروس تبخال تناسلی تماس جنسی داشته باشد، به تبخال تناسلی مبتلا خواهد شد. علاوه از آن از راه تماس جلدی نیز این بیماری قابل انتقال است مثلا اگر فردی دارای تبخال لب ناشی از سرماخوردگی باشد و به آنها دست بزند و سپس ناحیه تناسلی فرد دیگری را لمس کند، می تواند سبب انتقال ویروس گردد. بسیاری از افرادیکه آلوده به ویروس تبخال تناسلی هستند، از آن بی خبر هستند چون فاقد علائم می باشند. در حالیکه بسیاری از خانمهای مبتلا به تبخال تناسلی فرزندان سالم بدنیا می آورند، ولی تعدادی از آنها نیز این ویروس را به نوزاد منتقل کرده و سبب عوارض شدید و گاه کشنده در نوزاد می شوند. بنابراین خانمهای حامله باید آشنا به تبخال تناسلی باشند، و اگر دارای علائم تبخال تناسلی شدند و یا شک داشتند که مبتلا به تبخال تناسلی شده اند، باید بلافاصله به پزشک خود مراجعه نمایند. حتی اگر خانمی در گذشته دارای تبخال تناسلی بوده باشد باید آنرا با پزشک خود در میان بگذارد، آن بخاطر این است که اقداماتی جهت جلوگیری از ابتلا نوزاد به ویروس تبخال تناسلی انجام شوند. وقتی خانمی یکبار به این ویروس مبتلا شد، آن در غلاف فیبرهای عصبی باقی می ماند. آنجا مکانی است که سیستم ایمنی بدن بدان دسترسی ندارد. بعد از آن در شرایط مساعد ویروس فعال شده و سبب بیماری تبخال تناسلی و یا زونا می شود. ممکن است یک خانم در سال چند بار مبتلا به این بیماری شود.
از هر 4 نفر خانم حامله یک نفر دارای ویروس تبخال تناسلی است، که اکثر آنها از آن بی خبر هستند. این آمار مربوط به دنیا است و بنده از آمارهای داخل کشور خبر ندارم.

چگونه ویروس می تواند به یک شیرخوار منتقل شود؟
• اگر مادری در هنگام زایمان دارای ویروس تبخال تناسلی در کانال زایمانی باشد، آنرا به کودک منتقل خواهد کرد. این شایعترین راه ابتلا کودک به ویروس تبخال تناسلی است.
• اگر کودک توسط فردیکه دارای تبخال سرماخوردگی است، بوسیده شود ویروس می تواند به کودک منتقل گردد.
• بندرت از راه تماس جلدی نیز این ویروس به کودک منتقل می شود. مثلا فردی دارای تبخال لب بعلت سرماخوردگی است و به آن دست می زند و سپس دست آلوده خود را به کودک می زند. از این طریق ویروس می تواند به کودک منتقل گردد.

ویروس تبخال تناسلی چگونه خانمهای حامله را تحت تاثیر قرار می دهد؟
• اگر خانم حامله ای در زمان نزدیک به زایمان برای اولین بار آلوده به ویروس تبخال تناسلی شود، در 50-30 درصد موارد آنرا به نوزاد منتقل خواهد کرد، حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشد. ریسک در اینگونه خانمها بسیار بالا است، چون در بدن آنها هنوز به میزان کافی آنتی بادی بر علیه ویروس تبخال تناسلی ایجاد نشده است تا نوزاد را از ابتلا به ویروس تبخال تناسلی مصون دارد. دو درصد خانمهای حامله برای اولین بار در زمان حاملگی مبتلا به تبخال تناسلی می شوند.
• اگر خانم حامله ای قبلا مبتلا به تبخال تناسلی بوده است و اکنون بیماری در او عود کرده است و یا اینکه فاقد علامت است، در 3 درصد موارد ویروس را به فرزند خود منتقل خواهد کرد. گاها در حین حاملگی خانم حامله مبتلا به تبخال تناسلی شدید می شود و فکر می کند که برای اولین بار است که مبتلا به این بیماری شده است، در صورتیکه وی قبلا مبتلا شده و چون علامت نداشته است، متوجه نشده است. برای افتراق اینکه عفونت اولین بار است و یا اینکه عود آلودگیهای قبلی است، انجام آزمایش خون خیلی کمک کننده است.

راههای انتقال ویروس تبخال تناسلی به نوزاد
• موقع زایمان در مادری که دارای کانال زایمان آلوده است.
• وارد شدن ویروس به بدن نوزاد قبل از زایمان، اگر خانمی برای اولین بار در 3 ماه اول حاملگی مبتلا به ویروس تبخال تناسلی شود ویروس می بتواند از جفت عبور کرده و وارد بدن جنین شود.
• بوسیدن نوزاد توسط فردیکه دارای تبخال سرماخوردگی است
• زدن دستان آلوده به ویروس به کودک

علائم و عوارض آلودگی به ویروس تبخال تناسلی در کودک کدامها هستند؟
• عفونت پوست، زخم دهان و عفونت چشم. آلوده شدن این نواحی معمولا بدون عارضه سپری می شود ولی گاها آسیب شدید به آعصاب چشم وارد می آید.
• انتقال ویروس به مغز و عفونت مغز: اینگونه نوزادان تحریک پذیر شده، خوب شیر نمی خورند و دچار تشنج می گردند. متاسفانه 4 درصد نوزادان مبتلا به عفونت ویروسی مغز می میرند.
• گرفتاری سایر اعضاء بدن: در این موارد میزان مرگ و میر 30 درصد است. بسیاری از نوزادانیکه از ابتلا به عفونت مغز و سایر اعضاء جان سالم بدر می برند، بعدها دچار عوارض شدید مثل عقب ماندگی ذهنی، تشنج، کوری، کری و فلج مغزی می شوند.

چگونه یک نوزاد آلوده درمان می شود؟
• این نوزادان را باید با داروی آسیکلوویر درمان کرد. آن در درمان عفونت پوست، زخم دهان و عفونت چشم خیلی موثر است. هرچه زودتر باید درمان را شروع کرد تا ویروس در بدن منتشر نشود. وقتی عفونت به مغز یا سایر اعضاء منتشر شد، دیگر این دارو زیاد مؤثر نخواهد بود.
اگر مادر مبتلا به تبخال تناسلی بوده باشد، چگونه می توان از ابتلا نوزاد پیشگیری کرد؟
• اگر خانمی دارای سابقه ابتلا به تبخال تناسلی باشد، موقع زایمان باید بدقت توسط پزشک معاینه شود. اگر هنگام زایمان مادر دارای عفونت فعال باشد (چه اولین بار باشد و چه عود باشد) می توان از ابتلا کودک با سزارین جلوگیری کرد.
• بسیاری از پزشکان معتقد هستند اگر خانمی برای اولین بار در دوران حاملگی مبتلا به تبخال تناسلی شده باشد و یا اینکه تبخال تناسلی فعال در دوران حاملگی عود کند، در ماه آخر حاملگی به آنها داروی آسیکلویر تجویز شود.
اکثر مادرانیکه نوزادان آنها مبتلا به ویروس تبخال تناسلی می شوند، هیچگونه علامتی در دروان حاملگی و زایمان ندارند. اینگونه مادران دارای عفونت مخفی می باشند و راهی هم وجود ندارد که کودکان این مادران را در هنگام زایمان از ابتلا نجات داد.

تبخال بیماری عفونی مزمنی است که در اثر آلودگی به ویروس هرپس سیمپلکس (hsv) به‌وجود می‌آید و زخم‌ها و تاول‌هایی بر روی پوست ایجاد می‌کند. این زخم‌ها معمولاً بر روی لب‌ها، گونه‌ها، بینی، چانه، ناحیة تناسلی و باسن ظاهر می‌شوند. عفونت غالباً به صورت دوره‌ای ایجاد می‌شود و زخم‌های بدمنظره و دردناکی ایجاد می‌کند.


تبخال تناسلی
تبخال تناسلی- تبخال بیماری عفونی مزمنی است که در اثر آلودگی به ویروس هرپس سیمپلکس (hsv) به‌وجود می‌آید و زخم‌ها و تاول‌هایی بر روی پوست ایجاد می‌کند. این زخم‌ها معمولاً بر روی لب‌ها، گونه‌ها، بینی، چانه، ناحیة تناسلی و باسن ظاهر می‌شوند. عفونت غالباً به صورت دوره‌ای ایجاد می‌شود و زخم‌های بدمنظره و دردناکی ایجاد می‌کند.
این ویروس که گسترش جهانی دارد در دو نوع ۱ و ۲ در انسان ایجاد بیماری می‌کند. نوع ۱ اغلب با تبخال‌های دهانی همراه است و ابتلای به آن از سنین پایین شروع می‌شود. به‌طوری‌که ۹۰ درصد افراد تا قبل از ۵ سالگی با ویروس تماس پیدا می‌کنند. ویروس نوع ۲ اغلب تبخال‌های تناسلی را ایجاد می‌کند و تماس با آن اغلب در دوران بعد از بلوغ و شروع فعالیت جنسی است. اصولاً تبخال‌های تناسلی جزء بیماری‌هایی هستند که از راه تماس جنسی منتقل می‌شود.
بروز علائم بیماری معمولاً ۴ تا ۷ روز بعد از تماس با فرد حامل ویروس یا ترشحات حاوی ویروس است. البته، در اغلب موارد، ابتلا بدون علامت است.
شایع‌ترین علامت بیماری تبخال تناسلی، در صورت ایجاد، پیدایش تاول‌های کوچک آبدار در ناحیة تناسلی است که بعداً پاره می‌شوند و زخم‌های دردناکی ایجاد می‌کنند،زخم‌های ناشی از تبخال تناسلی خشک می‌شوند و به‌تدریج در چند روز بهبود می‌یابند.در تبخال تناسلی برخی افراد ممکن است فقط ضایعاتی قرمزرنگ یا برجسته پیدا کنند و برخی هم، هنگام دفع ادرار، درد داشته باشند. در خانم‌ها ممکن است ترشحات آبکی واژینال هم مشاهده شود. در مجموع می‌توان گفت سوزش ادرار، همراه با ترشحات آبکی شفاف از پیشابراه، غالباً از عوارض عفونت با ویروس تبخال است.
زخم‌ها معمولاً ۴ تا ۷ روز بعد از اولین عفونت ایجاد می‌شوند و بیمار علائمی شبیه به سرماخوردگی نظیر تب، تورم غدد لنفاوی کشالة ران و کوفتگی دارد. زخم‌های تبخال تناسلی معمولاً در اولین ابتلا شدیدترند ولی در دفعات بعدی ابتلا، ضایعات کوچک‌ترند، درد کمتری ایجاد می‌کنند و زودتر بهبود می‌یابند. ضمن اینکه قبل از هر عود بیماری، فرد در ناحیة مبتلا احساس خارش، ضربان یا سوزش دارد و ممکن است دردهایی در لگن یا پاها داشته باشد.
تبخال تناسلی ممکن است پس از اولین آلودگی با ویروس و یا در اثر فعال شدن عفونت مخفی ایجاد شده و ممکن است تبخال تناسلی نشانه های بالینی داشته و یا مخفی بماند.
در خانمها محل ابتدائی تظاهر ضایعات تبخال تناسلی، واژن و دهانه رحم است در حالیکه پس از عود ، زخمها در واژن ، پوست اطراف مقعد ،‌ پاها و باسن ایجاد می شود .
در مردان آلت تناسلی یا ناحیه شرمگاهی محل بروز زخمهای تبخال تناسلی است و همچنین کسانیکه رابطه جنسی غیرمعقول از راه مقعد دارند در آن نقطه ایجاد می شود.
هرپس تناسلی ممکن است در سایر نقاط دستگاه تناسلی اطراف مقعد و دهان زن و مرد، برحسب رفتار جنسی آنها ، ایجاد شود. لیکن باید به‌خاطر داشت که بسیاری از مبتلایان بدون علامت‌اند یا علائم خود را با مشکلات دیگری ازجمله بیماری‌های قارچی، گزش حشرات و هموروئید اشتباه می‌گیرند.
روش انتقال تبخال تناسلی :
تماس با بزاق حاملین ویروس شماره ۱ ممکن است مهمترین وسیله انتشار ویروس باشد.تلقیح ویروس به دستهای کارکنان خدمات بهداشتی ( مثل دندانپزشکان )‌از طریق حاملین ویروس می تواند باعث ایجاد تبخال دست گردد.آلودگی نوزادان معمولاً هنگام تولد و عبور از مجاری آلوده تناسلی و یا با نسبت کمتری در داخل رحم و یا بعد از تولد اتفاق می افتد .دور کمون این بیماری بین ۱۲-۲ روز است .
دوره واگیری :
ویروس را می توان ۲ هفته و به ندرت تا ۷ هفته بعد از عفونت اولیه دهان یا دستگاه تناسلی جدا کرد . عفونت اولیه و عود آن می تواند بدون نشانه بالینی باشد . بعد از ابتلا به شکل اولیه و یا عود عفونت ، ویروس برای سالها و احتمالاً تا آخر عمر بدون وجود نشانه بالینی به طور متناوب از مخاطهای آلوده ترشح میگردد .
قدرت آلوده کنندگی زخمهای عودکرده تبخال تناسلی کوتاهتر از عفونتهای اولیه است و معمولاً ویروس را بعد از ۵ روز نمی توان در آنها یافت .
چون عفونت نوزادان بسیار کشنده است توصیه می شود که در صورتی که آلودگی اولیه مادر به تبخال تناسلی در اواخر دوران بارداری ایجاد شده قبل از پاره شدن کیسه آب جنین، زایمان با عمل سزارین انجام شود .نوزادان را باید از تماس با زخمهای گسترده و عفونتهای شدید اولیه ، زخمهای عود کرده و برخورد با ترشحات زخمهای هرپس حفظ کرد .
بیمارانیکه زخم هرپسی دارند نباید با نوزادان ، کودکانی که اگزما یا سوختگی دارند و یا بیماران مبتلا به کاهش ایمنی تماس داشته باشد
عوارض بیماری تبخال تناسلی :
در برخی افراد به دنبال انتشار ویروس به دستگاه عصبی علائمی همچون تب، سردرد، استفراغ و سفتی گردن ۳ تا ۱۲ روز بعد از ضایعات تناسلی ایجاد می‌شود. این حالت اگرچه برای بیمار بسیار ناراحت‌کننده است اغلب اوقات خوش‌خیم است و کاملاً بهبود می‌یابد.
تبخال‌های تناسلی جزء بیماری‌هایی است که از راه تماس جنسی منتقل می‌شوند و «علاوه بر تماس جنسی، تماس پوست با ترشحات تنفسی افراد آلوده باعث انتقال عفونت‌های تبخالی می‌شود. بنابراین افرادی ازجمله دندانپزشکان، کارکنان بخش مراقبت‌های ویژه (icu) و آزمایشگاه‌ها در معرض خطر بیشتری برای اکتساب بیماری‌های تبخالی هستند. همچنین انتقال از مادر به فرزند در حین زایمان یکی از راه‌های مهم انتقال بیماری تبخال تناسلی است.»
انتقال ویروس از یک نقطة بدن مثل ناحیة تناسلی به سایر نقاط ازجمله دست‌ها، بازوها، ران‌ها و نیز به دنبال دستکاری دیده شده است. چرا که، ویروس تبخال پس از ورود به پوست از انتهای (پایانه‌های) عصبی خود را به گره‌های عصبی منطقه می‌رساند و در آنجا به زندگی خود ادامه می‌دهد و می‌تواند دوباره خود را به سطوح مخاطی و پوستی برساند و ضایعات جدیدی ایجاد کند و به سایرین نیز منتقل شود. ضایعات تبخالی تمایل به عود مجدد دارند که دفعات عود در افراد متفاوت است و شرایط فردی و وضعیت ایمنی فرد به‌شدت روی آن تأثیر می‌گذارد.
درمان تبخال تناسلی:
پس از معاینه و انجام بررسی‌های ضروری پزشک، تبخال تناسلی را می‌توان با داروهای ضد ویروس موجود درمان کرد. درمان معمولاً به صورت خوراکی است و در اولین بار ابتلا برای ۷ تا ۱۰ روز و در موارد عود حدود ۵ روز انجام می‌شود و باعث کوتاه شدن دورة بیماری و بهبود سریع‌تر ضایعات تبخال تناسلی می‌شود. در افرادی که به‌طور مکرر دچار ضایعات تبخال تناسلی می‌شوند، می‌توان از درمان طولانی‌مدت نگه‌دارنده برای مدت طولانی ۳ ماه تا یک سال، بسته به شرایط فرد، استفاده کرد. این درمان‌ها به مهار بیماری تبخال تناسلی کمک می‌کنند، ولی باعث درمان قطعی یا ریشه‌کنی ویروس نمی‌شوند.
پیشگیری از تبخال تناسلی:
از طریق اجتناب از تماس‌های جنسی پرخطر و مشکوک، اجتناب از بی‌بندوباری جنسی و داشتن شرکای جنسی متعدد، اجتناب از تماس جنسی هنگام فعال بودن ضایعات، و استفاده از کاندوم در حین تماس جنسی مؤثر می‌دانند، چرا که هنوز واکسنی برای بیماری تبخال تناسلی وجود ندارد و بیشترین تأکیدها روی پیشگیری از ابتلا به آن است. هرچند که تحقیقات گسترده در زمینة تهیة واکسن مؤثر تبخال تناسلی همچنان ادامه دارد

با توجه به سوالات رایج در مورد زگیل تناسلی و احتمال ایجاد سرطان در اثر ابتلا به این نوع زگیل ممکن است مطالعه مقاله زیر در افرادی که از نظر جنسی فعال هستند مفید باشد.



زگیل تناسلی

ویروس پاپیلوم انسانی (HPV یا Human Papillomavirus) ویروسی است که بیش‌تر از همه در طول آمیزش جنسی و از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال می‌یابد. بیش از 100 نوع یا سوش مختلف از HPV وجود دارد. اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی‌اطلاع می‌باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیرسرطانی بر روی پوست) بشوند. در موارد دیگر، انواع خاصی از HPV می‌توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت‌های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد نمایند.
درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت‌های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می‌شوند یا به اندازه‌ای ضعیف می‌شوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند. عفونتی که فعال نمی‌باشد ممکن است، به هنگامی‌که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری‌های دیگر مانند سرطان ضعیف می‌شود، به صورت فعال درآید.
مشکلات بهداشتی که توسط HPV ایجاد می‌شود را می‌توان درمان نمود. زگیل و ضایعات پیش سرطانی را می‌توان از طریق درمان انجمادی (منجمد کردن یا کرایوتراپی)؛ از راه برداشتن با حلقه الکتریکی (LEEP یا Loop Electrosurgical Excision Procedure)، که در آن از جریان برق برای برداشتن بافت‌های غیرطبیعی استفاده می‌کنند؛ یا با عمل جراحی برداشت. داروهای موضعی (مانند کرم‌هایی که مستقیماً روی پوست مالیده می‌شوند) را هم می‌توان برای درمان زگیل‌های تناسلی تجویز نمود. اما برطرف کردن زگیل‌های تناسلی به این معنی نمی‌باشد که شخص دیگر بهHPV آلوده نیست. امکان دارد زگیل‌ها بعداً برگشت کنند، زیرا ممکن است ویروس هنوز در سلول‌ها زنده مانده باشد. شخص آلوده به HPV که هیچ زگیل آشکاری نداشته باشد هم می‌تواند شریک جنسی خود را به این ویروس آلوده سازد.چون واکسن تنها می‌تواند از عفونت پیشگیری کند، و قادر نیست عفونت موجود را درمان نماید، واکسیناسیون افراد باید پیش از آغاز فعالیت جنسی آنها صورت گیرد. افرادی که قبلاً از نظر جنسی فعال شده و شاید به HPV آلوده شده باشند، باید با پزشک خود مشورت نمایند. امکان دارد این واکسن از آنها در برابر سویه‌هایی از HPV محافظت کند که به آنها آلوده نیستند.زنان باید، علاوه بر استفاده از این واکسن، با انجام پاپ اسمیر از خود محافظت نمایند، که پاپ اسمیر رایج‌ترین تست برای کمک به ردیابی سرطان گردن رحم است. با انجام پاپ اسمیر می‌توان سلول‌های پیش سرطانی را پیدا نمود و آنها را پیش از تبدیل شدن به سلول‌های سرطانی از بدن خارج کرد. محققان دریافته‌اند که با ادغام نمودن پاپ اسمیر و تستی که برای ردیابی HPV در زنان طراحی شده است می‌توان دقیق‌ترین نتایج را به‌دست آورد. لازم است زنان درباره انجام پاپ اسمیر، و احتمالاً انجام تست HPV، با پزشکان خود مشورت نمایند.

اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی‌اطلاع می‌باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیرسرطانی بر روی پوست) بشوند.


بیش از 100 نوع مختلف از HPV وجود دارد. اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی‌اطلاع می‌باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی‌شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیرسرطانی بر روی پوست) بشوند.

در موارد دیگر، انواع خاصی از HPV می‌توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت‌های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد کنند.

تحقیقات نشان می دهند که از زمان شروع این عفونت در زنان، میزان ابتلا به سرطان رحم افزایش می یابد . ویروس HPV در مردان می تواند باعث بروز مشکلات جسمی شود .آگاهی دادن به افراد برای جلوگیری از بروز عفونت می تواند کمک شایانی کند .

تقریباً 60 نوع HPV این قابلیت را دارند که باعث ایجاد زگیل‌های معمولی بشوند، که این زگیل‌ها در برخی از نواحی بدن مانند دست و پا به‌وجود می‌آیند. تقریباً 40 نوع از این ویروس‌ها را HPV های «نوع تناسلی» می‌نامند. این ویروس‌ها به هنگام تماس اندام‌های تناسلی، معمولاً در طول آمیزش جنسی از راه کانال زایمانی یا مقعد، از شخصی به شخص دیگر پخش می‌شوند. این ویروس می‌تواند از راه آمیزش جنسی از راه دهان هم منتقل شود.

خطر ابتلا به سرطان مقعد در مردان همجنس گرا و دوجنس گرای جنسی فعال حدود 17 برابر بیشتر نسبت به مردانی که فقط با زنان رابطه جنسی داشته اند .

مردانی که مبتلا به ویروس پاپیلوم انسانی باشند ، به احتمال بیشتری به سرطان مقعد دچار می شوند .

درمان

درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت‌های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می‌شوند یا به اندازه‌ای ضعیف می‌شوند که بر بدن تأثیری نمی‌گذارند. عفونتی که فعال نمی‌باشد ممکن است، به هنگامی‌که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری‌های دیگر مانند سرطان ضعیف می‌شود، به صورت فعال درآید.

مشکلات بهداشتی که توسط HPV ایجاد می‌شود را می‌توان درمان نمود. زگیل و ضایعات پیش سرطانی را می‌توان از طریق درمان انجمادی (منجمد کردن یا Cryotherapy))، از راه برداشتن با حلقه الکتریکی (LEEP یا Loop Electrosurgical Excision Procedure، که در آن از جریان برق برای برداشتن بافت‌های غیرطبیعی استفاده می‌کنند؛ یا با عمل جراحی برداشت.

داروهای موضعی (مانند کرم‌هایی که مستقیماً روی پوست مالیده می‌شوند) را هم می‌توان برای درمان زگیل‌های تناسلی تجویز نمود. اما برطرف کردن زگیل‌های تناسلی به این معنی نمی‌باشد که شخص دیگر بهHPV آلوده نیست.

امکان دارد زگیل‌ها بعداً برگشت کنند، زیرا ممکن است ویروس هنوز در سلول‌ها زنده مانده باشد. شخص آلوده به HPV که هیچ زگیل آشکاری نداشته باشد هم می‌تواند شریک جنسی خود را به این ویروس آلوده سازد

احتمالا تاکنون نام بیماری ویروسی زگیل تناسلی به گوشتان خورده است، اما آمار بالا و ضد و نقیض مبتلایان به این بیماری و مطرح نشدن چنین مباحثی در جامعه، نگرانی‌ها از گسترش روزافزون آن را چند برابر می‌کند.
جام جم سرا: از آنجا که این بیماری از راه جنسی انتقال می‌یابد، تعداد زیادی از افراد جامعه در معرض خطر بوده و امکان پیشرفت آن زیاد است. برای ایجاد آگاهی بیشتر درخصوص چنین بیماری ناشناخته و البته خطرناک با دکتر همایون مژدهی‌آذر، متخصص پوست و مو گفت‌وگو کرده‌ایم.

***

لطفا درباره زگیل، بخصوص زگیل تناسلی و عامل اصلی ابتلا به آن توضیح دهید.
عامل اصلی بیماری زگیل تناسلی مانند انواع دیگر زگیل، ویروسی به نام پاپیلوم انسانی با نام مخفف hpv است. این ویروس انواع مختلفی دارد که امروز بیش از صد نوع آن شناسایی شده است که از این میان، بعضی اهمیت بیشتری دارند. به طور کلی عامل hpv ضایعه‌ای به نام زگیل ایجاد می‌کند. شایع‌ترین محل زگیل، بخصوص در کودکان دست‌ها و پاهاست. البته زگیل در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر می‌شود؛ مانند کف دست، کف پا، کف سر و حتی مخاط. مهم‌ترین نکته‌ای که درباره زگیل‌های معمولی مطرح است ظاهر نازیبا و امکان سرایت آن است. علاوه بر این، زگیل می‌تواند محلی برای ورود بعضی میکروب‌های دیگر و زمینه‌ساز ایجاد بیماری باشد. یکی از نواحی پنهان پیدایش این زگیل‌ها ناحیه تناسلی است. زگیل‌های این ناحیه از مجموعه‌ای از hpvها ایجاد می‌شود که به دلیل مسری و بیماری‌زا بودن، اهمیت بسیاری دارد.
شکل و ظاهر این زگیل‌ها چگونه است و بیشتر کجا بروز می‌کنند؟
زگیل تناسلی به دلیل این که در منطقه مرطوب و تحت سایش بروز می‌کند، تا حدودی با زگیل معمولی متفاوت است. زگیل‌هایی که در نواحی خشک پوست مانند کشاله ران، اطراف مقعد و روی بیضه‌ها پیدا می‌شوند، بیشتر شبیه زگیل‌های معمولی روی دست و پا هستند، اما در حالت کلی این زگیل‌ها، به صورت ضایعات برجسته کوچک حدود یک تا دو میلی‌متر و در بعضی موارد به صورت برجستگی‌های مخملی شکل و همرنگ پوست یا تیره‌تر یا حتی روشن‌تر بروز می‌کنند.
زگیل‌هایی که در نواحی مرطوب پیدا می‌شوند، سطح تخت‌تری دارند و امکان دارد شکل معمولشان را نداشته باشند. در بعضی نواحی تناسلی که به طور طبیعی دارای برآمدگی‌هایی است، در تشخیص این زگیل‌ها اشتباه‌هایی رخ می‌دهد که بیشتر درباره خانم‌ها صدق می‌کند. این زگیل‌ها گاهی اندازه‌های بزرگی پیدا می‌کنند و گاهی به قدری کوچک هستند که براحتی قابل‌تشخیص نیستند، به همین دلیل درمانشان چند جلسه طول می‌کشد. در مواردی که ضایعات کوچک است، گاهی بدون مداخله درمانی هم برطرف می‌شوند، اما در بعضی موارد بدون تغییر باقی می‌مانند و حتی بزرگ‌تر شده و در سطح این ناحیه گسترش پیدا می‌کنند. مساله‌ای که اهمیت و خطر این نوع زگیل‌ها را پررنگ‌تر می‌کند، سرایت آنهاست؛ زیرا عمده راه انتقال آن روابط زناشویی است. درباره پیشگیری از ابتلا به بقیه انواع زگیل‌ها، خیلی ساده می‌توان با ممانعت از دست دادن، روبوسی یا استفاده نکردن از لباس افراد دیگر و... از ابتلا دور ماند، اما در تماس جنسی راه امنی برای جلوگیری از سرایت این بیماری وجود ندارد.
در واقع اصلی‌ترین راه ابتلا به این بیماری از راه تماس‌های جنسی است؟
بله، اصلی‌ترین راه انتقال زگیل از راه تماس پوست با پوست یا با وسائل مربوط به پوست است؛ مانند حوله. زگیل تناسلی نیز از راه تماس پوست با پوست و استفاده از لباس زیر مشترک قابل‌انتقال است. توجه داشته باشید بیماری زگیل تناسلی بیماری داخلی نیست و از سطح پوست فراتر نمی‌رود. در ناحیه تناسلی شاید از راه استفاده از روش‌های معمول در جلوگیری از بارداری مانند استفاده از کاندوم، بتوان تا حدی بار ویروس را کاهش داد، اما توجه داشته باشید که این وسیله نیز یک پوشش صددرصد کامل نیست. احتمال سرایت این بیماری از راه اپیلاسیون و استخر گرچه غیرممکن نیست، اما بسیار اندک است و عمده راه انتقال آن همان ‌طور که اشاره شد از راه تماس پوست با پوست و مسائل جنسی است. به همین دلیل مهم‌ترین مساله درخصوص زگیل‌های تناسلی پیشگیری از انتقال و ابتلا به آن است.
این پیشگیری‌ها شامل چه مواردی است؟
پیشگیری از انتقال یعنی سعی شود از تماس با افراد پرخطر جدا خودداری شود. افراد پرخطر مشخصا افرادی هستند که تماس‌های جنسی پرخطری دارند و مراقبت‌های لازم را انجام نمی‌دهند. در خیلی از کشورهای دیگر که بی‌بند و باری‌های جنسی وجود دارد، تماس با افراد مختلف و بدون آگاهی از وجود چنین بیماری‌هایی باعث انتشار آن می‌شود. در برخی کشورهای اروپایی بیماری زگیل آلت تناسلی حتی تا یک‌سوم افرادی را که در سنین باروری هستند مبتلا کرده است. در بعضی از این کشورها احتمال این که هر فرد در طول زندگی خود به این مشکل دچار شود 30 درصد است. در واقع لازمه در امان بودن از این بیماری‌ها داشتن اطلاعات و آگاهی کافی درباره آن است.
این زگیل‌ها فقط یک مساله بهداشتی است یا زمینه‌ساز بیماری‌های جدی‌تر هستند؟
تا چند وقت پیش زگیل را تنها یک مساله بهداشتی تصور می‌کردند، تا این که به مرور آگاهی متخصصان در این زمینه بیشتر شد. متخصصان متوجه شدند زگیل تناسلی، بخصوص در خانم‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بروز بعضی سرطان‌ها در ناحیه گردن رحم شود. بتازگی نیز همین مساله درخصوص بدخیمی‌های ناحیه تناسلی و اطراف مقعد در آقایان، بویژه در افرادی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند ازجمله مبتلایان به ایدز دیده می‌شود. در واقع زگیل تناسلی در آقایان نیز می‌تواند زمینه‌ساز بروز سرطان شود. البته شیوع این سرطان‌ها در جامعه بسیار کم است، اما به هر حال همین تعداد اندک نیز باعث نگرانی است. این مساله میان متخصصان مطرح است که بهتر است با پیشگیری از پیدایش این زگیل‌ها، یکی از عوامل خطرساز ابتلا به سرطان را مهار کنند. دقیقا مساله‌ای که درباره هپاتیت b مطرح بود؛ از آنجا که این بیماری زمینه‌ساز ابتلا به سرطان کبد است، متخصصان به فکر افتادند با ساخت واکسن هپاتیت b با یکی از عاملان بروز سرطان کبد مقابله کنند که البته موفق نیز شدند. به همین دلیل محققان برآن شدند واکسن پیشگیری از پیدایش زگیل را تهیه و به بازار عرضه کنند. هم‌اکنون در بازار ایران بیش از یک نوع از این واکسن‌ها وجود ندارد. از بین بیش از صد نوع ویروس hpv، بخصوص چند نوع آن بیشتر با مساله تغییرات ناخواسته همراه هستند که بیشتر از انواع 16 و 18 هستند. امروز رایج‌ترین واکسن‌هایی که در بازارهای جهانی وجود دارند، می‌توانند در برابر چهار نوع hpv ایجاد ایمنی کنند. دو نوع از این چهار نوع ویروس، خطر کمتری برای ایجاد زگیل تناسلی دارند، اما دو نوع دیگر پرخطر هستند. بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهند با تزریق یک دوره با سه دوز از واکسن hpv می‌توان تا حد زیادی از بروز انواع ویروس‌ها در فرد جلوگیری کرد. محققان همچنان در حال بررسی و مطالعه درباره این واکسن‌ها هستند؛ زیرا کارایی آنها در کوتاه‌مدت به اثبات رسیده است، اما هنوز نکته‌های مبهمی از تاثیر آنها در طولانی‌مدت وجود دارد.
این واکسن‌ها در چه سنی باید تزریق شوند؟
توصیه می‌شود واکسنی که در بازار وجود دارد، بخصوص در خانم‌های بین 9 تا بیست و شش ساله تزریق شود. این واکسن به صورت تزریق عضلانی به فاصله دو و شش ماه از واکسن اول تزریق می‌شود. بعد از این سه تزریق می‌توان مطمئن شد این ایمنی در فرد ایجاد شده است. در آقایان فعلا این واکسن‌ها توصیه نشده است، اما از نظر تئوری می‌توان استفاده از آن را توجیه کرد، زیرا اگر مردی دچار ضایعه زگیل تناسلی نباشد، آن را به فرد مقابل نیز انتقال نمی‌دهد. در بعضی کشورهای اروپایی و آمریکایی تزریق واکسن به صورت اجباری در خانم‌ها و آقایان بین 9 تا بیست و شش ساله انجام می‌شود. البته در بعضی کشورها تزریق این واکسن‌ها در سنین بالاتر حتی در چهل و پنج سالگی هم انجام می‌شود. برای بچه‌های زیر 9 سال هنوز مطالعات کافی انجام نشده و تزریق این واکسن‌ها هم توصیه نمی‌شود. خوشبختانه در ایران نیز این واکسن وجود دارد، اما جزو واکسیناسیون‌های اجباری نیست ولی افراد می‌توانند با توصیه متخصصان پوست و زنان و زایمان از آنها استفاده کنند.
آیا این واکسن‌ها عوارض یا مشکلات خاصی در پی دارند؟
تزریق واکسن نیز به هر حال عوارضی مانند درد، سوزش و حتی در مواردی واکنش‌های حساسیتی ملایم تا شدید به دنبال دارد. سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و در موارد نادری بعضی از مشکلات عصبی نیز دور از ذهن نیست. البته محققان قانع شده‌اند تزریق این واکسن با اطلاعات کنونی قابل استفاده و موثر است، اما به هر حال مطالعات تکمیلی و دقیق‌تری لازم است. در واقع این مساله مطرح است که اگر خطر بروز عوارض شدید و خطرناک بعد از تزریق این واکسن بیشتر از خطر ابتلا به سرطان‌های ناشی از زگیل تناسلی باشد، قطعا در تزریق این واکسن‌ها هم تردید ایجاد می‌شود که محققان باید به این قبیل موارد پاسخ دهند.
با توجه به این که زگیل تناسلی در خانم‌ها هم بروز می‌کند خطر آن در دوران بارداری چیست؟ آیا امکان سرایت از مادر به نوزاد هم وجود دارد؟
در بعضی موارد دیده شده است که در دوران بارداری این زگیل‌ها افزایش پیدا می‌کنند. در بیشتر موارد زگیل در بارداری خانم‌ها مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. البته روش‌هایی برای درمان این زگیل‌ها وجود دارد که به این افراد کمک می‌کند حتی در دوران بارداری بتوانند با این ضایعات مقابله کنند، اما بیشترین مساله‌ای که در دوران بارداری مطرح است، پیدایش زگیل در مجرای زایمان است که در صورت بزرگ بودن مانعی برای تولد طبیعی نوزاد می‌شود. در این موارد از روش سزارین استفاده می‌شود، در غیر این‌صورت و در ضایعات کوچک‌تر معمولا زایمان به صورت طبیعی قابل انجام است. خطر اندکی از پیدایش ضایعات زگیلی در مخاط حلق نوزاد متولد شده وجود دارد که البته امر شایعی نیست. با این حال خطر انتقال این بیماری به نوزادهایی که حتی به صورت سزارین به دنیا می‌آیند وجود دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود قبل از بارداری درخصوص کنترل و درمان این ضایعات اقدام شود.
اگر فردی به هر دلیلی به آن مبتلا شود، از چه روش‌های درمانی می‌تواند برخوردار شود؟
درمان‌هایی که برای زگیل آلت تناسلی وجود دارند تا حدودی مشابه زگیل‌های معمولی است. به طور کلی این درمان‌ها به دو گروه دارویی و غیردارویی تقسیم می‌شوند: درمان‌های دارویی شامل مواد تخریب‌کننده مانند سالیسیلیک اسید، تری‌کلرواستیک اسید، پودوفیلین، پودوفیلوکس و داروی موضعی ایمیکویماد (آلدرا) است. از درمان‌های غیردارویی می‌توان به روش‌هایی مانند سرمادرمانی، تخریب با کمک حرارت (الکتروسرجری) و لیزردرمانی اشاره کرد. در بعضی موارد خاص در مورد ضایعات حجیم که از نظر اندازه مشکل‌زا هستند، برای مثال ضایعاتی که در کانال زایمان مانع عبور نوزاد می‌شوند، لازم است با روش‌های جراحی برداشته شوند. البته سخن درباره روش‌های درمانی که در اینجا به صورت خلاصه و اجمالی گفته شد مجال دیگری می‌طلبد و هر فردی باید زیر نظر پزشک متخصص درمان‌های خاص خود را دریافت کند. (ضمیمه سیب)

فاطمه مهدی‌پور

یک متخصص زنان با اشاره به اینکه روابط جنسی علت عمده بروز تبخال و زگیل تناسلی است، تاکید کرد: اپیلاسیون، استفاده از وسایل آلوده جراحی و رفتن به استخر نمی‌تواند عاملی برای بروز تبخال و زگیل تناسلی باشد.
دکتر فاطمه قائم ‌مقامی با اشاره به زمینه‌های بروز تبخال و زگیل تناسلی، اظهار کرد: 99 درصد علت بروز تبخال و زگیل تناسلی به تماس پوست با پوست به ویژه در روابط جنسی بازمی‌گردد.
وی افزود: امکان انتقال ویروس مربوط به این بیماری‌ها از طریق استخر، تیغ زدن، اپیلاسیون و استفاده از دستکش آلوده یا وسایل جراحی آلوده بسیار اندک است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه وسایل پیشگیری از بارداری نظیر کاندوم تا 50 درصد اثر پیشگیرانه دارد، گفت: معمولا این ویروس‌ها از مردان به زنان منتقل می‌شود و بی‌بند و باری جنسی می‌تواند شانس ابتلا به تبخال‌ها و زگیل‌های تناسلی را به شدت افزایش دهد.
قائم مقامی افزود: معمولا برای جلوگیری از بروز این مشکلات، توصیه‌های پیشگیرانه مفیدتر خواهد بود که از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه در این خصوص تزریق واکسن است.
وی با بیان اینکه دختران تا 26 سالگی می‌توانند واکسن علیه کارنو ویروس را تزریق کنند، گفت: اکنون در کشورهای پیشرفته که این واکسن به قیمت مناسب‌تری در اختیار مردم قرار می‌گیرد، برای پسران نیز در این سنین توصیه می‌شود.
این متخصص زنان ادامه داد: این واکسن‌ها در سه نوبت تزریق می‌شوند و مجموع پروسه زمانی تزریق آن حدود شش ماه طول می‌کشد و اثر پیشگیری‌کننده دارد.
قائم مقامی به ضرورت انجام تست پاپ اسمیر توسط زنان از 30 سالگی هر سه سال یک بار، اظهار کرد: انجام آزمایش hpv از 30 سالگی به بعد نیز توصیه می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تجویز محلول و کرم‌های موضعی توسط پزشک را راهکار درمانی تبخال و زگیل تناسلی دانست و گفت: اگر مشکل با داروهای موضعی برطرف نشود، می‌توان با جراحی به بهبود آن کمک کرد. البته زگیل و تبخال تناسلی دردسرساز است و احتمال عود آن وجود دارد.
وی افزود: ممکن است ویروس‌ها عود کنند که در این صورت نیازمند درمان چند مرحله‌ای تا زمان پاک شدن کامل ویروس است. طول دوره درمان تبخال و زگیل تناسلی دو تا شش هفته است.

تبخال یکی از شایع ترین بیماریهای انتقالی از طریق رابطه جنسی در آمریکا می باشد. ویروس تبخال تناسلی (HSV)منجربه تبخال تناسلی می گردد .تیپ2 ویروس (HSV) شایع ترین نوع ویروس ایجاد کننده تبخال تناسلی می باشد .تیپ یک ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) سرماخوردگی یا تاولهای ناشی از تب را ایجاد می نماید .البته تبخال تناسلی را نیز می تواند ایجاد کند اکثر مردم مبتلا به تبخال تناسلی از وجود آن بی اطلاع هستند ، زیرا بیشتر مبتلایان یا علایم ندارند با علایم خفیفی را احساس می کنند .
در ابتلا به هرپس سیمپلکس چه اتفاقی می افتد ؟
ویروس تبخال تناسلی از فردی به فرد دیگر ازطریق رابطه جنسی منتقل می گردد .ممکن است دراین زمان فرد ناقل هیچ علامت یا نشانه ای از عفونت را نداشته باشد. پس ازآنکه ویروس از طریق پوست وارد شد در امتداد مسیرعصبی حرکت می کند .ممکن است در مسیر عصبی خاموش (غیر فعال ) باشد وبصورت نامشخص در مسیر عصبی باقی بماند .
با گذشت زمان ویروس می تواند فعال شود در این صورت ویروس از مسیر عصبی به سمت عقب یعنی سطح پوست باز می گردد ،جایی که ویروسهای دیگری هم قرار دارند .درچنین حالتی ویروس می تواند منجربه بروز علایم گردد یا بازبصورت نامشخص درسطح پوست باقی بماند .
درموارد دیگر ،ویروس به آسانی از شریک جنسی به دیگری از طریق تماس منتقل می گردد ، حتی اگر فرد از کاندوم یا روش محافظتی دیگر استفاده کند .مانع انتقال از شریک جنسی به دیگری که آلوده نیست ،نمی شود.تعداد دفعات عود یا بروز در یک فرد می تواند بسیار متفاوت باشد .
نشانه های تبخال تناسلی چیست ؟
ممکن است عفونت آغاز شود اما علامتی از عفونت هرپس سیمپلکس در فرد بروز نکند از طرف دیگرممکن است نشانه ای آن ظرف چند روز تا2هفته بعد از تماس اولیه ظاهر گردند یا حتی امکان دارد شیوع اولیه نشانه ها تاماه ها یا حتی سالها بعد از آلوده شدن مشخص نشوند .
هنگامیکه علایم به فاصله زمانی کوتاهی پس از آلوده شدن مشخص گردد معمولا نشانه شدت بیماری است. نشانه هاباتاولهایی کوچک که ممکن است ناگهانی پاره شوند وایجاد قرمزی،زخمهای دردناک نمایند ،آغاز می گردد این زخمها پوسته ریزی می کنند ودرمدت چند هفته بهبود می یابند. تاولها وزخمهامی توانند با علایم مشابه آنفلونزا مانند تب وغدد متورم همراه شوند.هریک از نشانه های زیر ناشی از تبخال تناسلی با ویروس هرپس سیمپلکس می تواند در زن یا مرد ایجاد شود .

1. مناطق قرمزرنگ ،سفت، خراشیده شده اطراف ناحیه تناسلی بدون درد ،خارش وسوزن سوزن شدن
2. ایجاد خارش یا سوزن سوزن شدن در اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد
3. تاولهای کوچک که باز می شوند وایجاد زخم دردناک می کنند ممکن است روی ناحیه تناسلی یا اطراف آن باشد در ناحیه باسن ،رانها ومعقد ایجادگردد.

در موارد بسیار نادر ممکن است تاولها در پیشابراه (مجرای خروجی ادرار) ایجاد گردند. دراین صورت در هنگام خروج ادارار احساس درد ناشی از زخمها وجود دارد خصوصا در خانمها این مشکل بیشتر –سردرد – کمردرد- نشانه های آنفلونزا شامل بت وغدد متورم وخستگی را ایجاد می کند .
تبخال تناسلی تنها بیماری نیست که می تواند این نشانه ها را ایجادکند تنها راه برای اطلاع از این موضوع که علایم در اثر عفونت هرپس سیمپلکس یا شرایط دیگرایجاد شده است .اثبات آن توسط مراکز مراقبتهای بهداشتی می باشد .تبخال تناسلی با معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود وتشخیص معمولا با آموزن سواب (swab) تایید می گردد
تبخال در بانوان در زمان بارداری می تواند بسیارخطرناک باشد مخصوصا برای کسانی که برای اولین بار دچادر تبخال می شوند (تبخال اولیه ) که معمولا شدید است وممکن است سبب بروز عفونت درچنین شود .همچنین در زمان زایمان اگر فرد تبخال داشته باشد زایمان باید حتما به روش سزارین انجام شود ومادر تحت درمان ضد ویروس قرار بگیرد.


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]