ماه خدا، ماه بندگان خدا
پیغمبر اكرم در جمعۀ آخر ماه شعبان خطاب به مردم دربارۀ ماه رمضان صحبت فرمودند؛ «قد اقبل الیكم شهراللَّه بالبركة و الرّحمة و المغفرة». براى اینكه مردم آمادۀ ورود در بهشت رمضان باشند، در فضیلت ماه مبارك رمضان چنین فرمودند كه اى مردم! ماه رمضان با سفرۀ گستردهاى از بركت و رحمت و مغفرت به سوى شما پیش آمد.
اى مردم! در ماه رمضان دعاى شما مستجاب مىشود و اطاعت شما قبول مىشود، حتى در ماه رمضان براى روزهدار و صائم، خواب هم كه موجب تجدید قواى اوست نوعى عبادت است. ما هم امروز در همان جمعه قرار داریم، امروز جمعۀ آخر ماه شعبان است، باید خودمان را آماده كنیم تا بتوانیم از سرچشمۀ فیض ماه رمضان هر چه بیشتر بهرهمند شویم.
ماه رمضان به یك اعتبار شهراللَّه است، ماه خداست، و به یك اعتبار شهر بندگان خداست؛
اما ماه خداست یعنى در این ماه باید همۀ بندگان خدا جهت زندگى خود را به سوى خدا قرار بدهند، تمرین كنند و عادت كنند كه هر كارى را براى خدا انجام بدهند و هر تَركى را، هر نكردنى را هم براى خدا و به یاد خدا مرتكب بشوند. در ماه رمضان انسان مسلمان، صائم است، روزهدار است. یعنى مقابل با شهوتها و هواها و هوسهاى خود هست. جسم انسان از او غذا و آب مىخواهد، اما او با اینكه گرسنه و تشنه است به او غذا و آب نمىدهد. دل انسان از او ارتكاب شهوات را مىطلبد، انسان به دل خود این جواب را نمىدهد. ماه رمضان با واجب صیام - این فریضۀ بزرگ - تمرینى براى بیرون آمدن از دایرۀ هوسها و هواهاست.
وقتى انسان در ماه رمضان عادت مىكند كه همهی كارش براى خدا باشد، جامعۀ متشكل از افراد انسان در حقیقت راه خود را كه راه خداست پیدا مىكند. در ماه رمضان خودخواهیها باید از بین برود، به جاى خودخواهى خداخواهى بیاید.
اگر به این بُعد رمضان و صیام رمضان متوجه باشیم آن وقت باید هر كارى را كه تا امروز براى مصالح شخصى خود انجام مىدادهایم آن را ترك كنیم، و اگر امت و ملت یك ماه عادت كند كه كارى را كه براى خود و مصالح خود انجام مىداده است كنار بگذارد و از میل دل خود چشم بپوشد، یقیناً ادامۀ این راه براى او بعد از رمضان ممكن مىشود.
و اما ماه بندگان خداست، این هم روى دیگر همان سكه است. یعنى در ماه رمضان انسان، بندۀ خدا، فرصت دارد كه به عمران و آبادى دل خود بپردازد. چه از راه نیكوكارى به مردم، از راه احسان، از راه محبت، از راه صلۀ رحم، از راه صلۀ اخوان مؤمن و چه از راه پاك كردن و پاكیزه كردن دل. خود را باز داشتن از هواها و هوسها، به فكر جهاد اكبر - یعنى جهاد با نفس - آمدن، و ما اشكال عمدۀ كارمان در همۀ مسائل عدم تسلط بر نفس خود هست.
اگر در ماه رمضان بتوانیم با نفس خود مقابله و مبارزه بكنیم و بر اسب سركش هواهاى نفسانى تسلط پیدا بكنیم، یقیناً این امكان براى ما همیشه خواهد بود. به خود پرداختن یك نوع هم پرداختن به فكر و اندیشه و ذهن خود هست و لذا در ماه رمضان مستحب است با تأكید، كه هر چه مىتواند انسان قرآن را بخواند، زیرا قرآن كتاب آموزش اسلام هم هست. لذا در كلمات ائمۀ اطهار و در عمل بزرگان اسلام ملاحظه مىكنید كه در ماه رمضان هر كدام یكبار، دوبار، دهبار و نسبت به بعضى از بزرگان و ائمۀ اطهار سى بار دورۀ قرآن را از اول تا به آخر مىخواندند.1359/4/20
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]