موضوع: بحث و گفتگوی آزاد: سرانجام روابط ایران و آمریکا

در عوض هرچه دست ارادت دارید به سمن ابرقدرت شرق دراز کنید .

این آمریکا بود که به اندازه کل مساحت ایران از خاکمان جدا کرد

این آمریکا بود که تبریز را اشغال کرد و به زن و بچه رحم نکرد

این امریکا بود مسلمانان چچن رو به خاک و خون کشید

این آمریکا بود 300 سال تمام به کشور مت خیانت کرد

نوشته اصلی توسط م.سروش

در عوض هرچه دست ارادت دارید به سمن ابرقدرت شرق دراز کنید .

این آمریکا بود که به اندازه کل مساحت ایران از خاکمان جدا کرد

این آمریکا بود که تبریز را اشغال کرد و به زن و بچه رحم نکرد

این امریکا بود مسلمانان چچن رو به خاک و خون کشید

این آمریکا بود 300 سال تمام به کشور مت خیانت کرد

به این میگن ته استدلال !
کدوم بنی بشری ادعا کرده مرگ بر امریکا=درود بر شرق !!!؟؟؟؟

بچه ها مطلاب ضد تحريم رو يكي به انگليسي ترجمه كنه.....
تو چند جا به اشتراك بزاريم....

سیاست خارجی را از خیابان‌ها جمع کنیم / [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

دکتر محمود سریع‌القلم، استاد دانشگاه شهید بهشتی‌ در گفت‌و‌گویی به مهم‌ترین مسائل مطرح درباره سیاست خارجی کشور و چشم‌اندازهای آتی در این حوزه در دولت جدید پاسخ گفته که در هفت محور عمده‌ به شرح زیر است‌:

۱ ـ روند سیاست خارجی ایران در هشت سال گذشته را چگونه ارزیابی می‌کنید و مهم‌ترین کاستی‌های آن ‌‌در چه محور‌ها و موضوعاتی بوده است؟

اگر بخواهیم مؤدب باشیم که طینت ایرانیان است و نسبت به کسانی که متفاوت هستند منصفانه قضاوت کنیم و بر آنها القاب نگذاریم، باید گفت عملکرد هشت سال گذشته در سیاست خارجی مبتنی بر کم دانشی و بی‌دانشی بوده است. گروه بسیار کوچکی که سکان سیاست خارجی را در دست داشتند، نسبت به محیط بین‌المللی، حس داشتند و نه شناخت؛ حس تعارض، حس تقابل، حس نفی. عصبانی بودند. این‌‌ همان ادامه «مکتب هیجان» در سیاست بود. ما ایرانی‌ها در زمینه‌های بسیاری از جمله معماری، هنر، موسیقی، ادبیات، مهندسی و پزشکی ‌میراث‌داریم و باید هم افتخار کنیم؛ اما در سیاست هنوز تابع حس، مزاج، عصبانیت و رفتارهای واکنشی هستیم. بسیار باید تربیت شویم تا منطق و عقلانیت بر رفتارهای ما حکمفرما شود. این که ما هر آنچه ‌می‌خواهیم پشت تریبون به هر ملتی، دولتی، واقعه‌ای و پرچمی می‌گوییم، ناشی از احاطه هیجان بر زبان ماست. طبیعی است که این عملکرد مبتنی بر هیجان و غریزه، پیامدهای جدی داشته باشد. می‌گویند که زمان تصمیم به قتل در بیشتر موارد کمتر از یک دقیقه است. وقتی شخص عصبانی می‌شود، رفتارهای نامعقول از او انتظار می‌رود. همچنان که سیگار برای قلب مضر است، هیجان و مزاج نیز برای سیاست زیان‌آور است.
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

در حالی که به نظر می رسد ایران در حال آماده شدن برای ایجاد دگرگونی در رابطه خود با آمریکاست تحولات واشنگتن خبر از سردرگمی در درون هیئت حاکمه می دهد.
نمایی از کنگره آمریکا – عکس از خبرگزاری فرانسه

حسن روحانی در حالی در رقابت های انتخاباتی امسال شرکت کرد که نه تنها مصمم به حل بحران هسته ای ایران بود بلکه فراتر از آن، به طور جدی به عادی سازی روابط با امریکا فکر می کرد.
روحانی پیش از انتخابات در اظهار نظری که طرح آن در شرایط موجود ایران به شجاعت نیاز دارد، [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: “تداوم رابطه خصمانه میان ایران و آمریکا مسیر درستی نیست…ایران قرار نیست تا روز قیامت با آمریکا قهر باشد و رابطه قطع بماند بلکه در شرایط مناسب و با حفظ منافع ملی این نوع رابطه باید تغییر کند.”
روحانی این گفتمان را پس از پیروزی در انتخابات همچنان ادامه داد. او [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] پس از انتخابات، رابطه با آمریکا را “زخمی کهنه” خواند که “باید با تدبیر درمان شود”. اما روحانی تنها به حرف بسنده نکرد بلکه با معرفی محمدجواد ظریف به عنوان وزیر امور خارجه آینده ایران نخستین گام عملی را در جهت تحقق تنش زدائی با آمریکا برداشت.
ظریف، با مدرک دکترای حقوق بین الملل و سیاستگذاری از دانشگاه دِنوِر آمریکا، یکی از برجسته ترین دیپلمات های ایرانی و از عناصر اصلی طرح گفتگو و همکاری ایران با آمریکا در سال ۲۰۰۱ در جریان سرنگونی طالبان و تشکیل دولت حامد کرزای به شمار می رود.
رویترز در گزارشی با عنوان “نامزد ]وزارت امور خارجه ایران[ به مثابه شاخه زیتونی برای ایالات متحده" [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: "اگر حسن روحانی رئیس‌جمهور منتخب ایران می‌خواست عزم خود را برای بازسازی روابط با آمریکا و انجام یک "معامله بزرگ" نشان دهد، به‌ سختی می‌توانست انتخابی بهتر از محمدجواد ظریف به عنوان وزیر خارجه داشته باشد."
تندرو ها در ایران که ظریف را منتسب به جناح هاشمی رفسنجانی و خاتمی می دانند، مخالفت خود را از تریبون های مختلف، درباره احراز پست امور خارجه توسط وی علنی کرده اند. یکی از مسائل مطرح شده این است که ظریف به عنوان سکان دار آینده سیاست خارجی ایران مورد تایید رهبری ایران نیست. محمد جواد ظریف در کتاب خاطراتش که به تازگی با نام «آقای سفیر» منتشر شده است به این مسئله پاسخ می دهد.
ظریف [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: "فکر می‌کنم در بهمن ماه سال ۱۳۸۰ بین من و آقای دکتر خرازی برای رفتن به نیویورک ]برای نمایندگی ایران در سازمان ملل[ توافق صورت گرفت. ظاهرا آقای دکتر خرازی نیز‌ همان موقع موضوع اعزام من را به رهبری هم گفته بودند. بعد‌ها رهبری به من فرمودند که‌ همان روز من به آقای حجازی گفتم که بهترین گزینه برای نیویورک شما هستید... همچنین...به من فرمودند، حتی اگر در موردی یقین داری که دیدگاهت ۱۸۰ درجه با من مخالف است، وظیفه داری دیدگاهت را بگویی. حتی ایشان مطرح کردند که این یک وظیفه شرعی است. بحمدلله من نیز همیشه این کار را انجام دادم."
در حالی که به نظر می رسد که ایران در حال آماده شدن برای ایجاد دگرگونی در رابطه خود با آمریکاست تحولات واشنگتن خبر از سردرگمی در درون هیئت حاکمه می دهد. در روز ۳۱ ژوئیه مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قاطع ۴۰۰ رأی موافق در برابر ۲۰ رأی مخالف یکی از شدیدترین لوایح تحریمی علیه ایران را به تصویب رساند. این لایحه در صورت تصویب سنا و تأیید پرزیدنت اوباما عملا می تواند منجر به قطع کامل صدور نفت ایران، از میان رفتن امکان دسترسی این کشور به حساب های ارزی اش در خارج، و فلج شدن صنایع مرتبط با خودرو سازی، معادن، بخش ساختمان و دیگر صنایع شود.
الیوت اِنگِل (دموکرات) که به همراه اِد رویس (جمهوری خواه) نقش رهبری را در طرح و به تأیید رساندن لایحه مذکور بر عهده داشت در[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] که "تنها تحریم ها" ممکن است برنامه هسته ای ایران را متوقف کند. " او اضافه می کند: "من روحانی را یک میانه رو به حساب نمی آورم و اینکه ]اصولا[ قدرت انجام کاری را داشته باشد در او نمی بینم."
عجیب اینجا است که اکثریت قاطع ۱۳۱ نماینده ای که فقط چند روز پیش از تصویب لایحه جدید، [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] پرزیدنت اوباما را تشویق به دادن فرصت به روحانی کرده بودند به لایحه تحریمی جدید رأی مثبت دادند. اما سردرگمی و ابهام در واشگتن تنها در این خلاصه نمی شود.
در حالی که کنگره حملاتش را هم در حرف و هم در عمل، علیه ایران شدت بخشیده است، کاخ سفید روشی کاملا متضاد اتخاذ کرده است. در پی مراسم تحلیف حسن روحانی کاخ سفید با انتشار [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: "همزمان با روزی که حجت ‌الاسلام دکتر حسن روحانی به عنوان هفتمین رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران سوگند یاد می کند، بار دیگر به مردم ایران که موجب شدند صدایشان در انتخابات شنیده شود، تبریک می گوئیم". همچنین این بیانیه با رویکردی دوستانه اعلام کرد که "در صورتی که دولت جدید...راه حلی صلح‌آمیز برای این موضوع ]هسته ای[ پیدا کند، یک شریک مشتاق در آمریکا پیدا خواهد کرد."
تضاد محسوس بین کاخ سفید و کنگره، شک ایرانی ها را که اصولا نسبت به آمریکائی ها بی اعتمادند، در باره صداقت دولت اوباما بر انگیخته است. هاشمی رفسنجانی، که با ورود حسن روحانی به صحنه، می رود که بار دیگر به سیاستمداری مطرح مبدل شود، وضعیت حاکم بر واشگتن را شبهه آمیز خواند. او [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: "درست است که روابط با مذاکرات آغاز می‌شود، اما دوگانگی برخورد دولت و پارلمان آمریکا شبهه‌ناک است و نشانه‌های خوبی در بین مردم ایران ]در پی[ ندارد.”
یکی از فرضیاتی که می تواند حرکت اخیر مجلس نمایندگان را توجیه کند این است که کنگره آمریکا، با [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]، قصد دارد امکان هرگونه سازش با ایران را از کاخ سفید سلب کند.
فرضیه دیگر این است که با توجه به نامه ۷۶ سناتور به اوباما در باره سختگیری بیشتر در قبال ایران، انتظار می رود که پس از تعطیلات تابستانی کنگره، در ماه سپتامبر یا اکتبر، این لایحه تحریمی از تصویب سنا نیز بگذرد. بدین ترتیب تصویب لایحه موردبحث توسط مجلس نمایندگان می تواند پیامی باشد هم به کاخ سفید و هم به ایران که “وقت زیادی ندارید” و پنجره دیپلماسی به سرعت در حال بسته شدن است.
در مجموع، در صورت نهائی شدن قانون مزبور بخت رسیدن به توافق بین دولت اوباما و دولت حسن روحانی به شدت کاهش خواهد یافت و خطر جنگی مخرب فزونی خواهد گرفت. روحانی فقط از طریق کاهش تحریم ها قادر است آیت الله خامنه ای را متقاعد به انجام یک معامله کند.
این تصور که ایران تنها با اعمال زور وادار به عقب نشینی خواهد شد تصوری غیر واقعی است. نحست به این علت که این رویکرد فاکتور غرور ملی را که در شکل دادن سیاست در ایران، چه در دوران شاه و چه در دوران جمهوری اسلامی نقش تعیین کننده ای داشته است به کلی نا دیده می گیرد.
اما مهم تر این که به باور رهبران ایران عقب نشینی تحت زور و فشار مشکل آن کشور را با آمریکا حل نخواهد کرد. رهبران ایران بار ها گفته اند که در صورت موفقیت آمریکا در حل مسئله ای هسته ای با توسل به فشار، آن کشور با استفادۀ دوباره از رویکرد تحریم، با پیش کشیدن مسائلی از قبیل حقوق بشر و تروریسم، حکومت را به آستانه سقوط خواهد کشاند. از این رو حکومت ایران راهی جز مقاومت در برابر فشار پیش روی خود نمی بیند.
روحانی در روز ۱۳ مرداد ماه در سخنرانی مراسم ادای سوگند [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]: “به صراحت می‌گویم اگر پاسخ مناسب می‌خواهید، نه با زبان تحریم که با زبان تکریم با ایران سخن بگویید.”
علیرغم این همه تلاطم آیا ممکن است غیر ممکن، ممکن شود و در سپتامبر امسال در جریان نشست سالانه سازمان ملل دیداری بین اوباما و روحانی صورت بگیرد و راه آشتی بین دو کشور باز شود؟ باید منتظر ماند.


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

نوشته اصلی توسط Hamid

و آن هنگام که سقف آمال و آرزوهای عده ای به اصطلاح میهن پرست، دیدار خصوصی بین روحانی و پرزیدنت اوباما جان میشود ... !

جناب حمید
به شما حق میدهم که چنین نگاهی به موضوع داشته باشید و تفاوت دیپلماتهای سیاست خوانده و سیاستمداران تجربی که در میدان داخلی تجربه اندوخته اند نیز در همین است.
امثال متکی کجا و ظریف کجا؟
وطنپرستها حسابی روی نفع امثال اوباما باز نکرده اند و فقط میخواهند از شّر آنها در امان باشند.
به هر حال تا امروز دیگران آزمایششان را پس دادند و از این به بعد ببینمیم که دیگر مدعیان چه میکنند.
یکی دو کامنت را از این بحث از [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]میگذارم شاید به بحث کمک کند:

اگر اوباما دست دوستی روحانی را بفشارد مترادف است با اینکه" غرب ایران مستقل را پذیرفته است".
واقعا برای من توجیه پذیر نیست که امریکائی ها با چه انگیزه ای می بایست به چنین موضوعی تن دهند و تا وقتیکه بطور جدی حکومتهای مرتجع منطقه در خطر فروپاشی قرار نگرفته باشند هیچ منفعت دندانگیری برای امریکائی ها در تعامل با ایران نمیبینم.

خب فرزاد جان، حل شدن مسئله هسته ای ایران و جلوگیری از یک فاجعه دیگه در منطقه که میتونه موفقیت دمکرات ها رو در انتخابات بعدی تضمین کنه. حل نشدن مسئله ای هسته ایران مساوی می شه با خداحافظی دمکرات ها با قدرت.

الیا عزیز
با شما موافقم دلائل شما قانع کننده است.
فاجعه "وقوع جنگ" نیز برای طرفین موضوع مهمی است که نمیتوان آنرا ندیده گرفت.