حجت الاسلام مرتضی ادیب یزدی در گفتوگو با شبکه ایران:
اینکه ما بچههای سه چهار ساله را بیاوریم و مجبورشان کنیم که پوشش خاصی داشته باشند نوعی تصنع است؛ یعنی ظاهرسازی است. چه بسا همین بچه از تلویزیون که خارج میشود روسری را روی زمین پرت کرده، لگدش کند و از رویش رد شود و پس از آن اصلا حاضر نمیشود که آن را سر کند. این یعنی دامن زدن به روحیه نفاق در جامعه که از زشتترین راههای اخلالگرانه در روح بسیار حساس فرزندان این مرزو بوم است.
شبکه ایران/ نرگس عاشوری: حجت الاسلام مرتضی ادیب یزدی اجبار حجاب برای خرسالان در برنامه کودک را اشاعه روحیه نفاق در جامعه عنوان میکند و معتقد است چنین برخوردهایی بسیاری از افراد را نسبت به حجاب عقدهمند میکند. وی میگوید باید رفتارها به گونهای باشد که حجاب به صورت یک عقده در دل جوانها به وجود نیاید بلکه به صورت علقه جلوه کند و طی فاصله بین عقده و علقه به کیفیت رفتارهای نهادهای ذیربط مربوط میشود. مشروح حرفهای این کارشناس مسائل دینی را در ادامه میخوانید:
حجاب امر جعلی، قراردادی و القایی نیست
آنچه مسلم است حجاب از ضروریات دین مبین اسلام است، به گونهای که اگر مورد انکار واقع شود حتی موجبات خروج از صبغه اسلام عزیز را در پی خواهد داشت. اذعان به حقیت حجاب و جایگاه حجاب و وجوب رعایت حجاب به کسانی که متعلق به این دستور حضرت حق تعالی هستند جزو قطعیات اسلام است و البته زن هم به جهت اینکه ظریفه خلقت است در حجاب عزت، عظمت و صلابت و جایگاه بسیار متعالی پیدا میکند و خود به خود حجاب را با تمام وجود میپذیرد یعنی حجاب برای زن یک امر فطری است و یک امر جعلی و قراردادی و القایی نیست بلکه امری است که بانوان در سویدای وجودشان میخواهند خودشان را از نگاههای نامحرمان شیطانزده مصون نگاه دارند.
صداو سیما وظیفه امر اشاعه حجاب را بر عهده دارد
کیفیت اعمال مراتب حجاب قطعا مستلزم نوعی تربیت و ایجاد نوعی نگاه پوششی مبتنی بر حیا در بانوان است و صداو سیما که بزرگترین متصدی امر اشاعه فرهنگ اسلامی در کشور ماست بیش از هر نهاد دیگری وظیفه امر اشاعه حجاب را بر عهده دارد و حتی گاهی اوقات کوتاهیهایی که مشاهده میشود واقعا قابل اغماض نیست. گرچه کار صدا و سیما کار سختی است و مجبور است بین دو امر متباین جمع کند؛ از یک طرف متصدی دستگاهی است که غالبا در جای جایش نشانه فرهنگ غربی و فرهنگ استعماری و فرهنگ مبتنی بر امانیسم حاکم است و از یک طرف هم از نظر وجدانی متصدی اشاعه حقیقت حجاب است. واقعا برخی مواقع ما جمع بین این دو مطلب و تعارض بین این دو حقیقت را در رفتارهای صداوسیما میبینیم که البته معلوم نیست که اگر ما جای متولیان سیما بودیم بهتر از این میتوانستیم عمل کنیم.
حقیقت حجاب را تبیین کنیم اما نه با بخشنامه و تفکراتی مثل "این است و جز این نیست"
اما در هر صورت در خصوص موردی که اشاره فرمودید بله ما حتی در سنین قبل از بلوغ لازم است که حجاب را در میان دختران جامعه جا بیاندازیم اما نه با بخشنامه و تفکراتی مثل "این است و جز این نیست". بلکه با تسامح و خوشرفتاری و خلقیات مدارا حقیقت حجاب را برای بچههایمان تبیین کنیم به گونهای که آنها بعد از سن بلوغ خود به خود به سمت حجاب گرایش پیدا کنند. اگر ما آنها را مجبور به رعایت حجاب کنیم خصوصا اگر برخوردهای زنندهای بشود ممکن است محبت حجاب و جایگاه حجاب در بچههای ما ایجاد نشود. امیدوارم با روشهای مطالعه شده روانشناختی دقیق و عمیق (خصوصا در برخورد با دخترها چون دخترها به لحاظ روانشناسی بسیار حساستر از پسرها هستند) راهکارهای متفق علیه در این خصوص اتخاذ شود؛ یعنی راهکارهایی که آموزش و پرورش، دانشگاهها، صداوسیما، فناوری اطلاعات، تمام متصدیان امر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی و ... از آن پیروی کنند. به عبارت دیگر همه اینهایی که با فرهنگ اسلامی سروکار دارند یک حرف بزنند و همگام با هم دنبال پیاده کردن یک تفکر باشند به طوری که بچهها هر جا میروند یک حرف را بشنوند.
نتیجه ظاهرسازی و تصنع در صداوسیما دامن زدن به روحیه نفاق است
اگر هدف ما سوق دادن بچهها به سمت حجاب است باید فرهنگسازی شود به عنوان مثال وقتی یک خانم با حجاب وارد میشود بچهها به پایش بایستند که این هم احترام به آن خانم است و هم حجاب و در همین حد برای بچههایی در سنین پایین کفایت میکند؛ اما اینکه ما بچههای سه چهار ساله را بیاوریم و مجبورشان کنیم که پوشش خاصی داشته باشند نوعی تصنع است؛ یعنی ظاهرسازی است. چه بسا همین بچه از تلویزیون که خارج میشود روسری را روی زمین پرت کرده، لگدش کند و از رویش رد شود. مطمئنا پس از آن اصلا حاضر نمیشود که آن را سر کند. ما از الان بچههایمان را منافق بار میآوریم یعنی بچه را مجبور میکنیم جلوی دوربین یک روسری غیراستاندارد سرش کند ولی پشت دوربین هیچ اعتقادی به این حرفها ندارد. این یعنی دامن زدن به روحیه نفاق در جامعه که از زشتترین راههای اخلالگرانه در روح بسیار حساس فرزندان این مرزو بوم است.
اینکه دختر 4 ساله را در تلویزیون مجبور کنیم روسری سر کند در شان نظام ما نیست
نباید به این گونه رفتارها دامن زده شود من تشکر میکنم از این دقت نظر شما. هیچکدام از مراجع نفرمودند که بچه 3-4 ساله باید روسری سرش کند. مگر اینکه لباس نامتعارف و نیمه برهنه به تن داشته باشد که برخلاف مقرراتی است که در صداوسیما از قبل طراحی شده و همه موظف به رعایت آن هستند. همانطور که حضور یک بچه سه چهار ساله با لباس مستهجن جلوی دوربین وقیح است و در شان نظام ما نیست، اینکه به اجبار روی سر بچه سه چهار ساله روسری سر کنند هم در شان نظام ما نیست یعنی شان نظام ما بسترسازی برای توجه بهینه به رفتار هنجار حجاب است. همانطور که گفتم وظیفه ما بسترسازی است یعنی نگاه بچهها را به سمت اثبات حقیقت حجاب در ذات آنها بکشانیم.
این جبرها افراد را نسبت به حجاب عقدهمند میکند
این یک کار روانشناسانه است و نباید به گونهای باشد که منافقپروری کنیم. من یک بار از در سازمان وارد میشدم خانمی بیرون از سازمان حجاب متفاوتی داشت اما جلوی در سازمان ایستاد چادری از کیفش درآورد و آن را به سر کرد. رفتم جلو و گفتم خانم حجاب یا خوب است و یا بد! اگر خوب است که باید بیرون هم رعایت شود و اگر هم بد است نباید در سازمان رعایت شود. گفت حاج آقا من مجبورم وقتی وارد سازمان میشوم حجاب سر کنم و گرنه حراست جلوی من را میگیرد. ببینید این جبرها خطرناک است و در دراز مدت جواب نمیدهد بلکه بسیاری از افراد را نسبت به حجاب عقدهمند میکند. اینها در جاهای دیگر انتقام خود را از حجاب میگیرند و به طور کلی منکر میشوند. باید رفتارهای نهادهای ما که موثر هستند و میتوانند با آحاد مردم ارتباط داشته باشند به گونهای باشد که حجاب به صورت یک عقده در دل جوانها ما به وجود نیاید بلکه به صورت علقه در بیاید و طی فاصله بین عقده و علقه به کیفیت رفتارهای نهادهای ذیربط مربوط میشود که امیدوارم آقایان حساسیت کار خود را بدانند و با مطالعه عمیق و حوصله و صبر و با توجه به احکام الهی و هدایتهای حضرات علمای عظام و مراجع عظیمالشان تقلید و خصوصا با توجه به منویات حضرت امام راحل و رهبر بزرگوار بتوانیم راههای سنگین و پر پیچ و خم تربیت جوانان عزیزمان را طی کنیم.
پایان مطلب/