موضوع: حریم خانه و زندگی

حریم خانه و زندگی

به محل مسکونی هر فرد یا خانواده ای، مسکن هم گفته می شود.
یعنی اینکه خانه محل قرار و استقرار و آرامش و سکون نفس و اطمینان خاطر است.
از این رو انسان باید در محل سکونت خویش احساس امنیت و آرامش داشته باشد.
برای تامین این احساس آرامش نیز اقدام های گوناگونی لازم است.
از طرز معماری خانه و نداشتن اشراف بر آن و مناسب بودن همسایه ها گرفته تا نحوه ارتباط دیگران و همسایگان و ترددکنندگان به خانه.
در اتاق خصوصی نباید کسی واهمه ورود ناگهانی دیگران را داشته باشد.
در خانه شخصی هم نباید دیگران بی اجازه یا بی رضایت یا سرزده وارد شوند.

اگر خانه ای مصون از دید زدن دیگران و چشم چرانی نگاه های آلوده نباشد مسکن نیست بلکه عامل تشنج و اضطراب است.
اینکه باید بر در خانه یا اتاق پرده باشد برای جلوگیری از افتادن نگاه های ناروا به درون خانه است.
اینکه قبل از ورود به خانه ای باید در زد، اجازه گرفت و خبر داد برای همین نکته است.
البته هم صاخب خانه باید در تجهیز خانه اش و تامین وسایلی که به این ایمنی و آرامش و آسایش کمک می کند بکوشد هم رهگذران، همسایگان طبقات بالا و خانه های مشرف باید نگاه خود را کنترل کنند.
اگر بر در خانه ای پرده نباشد باید کنار سمت راست یا چپ ایستاد و در زد و یا صاحبخانه را صدا کرد تا چشم به درون خانه نیفتد.
بگذارید از اسوه اخلاق بیاموزیم:
پیامبر اکرم (ص) که رفتارش مایه درس و الگو برای همگان است وقتی به در خانه کسی می آمد رو به روی در نمی ایستاد بلکه سمت راست یا چپ قرار می گرفت و می فرمود: " السلام علیکم".
با این سلام دادن بلند اجازه ورود می گرفت زیرا آن روزها هنوز معمول نشده بود که همه در برابر خانه شان پرده بیاویزند.
یکبار هم "اوسهید خدری" روبروی خانه حضرت ایستاد و اذن ورود طلبید. حضرت فرمود روبروی در اجازه ورود مگیر!
وقتی اشخاص به خانه شخصی خود وارد می شود نوعی پناهگاه امن و آسوده را برگزیده اند تا استراحت کنند و آزاد باشند. این نکته ایجاب می کند که حریم و حرمت داخله منزل ها حفظ شود و بی اجازه کسی وارد خانه ها نگردد.


اخلاق معاشرت
جواد محدثی