تکلیف «مرگ بر امریکا» چه می شود؟!
علی اکبر بهشتی:
«تکلیف شعار «مرگ بر امریکا» چه می شود اگر دو فردای دیگر، اصلا سازمان ملل سال بعد، تابوی دیدار روسای جمهور ایران و امریکا هم بشکند؟!»
و این بیش از آنکه سئوال امت حزب الله باشد، زخم زبان زنجیره ای هاست، اما تا به تکلیف «مرگ بر امریکا» برسیم بگذار روایت کنم از فلان راننده خط ابتدای مجیدیه جنوبی – انتهای مجیدیه جنوبی.
به لطف طرح زوج و فرد، نیمی از هفته تاکسی سوارم. خط مجیدیه جنوبی خیلی تاکسی ندارد. مسیر کوتاهی است. لااقل به چهره، دیگر می شناسم اغلب راننده ها را. یکی شان از حدود ۲ ماه پیش، همه چیز حتی دربی بی رمق تهران را ربط می داد به مذاکره با امریکا و می گفت؛
«روحانی اگر به اوباما دست دهد، ال می شود، بل می شود. مذاکره خیلی خوب است، رابطه اما از آن هم بهتر است. کری و ظریفی (به وزیر خارجه می گفت؛ ظریفی!) باید بنشینند کنار هم مثل ۲ تا مرد، سنگ های شان را وا بکنند، جخت بلا دیدی ما هم این سمند را فروختیم، یکی صفرش را خریدیم!»
پیرمردی بود. به حرمت سن و سال، فقط یک بار با او وارد صحبت شدم مختصر و گمان می کنم مفید؛
«اگه رابطه با امریکا مریض شفا می ده، پس چرا رژیم پهلوی که اون همه با امریکا رابطه داشت سرنگون شد؟ تازه اون موقع امریکا رسما امریکا بود، نه بدهکارترین کشور دنیا!»
«والا چی بگم جوون؟!» همه پاسخ من بود که راننده داد. بعد از این مکالمه، چند بار دیگر سوار سمند زرد شدم. همچنان سرمست مذاکره بود و آنقدر از مزایای رابطه با امریکا می گفت که دست آخر صدای آن همسایه ارمنی ما را درآورد؛
«امریکا به عنوان حسن نیت، ابتدا باید اموال بلوکه شده ملت ایران را با احتساب سود، به ما برگرداند، بعد باید بابت کودتای ۲۸ مرداد، حمایتش از شاه و صدام و منافقین، آن ۸ سال جنگ، آن همه شهید، یکی اش آرمناک برادر خودم، آن همه ترور، آن همه ظلم و آن همه دشمنی، از ملت ایران عذرخواهی کند، بعد هم بی آنکه کاری با هسته ای ما داشته باشد، باید تحریم را کامل بردارد، آن وقت می نشینیم ببینیم حرف حساب شان چیست؟! مگر امریکا مدعی نیست که با ملت ایران دشمنی ندارد، خب! صرف مذاکره که به معنای دشمنی نداشتن نیست. این پیش شرط هاست که میزان صداقت امریکا را نشان می دهد.»
«والا چی بگم جوون؟!» این بار پاسخ راننده بود به همسایه رو به رویی ما. این همه گذشت تا اینکه دیشب هم مسافر او شدم. یاللعجب! حرف های پیرمرد ۱۸۰ درجه چرخیده بود، هر چند هنوز هم طعنه داشت؛
«ما این همه شهید دادیم، حتی شهید ارمنی دادیم که آخرش مذاکره کنیم با امریکا؟! امریکا آدم بود، اصلا ما را تحریم می کرد؟! جخت بلا تکلیف اون همه «مرگ بر امریکا» چه می شود؟ قرار بر مذاکره بود، از قبل می گفتین که ما این همه حنجره خودمون رو پاره نمی کردیم!»
غلط نکرده باشم پیرمرد تتمه همان جماعت بود که صبح می گفتند «درود بر فلانی» و شب نثارش مرگ می کردند، بی آنکه فلانی تغییری کرده باشد! به خدا خنده ام تا الان که مشغول تایپ هستم قطع نشده. خنده ای البته غم انگیز!
فردای ۲۴ خرداد، زنگ زده بودم حاج سعید قاسمی. می گفت:
«ما راضی به خنده مردم، شادی مردم و جشن مردم ایم که رضایت خدا هم در رضایت این مردم است، اما بعضی ها… ما انقلاب کردیم، یه طعنه زدن، توی خونه نشستیم، یه طعنه زدن، جنگ رفتیم، یه طعنه زدن، شهید دادیم، یه طعنه زدن، شهید شدیم، یه طعنه زدن، شهید نشدیم، یه طعنه زدن، خرمشهر فتح شد، یه طعنه زدن، قطعنامه رو پذیرفتیم، یه طعنه زدن… با این همه اصلا باکی نیست، چرا که ما را به خدا نزدیک تر می کند، این زخم زبان ها.»
در ازای این همه زخم زبان اما زخم زبان «مرگ بر امریکا» کمترین سهم ماست. طرف حساب زخم زبان ما فقط و فقط شیطان بزرگ است. زنجیره ای ها دوست دارند به گواهی تیتر یک های خود، دشمنی با امریکا را از عامل اتحاد ملت، به مایه اختلاف و جر و بحث بدل کنند، اما زخم زبان ملت ما، جهانی تر از آن شده که با این نقشه ها از پا درآید. هیچ ملتی برای هیچ شعاری، آن اندازه که ملت ما برای «مرگ بر امریکا» رنج دیده، زحمت نکشیده. ما برای امام زاده خود متولی خوبی بوده ایم، و الا «مرگ بر امریکا» هرگز جهانی ترین شعار همه اعصار لقب نمی گرفت. آنچه ۳۵ سال پیش مایه اتحاد ما بود، اینک عامل وحدت ملل مختلف عالم شده. پس تکلیف زخم زبان ما معلوم است. «مرگ بر امریکا» با تلفن نیامده که با تلفن -آنهم تلفنی که معلوم نیست چه کسی میس اول را انداخت؟!- برود. «مرگ بر امریکا» با دیدار نیامده که با دیدار برود. «مرگ بر امریکا» با دیپلماسی نیامده که با دیپلماسی برود. اگر بناست ما دیپلمات ها را بفهمیم و درک کنیم، لااقل من باب اعتدال هم که شده، بر دیپلمات ها نیز فرض است که ما را بفهمند و درک مان کنند که ما حتی زبان بین المللی را با «DOWN WITH USA» آموخته ایم.
زنجیره ای ها زخم زبان جهانی ما را مظلوم گیر آورده اند. کم مانده بگویند؛ «نوسانات قیمت ارز تقصیر شعار مرگ بر امریکاست.» لیکن اگر علت تحریم، «امریکا»ست، نه «مرگ بر امریکا»، پس «مرگ بر امریکا».
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
جوان/ ۸ مهر ۱۳۹۲
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط منتقم الزهرا
با افتخار و با صلابت همیشه خواهیم گفت ای امریکا مرگت باد!
