این روزا موضوعی که خیلی مطرح شده ، سفر دکتر روحانی و دستاوردهای اونه .
پس از کلی رصد کردن روزنامه ها ، سایتها ، صدا و سیما و ...
هنوزم که هنوزه نفهمیدم که بالاخره باید
گریــــــــه کنیم یا بخندیــــــــم !!؟؟
بخندیم به این دلیل که رئیس جمهور مواضع قاطعی در سخنرانی ابتدایی خود ایراد نمود ؟
گریه کنیم به این دلیل که رئیس جمهور و جناب وزیر به صورت کیلویی با رسانه هایی که دروغگو بودن و تحریف کردن اونا اثبات شده بود ، مصاحبه می کردند؟
بخندیم که یخ روابط مان با ابــــــرقدرت بزرگ جهان یعنی آمریکا در حال آب شدن بود؟
گریه کنیم از اینکه جناب رئیس جمهور و وزیر محترم ، به خاطر اینکه به پر قبای ، رژیم منحوس صهیونیستی بر نخوره ، افسانه هولوکاست را به صورت ضمنی تایید کردند؟!
ولی اونا مثل گذشته ، زشت ترین عبارات رو راجع به ایران ومردم ایران بیان کردند .
بخندیم از اینکه ،بالاخره پس از سالها با وزیر امور خارجه آمریکا سریک میز نشستیم و لبخندهای زیبا تحویل هم دادیم .
گریه کنیم از اینکه ، جناب رئیس جمهور ، با بیان عبارت "کشور اسرائیل" به نوعی موجودیت این رژیم مجعول را تایید نمود .
بخندیم و خوشحال باشیم که شاید بالاخره مشکل هسته ای ایران حل بشه؟
گریه کنیم از اینکه مواضع انقلابی نظام کمرنگ شد
بخندیم از اینکه به زودی با ارتباط با آمریکا مشکلات اقتصادی نیز حل میشه ؟
گریه کنیم از اینکه پس از این همه جنایات و کشتار و اقداماتی که این کشور با تمامی آزادیخواهان جهان و از جمله کشور خودمون انجام داده ، هنوز هم امیدی به صلح و پایبندی این کشور خونخوار داریم ؟!
گریه کنیم از اینکه در دام مذاکره تلفنی با مقامات آمریکایی گیر افتادیم و باعث شدیم که ، همزمان با شکست جبهه استکبار در کشور سوریه ، در این میدان و بهره برداری تبلیغاتی از اون به وسیله آمریکا ، بازنده باشیم .
گریه کنیم از اینکه طرف مقابل همین اول کاری ، دروغ یا راست ، تقاضا کننده تماس تلفنی رو مقامات ایران معرفی کرد ؟!
گریه کنیم از اینکه اونا با چهره ای خندون ، حرفای گذشته خودشون رو تکرار کردن و برای ما خط و نشون بیشتر کشیدن و از این طرف روزنامه های داخلی ماهم با ذوق زدگی تمام امیدوار با فروریختن دیوار بی اعتمادی بین ایران و آمریکا شدن .
گریه کنیم از اینکه ، با دیدن عاقبت بهترین دوستان آمریکا در منطقه که به وسیله خود آمریکا به خاک مذلت کشیده شدن ، اونوقت ما به عنوان بزرگترین دشمن آمریکا انتظار داریم که روی خوش از این کشور ببینیم .
گریه کنیم از اینکه ، بعضی از نشریات دلیل افتخار آمیز بودن این ملاقاتها و گفتگوها رو عصبانیت عربستان و رژیم صهیونیستی عنوان کردن ،
ولی متوجه نشدن که عربستان هم به عنوان بزرگترین دوست و شریک منطقه ای آمریکا ، هنوز به آمریکا اعتماد نداره ، و می دونه که این کشور اگر پای منافعش باشه حتی خاندان سعودی رو هم مچاله می کند .
گریه کنیم از اینکه از ارتباط با کشوری امید رونق گرفتن اقتصاد کشور رو داریم که خودش بزرگترین بدهکار عالمه ، و هنوز مونده چطوری شکم مردم خودش رو سیر کنه
گریه کنیم از اینکه ، به جای توکل به خداوند بزرگ و ایستادگی و مقاومت جلوی مستکبرین ، تمام چشم امیدمون رو به دستای خونالود این کشور دوختیم .
فقط خدا یاریمون کنه