موضوع: بازتاب ها و دست آوردهاى انقلاب اسلامى ايران:تحولات اساسی در داخل کشور

با پيروزى انقلاب اسلامى، دگرگونى هاى مهمى در عرصه هاى مختلف سياسى، اقتصادى و اجتماعى كشور بهوجود آمد كه در اين جا به بيان فهرست آن ها بسنده مى كنيم.


1. استقرار نظام جمهورى اسلامى: به دليل تأمين حقوق ملت با رعايت اصول اسلامى ـ كه خواست مردم بود ـ و تلفيق اسلاميت و جمهوريت در شكل يك نظامِ اسلامى و مردمى، بزرگ ترين ارمغان انقلاب است.


2. تدوين و تصويب قانون اساسى: براى اين كار از تجارب پيشرفته در حوزه ى انديشه ى سياسى معاصر، منطبق با مبانى و موازين اسلامى استفاده شد و نظام سياسى كشور، به صورتى قانون مند درآمد.


3. تشكيل مجلس قانون گذارى اسلامى: منظور از آن يافتن شيوه هاى اجرايى مترقى، براى عملى كردن خواسته هاى مشروع مردم و اجراى قوانين اسلامى، همآهنگ با شوراى نگهبان ـ حافظ اصل انطباق قوانين با موازين اسلام و قانون اساسى ـ است.



4. اعطا و گسترش آزادى هاى مشروع در قانون و عمل: اين موضوع موجب حضور بيش ترمردم در صحنه ى مديريت كشور شده است و ملت در سايه ى اين موهبت بزرگ، اراده ى جمعى و ملى خود را در انتخابات گوناگون به ظهور رسانده است.



5. احياى امامت در قالب امامت نيابى (ولايت فقيه جامع الشرايط): بر اين اساس نظام سياسى كشور توسط امام راحل(قدس سره) و جانشين فرزانه اش حضرت آيت الله خامنه اى، منتخب خبرگان ملت، رهبرى شده است.


6. اسلامى شدن نظام سياسى و قوانين كشور و متعهدشدن مسئولان كشور به اسلام و خدمت به مردم.


7. ايجاد تحول در ساختار نظام و سازوكار استقلال قوا، جلوگيرى از مداخله ى هر قوه در مسئوليت هاى قواى ديگر.



8 . تنظيم روابط قواى سه گانه جهت پيشگيرى از اختلاف قوا و تمركز آن در مسئوليت هاى رهبرى.


9. ايجاد همآهنگى در تصميم گيرى و اجرا در همه ى مسائل كشور توسط سياست گذارى كلان از سوى مقام رهبرى.


10. پيش بينى بن بست هاى قانونى، اجرايى و حتى شرعى نظام، و انتخاب بهترين شيوه براى رهايى از آن ها از طريق ايجاد مجمع تشخيص نظام.



11. مردمى كردن نظام، انتخاب رهبر و واگذارى آن به خبرگان منتخب مردم در سراسر كشور.
12. شكوفايى معنويت و گرايش به ارزش هاى اسلامى در سطح كشور.



13. ارتقاى منزلت تقوا و نيكى و ملاك قرارگرفتن آن در گرفتن مسئوليت هاى كليدى و گزينش ها.


14. حضور فعال مردم در صحنه هاى سياسى و سرنوشت ساز كشور، سپردن انتخاب مسئولان به مردم، تكيه به آراى عمومى در تمامى امور كشور و اهتمام به مشاركت مردم در مديريت ها.


15. احياى مراسم سياسى ـ عبادى نماز جمعه و گسترش آگاهى هاى سياسى در ميان قشرهاى عمومى مردم و كشاندن شعور سياسى به اعماق جامعه.


16. بازگشت مساجد به دوران صدر اسلام، در انجام نقش مؤثر براى بسيج مردم در امور اجتماعى (در كنار عبادت و به عنوان عبادت).


17. بالارفتن مقام علم و منزلت دانشگاه و حضور فعال دانشگاهيان در صحنه هاى سرنوشت ساز كشور.


18. فعال شدن حوزه هاى علميه، انجام نقش اساسى در صحنه هاى مختلف اجتماعى توسط طلاب و اساتيد حوزه، مشاركت حوزه با مراكز تصميم گيرى و تلاش براى گسترش تفكر فقهى در زمينه هاى سياسى و اقتصادى كشور.


19. حضور فعال زنان در انقلاب، بالارفتن منزلت آنان در پذيرش نقش سياسى، مشاركت در همه ى امور كشور، افزايش چشم گير دختران دانش آموز و دانشجو و زنان معلم، استاد و شاغل، در سطوح مختلف، اعم از قانون گذارى، اجرايى و ساير سمت هاى حساس كشور.


20. تشكيل بسيج ميليونى و حضور فعال جوانان و نوجوانان در صحنه هاى سياسى و نظامى كشور.


21. تشكّل و انسجام بيش تر روحانيت مبارز جهت انجام دادن نقش تاريخى خود و تلاش جمعى آن براى انجام وظايف اجتماعى و اسلامى، در سطوح مختلف مديريت كشور.


22. حمايت يك پارچه ى مردم از رهبرى انقلاب و نقش ولايت امرى رهبر.


23. ناكام ماندن توطئه هاى شرق و غرب، ريشه كن شدن گروهك هاى وابسته به استكبار و رويارويى مردم با اين گروه ها.
24. شكل گيرى وحدت حوزه و دانشگاه، تبادل فكرى، علمى و پژوهشى از سوى دو جناح علم و معرفت بشرى و همكارى مستمر و فعال در امر آموزش و تحقيق.



25. اهتمام به عدالت اجتماعى در جهت گيرى ها و سياست گذارى ها در عرصه هاى قانون گذارى، اجرا و قضاوت.


26. تحول معيارهاى سنجش در مديريت ها و تلاش براى گزينش بر اساس ايمان و مهارت.


27. تحكيم خانواده و بازگرداندن عواطف خانوادگى از راه قانون و مبارزه با مفاسد اخلاقى.


28. تبديل قدرت به حسن مسئوليت و مفهوم رياست به خدمت كه مديريت ها را در سطوح مختلف دگرگون ساخت.


29. ارتقاى سطح توانايى هاى نظامى در برابر عوامل تهديدكننده ى استقلال و تماميت كشور كه نمونه ى آن در هشت سال دفاع مقدس ملت ايران ديده شد.



30. دگرگونى نظام آموزشى كشور ـ در دو سطح آموزش و پرورش و آموزش عالى ـ در زمينه ى سياست هاى علمى، آموزشى، پژوهشى و فرهنگى كشور كه انجام بخش مهم آن برعهده ى شوراى عالى انقلاب فرهنگى بوده است.


31. راه يابى اسلام به همه ى عرصه هاى زندگى اجتماعى جامعه ى ايران و گشوده شدن تدريجى زواياى ناشناخته در دو بُعد انديشه و عمل به روى تفكر ناب اسلامى.


32. بالابردن سطح مطالبات مردم، با ايجاد و رشد بينش سياسى ـ اجتماعى، در ميان اقشار محروم جامعه و اعطاى فرصت هاى مناسب براى ابراز خواسته ها در بيان و انتخاب.



33. اصلاح رسانه هاى جمعى و توجه دادن آن ها به سمت خواسته هاى مردم، به جاى تملق گويى از مسئولان و تبديل آن به ابزار قدرت.


34. ايجاد و توسعه ى احزاب و سازمان هاى سياسى، هدايت آن ها به سوى ارائه ى انديشه و برنامه ى بهتر و معرفى نامزدهاى شايسته تر براى سطوح مختلف مديريت كشور.



35. تلاش همه جانبه براى يافتن راه حل هاى اصولى جهت رهايى از تنگناهاى اقتصادى ـ به رغم فشارهاى اقتصادى خارجى ـ و ساماندهى بر اساس دو محور توسعه و عدالت اجتماعى، جهت تأمين اشتغال و رفاه عمومى.


موارد بالا در واقع، نمونه هايى از دست آوردهاى بى شمار انقلاب اسلامى است. با اين حال، بايد اعتراف كرد اهداف انقلاب اسلامى در كشور، فراتر از اين دست آوردهاست، چنان كه بررسى علل دست نيافتن به برخى اهداف و تحليل موانع گوناگونى كه بر سر راه هر كدام از آن ها وجود داشته و يا ايجاد شده است، خود فرصت ديگرى را مى طلبد.


منبع: انقلاب اسلامی ایران (علل، مسائل و نظام سیاسی)، مرحوم آیت الله عباسعلی عمید زنجانی