موضوع: ۩۞۩السلام علیک یا شیب الخضیب۩۞۩ ((ویژه نامه محرم))

حضرت امام محمد باقر عليه‌السلام فرمود: در حديث زيارت حسين عليه ‏السلام در روز عاشورا از مسافت نزديك يا دور: سپس، براى حسين عليه‏ السلام گريه و زارى كند و به كسانى كه در خانه ‏اش هستند و از آنها تقيه نمى‏ كند دستور دهد كه براى او بگريند ...و در سوگ حسين عليه‏ السلام به يكديگر تسليت گويند ...
عرض كردم: چگونه به همديگر تسليت بگوييم؟ حضرت فرمود: بگوييد: خداوند اجر ما را به سبب مصيبتى كه از حسين به ما رسيده بزرگ گرداند و ما و شما را از كسانى قرار دهد كه در كنار ولىّ دم او، امام مهدى از خاندان محمّد عليهم‏ السلام، به خونخواهى او بر مى ‏خيزند.

متن حدیث:

إمامُ الباقرُ عليه ‏السلام: زِيارَةِ الحُسَينِ عليه ‏السلام يَومَ عاشوراءَ مِن قُربٍ أو بُعدٍ: ثُمَّ ليَندُبِ الحسينَ عليه‏السلام ويَبكيهِ، ويأمُرُ مَن في دارِهِ مِمَّن لا يَتَّقيهِ بِالبُكاءِ علَيهِ ...ولِيُعَزِّ بَعضُهُم بَعضا بِمُصابهِم بِالحُسَينِ عليه‏السلام ... قُلتُ: فكَيفَ يُعَزّي بَعضُنا بَعضا؟ قالَ: تَقولونَ: أعظَمَ‏اللّه‏ُ اُجورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَينِ، وجَعَلَنا وإيّاكُم مِنَ الطّالِبينَ بِثارِه مَعَ وَلِيِّهِ الإمامِ المَهدِيِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ عليهم‏السلام.
«مصباح المتهجد،صفحه772»

آیت الله جوادی آملی :
تبیین مطلب به این است که حسین بن علی علیه السلام یک شخصیت حقوقی دارد و یک شخصیت حقیقی و نیز کسانی که شخصیت حقوقی و حقیقی او را شهید کردند، به وسیلهٴ مختار به هلاکت رسیدند؛ امّا شهیدکنندگان شخصیت حقوقی (امامت و خلافت و رهبری و ولایت او) حسین بن علی علیه السلام همواره هستند. بنابراین، راهیان طریق حسین بن علی علیه السلام که جزو وارثان او هستند، می توانند به خونخواهی شخصیت حقوقی سالار شهیدان قیام کنند و مانند حسین بن علی علیه السلام رهبری نهضت را به عهده بگیرند؛ نه این که فقط مصرف کنندهٴ نهضت حسینی باشند.

آیت الله جوادی آملی :
بسیاری از افراد بر این باورند که فقط مصرف کنندهٴ نهضت کربلاییم و باید ببینیم آن حضرت علیه السلام دربارهٴ عزاداری به ما چه گفته، آن را عمل کنیم؛ امّا برخی خواصْ پیام نهضت عاشورا را از سنخ و سبک خاص دریافت می کنند و معتقدند که کربلا برای ما دو پیام دارد: 1. مصرف کردن 2. تولید؛ یعنی اگر بیمار هستی، مصرف کنندهٴ دارو باش و چنانچه سالم شده ای، تولید کنندهٴ آن باش.

نهضت حسینی به نسل آگاه درس می دهد که اگر مشکل دینی داری، خود را اصلاح کن و اگر صالح هستی، برخیز و مصلح جوامع بشری باش. اگر مشکل اخلاقی داری، پیرو رهبران الهی باش و اگر مشکل اندیشه و فکری نداری، برخیز و امام دیگران باش. از دستورهای حسین بن علی علیه السلام و رهبری های آن حضرت و سایر ائمّه علیه السلام این است که ما برای اصلاح جامعهٴ اسلامی قیام کرده ایم.

این که گفته اند: «کلّ یوم عاشورا و کلّ أرض کربلا»؛ یعنی در همهٴ مکان ها می توان تولید نهضت کرد. نباید فقط مصرف نهضت شد، بلکه بایستی اقدام به تولید نهضت کرد و نشانهٴ این پیام، فریضهٴ امر به معروف و نهی از منکر است که مؤید دستور تولید نهضت است و آن با عزم ملّی و همگانی احیا می شود؛ یعنی از عزم الامور است، به طوری که نیازمند عزم مردمی بعد از تأمّل درگذشته و تدبّر درآینده و جمع بندی بین پیامدهای تلخ و شیرین آن است

گفتگوی حضرت علی اکبر با اسب با وفایش
«عِقاب » نام اسب حضرت علی اکبر بوده که در آخرین لحظات مبارزه با کوفیان نامرد ، درد دلهای محزونی با این حیوان با وفایش دارد :

عقابا توئی مونس و همدمم
تو آگاهی از دردم و از غمم

عقابا نگر تشنه در لشکرم
چگونه کنند چاک چاک پیکرم

عقابا مرا بر که از باب خویش
ستانم ز او هدیه ی ناب خویش

گذارم سر آرام بر سینه اش
نهم لب به لبهای خشکیده اش

مکم خاتم و سیر گردم ز آب
شود چاره این خستگی و عتاب

دوباره کنم با عدو کارزار
کنم لشکر خصم را تار و مار

چشند طعم شمشیر چون رعد من
فرو پاشد آن لشکر از جهد من

عقابا نگر کینه ی قوم دون
ترا نیز کردند چو من واژژگون

چه بد حیله کردند به تو هم به من
نتازند مردانه و تن به تن

تو بینی که این نسل تزویر و پست
به گِردم چو گرگان هارند و مست

چرا می درند فرق من اینچنین ؟
که جاری شود خون من از جبین

از آن ترسم آخر در این سرزمین
که تنها شود باب من بعد از این

عقابا نگر جسم بی جان من
که پردازد اینک به درمان من ؟

بگو تا که آید کنون مادرم
که مرحم نهد زخمهای سرم

برو در خیام و به بابم بگو
که افتاده اینسان به جانم عدو

به عباس گو عمّ رعنای من
کند یاوری باب تنهای من

گفتگوی حضرت علی اصغر با گهواره
الا ای انیس شبم مهد من
توئی شاهد همّت و جهد من


بجُنبان مرا یک شب دیگری
انیسم بمان این شب آخری


تو بینی اگر بیقرارم کنون
ز فرط عطش از تو ام واژگون


ز ظلم عدو آب در خیمه نیست
تو مامم نگر شیر در سینه نیست


الا مهد من ناله ام گوش کن
مرا بار دیگر در آغوش کن


لالائی بخوان تا که خوابم بَرَد
که فردا در این دشت کامم دَرَد


بخوابم مهیّای فردا شوم
چو شیری به دستان بابا شوم


به آن خلق بی دین مقابل شوم
عیان حجّت حق و باطل شوم


بترسد عدو آید از روبرو
زند تیرم از دور زیر گلو


هراسی ندارم که تیرم زنند
توان از تن باب شیرم برند


نترسم ز حلقوم بیتاب خویش
دلم سوزد از غربت باب خویش


چه شبها که آرام کردی مرا
چه با ناز ، اِکرام کردی مرا


تو فردا نگر میزبانان ما
ترحُّم نسازند بر جان ما


بجائی که مهمان نوازی کنند
رئوفانه با طفل بازی کنند


بتازند بر ما چو گُرگان مست
کنند ظلمها قوم شیطان پرست



تو فردا نجنبانی ام قصد خواب
ندارم دگر بیش از این اضطراب


چو بینی مرا نیز پرپر زنان
بدان میشتابم بسوی جنان


کنم رؤیت جدّ والای خویش
چشم شهد عشقش به لبهای خویش


به خون گلو می کنم سر خضاب
شکایت کنم قوم «کین در نقاب»

حضرت ِ امن :

منقول است از حضرت ِ بوتراب ( روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء) که فرموده اند:
النّعمتان المجهولتان؛ الصّحة و الامان!
و عباس همان امن ِ گم شده در وفای حضرت ِ اربابی است که در ادب ِ ظاهر نشدن برابر حـ سـ یـ ن مجهول است!
آری تا امن هست عباس هست و تا عباس هست امن هست که الامن مع العباس و العباس مع الامن!
گفت راوی کیست؟
گفت سند حقّانیت ِ حدیث امنش در وجه تمیز شب و شام عاشورا است!
نام قمر حرز ِ امن ِ خیام است و جمال ِ حیدری اش ماه ِ شام های تیره ی این شب های کربلاست!
گرچه دستان ِ حضرت ِ سقا پر است از مشک های بیابان شده اما، قامت حیدری اش امان ِ دل ِ مضطرّین کربلاست و قوت ِ قلب ِ حضرت ِ بانو در تماشای چشمان ِ عباسی است!
این شب ها اما، علمدار فدیه ی تمام عـ طـ شـ های عالم است برای اهالی ِ حـ سـ یـ ن و عمود ِ برپای خیمه ی علمدار، عرش ِ نزول ِ امن های خدایی است و عمو هست و امن هست و ارباب هست و آب نیست و عـ طـ شـ هست ...

تا فردا اما؛
خدا بزرگ است ...

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

سروده‌ای از آقای محمد رسولی، شاعر متعهد و برجسته کشورمان در عزای مولای شهیدمان حضرت ابا عبدالله‌الحسین و یاران باوفایش- سلام‌الله علیهم- با هم به سوگ می‌نشینیم؛
* * *
کوتاه کن کلام... بماند بقیه‌اش
مرده است احترام... بماند بقیه‌اش
از تیرهای حرمله یک تیر مانده بود
آن هم نشد حرام... بماند بقیه‌اش
هر کس که زخمی از علی و ذوالفقار داشت
آمد به انتقام... بماند بقیه‌اش
شمشیرها تمام شد و نیزه‌ها تمام
شد سنگ‌ها تمام... بماند بقیه‌اش
گویا هنوز باور زینب نمی‌شود
بر سینه امام...؟ بماند بقیه‌اش
پیراهنی که فاطمه با گریه دوخته
در بین ازدحام... بماند بقیه‌اش
راحت شد از حسین همین که خیالشان
شد نوبت خیام... بماند بقیه‌اش
رو کرد در مدینه که یا ایهاالرسول
یا فاطمه! سلام... بماند بقیه‌اش
از قتلگاه آمده شمر وز دامنش
خون علی‌الدوام... بماند بقیه‌اش
سر رفت آه، بعد هم انگشت رفت، کاش
از پیکر امام بماند بقیه‌اش
بر خاک خفته‌ای و مرا می‌برد عدو
من می‌روم به شام... بماند بقیه‌اش
دلواپسم برای سرت روی نیزه‌ها
از سنگ پشت بام... بماند بقیه‌اش