موضوع: ۩۞۩السلام علیک یا شیب الخضیب۩۞۩ ((ویژه نامه محرم))

شیری نداره مادرپیش تو آبروم رفت
گوش بده خواهرت گفت صبر کنید عمو رفت

پهلونه قصه ها رفته که آب بیاره
عمو که سقا بشه کار نشد نداره

عمو میاد به خیمه تا چشم رو هم بذاری
تموم میشه عزیزم قصه و بی قراری

خدای دریا دلا دلو زده به دریا
آب میاره اگه که آب باشه تا ثریا

تا سقا آب میاره رو هم بذار چشاتو
عمو بخواد میاره تا خیمه ها فراتو

نگاه نکن من و تو چه گریه هایی داریم
هنوز عمو تو راهه ما هم خدایی داریم

عمو میاد به خیمه با مشکی که پر آبه
رقیه جون بیدار شو الان چه وقت خوابه

مگه چی شد که عمه اینقده بی قراره
از گوش هرچی بچه ست گوشواره در میاره

عمو رسیدم و دیدم؛ چقدر بلوا بود!
سر تصاحب ِ عمامه ی تو دعوا بود
به سختی از وسط نیزه ها گذر کردم
هزار مرتبه شکر خدا کمی جا بود!
ثواب نَحر گلویت تعارفی شده بود
سرِ زبان همه جمله ی - بفرما- بود
عمو چقدر لبِ خشکتان ترک دارد!
چه خوب می شد اگر مشک آب سقا بود
زنی خمیده عمو رد شد از لبِ گودال
نگاه کن؛ نکند مادر تو زهرا بود
برای کشتن تان تیغ و نیزه کم آمد
به دست لشگریان سنگ و چوب حتی بود!
تمام هوش و حواس سپاه کوفه و شام
به فکر جایزه ی بردن سر ما بود
بلند شو؛ که همه سوی خیمه ها رفتند
من آمدم سوی ِ گودال، عمه تنها بود
وحید قاسمی

دستش از عمه کشید و بدنش می پیچید
زیر پایش عربی پیرهنش می پیچید
گِردبادی ز خیامی به نظر می آمد
گِردش انگار زمین و زمنش می پیچید
می دوید و سپهی دیده به او دوخته بود
و طنین رجزش تا وطنش می پیچید
نوجوان بود ولی صولت صفّینی داشت
چو غزالی ز کف صید ، تنش می پیچید
ز سر عمّامه و نعلین ز پایش وا شد
ذکر یا فاطمهٔ بت شکنش می پیچید
تا تَه لشگر دشمن نَفَسش قدرت داشت
نعره اش در جگر پر مَحَنش می پیچید
دید اطراف عمو نیزه و شمشیر پر است
داشت گرد عموی صف شکنش می پیچید
ناگه از پردة دل کرد صدا وا اُمّاه
دستِ بُبریدهٔ او دور تنش می پیچید
تیغ بر فرق سرش ، نیزه به پهلویش خورد
نعرهٔ حیدریِ یا حسنش می پیچید
جای جای بدنش خسته و بیراه شکست
دور خود دید که زاغ و زغنش می پیچید
سایه روشن شدنِ تیغ و سنان داد نشان
که عمو نیزه ای اندر دهنش می پیچید
ناگهان گشت سرش بر سر یک نیزه بلند
داشت در خون ، عموی بی کفنش می پیچید

این روزها غم تو مرا می‌کشد حسین
شب های ماتم تو مرا می‌کشد حسین

تا آن دمی که منتقم تو نیامده ست
سرخی پرچم تو مرا می‌کشد حسین

از لحظه‌ی ورودیه تا آخرین وداع
هر شب ، محرّم تو مرا می‌کشد حسین

هنگام پر کشیدن یاران یکی یکی
اشک دمادم تو مرا می‌کشد حسین

داغ علی اصغر و عباس و اکبرت
غم‌های اعظم تو مرا می‌کشد حسین

از قتلگاه تو چه بگویم؟ حکایتِ
انگشت و خاتم تو مرا می‌کشد حسین

بر نیزه در مقابل چشمان خواهری
گیسوی درهم تو مرا می‌کشد حسین

سالار سر بریده‌ی زینب سرم فدات
هستی فاطمه! پدر و مادرم فدات

اتبکونه و لا تنصرونه ؟

گریه می کنم و به این فکر می کنم که
آیا این بار ھم سر تو بر نیزہ خواھد رفت

پ ن:
پیامبر در مسجد از ماجرای قتل حسینش سخن گفت. اصحاب به گریه افتادند. فرمود اتبکونه و لا تنصرونه؟
آیا برایش گریه می کنید اما یاری اش نمی کنید/ لھوف ص 3

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

حسین (ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود
اما افسوس که به جای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند
و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند

تا عاشورا هست، عشق هست
در قلب من هستی ای خون خدا…اباعبدالله
و باید این را درک کرد که به قول شهید مطهری
یزید زمان امام حسین (ع) مرد…یزید زمان خود را بشناسید

پرچم حسین(ع)
به دست عباس(ع) است و
بر سر زینب(س)…!