موضوع: وظایف شیعه و خدمتگذاری امام عصر

...

ب- انتظار به معناى خاص:
در این معنا، انتظار گشایش و امید به آینده از حالت امرى محدود، سطحى و فردى خارج شده و تبدیل به امرى گسترده، عمیق و اجتماعى مى‏گردد .
در توضیح این مطلب باید گفت: تعالیم ادیان الهى و به‏ ویژه دین مبین اسلام، دقیقا بر گرایش هاى درونى انسانها تكیه دارد و اهداف و برنامه‏ هاى آنها بر اساس همین گرایش هاى درونى و ویژگی هاى فطرى سامان یافته است و در این میان نقش دین تنها جهت دهى، توسعه و تعمیق این گرایشهاست .
در موضوع مورد بحث نیز دین مبین اسلام با توجه به اینكه امید به آینده و انتظار یك گرایش فطرى و جوهره زندگى انسانهاست تلاش نموده كه این گرایش را از یك‏سو توسعه و از دیگر سو تعمیق بخشد.
به این بیان كه دین اسلام به همه انسانها مى‏گوید: اولا، شما فقط منتظر بهبود وضع زندگى خود و اطرافیانتان نباشید و تنها سعادت نزدیكان خود را طلب نكنید، بلكه این انتظار را نسبت ‏به همه افراد جامعه گسترش دهید و چشم‏انتظار روزى باشید كه رفاه، سعادت، عدالت و معنویت نه تنها در شهر و دیار شما بلكه در همه جهان گسترده شود .
ثانیا، انتظار شما نباید تنها متوجه امور ظاهرى، سطحى و محدود زندگى گردد. شما باید انتظارتان را تعمیق بخشید و چشم به راه آینده‏اى باشید كه حقیقت مطلق، عدالت مطلق و معنویت مطلق در جهان حاكم شود .
در این معنا، انتظار تنها به ظهور مردى تعلق مى‏گیرد كه اگر بیاید نهایت ‏خوبی ها براى همه انسان ها در سراسر جهان فراهم خواهد شد. این انتظار به همان اندازه فضیلت و برترى دارد كه تحقق متعلق آن .
نگاهى اجمالى به روایاتى كه در فضیلت انتظار ظهور امام عصر (عج) وارد شده‏ اند ما را به سطح ارزش این انتظار واقف مى‏سازد:
الف- امام سجاد علیه السلام منتظران را برترین مردم همه روزگاران بر مى‏شمارند:
... ان اهل زمان غیبته القائلون بامامته المنتظرون لظهوره افضل من كل اهل زمان [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] ؛ آن گروه از مردم عصر غیبت امام دوازدهم كه امامت او را پذیرفته و منتظر ظهور او هستند برترین مردم همه روزگاران هستند .
ب- امام صادق علیه السلام در فضیلت انتظار به معناى دوم مى‏فرماید:
المنتظر لامرنا كالمتشحط بدمه فى سبیل ‏الله [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] ؛ كسى كه در انتظار تحقق امر ما (برقرارى حكومت اهل بیت) باشد همانند كسى است كه در راه خدا به خون خود غلتیده است .
ج- آن حضرت در روایت دیگرى منتظران ظهور را از زمره «دوستان خدا» برمى‏شمارند:
طوبى لشیعة قائمنا المنتظرین لظهوره فى غیبته و المطیعین له فى ظهوره اولئك اولیاءالله الذین لاخوف علیهم ولا هم یحزنون؛ خوشا به حال شیعیان قائم ما كه در زمان غیبتش منتظر ظهور او هستند و در هنگام ظهورش فرمانبردار او . آنان دوستان خدا هستند، همانها كه نه ترس به دل راه مى‏دهند و نه اندوهگین مى‏شوند .
د- امام صادق علیه السلام در بیانى دیگر منتظران ظهور را با شهیدشدگان در پیشگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله برابر دانسته، مى‏فرمایند:
من مات منكم و هو منتظر لهذا الامر كمن هو مع القائم فى فسطاطه . قال: ثم مكث هنیئة، ثم قال: لا بل كمن قارع معه بسیفه . ثم قال: لا والله كمن استشهد مع رسول‏الله، صلى‏الله علیه و آله [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] ؛ هر كس از شما بمیرد در حالى كه منتظر این امر باشد همانند كسى است كه با حضرت قائم (عج) در خیمه‏اش بوده باشد . سپس حضرت چند لحظه‏اى درنگ كرده، آنگاه فرمود: نه، بلكه مانند كسى است كه در خدمت آن حضرت شمشیر بزند . سپس فرمود: نه، به خدا همچون كسى است كه در پیشگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله شهید شده باشد .

...

2 . نقش سازنده انتظار
براى درك درست نقش سازنده انتظار و امید به آینده در فرد و جامعه لازم است كه اركان و پایه‏ هاى اساسى آن را بررسى كنیم .
هر كس با مراجعه به خود و بررسى مصادیق مختلف انتظار در مى‏یابد كه این مفهوم سه پایه اساسى دارد:
1 . ناخشنودى از وضع موجود یا قانع نبودن به آن؛
2 . امید و باور به آینده مطلوب؛
3 . تلاش در جهت تحقق آینده مطلوب .
بدون تردید، انتظار، چه در معناى عام و چه در معناى خاص آن، زمانى فعلیت مى‏یابد كه سه ركن یاد شده محقق شود. كسى كه هیچ احساس ناخوشایندى نسبت‏ به وضع موجود خود و شرایطى كه در آن به‏ سر مى‏برد ندارد، یا آینده روشنى پیش روى خود نمى‏بیند و از باور درستى نسبت‏ به امكان تغییر شرایط موجود برخوردار نیست، یا هیچ تلاشى در راه تحقق آینده‏اى كه آن را مطلوب مى‏داند و رسیدن به هدفى كه چشم‏ انتظار رسیدن آن است، نمى‏كند، هرگز نمى‏تواند در زمره منتظران باشد .
حال اگر بخواهیم با توجه به سه ركن اساسى انتظار، به تحلیل مفهومى انتظار ظهور امام مهدى (عج) بپردازیم و مشخص كنیم كه چه زمانى مى‏توان فردى را واقعا منتظر ظهور دانست، باید به سه نكته اساسى اشاره كنیم:
1 . آگاهى نسبت ‏به شرایط موجود و معرفت نسبت ‏به شرایط عصر موعود؛
2 . باور به تحقق وعده الهى در مورد آینده جهان و حاكمیت نهایى دین خدا بر سراسر زمین؛
3 . حركت و تلاش در راه زمینه ‏سازى و یا تحقق جامعه موعود .
نخستین شرط انتظار این است كه انسان به آن حد از آگاهى و شناخت‏ برسد كه بفهمد وضع موجود جهان و مناسبات حاكم بر آن به هیچ ‏وجه خشنود كننده نیست و شرایطى كه در آن زندگى مى‏كند تناسبى با عظمت وجودى انسان و شان او ندارد . این شناخت تنها در صورتى حاصل مى‏شود كه آدمى ابتدا شرایط موجود جامعه خود و شرایط جامعه موعود را به درستى بشناسد و آنگاه به مقایسه آنها پرداخته و به داورى بنشیند كه واقعا كدامیك از این شرایط، شایسته مقام انسان به عنوان اشرف مخلوقات است .
شرط دوم باور به سعادتمند شدن جهان و رستگارى بشر در پایان تاریخ است . باور به این حقیقت كه جهان بالاخره طعم خوش حقیقت، عدالت و معنویت را خواهد چشید و ریشه هر چه دروغ، ستم، فساد و تباهى است از زمین بركنده خواهد شد .
بدون تردید تحقق شرایط یاد شده مستلزم تلاش فراگیر فردى و اجتماعى در حوزه‏هاى مختلف فرهنگى، اجتماعى، اقتصادى، سیاسى و نظامى است . تلاشى كه اگر به واقع محقق شود، فرد و جامعه مصداق روایاتى خواهند شد كه در آنها منتظران ظهور را با یاوران امام مهدى (عج) و حاضران در صحنه‏هاى نبرد عصر ظهور مقایسه كرده و اجر و ثواب و شان و مرتبه آنها را یكسان دانسته‏ اند .
كلام خود را با ذكر روایتى از امام صادق علیه السلام به پایان مى‏بریم؛ روایتى كه با تامل در آن مى‏توان همه بایسته ‏هاى انتظار فرج را دریافت:
ان لنا دولة یجیى‏ء الله بها اذا شاء . ثم قال: من سره ان یكون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر، فان مات و قام القائم بعده كان له من الاجر مثل اجر من ادركه، فجدوا وانتظروا، هنیئا لكم ایتها العصابة المرحومة [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] ؛ براى ما دولتى است كه هر زمان خداوند بخواهد، آن را محقق مى‏سازد. و آنگاه [امام] فرمود: هر كس دوست مى‏دارد از یاران حضرت قائم باشد باید كه منتظر باشد و در این حال به پرهیزكارى و اخلاق نیكو رفتار نماید، در حالى كه منتظر است، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم، به پا خیزد، پاداش او همچون پاداش كسى خواهد بود كه آن حضرت را درك كرده است، پس كوشش كنید و در انتظار بمانید، گوارا باد بر شما [این پاداش] اى گروه مشمول رحمت ‏خداوند!

پى‏ نوشت :
1 . دهخدا، على‏اكبر، لغتنامه، ذیل كلمه «انتظار» / معین، محمد، فرهنگ فارسى ذیل كلمه «انتظار» .
2 . المجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج‏77، ص‏173، ح‏8 .
3 . تنبیه‏ الخواطر، ج‏1، ص‏272 . به نقل از: محمدى رى‏شهرى، محمد، میزان‏الحكمة، ترجمه حمیدرضا شیخى، ج‏1، ص‏184، ح‏675 .
4 . المجلسى، محمدباقر، همان، ج‏52، ص‏122، ح‏3 .
5 . همان، ج‏10، ص‏94 .
6 . همان، ص‏99 .
7 . همان، ج‏75، ص‏208، ح‏77 .
8 . همان، ج‏52، ص‏122، ح‏4 .
9 . الصدوق، محمدبن على بن‏الحسین، كمال‏الدین و تمام‏النعمة، ج‏2، ص‏645، ج‏6 .
10 . همان، ص‏357، ح‏52 .
11 . المجلسى، محمدباقر، همان، ص‏126، ح‏18 .
12 . النعمانى، محمدبن ابراهیم‏بن جعفر، كتاب الغیبة، ص‏200، ج‏16/ المجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج‏52، ص‏140، ح‏50 .
منبع اصلی:
فصلنامه موعود، شماره 38 ، ابراهیم شفیعى سروستانى

انتظار فرج حضرت غایب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف از دیدگاه آقای بهجت


ما باید انتظار فرج حضرت غایب عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را داشته باشیم، و فرجش را فرج عموم بدانیم، و در هر وقت و هر حال باید منتظر باشیم، ولی آیا می شود انتظار فرج آن حضرت را داشته باشیم، بدون مقدمات و تحمل ابتلائاتی که برای اهل ایمان پیش می آید؟!
با این حال، چه اشکالی دارد که تعجیل فرج آن حضرت را با عافیت بخواهیم، یعنی این که بخواهیم بیش از این بلاها که تا به حال بر سر مؤمنین آمده، بلای دیگری نبینند؟! زیرا در روایت آمده است: وقتی سفیانی خروج می کند، هر کس نام علی، فاطمه، حسن و یا حسین را دارد می کشد. پس از این که عده ای کشته می شوند، بقیه می گویند: پدران و مادران ما گناه کرده اند و این اسم ها را بر ما گذاشته اند، ما چه تقصیر داریم؟! در این جا سفیانی تفضّل می کند! و به افراد خود دستور می دهد از کشتن صاحب بعضی از نام ها خودداری کنند، ولی صاحب بعضی از نام ها را بکشند! چنان که زمانی یهودی ها اگر می دیدند صاحب شناسنامه، شیعی است، فوراً او را می کشتند، الان هم منتظر دستورند!
در هر حال، باید منتظر فرج باشیم ولی با مقدمات آن؛ ولی می دانیم که ضعیفیم و طاقت ابتلائات سخن را نداریم. لذا از خدا بخواهیم که شیعه بعد از این دیگر به ابتلائات بیشتر، مبتلا نشود. و اهم مقدمات انتظار فرج را که توبه و طهارت از گناهان است، تحصیل کنیم.
قال المَهدی(عج): «أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُم‏»
امام مهدی علیه السلام می فرمایند :برای تعجیل فرج زیاد دعا کنید .چرا که آن فرج شماست [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
بیش از هزار و اندی سال از غیبت کبری امام زمان (عج) می گذرد و مردم بنا به گرایشهای فرهنگی و اجتماعی و اعتقادی خود به تحلیل شخصیت و جایگاه آن حضرت در عالم هستی پرداخته و هر يك تنها تصور خود از این موضوع را تصور درست و مطابق واقعیت تلقی مي كنند. .
عده اي از اصحاب سیر و سلوک و عرفان و معنا با طرح موضوع خلیفه الله و انسان کامل و پرداختن به نقش حجت خدا در عالم هستی، تنها به جنبه فرا طبیعی آن وجود مقدس توجه کرده و از سایر جنبه ها غافل مانده اند.
عده ای دیگر توجه خود را تنها معطوف به جنبه طبیعی اما عصر (عج) ساخته و ضمن طرح نقش آن حضرت به عنوان امام و پیشوای مردم هیچگونه مسئولیتی را در زمان غیبت، متوجه مردم ندیده و تنها تکلیف مردم در این زمان را دعا کردن برای فرج آن حضرت می دانند و عقیده دارند که خود آن حضرت باید ظهور کرده و به اصلاح امور مردم بپردازد.
عده ای دیگر ضمن توجه به جنبه فرا طبیعی و طبیعی اما م زمان (عج) تمام هم و غم خود را متوجه ملاقات با آن حضرت دانسته و تنها وظيفه خود را توسل به آن حضرت برای تشرف و ملاقات و دیدن آن بزرگوار می دانند .
در این میان عده ای با در نظر گرفتن همه ابعاد اشاره شده به معنای واقعی انتظار توجه داشته و در صدد تعیین وظیفه و نقش اسلام و در دوران غیبت هستند در این دیدگاه هم مساله خلافت الهی انسان کامل در نظر گرفته شده و هم به جایگاه و نقش مردم در قبال ان حضرت در قالب وظایف منتظران از جمله دعا برای سلامتي و تعجیل در فرج ایشان توجه شده است .
به جرات می توان ادعا کرد که امام راحل (ره) درخشان ترین چهره ای است که با صراحت ، به نقد و بررسی بر داشتهای مختلف از مساله انتظار پرداخته و دیدگاه خاص خود را در این زمنیه چنین بیان می کند.
البته پر کردن دنیا از عدالت را ما نمی توانیم بکنیم ،اگر می توانستیم می کردیم، اما چون نمی توانیم بکنیم، ایشان باید بیایند ....
اما ما باید فراهم کنیم کار را ،فراهم کردن اسباب این است که کار را نزدیک کنیم ، کار را همچو بکنیم كه عالم مهیاشود براي آمدن حضرت
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
ایشان در جای دیگر درباره مفهوم انتظار فرج می فرماید :انتظار فرج انتظار قدرت اسلام است و باید کوشش کنیم تا قدرت اسلام در عالم تحقق پیدا کند و مقدمات ظهور ان شا ء الله تهیه شود[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
پی نوشت:
1- بحارالأنوار ،ج53 ، ص180 ، باب 31
2- صحیفه نور / جلد 20 ص 198
3- صحیفه نور / جلد 7 ص 255
منبع اصلی:
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

انتظار فرج


مقدمه
انتظار فرج واژه آشنایی است که یکی از بزرگترین دگرگونی های جهان رابه همراه دارد، دگرگونی برای آن عده از افراد که بی صبرانه در اقیانوس متلاطمزندگی، سفینه نجات را می طلبند تا باتنها ناخدای کشتی حق و عدالتبه سرزمین خوشبختی ها قدم گذارند، در همان سرزمینی که صلح، صفا، برابری، برادری، امنیت، رفاهو آسایش و ... حاکم باشد،قرآن کریم هم می‏فرماید: " ما از پیش اطلاعداده‏ایم که وارث اصلی زمین، بندگان‏ صالح و شایسته ما خواهند بود. برای همیشه زمیندر اختیار ارباب شهوت و غضب و بندگان جاه و مقام واسیران هوای نفس نخواهد بود".

انتظار فرج در مذاهب مختلف جهان
ما با سیری گذارا درکتب مقدسه ادیانو مذاهب مختلف جهان، به این حقیقت می رسیم که اعتقاد به ظهور مصلحی که درآخر الزمان ظهور کرده و جهانی را که پر ازظلم و بی عدالتی گشته، اصلاح کرده و عدالت را بر آن حاکم خواهد نمود، یک اعتقادجهانی و همگانی است. به عنوان مثال در زبور می خوانیم که "قومها را به انصاف داوریخواهد کرد و یا درتورات آمده " اگرچه تاخیر کند برایش منتظر باش زیرا که البته خواهد آمد" در انجیل نیز آمده " آنگاه پسر انسان را ببنید که با قوت و جلال عظیم می آید" در کتب مقدسه هندوها نیزمی خوانیم "کالکی مظهر دهم و یشنو، در انقضای کلی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفید درحالیکه شمشیر برهنه درخشانی بصورت ستاره دنباله داری در دست دارد ظاهر می شود وشریران را تماما هلاک می سازد" در کتب مقدسه مانویه نیز هست که "خرد شهر ایزد، درآخر الزمان ظهور کرده، عدالت را در جهان می گستراند" وکتب مقدسه زردشتیانبیان می دارد که "سوشیانس دین را به جهان رواج دهد".
البته اگر چه ما نتوانیم از همه نویدهادر نگاه کلی جهان نسبت به شخص مصلح درآخر الزمانبه وجه مشترکی برسیم ولی سوای ازشخصیت آن، همه آنها از یک حقیقت مسلم حکایت دارد و آن اینکه؛ نوید مصلح جهانی بهگوش همه ملل و اقوام جهان رسیده.

انتظار فرج در دین اسلام
دراسلام نیز مسئله انتظار فرج، بسیار قدیمی است که یکی از نشانه های سابقه داشتن این اعتقادها، همانا ظهور عده ای از مدعیان مهدودیت، از اوائل اسلام به این طرفمی باشد. در اسلام تا حدی به انتظار فرج اهمیت داده شده که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آن رابرترین اعمال امتش معرفی نموده وامام صادق علیه السلامیکی از شرایط پذیرفته شدن اعمال بندگان را انتظارحکومت مهدی عجل الله (انتظار فرج) می دانندو در جایی دیگر می فرمایند که: صبح و شام در انتظار فرج و ظهور باش" همچنانکه درمقدمه نیز یادآور شدیم قرآن کریم هم می‏فرماید: " ما از پیش اطلاع داده ‏ایم که وارث اصلی زمین، بندگان‏ صالح و شایسته ما خواهند بود. برای همیشه زمین در اختیارارباب شهوت و غضب و بندگان جاه و مقام واسیران هوای نفس نخواهد بود".

انتظار فرج در آئینه روایات
درباره ی انتظار فرج روایات زیادی از سوی امام معصوم در تاریخ موجود است، از جمله:
ابوبصیراز امام صادق علیه السلام پرسید:« فرج چه وقت است؟»
امام علیه السلام فرمود:« هر کساین امر را بشناسد، با انتظار، برایش فرج حاصل شده است.»
امام سجاد علیه السلام فرمود:« انتظار فرج بزرگترین فرج است.»
امام رضا علیه السلام فرمود:« آیا انتظار فرج، فرج نیست؟ خداوند عزوجل می فرماید: « فانتظروا انی معکم من المنتظرین »؛ ( منتظر باشید؛ همانا من نیز با شما ازجمله منتظران هستم.)»
امام کاظم علیه السلام فرمود:« دویست سال است که شیعه با آرزو ( و امیدفرج مهدی علیه السلام ) تربیت می شود.»
درتوقیعای که از سوی امام زمان علیه السلام به وسیله محمد بن عثمان برایاسحاق بن یعقوب صادر گردید، چنین آمده است: « برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید، چرا که خود آن، برای شما فرج و گشایش است.»
آری اینست فلسفه بزرگ مهدویت، در عین اینکه پیش‏بینی یکسلسله‏ تکانهای شدید و نابسامانیها و کشتارها و بی عدالتی‏ها است: پیش بینی‏ یکآینده سعادت بخش وپیروزی کامل عقل بر جهل، توحید بر شرک،ایمان‏ بر شک، عدالت بر ظلم، سعادت بر شقاوت است.
البته در دین مقدس اسلامباب ویژه ای در انتظار فرج گشوده و برای کسانی که منتظرند ویژگیها و دستوراتی رابیان کرده که اینک به عنوان مشتی نمونه خروار به بعضی از وظایف منتظران واقعیمی پردازیم:

...


وظایف منتظران
1) خودسازی، و البته اصلاح نفس و پاکسازی درونی در صورتی به تکامل و اوج خود خواهد رسید که انسان در آرزوی پاکسازی جهان بوده و تنها به تهذیب خویش نپردازد،در واقع کسی منتظر ظهور می باشد که علاوه بر اعتقاد، امید وانتظار، بر اساس انتظار و امید، عمل نماید.
امام صادق علیه السلاممی فرمایند: هر کس دلشاد است که از یاران حضرت قائم به شمار آید، باید چشم به راه بوده و به پارسایی ونیکوئی رفتار کند چنین کسی منتظر حقیقی است...
2) دعا کردن از برای حفظ وجود آن مصلح حقیقی در آخر الزمان از شرشیاطین جن وانسو تعجیل ظهور ایشان.
3) صدقه دادن با هر چیزی که ممکن باشد برای حفظ وجود مبارک آن حضرت.
4) برخاستن از برای تعظیم، زمان شنیدن نام ایشان بخصوص شنیدن لقب قائم.
5) مسئلت از خداوند برای حفظ دین و ایمان در آخر الزمان در زمان غیبت.
و آخر اینکه: اللهم اجعل اعوانه و انصاره

منابع
1. علامه مجلسی، بحارالانوار
2. شیخ عباس قمّی، منتهی الامال، انتشارات هجرت، چاپ ششم
3. فریده گل محّمدی، رسالت جهانی حضرت مهدی عجل الله، دانش اسلام، چاپ هفتم
4. سید مرتضی مجتهدی سیستانی، صحیفه مهدیه، مترجم موسسه اسلامی ترجمه، نشر الماس،پاییز 82
5. عمران علیزاده، سخنان حضرت مهدی عجل الله، انتشارات خضراء، اردیبهشت 1363
6. شهید مطهری، امدادهای غیبی در زندگی بشر به ضمیمه چهار مقاله دیگر.
منبع اصلی:
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

انتظار فرج


از جـمـله تـكـليـفـهاى مهمّ امت اسلامى در دوران غيبت كبرى ، انتظار فرج حضرت مهدى (عج ) است . حـقـيـقـت انـتـظـار فـرج در مـفـهـوم اسـلامـى خـود عـبـارت اسـت از آمـادگـى كـامـل و هـمـيـشـگى فرد منتظر براى تحقق بخشيدن حكومت اسلامى جهانى به رهبرى آخرين ذخيره الهى بر روى زمين . اين آمادگى وقتى حاصل مى شود كه شخص منتظر علاوه بر بعد اعتقادى در بعد نفسانى و رفتارى نيز به اصلاح خود همّت گمارده باشد.
از نظر درونى و نفسانى به حدّى از آمادگى روحى وخودسازى و تزكيه نفس رسيده باشد كه در هـر لحـظـه آمـادگـى لبـيـك گويى به نداى آنحضرت را داشته باشد، بگونه اى كه هيچ وابستگى اى نتواند او را از پيوستن به سپاه حضرت مهدى (عج ) باز دارد.
از نـظـر رفـتـارى نـيـز در طـول زنـدگـى خـود بـه هـمـه وظـايـف فـردى و اجـتـمـاعـى خـويـش عمل كرده ، در تمامى زمينه ها الگوى يك انسان كامل باشد.
بديهى است وصول به چنين مرتبه اى از كمال نفسانى و رفتارى كارىبس دشوار است و تنها انـسانهايى بدان دست مى يابند كه به تعبير بعضى از روايات ،خداوند دلشان را به ايمان آزموده است ..[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
انـتـظـار فـرج ، تبلور همه اصولاعتقادى و مسائل عملى اسلام است ؛ از يكتايى خدا گرفته تا رسالت پيامبر، امامتامامان معصوم و التزام عملى به تمامى احكام و دستورات اسلامى.
انـتـظـار فـرج ،انـتـظار ظهور امامى است كه جهان را پس از آنكه از ظلم و جور آكنده شده پر از عدل وداد مى كند.
انـتـظـار فـرج بـا چـنـين محتوايى ، سازنده و حركت زاست . از اينرو، در ميان عبادتهاى فردى و اجتماعى ، جايگاه ويژه اى دارد و در بيان رسول اكرم (ص ) برترين عبادت دانسته شده است:
(اَفْضَلُ الْعِبادَةِ اِنْتِظارُالْفَرَجِ).[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
برترين عبادت ، انتظار فرج است.
عـلّت آن شـايـد ايـن بـاشـد كـه انـتـظـار فـرج تـبـلور ولايـت اسـت ؛ ولايـتـى كـه صـحـّت هـمـهاعـمـال مـنـوط بـه آن اسـت و بـدون آن هـيـچ عـمـلى پـذيـرفـتـه نـيـسـت . ازامـام صـادق (ع ) چـنين نقل شده است:
(اَفـْضـَلُ البِقاعِ مابَيْنَ الرُّكْنِوَ الْمَقامِ،وَ لَوْ اَنَّ رَجُلاً عَمِرَ ما عَمِرَ نُوْحٌ فى قَوْمِه اَلْفَسَنَةٍ اِلاّ خـَمـْسينَ عامًا،يَصُومُ النَّهارَ وَ يَقُومُ اللَّيْلَ فى ذلِكَالْمَكانِ،ثُمَّ لَقىَ اللّهَ بِغَيْرِ وِلايَتِنا لَمْ يَنْفَعْهُ ذلِكَشَيْئًا).[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
بـرترين نقطه روى زمين بين ركن و مقام (ابراهيم ) است . اگر كسى به اندازه عمر نوح ـ يعنى 950 سـال ـ در مـيـان قـومـش زنـدگـى كـنـد و هـمـه ايـن مـدت را در مـكـان يـاد شـده بـه عـبـادت مشغول باشد، روزها را به روزه و شبها رابه شب زنده دارى سپرى نمايد، ولى بدون ولايت ما خدا را ديدار كند، اين عبادتها سودىبه وى نخواهد رساند.
پي نوشت:
1 - ر . ك . ينابيع المودة ، ج 3 ، ص 77 .
2- منتخب الاثر ، ص 499 .
3- وسائل الشيعه ، ج 1 ، ص 93 .
منبع اصلی:
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

پیوسته به یاد آن حضرت بودن و به آدابش عمل کردن


ویژگیها و تکالیف
بیان مطلب این‏که، به دلالت اخبار قطعى بسیار که امامان‏ علیه السلام روایت گردیده تردیدى در این نیست که امام‏ علیه السلام ناظر و شاهد بر ما است، و بر حالات و حرکات و سکنات ما اطلاع دارد، پس تو در هر حال و هر کجا که هستى برابر دیدگانش قرار دارى که او است دیده بیناى خداوند و گوش شنواى او، چون این را دانستى و یقین داشتى که تو در پیش چشم و جلو رویش قرار دارى، حتماً آن جناب را در جلو چشمت قرار دهى، و با دیده دل به او نظر نمایى، بلکه هرگاه آن حضرت جلو چشمت باشد لازمه‏اش این است که تو در پیش چشمش بوده باشى، و بستگى به این ندارد که تو آن را قرار دهى. و این روشن، و بر کسى که دیده دلش کور نباشد مخفى نیست: چشم سر کافران و مخالفان گرچه کور نیست لیکن چشم باطن و دیده دل‏ها کور است.
و چنانچه دانستى که آن حضرت‏ علیه السلام پیش چشمت قرار دارد، البته همّتت در جهت رعایت آداب آن جناب، و مراسم ادب و انجام وظایفى که نسبت به آن حضرت دارى به حسب مراتب معرفتت مصروف خواهد شد، هر چند که با چشم سر آن بزرگوار را نبینى.
به مثال این‏که، اگر شخص نابینایى در مجلس زمامدارى حضور یابد، و در پیشگاهش قرار گیرد، البته تمام آدابى که شایسته است در محضر زمامدار رعایت گردد را انجام مى‏دهد، همچنانکه بینایانى که به او نظر مى‏کنند و در پیشگاهش ایستاده‏اند انجام مى‏دهند، با این‏که آن نابینا او را مى‏بیند و نمى‏تواند بر او نظر کند، و این نیست مگر از جهت این‏که مى ‏داند در پیش روى زمامدار قرار دارد، و زمامدار جلو چشم او است هر چند که با چشم سر او را نمى‏بیند، و حال مؤمن در زمان غیبت امام‏علیه السلام چنین است، زیرا که مؤمن از جهت ایمان و یقینش به طور قطع مى‏داند که در تمام احوال در پیش چشم امامش قرار دارد، پس امامش را جلو چشم خود قرار مى‏دهد هر چند که او را به چشم سر نمى‏بیند، پس هم خود را در رعایت آداب و مراقبت و مواظبت وظایف خود نسبت به آن جناب مصروف مى‏دارد.
و تمام این امور در سخنان امیرمؤمنان على‏علیه السلام آورده که آن حضرت بر فراز منبر در شهر کوفه فرمود: بار خدایا همانا به ناچار زمین تو را حجتى از سوى تو بر خلقت باید، که آنان را به دین تو هدایت کند، و علم تو را به ایشان بیاموزد، تا حجت تو باطل نشود، و پیروان ایشان گمراه نگردند پس از آن‏که هدایتشان کرده‏اى.
آن حجّت یا آشکار است که اطاعت نشود، یا مخفى و در انتظار باشد، اگر شخص او از مردم در حال صلح و متارکه با مخالفین هدایت شدنشان غایب ماند، به درستى که علم و آداب او در دل‏هاى مؤمنین ثبت است که آنان به آن‏ها عمل مى‏کنند. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
مى‏گویم: این حدیث مشهور است و در کافى [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و غیبت نعمانى با تفاوت اندکى از آن حضرت‏علیه السلام روایت گردیده، و در این کلام مبارک گونه‏هایى از علم و معرفت و توجه و تذکر هست، پس بر تو باد که در آن کاملاً دقّت کنى تا مقصود برایت واضح شود ان شاء اللَّه تعالى
بدان که مؤمنین در یاد کردن مولاى‏شان‏ علیه السلام به مقتضاى تفاوت درجات ایمان و مراتب معرفت و یقینشان، درجات متفاوت و مراتب مختلفى دارند، بعضى از آن‏ها حالشان در یاد کردن مولاى‏شان چنان است که شاعر گفته
اللَّهُ یَعْلَمُ أنى لَسْتُ اذکرکُمْ فَکَیفَ أذکرکُمْ اذا لَسْتُ أنساکُم
خدا داند که من شما را با زبان یاد نکنم، زیرا که چگونه شما را یاد کنم درحالى که هیچ گاه فراموشتان نمى‏نمایم. یا چنان است که گفته شده
أما و الذى لَوشاءَ لم یخلق النَّوى لئنْ غِبتَ عنْ عینى غبتَ عن قبلى
سوگند به آن‏که اگر مى‏خواست هسته وجود را نمى‏آفرید که اگرچه از دیده‏ام غایب مانده‏اى از دلم غایب نیستى. چنین کسى از مولایش غافل نیست و از آنچه سزاوار است از آداب آن حضرت‏علیه السلام در همه اوقات و احوالش فراموش نمى‏کند، پس گوارا باد بر این افراد، باز هم گوارا باد بر اینان آنچه از حکمت دریافت کرده‏اند، و از علم و عمل و معرفت روزى یافته‏اند، از خداى تعالى خواستارم بر من منت گذارد و به وجود و کرمش عنایت فرماید که مرا از آنان قراد دهد، که من چنانم که شاعر گفته
أُحِبُّالصَّالحینَ وَلَسْتُ منهُم لَعَلَّ اللَّه یَرْزُقَنى صَلاحاً
نیکان را دوست مى‏دارم با این‏که از ایشان نیستم، باشد که خداون صلاح و نیکى به من روزى فرماید. ولى گوشه‏اى از آنچه شایسته تذکر است یاد مى‏کنم، که تذکرى براى خودم و براى مؤمنین دیگر بوده باشد، به حسب آنچه به برکت مولایم - صلوات اللَّه علیه - فهمیده‏ام
بدان که مى‏بایست یقین بدانى که تو از چشم و گوش مولایت‏علیه السلام دور نیستى، او جاى تو را مى‏داند و از احوال تو آگاه است، پس اگر از کسانى باشى که بر رعایت آدابى که سزاوار رعایت شدن نسبت به آن جناب است مواظبت دارند، بدین وسیله کمال محبّت و عنایت آن بزرگوار را به سوى خود جلب کرده‏اى.
و اگر از اهل غفلت و اعراض از آن سرور باشى، جاى تأسف است. خداى عز و جل فرموده: وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى .قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمى وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً.قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و هر کس از ذکر من اعراض کند همانا براى او معیشت تنگى خواهد بود و روز قیامت او را نابینا محشور خواهیم ساخت، در آن حال گوید: پروردگارا چرا نابینایم محشور فرمودى در حالى که من در دنیا بینا بودم، خداوند فرماید: این چنین آیات ما بر تو رسید پس تو آن‏ها را فراموش و غفلت کردى و همین طور امروز تو فراموش مى‏شوى.
کدام سختى و تنگى از تاریکى غفلت و نادانى بدتر است، و کدام حسرت از کورى روز قیامت بزرگ‏تر! و کدامین بیم و وحشت از آن پشیمانى زشت‏تر و کوبنده‏تر، چه مصیبت بزرگ و دردناکى!!. پس شتاب کن شتاب براى خلاصى خودت و آزاد سازى گردنت، و این حاصل نمى‏گردد مگر با یاد مولایت تا در دنیا و آخرت دستت را بگیرد، که خداى تبارک و تعالى شأنه مى‏فرماید: یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُناسٍ بِاءمامِهِ‏مْ؛ روزى که هر مردمى را با امامشان مى‏خوانیم

...
چون صبح کنى پس بدان که این زندگى که خداوند به تو داده و به برکت آن حضرت‏علیه السلام است، پس او را سپاس بگزار و خداى تعالى را بر نعمتى که به تو عنایت فرموده شکر کن، و مواظب خودت باش که مبادا این نعمت را در غیر رضاى او صرف نمایى، که مایه تیره روزى و بار سنگینى تو خواهد شد، پس چنانچه در معرض گناهى قرارگیرى به یادآور که مولایت در این حالت زشت و گونه بد تو را مى‏بیند، پس به پاس احترام او آن گناه را واگذار، و اگر کار خوبى پیش آید به انجام آن سبقت کن و بدانکه آن نعمتى است الهى، که خداى تعالى آن را به برکت مولایت بر تو بخشیده است، و خداى را بر آن سپاس بگزار و آن را به مولى و صاحت زمانه هدیه کن، و با زبان حال و مقال عرضه بدار: یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّه یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] عزیزا بر ما و اهل ما سختى رسیده و با متاعى اندکه به درگهت پناه آورده‏ایم پس پیمانه ما را پر کن و بر ما تصدُّق فرماى که خداوند صدقه دهندگان را پاداش دهد.
و در تمام احوال خاضع و خاشع باش، همچون غلام سر به فرمان حقیرى که در خدمت اربابش ایستاده باشد، و در هر بامداد و شامگاه بر آن جناب سلام کن، سلام غلامى که مشتاق دیدار او است و از فراقش در سوز و گداز است؛ سلام مخلصى که اشک‏هایش بر گونه‏ هایش‏ سرازیر باشد، و باور دارد که در خدمت مولایش ایستاده است.
و چون هنگام نماز خواندنت فرا رسد، حال مولایت را در موقع ایستادنش در پیشگاه خداى - جل جلاله - متذکر شو، و با حضور قلب، و خشوع جسم، و چشم ‏پوشى از ما سوى اللَّه تعالى؛ به آن بزرگوار تأسّى بجوى و بدان که توفیق یافتنت به این امر جز به برکت مولایت نیست، و این عبادت جز به موالات و پیروى و معرفت آن حضرت، از تو پذیرفته نمى‏شود، و هر قدر که پیروى و معرفت و سر به فرمان بودنت نسبت به او فزونى یابد؛ خداى تعالى منزلت و پاداش و کرامت و افتخار تو را خواهد افزود.
و چون از نماز فراغت یافتى آن حضرت‏علیه السلام را به سوى خداى عز و جل وسیله و شفیع قرار ده که آن را از تو قبول فرماید، و پیش از هر دعایى به دعا کردن براى او آغاز کن، به جهت بزرگى حقّ و بسیارى احسان او بر تو، و هرگاه حاجتى برایت پیش آید یا عارضه سختى به تو روى آرد آن را بر حضرتش معروض بدار و به درگاهش زارى کن تا به درگاه خداى تعالى در برطرف کردن آن از تو، شفاعت نماید، که او است وسیله به سوى خداوند عز و جل و باب اللَّه‏ى که از آن در آینده، و خداوند - عزَّ شأنه - فرموده: وَأتُوا البُیوتَ مِنَ أبْوَابِها؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و خانه ‏ها را از درهاى‏شان وارد شوید... .
و اخبار بسیار گواه بر این معنى است.
و در یکى از سال‏هاى گذشته امر مهمى برایم پیش آمد که دلم را مشغول فکر و حواسم را به خود جلب کرده بود، پس در یکى از شب‏ها جدّ مادرم‏رضى الله عنه - که از سادات نیکوکار بود - را در خواب دیدم، او را در باغى از بهترین باغ‏ها که در زمان حیاتش آرزوى آن را داشت مشاهده نمودم، در بهترین حال و زیباترین وضعیت، بر او سلام کردم به من جواب داد و سخنانى بین ما انجام شد، از جمله این‏که: من به او گفتم: از خداى عز و جل بخواه که فلان امر مهم را کفایت کند، و هم و ناراحتى آن را از من دور سازد.
به فارسى به من گفت: دعاى ما بالاتر از دعاى امام زمان‏علیه السلام نیست، پس هرگاه پیش آمدى کند آن را بر حضرتش عرضه مى‏کنیم، اگر اجازه فرماید و امضاء کند براى اصلاح آن دعا مى‏کنیم و گرنه؛ نه... .
بنابراین معلوم شد که آن حضرت در تمام امور پناهگاه و مرجع است، پس وظیفه تو آن است که به او رجوع کنى و به درگاه او دادرسى و شفاعت خواهى برى، او را نزد خداى عز و جل شفیع ببر تا برایت دعا کند، و تو را در نظر داشته باشد، زیرا که از وظایف و مراحم امام‏ علیه السلام در هر زمان به مقتضاى اخبارى که وارد شده؛ دعا کردن براى مؤمنین است، همچنان کخ از جمله وظایف مؤمنین در هر زمان: دعا کردن براى امامشان مى‏باشد، چنان‏که در این کتاب این مطلب را با دلایل عقلى و نقلى بیان داشتیم، و چنانچه غفلت یا فراموشى از یاد آن حضرت‏علیه السلام در بعضى از اوقات برایت عارض گشت - چنان‏که غالب احوال بیشتر اهل این زمان است - پس بدان که این حالت از نزدیک شدن شیطان است، پس به درگاه خداوند روى آورده و زارى کن تا نیرنگ شیطان را از تو بازگرداند، و از خداى تعالى طلب مغفرت بنماى و به سوى او توبه نصوح کن تا این بدى را بر تو ببخشاید، و به یاد مولایت در هر حال توفیق دهد، که او - جبَّ ثناوه - هر چه را بخواهد تحقق مى‏بخشد.
و بر تو باد که در آنچه برایت یاد آوردیم و پس از این نیز مى‏آوریم از وظایف و آداب ارتباط با مولایت دقّت و مطالعه کنى. از خداى تعالى توفیق علم و عمل را براى شما و خودم خواستارم، و این‏که ما را از خطا و لغزش محفوظ بدارد که او به بندگان نزدیک و اجابت کننده دعا است.
پی نوشت:
1- کمال الدین، 302/1، باب 26، ذیل 11
2- اصول کافى، 339/1.
3- سوره طه، آیات 126 - 124.
4- سوره یوسف، آیه 88.
5- سوره بقره، آیه 189.
منبع اصلی:
[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]