موضوع: وظایف شیعه و خدمتگذاری امام عصر

...
9 - سيد بن طاووس‏ رحمه الله در کتاب «اللهوف» گويد: از آل رسول خداعليهم السلام روايت شده که فرمودند: هر کس در [مصايب] ما گريه کند و صد نفر را گريان سازد، بهشت براي او است و هر کس گريه کند و پنجاه تن را بگرياند، بهشت براي او خواهد بود و هر کس گريه کند و سي تن را بگرياند، بهشت براي او خواهد بود و هر کس گريه کند و بيست تن را بگرياند، بهشت براي او است و هر کس گريه کند و ده نفر را به گريه درآورد، بهشت براي او خواهد بود و هر کس بگريد و يک تن را بگرياند، بهشت براي او است و هر کس خود را شبيه به گريه کنندگان سازد، بهشت براي او خواهد بود. 10 - روضه کافي به سند خود از عبد الحميد وابشي، از حضرت ابوجعفر امام باقرعليه السلام روايت آورده که گويد: به آن حضرت‏ عليه السلام عرض کردم: همسايه‏اي داريم که تمامي حرام‏ها را مرتکب مي‏شود تا آن‏جا که نماز را هم ترک مي‏کند، تا چه رسد به غير آن! فرمود: سبحان اللَّه! و از اين بالاتر را خبر ندهم کسي که از اين شخص بدتر است؟! عرضه داشتم: چرا! فرمود: ناصبي (دشمن ما) از او بدتر است، همانا هيچ بنده‏اي نيست که اهل البيت نزد او ياد شوند، پس به خاطر ما رقّت کند، مگر اين‏که فرشتگان پشت او را مسح نمايند و تمامي گناهانش آمرزيده شود، مگر اين‏که گناهي مرتکب شود که او را از ايمان بيرون برد. و شفاعت پذيرفته مي‏شود، ولي درباره ناصبي پذيرفته نيست و همانا مؤمن براي همسايه‏اش شفاعت مي‏کند، در حالي که حسنه‏اي ندارد، پس مي‏گويد: پروردگارا! اين همسايه‏ام اذيت را از من دور مي‏نمود، آن‏گاه درباره او شفاعت مي‏کند، پس خداي - تبارک و تعالي - فرمايد: من پروردگار تو هستم و من شايسته‏ترين کسي هستم که از سوي تو پاداش دهد، سپس خداوند او را به بهشت داخل مي‏نمايد و حال آن‏که هيچ حسنه‏اي برايش نيست. و به درستي که کم‏ترين شفاعت کننده از مؤمنين، براي سي نفر شفاعت خواهد کرد، در آن هنگام است که اهل آتش مي‏گويند: «فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَلا صَدِيقٍ حَمِيمٍ»؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]پس ما را نه شفاعت کنندگاني هست و نه دوست صميمي. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
11 - و در «کامل الزيارات» و غير آن، در حديث معاوية بن وهب روايت آمده که حضرت امام صادق‏ عليه السلام در سجده خود دعا کرد، تا آن‏جا که گفت: و رحمت آور بر آن ديده‏هايي که به خاطر ما اشک‏ها فرو ريختند. و رحمت آور بر آن دل‏هايي که به خاطر ما بي‏تاب و سوزان شدند. و رحمت آور بر آن فرياد و مويه کشيدني که به خاطر ما است. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و کتاب «منتخب الاثر»، به نقل از کتاب «مرآة الکمال» از «الدمعة الساکبة» از شيخ محمد بن عبد الجبار آمده که وي در کتاب «مشکاة الانوار» گفته: هنگامي که دِعبل قصيده معروف خود را بر حضرت رضاعليه السلام خواند و امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشريف - را ياد کرد، امام رضاعليه السلام دست خود را بر سر نهاد و به عنوان تواضع بپا ايستاد و براي فرج آن جناب دعا کرد. و در کتاب «الزام الناصب» به نقل از تنزيه الخاطر» آورده که: از امام صادق‏ عليه السلام سبب بپاخاستن هنگام ياد نمودن لفظ قائم، از القاب حضرت حجّت‏ عليه السلام سؤال شد، آن حضرت فرمود: زيرا که او را غيبتي است طولاني و از مهرباني شديدي که نسبت به دوستانش دارد، به هر کسي که او را به اين لقب - که به دولت او و حسرت خوردن از جهت غربتش اشعار دارد - ياد کند، نظر مي‏فرمايد. و از گونه ‏هاي تعظيم او، اين است که غلام به حال تواضع، براي ارباب خود بپاخيزد، هنگامي که مولاي جليلش به ديده شريفش به او نظر مي‏کند، پس بپاخيزد و از خداوند - جلّ ذکره - تعجيل فرجش را طلب نمايد. (مترجم).
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 278:44 ح 3
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 290:44.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 290:44.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 44 ص 7:279.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 279:44 ح 8
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] کامل الزيارات، 100 باب 320
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 282:44 ح 14
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 285:44 ح 22 از کامل الزيارات:104 ح 10.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] سوره شعرا، آيه 100 و 101.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] روضه کافي، 101 ذيل ح 72.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] کامل الزيارات، 117.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص245

وظیفه سیزدهم؛ قیام، هنگام یاد شدن نام یا القاب آن حضرت


بپاخاستن هنگام ياد شدن نام يا القاب شريفه آن حضرت‏عليه السلام، که سيره و شيوه شيعيان دوازده امامي بر همين اساس بوده و شاهد بر اين، اضافه بر تعظيم و احترام بودن اين عمل که خود مطلوب است، روايتي است که يکي از علماي اعلام در کتاب النجم الثاقب از سيّد عبد اللَّه نواده سيد نعمت اللَّه جزائري آورده، که در بعضي از روايات چنين يافته که:روزي حضرت صاحب الزمان‏ عليه السلام در مجلس امام صادق‏ عليه السلام ياد شد، پس امام صادق‏ عليه السلام به منظور تعظيم و احترام اسم آن حضرت بپا ايستاد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
مي‏گويم: براي اثبات استحباب بپاخاستن هنگام بردن نام شريف امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشريف - همين مقدار کافي است، به لحاظ قاعده تسامح، که علماي بزرگوارمان بيان کرده‏اند. و مي‏توان گفت که در بعضي از اوقات واجب مي‏باشد، به خاطر بعضي از جهات، مانند اين‏که اسم شريف آن حضرت يا يکي از القاب مبارکش در مجلسي که جمعي در آن هستند ياد شود، آن‏گاه همه اهل مجلس به احترام آن بپاخيزند و در اين حال، اگر کسي اهل مجلس بدون عذر از جاي برنخيزد، اين برنخاستنش، توهين و هتک حرمت آن حضرت‏ عليه السلام خواهد بود، که ترديدي در حرام بودن آن نيست، زيرا که توهين خداوند - عزّ شأنه - مي‏باشد، چنان‏که پوشيده نيست.

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 278:44.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص245

وظیفه یازدهم و دوازدهم: سرودن و خواندن شعر در فضایل و مناقب آن حضرت


اين دو عمل نوعي از ياري کردن امام به شمار مي‏آيند. و دليل بر اين است آنچه در کتاب وسائل به طور مُسند روايت گرديده که حضرت امام صادق‏عليه السلام فرمود: هر کس درباره ما يک بيت شعر بگويد، خداوند براي او خانه‏اي در بهشت خواهد ساخت.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و از آن حضرت است که فرمود: هيچ کس درباره ما بيت شعري نگويد، مگر اين‏که به روح القدس تأييد و ياري شده باشد.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و از حضرت رضاعليه السلام روايت است که فرمود: هر فرد مؤمني که درباره ما شعري بسرايد که ما را به آن مدح گويد، خداوند براي او در بهشت منزلگاهي خواهد ساخت که هفت برابر وسعت دنيا باشد، که هر فرشته مقرّب و هر پيغمبر فرستاده شده‏اي او را در آن‏جا ديدار خواهد کرد.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
مي‏گويم: شايد اختلاف ثواب‏ها از جهت متفاوت بودن شاعران در شناخت امامان و مراتب ايمان آنان باشد. و از زُراره روايت آمده که گفت: کميت بن زيد بر حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام وارد شد، من نيز در آن محضر شرفياب بودم، کميت قصيده «مَنْ لِقَلْبٍ مُتَيَّمٍ مُسْتَهامٍ...» را بر آن جناب خواند، هنگامي که قصيده را به پايان رسانيد، امام باقرعليه السلام به کميت فرمود: تا وقتي که درباره ما شعر مي‏گويي، پيوسته به روح القدس تأييد مي‏شوي. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و در روضه کافي به سند خود، از کميت بن زيد اسدي آورده که گفت: بر حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام وارد شدم، آن حضرت به من فرمود: به خدا قسم، اي کميت! اگر مال دنيا نزد ما بود، از آن، مقداري به تو مي‏داديم، ولي براي تو است آنچه رسول خدا صلي الله عليه وآله به حسّان بن ثابت فرمود: پيوسته روح القدس با تو خواهد بود، تا هنگامي که از ما دفاع کني...[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و نيز بر اين مطلب دلالت دارد تمام رواياتي که حاکي سروده‏هاي شاعران در مدح و ثناي امامان‏عليهم السلام است که در محضر ايشان خوانده‏اند و امامان‏عليهم السلام عطاهاي بسيار و بخشش‏هاي فراواني به آن شاعران عنايت فرموده‏اند. و از اين ماجراها بسيار است که در احوالات و اخلاقيات آنان - صلوات اللَّه عليهم اجمعين - ياد گرديده و آنچه اشاره شد براي مؤمنين بسنده است.

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل الشيعه، 467:10 ح 1
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل الشيعه، 467:10 ذيل ح 2
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل الشيعه، 467:10 ذيل ح 3
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل‏الشيعه، 467:10 ح 4
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] روضه کافي، 102:8

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص243

وظیفه دهم: تشکیل مجالس فضایل و مناقب آن حضرت


برپا نمودن مجالسي که مولايمان صاحب الزمان‏ عليه السلام در آن‏ها ياد شود و مناقب و فضايل آن حضرت در آن‏ها ترويج و منتشر گردد و در آن مجالس، براي آن جناب دعا شود و با جان و مال در راه تشکيل آن مجالس تلاش کردن، [از وظايف دلباختگان و ارادتمندان به آن جناب است] زيرا که اين کار ترويج دين خداوند و برتري دادن کلمة اللَّه و ياري نمودن بر نيکي و تقوا و تعظيم شعائر الهي و نصرت وليّ اللَّه است. و بر اين مطلب دلالت مي‏کند - اضافه بر اين‏که عناوين ياد شده و غير آن‏ها بر آن صدق مي‏نمايد - اين‏که: در حديثي که در وسائل و غير آن، از امام صادق‏عليه السلام روايت شده که فرمود: يکديگر را ديدار کنيد که در ديدارتان زنده شدن دل‏هايتان و يادآوري احاديث ما هست و احاديث ما شما را نسبت به يکديگر مهربان مي‏سازند، که اگر آن‏ها را بگيريد، رستگار شده و نجات يافته‏ايد و هرگاه آن‏ها را ترک گوييد، گمراه شده و هلاک مي‏گرديد. پس به آن‏ها عمل کنيد که من نجات شما را ضمانت مي‏کنم. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
وجه دلالت اين حديث آن است که: ديدار مؤمنين نسبت به يکديگر را سبب و وسيله زنده کردن امر آنان و يادآوري احاديث امامان‏عليهم السلام دانسته است، بنابراين برپاسازي مجالس ديداري که در آن‏ها امام‏عليه السلام ياد شود و مناقب او و آنچه مربوط به او است، بيان گردد، بدون ترديد نيکو و مورد خشنودي امامان‏عليهم السلام است. و نيز بر اين مطلب دلالت مي‏کند فرمايش امير المؤمنين‏عليه السلام در حديث «اربع مائه» اين‏که: خداوند - تبارک و تعالي‏به سوي زمين نگريست، پس ما را برگزيد و براي ما شيعياني برگزيد، که ما را ياري مي‏کنند و از خوشحالي ما خوشحال و به خاطر اندوه ما اندوهگين مي‏شوند و اموال و جان‏هايشان را در راه ما نثار مي‏نمايند، آنان از ما هستند و به سوي ما باز مي‏گردند..[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ].


يک مسأله فقهي

از دلايل شرعي چنين بر مي‏آيد که مصرف کردن زکات واجب در اين امرِ پسنديده جايز مي‏باشد، زيرا که اين يکي از مصاديق سبيل اللَّه (راه خدا) است که خداي تعالي در آيه «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ...» [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]آن‏ها را بيان فرموده است و تفضيل سخن به فقه موکول مي‏گردد.


توجه و بيدارباش

مي‏توان گفت که برپا ساختن اين مجالس در بعضي از اوقات واجب است، مثل اين‏که مردم در معرض انحراف و گمراهي باشند و برپايي اين مجالس، سبب جلوگيري از هلاکت ديني آنان و مايه ارشاد و راهنمايي ايشان به راه هدايت گردد، از جهت دلايل امر به معروف و نهي از منکر و راهنمايي اشخاص گمراه و عقب زدن اهل بدعت و گمراهي. و خداوند تعالي در همه احوال نگهدار حق‏جويان است.

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل‏الشيعه، 567:11 باب 23 ح 3.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] خصال، 635:2.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] سوره توبه، آيه 60؛ همانا زکات فقط براي فقرا و بينوايان و کارگزاران آن و دلجويي شدگان و بردگان [ي که آزاديشان خواهيد] و وامداران و هزينه در راه خدا و در راه ماندگان مي‏باشد.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص241

وظیفه نهم؛ حضور در مجالس فضايل و مناقب آن حضرت‏


حضور يافتن و نشستن در مجالسي که فضايل و مناقب و ساير امور مربوط به آن حضرت، در آن‏ها ياد مي‏شود و دليل بر اين - اضافه بر اين‏که از لوازم و نشانه‏هاي محبّت است و از مصاديق خيرات که مأمور شده‏ايم به آن‏ها سبقت جوييم و پيشي گيريم که خداي تعالي فرموده: «فَاسْتَبِقُوا الخَيْراتِ»؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] به سوي کارهاي خير سبقت گيريد - فرموده مولايمان حضرت امام رضاعليه السلام است که در امالي شيخ صدوق [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] و مجلّد دهم بحار از آن بزرگوار آمده، که فرمودند: هر کس در مجلسي بنشيند که امرِ ما در آن زنده مي‏گردد، روزي که دل‏ها مي‏ميرند دل او نخواهد مرد.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] .
و نيز بر اين مطلب دلالت دارد فرموده حضرت امام صادق‏عليه السلام به فُضيل، در حديث روايت شده در بحار و غير آن، که مي‏نشينيد و حديث مي‏گوييد؟ فضيل عرضه داشت: آري. فدايت شوم! امام صادق‏عليه السلام فرمود: همانا من آن مجالس را دوست مي‏دارم، پس امر ما را اِحيا کنيد. اي فضيل! خداوند رحمت کند کسي که امر ما را احيا نمايد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ].
و نيز شاهد بر آنچه گفتيم، تمامي رواياتي است که در مورد تشويق و ترغيب بر حضور و شرکت در مجالس ذکر رسيده، مانند فرموده پيغمبر اکرم‏ صلي الله عليه وآله: در باغ‏هاي بهشت بگرديد. عرضه داشتند: اي رسول خدا! باغ‏هاي بهشت چيست؟ فرمود: مجالس ذکر. و فرمايش آن حضرت در حديث ديگر که: همانا خداوند کسي را که در مجلس اهل ذکر مي‏نشيند، مي‏آمرزد و او را از آنچه مي‏ترسد، ايمن مي‏دارد. پس فرشتگان گويند: [پروردگارا!] فلاني در ميان آنان است و او تو را ياد نکرد، خداوند مي‏فرمايد: او را به خاطر هم‏نشيني با آنان آمرزيدم، زيرا که ياد کنندگان حق چنين هستند که همنشين ايشان از جهت آن‏ها بدبخت نگردد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
اين دو حديث را شيخ احمد بن فهدرحمه الله در کتاب «عدّة الداعي» روايت کرده. وجه شاهد بودن اين دو حديث بر مطلب مورد بحث اين‏که: ياد آن حضرت و ياد پدرانش‏عليهم السلام ياد خداي - عزّوجلّ - مي‏باشد، از جهت روايتي که شيخ محمد بن يعقوب کليني‏رحمه الله در کافي از حضرت امام صادق‏عليه السلام آورده که فرمود: هر جمعي در مجلسي حضور يابند و خداوند - عزّوجلّ - را ياد نکنند و از ما ياد ننمايند، آن مجلس مايه حسرت آن‏ها در روز قيامت خواهد بود. سپس فرمود: حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام فرموده: همانا ياد ما از [مصاديق] ياد خداوند است و ياد دشمنان از [مصاديق] ياد شيطان مي‏باشد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و نيز بر اين مطلب دلالت مي‏کند آنچه در وسائل روايت گرديده امام صادق (ع) :« خداوند را فرشتگاني است که گشت مي‏زنند، به غير از کرام کاتبين - که آنچه از انسان سر مي‏زند مي‏نويسند - پس هرگاه بر جمعي بگذرند که محمد و آل محمدعليهم السلام را ياد مي‏کنند، به يکديگر گويند: توقّف کنيد. پس مي‏نشينند و بهره‏مند مي‏شوند. و چون از آنان جدا گردند، بيمارانشان را عيادت کنند و در مراسم مردگانشان شرکت نمايند و از غايبين آنان تفقّد کنند، پس آن مجلس است که هر کس در آن بنشيند، بدبخت نمي‏شود.» [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
اضافه بر اين‏که نشستن در آن مجالس، زياد کردن افراد، دوستان و ياران و به اصطلاح سياهي لشکر درست کردن براي جمعيت نيکان است که نزد خداوند و امامان معصوم‏عليهم السلام محبوب و مطلوب است، همچنان که سياهي لشکر شدن براي معاندين و اشرار نزد خداوند و امامان‏عليهم السلام مبغوض و ناخوشايند مي‏باشد، بر اين مطلب دلالت مي‏کند آنچه در بحار، به نقل از مناقب آمده که: قاضي عبد الرحمن بن رياح، از يک نابينا علّت کوري‏اش را سؤال کرد، نابينا گفت: در واقعه کربلا حضور يافتم، ولي جنگ نکردم. پس از چندي در خواب شخص هولناکي را ديدم، به من گفت: رسول خدا صلي الله عليه وآله تو را مي‏خواند. گفتم: توان ديدنش را ندارم. مرا کشيد و به خدمت رسول خدا صلي الله عليه وآله برد، آن حضرت را اندوهگين يافتم و در دستش حربه‏اي بود و در پيشگاهش چرمي که زير محکومين گسترده مي‏شود،افکنده‏اند و فرشته‏اي با شمشيري از آتش بپا ايستاده افرادي را گردن مي‏زند و آتش بر آن‏ها مي‏افتد و آنان را مي‏سوزاند، سپس بار ديگر زنده مي‏شوند و باز آن‏ها را همان‏طور به قتل مي‏رساند. عرضه داشتم: سلام بر تو باد، اي رسول خدا! قسم به خداوند! که من نه شمشيري زدم و نه نيزه‏اي به کار بردم و نه تيري افکندم. پيغمبر اکرم‏ صلي الله عليه وآله فرمود: « آيا سياهي لشکر را زياد نکردي؟! آن‏گاه مرا به مأموري سپرد و از طشت خوني برگرفت، از آن خون بر چشمم کشيد، چشمانم سوخت و چون از خواب برخاستم، کور شده بودم. »[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] سوره بقره، آيه 148.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] أمالي، مجلس 17، ح 4
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 278:44.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 282:44.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] عددةالداعي، 238 ح 17 و مستدرک الوسائل، 400:1 ح 2.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اصول کافي، 496:2 ح 2.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] وسائل الشيعه، 566:11 باب 23 ح 2.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 303:45.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص238

وظیفه هشتم؛ اندوهگين بودن مؤمن از فراق آن حضرت


اين‏که مؤمن از فراق و دور ماندن از آن حضرت اندوهگين و مهموم باشد و اين از نشانه‏هاي دوستي و اشتياق به آن حضرت است. در ديوان منسوب به سرور و سالارمان حضرت اميرالمؤمنين - عليه الصلاة والسلام - در بيان دلايل و نشانه‏هاي دوستي راستين چنين آمده:
وَمِنَ الدَّلائِلِ أَنْ يُري مِنْ شَوْقِهِ
مِثْلَ السَّقِيمِ وَفِي الفُؤادِ غَلآئِلُ
وَمِنَ الدَّلائِلِ أَنْ يُري مِنْ أُنْسِهِ
مُسْتَوْحِشاً مِنْ کُلِّ ما هُوَ شاغِلُ
وَمِنَ الدَّلائِلِ ضِحْکُهُ بَيْنَ الوَري
وَالقَلْبُ مَحْزُونٌ کَقَلْبِ الثّاکِلِ
و از نشانه‏ها، اين است که از شدّت شوقش همچون بيماري ديده شود که دلش از شدّت درد مي‏جوشد.
و از نشانه‏ها، اين است که از فرط اُنس گرفتن با محبوب ديده شود که از هر چه او را از وي مشغول مي‏دارد وحشت کند [و گريزان باشد] .
و از نشانه‏ها، خنديدنش در ميان مردم است، در حالي که دلش مالامال از اندوه است همچون زن جوان از دست داده.
و دليل بر اين‏که اين امر از نشانه‏هاي اهل ايمان است و در اوج حُسن و برتري مي‏باشد، اخبار بسياري است که از امامان معصوم‏عليهم السلام روايت گرديده، از جمله:
1 - رواياتي که حاکي است؛ از جمله نشانه‏هاي يک فرد شيعه آن است که در اندوه و حزن امامان‏عليهم السلام محزون و اندوهگين باشد و ترديدي در اين نيست که غيبت مولايمان حضرت حجّت‏عليه السلام و آنچه از حزن‏ها و محنت‏ها بر آن حضرت و بر شيعيانش وارد مي‏گردد،
از بزرگ‏ترين و مهم‏ترين علل حزن و اندوه امامان‏عليهم السلام است، چنان‏که از حديث آينده در فضيلت گريستن بر فراق آن جناب برايتان معلوم خواهد شد، ان شاء اللَّه تعالي.
2 - در کتاب «کمال الدين» به سند خود، از مولايمان حضرت ابوالحسن الرضاعليه السلام آورده که فرمود: چه بسيار زنان جگرسوخته مؤمنه، و چه بسيار مردان مؤمن اَسَفناک جگرسوخته خواهد بود آن‏گاه که ماء معين (=آب گوارا) مفقود و غايب گردد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
3 - در کافي از حضرت ابوعبد اللَّه امام صادق‏عليه السلام روايت آمده که فرمود: « شخصِ مهموم به خاطر ما، که غم و اندوهش از جهت ظلمي است که بر ما رفته، نَفَس کشيدنش تسبيح‏گويي است و هَمّ او به خاطر امر ما عبادت است و پنهان داشتنش سِرّ ما را، جهاد در راه خداوند است.» [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] کليني فرموده:« محمد بن سعيد يکي از راويان اين حديث به من گفت: اين را با آب طلا بنويس که چيزي بهتر از اين ننوشته‏ام.»
4 - آنچه در آغاز بخش چهارم کتاب گذشت، در حديث اين ابي يعفور، که از آن برمي‏آيد؛ يکي از حقوق شخص مؤمن بر مؤمن ديگر، آن است که به خاطر اندوه او اندوهگين گردد، که بدون ترديد اين حق براي مولايمان حضرت صاحب الزمان‏عليه السلام بر تمامي افراد باايمان ثابت است، به طريق اولويت قطعي [يعني هرگاه افراد عادي از مؤمنين چنين حقّي را دارا باشند، امام و مولايمان حضرت حجّت‏عليه السلام که پيشواي آنان و رکن ايمان است، به طور قطع، سزاواري بيشتري در اين حق برايش ثابت مي‏باشد] . [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
5 - در مجلّد سوم بحار از مسمع کردين، از امام ابوعبد اللَّه صادق‏عليه السلام روايت آمده که فرمود: «همانا آن‏که دلش به خاطر ما به درد آيد، البته روزي که ما را هنگام مرگش ديدار کند، خوشحال خواهد شد، به طوري که آن خوشحالي و سرور، پيوسته در دلش باقي خواهد ماند، تا اين‏که در کنار حوض کوثر بر ما وارد گردد. و به درستي که کوثر از ديدن دوستدار ما خرسند مي‏شود، تا آن‏که از انواع غذاها به او مي‏چشاند، که مايل نشود از کنار آن دور گردد. اي مسمع! هر آن کس از آن جُرعه‏اي بنوشد، ديگر هيچ‏گاه تشنه نخواهد شد و به مشقّت و رنج نخواهد افتاد [يا هيچ وقت آبي نخواهد خواست] و آن به خنکي کافور است و بوي مشک و مزه زنجبيل، از عسل شيرين‏تر و از کره لطيف‏تر و از اشک زُلال‏تر و از عنبر خوش‏بوتر است، از تسنيم (چشمه بلند و بالاي بهشت) بيرون مي‏آيد و بر نهرهاي بهشت مي‏گذرد، بر روي زمينه‏اي از دُرّ و ياقوت روان است، در آن جام‏هايي هست بيش از شمار ستارگان آسمان، بوي آن از مسافت هزار سال به مشام مي‏رسد، جام‏هاي آن از طلا و نقره و گوهرهاي مختلف مي‏باشد، بوي خوشِ آن، بر صورت نوش کننده‏اش مي‏وزد، تا آن‏که شخصي که از آن نوشيده مي‏گويد: اي کاش اين‏جا واگذشته مي‏شدم که به جاي اين، هيچ چيز ديگري نخواهم و از آن دور نشوم، البته تو اي کردين! از کساني هستي که از آن سيراب مي‏گردي. و هيچ چشمي به خاطر ما گريان نشود، مگر اين‏که به نعمت نگاه کردن به کوثر نايل گردد و به دوستان ما، از آن بنوشانند و البته چنين است که هر کس از آن مي‏آشامد لذّت و مزه و اشتهايي خاصّ برايش حاصل مي‏گردد، بيش از شخص ديگري که محبّتش نسبت به ما کم‏تر است... »[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] کمال‏الدين، 371:2.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اصول کافي، 226:2 باب کتمان ح 16
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اصول کافي، 172:2 ح 9.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 22:8 باب 20 ذيل ح 17.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص235

وظیفه هفتم: ذکر مناقب و فضايل آن حضرت


ياد نمودن فضايل و مناقب آن حضرت و دليل بر استحباب اين کار، تمام اخبار و رواياتي است که در مورد تشويق و ترغيبِ يادآوري فضايل ائمه معصومين‏عليهم السلام وارد شده است، از جمله: در اصول کافي از حضرت ابي عبد اللَّه صادق‏عليه السلام روايت شده که فرمود: همانا وظيفه جمعي از فرشتگان آسمان اين است که نگاه مي‏کنند بر يک و دو و سه نفري، در حالي که آنان درباره فضيلت آل محمدعليهم السلام به گفتگو نشسته‏اند، پس فرشته‏اي به فرشتگان ديگر مي‏گويد: آيا نمي‏بينيد اينان را با همه کمي تعدادشان و بسياري دشمنانشان فضائل آل محمدعليهم السلام را بيان مي‏کنند! [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]آن‏گاه گروه ديگري از فرشتگان مي‏گويند: « ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشآءُ وَاللَّهُ ذُوالفَضْلِ العَظِيمِ»؛ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اين فضل خداوند است که به هر کس بخواهد مي‏دهد و خداوند داراي فضل عظيم است.
و در همان کتاب به سند خود، از ميسر، از حضرت ابي جعفر باقرعليه السلام آورده که گفت: امام باقرعليه السلام به من فرمود: آيا با هم خلوت مي‏کنيد [و دور از چشم دشمنان مي‏نشينيد] و براي هم حديث مي‏گوييد و آنچه معتقد هستيد، براي هم بازگو مي‏نماييد؟ عرضه داشتم: آري. به خدا سوگند! ما با هم در خلوت مي‏نشينيم و براي هم حديث مي‏گوييم و آنچه معتقديم، براي هم باز مي‏گوييم. امام باقرعليه السلام فرمود: به خدا سوگند! که من دوست داشتم در بعضي از آن‏جاها با شما مي‏بودم، به خدا سوگند! که من بوي شما و جان‏هاي شما را دوست مي‏دارم و البته شما بر دين خداوند و دين فرشتگان او هستيد، پس با پرهيز از گناه و جديت در امر دين [ما را] ياري کنيد. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و در همان کتاب از حضرت ابوالحسن موسي بن جعفرعليه السلام آمده که فرمود: هيچ چيز بر ابليس و لشکريانش دشوارتر نيست از اين‏که برادران ايماني با يکديگر ديدار کنند و همانا دو مؤمن با يکديگر ديدار مي‏نمايند که به ياد خدا باشند، آن‏گاه فضايل ما را يادآوري کنند، در اين حال گوشت سالمي بر صورت ابليس باقي نمي‏ماند، تا جايي که روح پليدش به التماس مي‏افتد از فرط آن‏که درد مي‏کشد، پس فرشتگان آسمان و گنجوران بهشت متوجه مي‏شوند و او را لعنت مي‏کنند، تا اين‏که هيچ فرشته مقرّبي باقي نماند، مگر اين‏که بر او لعنت فرستد، که زبون و با حسرت و مردود مي‏افتد.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ].
و نيز بر اين مطلب دلالت مي‏کند، رواياتي که در مورد تلافي کردن کسي که به تو احساني نموده به وسيله ياد نيکو وارد شده، مانند فرموده مولايمان حضرت سيّد العابدين‏عليه السلام در رسالة الحقوق که در «مکارم الاخلاق» و «تحف العقول» و کتاب‏هاي ديگر آمده که حضرت سجّادعليه السلام فرمود: و امّا حق کسي که نسبت به تو نيکي و احساني نموده، آن است که او را سپاس بگذاري و کار خوبش را يادآور شوي و با سخن نيک او را در ميان مردم معرفي کني و دعاي خالصانه بين خود و خداي خود در حق او بنمايي، پس اگر اين کار را کردي، تشکر از او را پنهاني و آشکارا به جاي آورده باشي و اگر روزي توانستي عملاً کار نيکش را با نيکي تلافي کني، اين کار را انجام دِه. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
البته ما قسمتي از حقوق و مراحم آن حضرت را در بخش‏هاي سوم و چهارم اين کتاب مبارک بيان داشتيم، به آنجا مراجعه کن تا سينه‏ات فراخ گردد و حالت صلاح يابد. و نيز بر اين مقصود دلالت دارد آنچه در شواهد لزوم محبوب نمودن آن بزرگوار در ميان مردم آورديم و آنچه در فضيلت دعوت کردن مردم به سوي آن جناب ان شاءاللَّه تعالي خواهد آمد. و نيز گواه بر اين است آنچه از روايات خواهد آمد، مبني بر اين‏که هنگام بروز بدعت‏ها بر عالم واجب است که علم خويش را آشکار سازد و هم‏چنين شاهد بر اين است تمام آنچه در ترغيب و تشويق بر ذکر خداي تعالي وارد گرديده، زيرا که ياد آن‏عليهم السلام از مصاديق ياد خداوند است، چنان‏که در روايت آمده و در وظيفه نهم خواهد آمد، ان شاء اللَّه.

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] روضه کافي، 334 ح 521.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] سوره جمعه، آيه 4.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اصول کافي، 187:2 ح 5.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] اصول کافي، 188:2 ح 7.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] مکارم الاخلاق، 422، باب 12.

منابع:
سید محمد تقی موسوی اصفهانی,مترجم:سید مهدی حائری قزوینی، مکیال المکارم، انتشارات بدر، ج2، ص233

وظیفه ششم : اظهار اشتیاق به دیدار آن بزرگوار


و اين از نشانه‏هاي دوستان و مواليان آن جناب است و در خوبي و استحباب آن هيچ ترديدي نيست، چون در دعاهاي روايت شده براي آن حضرت، اين معني آمده است و چه خوب سروده‏اند:
قَلْبِي إِلَيْکَ مِنَ الأَشْواقِ مُحْتَرَقُ
وَدَمْعُ عَيْنِي مِنَ الآماقِ مُنْذَفِقُ
الشَّوْقُ يُحْرِقُنِي وَالدَّمْعُ يُغْرِقُنِي
فَهَلْ رَأَيْتَ غَرِيقاً وَهْوَ مُحْتَرِقُ
ز آتش دل سوزم و در سيل اشکم غوطه‏ور
کس‏غريقي همچومن ديده درآتش شعله‏ور؟
شوق روي انورت آرد شگفتي‏ها به بار
از ظهور طلعتت گردد زمستان‏ها بهار
و بر اين مطلب دلالت دارد آن که مولايمان امير المؤمنين‏عليه السلام اظهار اشتياق به ديدارش را داشت، چنان‏که در حديث روايت شده از آن حضرت‏عليه السلام در وصف حضرت مهدي - عجّل اللَّه فرجه الشريف - در حرف «ع» گذشت که پس از آن‏که قسمتي از صفات و نشانه‏هاي او را بيان فرمود و به بيعت کردن با او و اجابت نمودن دعوتش امر کرد، فرمود: «هاه» و به سينه‏اش اشاره نمود و شوق به ديدارش را اظهار داشت. تمام اين خبر در بحث علم آن حضرت‏عليه السلام [جلد اول کتاب] گذشت. و نيز بر اين معني دلالت دارد آنچه در بحار به نقل از کتاب «مزار کبير»، به سند خود از احمد بن ابراهيم روايت آورده که گفت: به جناب ابوجعفر محمد بن عثمان اشتياقم را به ديدار مولايمان بيان کردم، به من فرمود: با وجود اشتياق، مايل هستي او را ببيني؟ گفتم: آري. فرمود: خداوند پاداش شوق تو را عنايت فرمايد و ديدن رويش را به آساني و عافيت به تو روزي کند، اي ابوعبد اللَّه! التماس مکن که او را ببيني، زيرا که در ايام غيبت به او اشتياق داري و درخواست مکن که با او همنشين گردي، که اين از عزائم الهي است و تسليم بودن به آن بهتر است، ولي با زيارت به سوي او توجّه کن.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
مي‏گويم: نيک بودن اشتياق به آن حضرت‏عليه السلام امر واضح و روشني است، که خيچ پوشيدگي در آن نيست، زيرا که اين از لوازم محبّت است که از دوستان جدا نمي‏گردد و عبارت: خداوند پاداش شوق تو را عنايت فرمايد. اشاره به ثواب ارزنده‏اي است که بر آن مترتّب مي‏شود، چنان‏که فرمايش امام صادق‏عليه السلام در حديث آينده بر آن دلالت دارد با احترام و تجليلي که در آن هست. و اين‏ که فرمود: اي ابوعبد اللَّه! التماس مکن که او را ببيني. منظور ديدن آن حضرت به گونه امامان گذشته‏عليهم السلام است، يعني هر وقت که خواسته باشي اين امر برايت فراهم باشد. و امّا این ‏که درخواست ديدن آن حضرت به طور مطلق چيزي نيست که منع شده باشد، بلکه از وظايف متديّنين است و رسيدنشان به اين سعادت بسيار اتفاق افتاده است. و شاهد بر آنچه گفتيم اين‏که گفته: زيرا که در ايام غيبت به او اشتياق داري و درخواست مکن که با او همنشين گردي که اين از عزائم الهي است.... چون اگر ديدن آن جناب و همنشين شدن با حضرتش هرچند در بعضي از اوقات، از عزائم الهي و خواسته حتمي خداوند در مورد صاحب‏الزمان‏عليه السلام بود، براي هيچ کس از مؤمنين اين امر اتفاق نمي‏افتاد و اين برخلاف چيزي است که مشاهده مي‏شود، زيرا که روايات و حکايات در مورد مؤمنان رستگار به ديدار آن بزرگوارعليه السلام، سبب باور اهل يقين مي‏باشد. و بالاخره پوشيده نماند که جمله «به او اشتياق داري...» جمله خبريه است که در مقام انشاء واقع شده، که در حقيقت اين امر به شوق ديدار آن حضرت - صلوات اللَّه وسلامه عليه - مي‏باشد و بر فضيلت اشتياق اهل اخلال به آن حضرت دلالت مي‏کند، آنچه در بحار از «اختصاص» به سند خود، از محمد بن مسلم روايت آمده که گفت: به سوي مدينه رهسپار شدم در حالي که دردمند و بيمار بودم، به امام باقرعليه السلام عرض شد که محمد بن مسلم بيمار است، پس آن حضرت توسط غلامي، نوشيدني‏اي که با دستمالي پوشانيده شده بود، برايم فرستاد، غلام ظرف نوشيدني را به دستم داد و به من گفت: آن را بياشام که آن حضرت‏عليه السلام به من امر فرمود که بر جاي بمانم تا آن را بنوشي. پس آن را گرفتم، ناگاه بوي مشک از آن برخاست، نوشابه‏اي خوش‏طعم و سرد بود و چون آن را آشاميدم، غلام به من گفت: مولايم به تو مي‏فرمايد: هرگاه آشاميدي نزد من بيا. در انديشه شدم که به من چه گفت و حال آن‏که پيش از آن نمي‏توانستم برپاي بايستم، که وقتي نوشيدني در درونم جاي گرفت، گويي که از بند رهايي يافته باشم، نشاط گرفتم. پس به درب منزل آن جناب رفتم و اجازه ورود خواستم، بر من بانگ زد که: بدنت سالم گشت، داخل شو. آن‏گاه در حالي که گريه مي‏کردم، داخل شدم و بر آن حضرت سلام کردم و بر دست و سرش بوسه زدم، آن حضرت‏عليه السلام به من فرمود: اي محمد! چرا گريه مي‏کني؟ عرض کردم: فدايت شوم! بر غربتم و دوري راه و کمي توان بر ماندن نزد شما و ديدن رويتان. فرمود: امّا کميِ توان که خداوند اولياي ما و دوستانمان را اين‏چنين قرار داده و بلا را بر آنان نزديک ساخته. و امّا آنچه از غربت يادآور شدي، پس تأسّي جسته‏اي به حضرت ابي عبد اللَّه‏عليه السلام که در سرزميني دور از ما کنار نهر فرات است. و امّا دوري راه که ياد کردي، البته مؤمن در اين دنيا غريب و در ميان اين مردم نگون‏سار است، تا از اين خانه دنيا به رحمت خداوند بيرون رود. و امّا آنچه متذکّر شدي از دوست داشتن نزديک بودن به ما و ملاقات با ما را و اين‏که نمي‏توان اين کار را انجام دهي، پس خداوند مي‏داند که در دلت چيست و پاداش تو بر او است. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
مي‏گويم: در مزار اين حديث را از «کامل الزيارة» روايت کرده با اضافاتي که مربوط به فضيلت تربت مبارک امام حسين‏عليه السلام است. [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحار الانوار، 97:102 باب 7.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] بحارالانوار، 120:101 باب 16 ح 9.
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] کامل الزيارة، 275.

منابع:
ترجمه مکیال المکارم، سید مهدی حائری قزوینی، دفتر تحقیقات و انتشارات بدر، ص230

وظیفه پنجم:انتظار فرج


انتظار امام زمان (عج) یعنی احساس نیاز به وجود او نمودن جهت حل مشکلات معنوی خود و حل معضلات بزرگ اجتماع انسانی.
انتظار یعنی یک نگرانی اخلاقی که هاله ای از قداست و پوششی از امید دارد.
انتظار یعنی نگرانی از وضعیت موجود و تلاش برای ورود بهترین انسان به صحنه اجتماع بشری برای رسیدن به وضعیت مطلوب.
انتظار یعنی فراموش نکردن یاد محبوب.
انتظار یعنی اشتیاق به شناخته شدن حقیقت نورانی محمد (صل الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (صل الله علیه و آله و سلم)برای جهانیان.
انتظار کلیدی برای ارتباط با امام زمان و راهی برای انجام وظیفه نسبت به آن حضرت است.

• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
• [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

ویژگیهای یاران حضرت مهدی (علیه السلام)


با یاران امام (علیه السلام)
جاي ترديد نيست كه امام مهدي(ع) اين رهبر الهي براي اجراي برنامه‏ هاي نهضت جهاني خود علاوه بر ديگر اسباب و عوامل، نياز به ياراني عاشق، متحد، باوفا، مؤمن، شجاع، فهيم و مخلص دارد؛ چرا كه تجربه تاريخي نشان داده هيچ رهبر و مصلح اجتماعي بدون داشتن ياراني وفادار نتوانسته است اهداف خويش را محقّق سازد. در طول تاريخ، بسيار شاهد بوده‏ايم كه رهبراني شايسته و توانمند تنها به دليل نداشتن ياراني همدل و همراه از حركت اصلاحي خود باز ايستاده ‏اند.
هر يك از ياران آن حضرت نيز قوة چهل مرد را دارا و از نظر صلابت همچون پاره‏ هاي آهن هستند. اينها نشانگر آن است كه حضرت جنگ سختي در پيش خواهند داشت و اگر كار ها با معجزه تمام مي‏شد ديگر نيازي به ياراني با چنين قدرت جسماني و صلابت و شجاعت نبود. در حالي كه روايات به ما مي‏فهمانند كه كار حضرت حجت(ع) سخت‏تر از كار جدش رسول خدا(ص) خواهد بود؛ زيرا مردمي كه در برابر پيامبر خدا ايستاده بودند افراد جاهلي بودند كه سنگ و چوب و... مي‏پرستيدند ولي جاهلاني كه در مقابل امام عصر(ع) مي‏ايستند كساني هستند كه قرآن به دست مي‏گيرند و با تأويل كردن آيات قرآن و متمسّك قرار دادن آن با حضرت مي‏جنگند[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]. لذا بايد ايشان ياوراني باهوش داشته باشد كه مانند ياوران حضرت امير(ع) در جنگ صفين فريب مكر ها و حيله‏ هاي دشمن را نخورند.
در اينجا ما به بعضي از خصال ياوران آن حضرت كه از قرآن كريم و روايات معصومين(ع) رسيده، اشاره مي‏كنيم. تا اين عزيزان را بهتر بشناسيم و الگوي راه خود قرار دهيم و اوصاف و ويژگي هاي آنها را در راه خودسازي خويش به‏كار گيريم تا زمينه‏ساز حضور حضرتش شويم و از جمله اصحاب و ياران آن عزيز قرار گيريم. ان‏شاءالله

1. ياراني بلند آوازه

از روايات به خوبي استفاده مي‏شود كه ياران امام مهدي(ع) افرادي شناخته شده، خوش‏نام و حسب و نسبشان كاملاً معلوم و صاحب مناصب اجتماعي، اشراف و قضات و حكّام‏اند:
آنها از افراد نيك ‏نژاد، قاضيان، فرمانروايان و فقهاي در دين هستند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
حتي بر روي سلاح آنها نام و نسب و اوصاف آنها نوشته شده است.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] چنان كه مولاي متقيان علي(ع) مي‏فرمايند:
آنها در آسمان شناخته شده‏اند و در زمين [تا آمدن آن حضرت] ناشناخته مي‏مانند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
صادق آل محمد(ع) در تأويل و تفسير آية 148 سورة بقره مي‏فرمايد:
اين آيه كه مي‏فرمايد: «در هر كجا باشيد خداوند همة شما را حاضر مي‏كند» دربارة ناپديد شوندگان از اصحاب قائم(ع) نازل گشته است. آنان شبانگا هان از بستر هايشان ناپديد مي‏شوند و بامدادان در مكه خواهند بود و بعضي از آنها در روز بر ابر ها حركت مي‏كنند كه نام آنها و نام پدرشان و خصوصيات و نسبشان معروف است.
راوي مي‏گويد: عرض كردم: فدايت شوم، كدام يك ايمانشان قوي‏تر است؟ حضرت فرمودند: آنكه در روز بر ابر حركت مي‏كند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

2. پيشگامان در كار هاي خير

يكي از اوصاف و ويژگي هاي «عباد الرحمن» اقدام در كار هاي خير است. آنها نه تنها در كار هاي خير وارد مي‏شوند و از انجام كار هاي نيك بهره‏مند مي‏گردند، از خداوند نيز مي‏خواهند كه آنها را امام و پيشواي نيك‏انديشان و نيكوكاران قرار دهد. قرآن كريم ضمن شمارش دوازده صفت از اوصاف «عبادالرحمن» مي‏فرمايد: يكي از اوصاف آنها اين است كه از خداوند مي‏خواهند آنها را از رهبران و پيشگامان راه خير قرار دهد:
و ما را براي پرهيزكاران، پيشوا گردان[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ].
از اين ‏رو يكي از اوصاف ياران حضرت مهدي(ع) سبقت گرفتن در كار هاي خير است.
چنان كه امام صادق(ع) در تفسير آية 148 سورة بقره كه مي‏فرمايد:
پس در كار هاي خير بر يكديگر پيشي گيريد. هر جا باشيد، خداوند همة شما را حاضر مي‏كند. مي‏گويند:
منظور از خيرات «ولايت» است و منظور از «يأت بكم الله جميعاً»، 313 تن از ياران قائم(ع) هستند. به خدا سوگند! در يك لحظه همچون قطعات ابر پاييزي گرد شمع وجود حضرتش جمع مي‏شوند. و به خدا قسم «امة معدودة» (ذكر شده در قرآن) آنها هستند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
آري مصداق بارز و اتمّ خيرات، «ولايت» است؛ ولايت خداي متعال، ولايت رسول خدا(ص) و ائمة هدي(ع) كه اصحاب حضرت با جان و دل آن را پذيرفته و تا آخرين قطرة خون در احيا و ترويج و دفاع از آن سر از پا نمي‏شناسند.

3. داراي شخصيتي بي ‏نظير

شخصيت انسان ـ كه برگرفته از مجموعة عوامل اعتقادي، اجتماعي، وراثتي و... است سبب مي‏گردد تا هر فردي در درجة خاصي از مكانت اجتماعي و موقعيت ديني قرار گيرد و مجموعة رفتار هاي عملي انسان نيز از اين شخصيت ريشه مي‏گيرد.
لذا اميرمؤمنان(ع) در اشاره به شخصيت منحصر به فرد ياران حضرت مهدي(ع) مي‏فرمايد:
آنان به مقامي رسيده‏ اند كه نه گذشتگان بر آنان پيشي گرفته‏اند و نه آيندگان به مقام والاي آنان مي‏رسند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
برخي از آنان به مقامي مي‏رسند كه با ابر هاي آسمان از مكاني به مكان ديگر سير مي‏كنند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]بعضي ديگر زمين بسان طوماري در زير پايشان درهم پيچيده مي‏شود (طيّ الأرض) و آنان مسافت طولاني را در مدتي كوتاه مي‏پيمايند.
امام صادق(ع) نيز در مورد آنان مي‏فرمايند:
ياران مهدي از نقاط مختلف زمين به سوي او حركت مي‏كنند و زمين زير پاي آنان درهم پيچيده مي‏شود.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]


4. ذخيره‏ هاي الهي

اصحاب حضرت حجت(ع) همچون امامشان ـ كه «بقيةالله» و «ذخيرةالله» است ـ از جمله افرادي هستند كه خداوند وعدة عذاب حكّام جور و ستم و مشركان و كفّار را به دست آنها داده و مقرر ساخته است كه پايان حكومت جباران و شروع حكومت صالحان با دست تواناي آنها و رهبري امام زمان(ع) واقع شود.
قرآن‏كريم از آنها تحت عنوان «أمّت معدوده» نام مي‏برد. خداوند متعال در قرآن خطاب به كفّار منحرف مي‏فرمايد:
اگر ما عذاب را تا [آمدن] «امت معدوده» از آنها به تأخير بيندازيم مي‏گويند: چه چيز آن را باز مي‏دارد؟ آگاه باش! هنگامي كه آن روز بيايد، عذاب از آنها برگردانده نمي‏شود، و آنچه را كه مسخره مي‏كردند آنها را فرو خواهد گرفت.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
از امام باقر و امام صادق(ع) روايت شده كه آن دو بزرگوار در تفسير اين آيه فرمودند:
«منظور از «امت معدوده» همان اصحاب حضرت مهدي(ع) در آخرالزمان هستند كه 313 نفر به تعداد اهل «بدر» هستند و همانگونه كه پاره‏ هاي ابر پاييزي به هم مي‏پيوندند آنان نيز در آن واحد گرد مي‏آيند.»[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
و در روايت ديگر امام صادق(ع) مي‏فرمايد:
منظور از «عذاب» خروج حضرت قائم(ع) است (كه سبب عذاب كافران و مفسدان خواهد شد) و منظور از «امت معدوده» اصحاب اوست كه به تعداد اهل بدر هستند.[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]