موضوع: قصه هاى اسلامى و تكه هاى تاريخى

90 - ابوالعيناء و كنيز

ابوالعيناء گويد: كنيزى ديدم كه با مسگرى سخن ميكرد و قسم ياد مى نمود كه ديگر بخانه مولاى خود برنميگردم ، من از آن كنيز سبب آن همه انكار را پرسيدم گفت : (( انه يواقعنى من قيام و يصلى قاعدا و يشتمنى باعراب و يلحن فى القران و يصوم فى الخميس و الاثنين و يفطر فى رمضان و يصلى الظهر و يترك الصبح )) :
او با من ايستاده جماع ميكند ولى نماز را نشسته ميخواند، مرا با حركات صحيح فحش ميدهد ولى قران را غلط ميخواند، روز پنجشنبه و دوشنبه را روزه ميگيرد ولى در ماه رمضان روزه نميگيرد، نماز صبح را ترك ميكند و نماز ظهر را بجا ميآورد.
مدرك :
نامه دانشوران ناصرى .

91 - دروازه ساعات

ابن عساكر در تاريخ شام مى نويسد: بدان جهت به يكى از دروازه هاى شام دروازه ساعت گويند كه در كنار آن ساعتى درست كرده بودند كه با آن ساعتهاى روز را معلوم ميكردند، در آن مجسمه چند گنجشگ بود از مس ، و مجسمه مارى و زاغى بود از مس ، چون سر ساعت ميشد مار بيرون آمده به سر گنجشگها صيحه ميكشيد و همچنين غراب بيرون آمده صدا ميكرد، از يكى از گنجشگها سنگ كوچكى به طشت ميافتاد.
مدرك :
كتاب علماء معاصرين : ص 302 تاءليف محدث جليل حاج ملا على خيابانى تبريزى مولود 28 شوال 1282 قمرى متوفاى 14 صفر سال 1376 قمرى صاحب تاءليفات عديده از جمله ((وقايع الايام ))در پنج جلد.

92 - سر امام حسين و يزيد

در كتاب الاتحاف بحب الاشراف مى نويسد: چون سر مقدس اباعبدالله عليه السلام را بشام پيش يزيد بردند، يزيد دستور داد پوشش را از روى سر برداشتند، چون چشم يزيد به سر افتاد مثل اينكه بويى استشمام كرد، لذا گوشه لباسش را جلو دهان و دماغش گرفت و گفت :
(( الحمدالله الذى كفانا المون بغيرمونه كلما اوقدوا نارا للحرب اطفاها الله .))
دبا، دايه يزيد گويد: در اين موقع نزديك سر مطهر رفتم و ديدم از آن بويى از بوهاى بهشتى مانند مشك خالص بلكه پاكتر از آن بلند است .
مدرك :
علماء معاصرين ص 290.

93 - عبدالمطلب و اميه

عبدالمطلب با اميه شرط بستند كه بوسيله دو مسابقه دهند، جايزه مسابقه اين بود كه هر كس برنده شد از طرف ديگر صد شتر و ده غلام و ده كنيز بگيرد، و يكسال او را غلام خود نموده و كار بكشد، و بعلامت غلامى سر او را بتراشد، عبدالمطلب برنده شد و جايزه را گرفت و ميان قريش تقسيم كرد، چون خواست سر اميه را بعلامت غلامى بتراشد اميه پيشنهاد كرد سر او را نتراشد در عوض ده سال به عبدالمطلب غلامى كند، عبدالمطلب پذيرفت ، لذا اميه يازده سال جزو غلامان وكارگران عبدالمطلب بود و براى شكمش كار ميكرد.
مدرك نهج البلاغه ج 15 ص 232.
عبدالمطلب جد بزرگوار رسول اكرم ، در مدينه متولد شد نامش شيبة الحمد بود، داراى جلالت ظاهر و مناقب زياد و سرور قريش بود، نزد پادشاهان عصر احترام خاص داشت ، تا زنده بود از رسول اكرم كفالت نمود، پس از صد و چهل سال در هشت سالگى رسول اكرم وفات يافت .
امية بن عبد شمس از اهالى مكه و تا ولادت رسول اكرم زنده بود، جمعى از مورخان را عقيده آنستكه اميه و پسر عبد شمس و از قريش نبود بلكه غلام رومى بود بجهت ذكاوت و هوشمنديش عبد شمس طبق مراسم جاهلى او را به فرزندى قبول نمود - الاعلام - سفينه .

94 - مقايسه بين عبدالمطلب و اميه

روزى معاويه از دعفل نسابه پرسيد: عبدالمطلب راديدى ؟ گفت :
بلى ، پرسيد: او را چگونه ديدى ؟ گفت : او مردى بود بزرگوار و زيبا و نورانى مثل اينكه در سيماى او نور نبوت ميدرخشيد، معاويه گفت :
اميه بن عبد شمس را نيز ديدى ؟ گفت : بلى ، پرسيد: چگونه ديدى ؟
گفت : او مردى ضعيف و خميده پشت و نابينا بود كه غلامش ذكوان دست او را گرفته ميبرد، معاويه گفت : او پسرش عمرو بود، غلام او نبود، دغفل گفت : شما چنين ميگوييد ولى بعقيده ما غلامش بود.
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 15 ص 232.
دغفل بن حنظله شيبانى نسابه عرب كه در نسب شناسى ضرب المثل بود، در خلافت معاويه نزد او زفت معاويه از او سوالاتى نمود، بسال 65 در آب غرق شد.

95 - مقايسه بين دو نسل

در كتاب سيادة الاشراف مى نويسد: از جمله چيزهايى كه دماغ حسودان را بخاك ميمالد اين است كه موقع شهادت امام حسين عليه السلام بنى اميه دوازده بچه در گهواره هاى طلائى و نقره اى داشتند، و از آن حضرت بغير از على بن الحسن زين العابدين نمانده بود، ولى حالا كمتر شهرى و دهى است كه در آن عده كثيرى از اولاد حسين عليه السلام پيدا نشود، و از بنى اميه احدى زنده نمانده است .

از ظلم شد معاويه را نسل منقطع

و زعدل ماند نسل على زنده در جهان

مدرك :
وقايع الايام حاج ملا على خيابانى جلد صيام صفحه 413.

96 - اسماء مقدسه پنج تن

مجاهد از ابن عباس نقل ميكند: رسول خدا فرمود: چون شب معراج مرا به آسمان بردند ديدم بر در بهشت نوشته شده : (( لا اله الله محمد رسول الله على حب الله ، الحسن و الحسين صفوة الله ، فاطمه خيرة الله ، على باغضيهم لعنه الله . ))
مدرك :
تاريخ بغداد ج 1 ص 259 تاءليف ابوبكر احمد بن على معروف به خطيب بغدادى متوفاى سال 463 هجرى قمرى .

97 - مسابقه دادن رسول اكرم

رسول اكرم شترى داشت بنام ((عضباء )) با هر كس مسابقه ميداد برنده ميشد، روزى عربى آمد و با آن حضرت مسابقه داد و برنده شد، اين معنى بر مسلمانها گران آمد و ناراحت شدند، حضرت فرمود: (( حق على الله ان لا يرفع شيئا من الدنيا الا وضعه )) : بر خدا حق است كه هر چيزى را كه در دنيا بلند كرد آن را پست كند.
مدرك :
بحار الانوار ج 63 ص 14.

98 - بلال اذان ميگويد

در سال 18 هجرى كه عمر بشام سفر كرد، چون وقت نماز شد مردم از عمر درخواستند كه دستور دهد بلال اذان بگويد، بلال شروع به اذان كرد، تمامى كسانى كه پيغمبر را ديده و اذان گفتن بلال را در حضور او ديده بودند به گريه افتادند تا محاسن آنها از اشك تر شد، عمر هم گريست ، آنهائيكه رسول خدا را ديده بودند بياد آن حضرت و بياد آن روزها گريستند، و آنهائيكه نديده بودند بخاطر گريه اصحاب گريستند.
مدرك :
الكامل ابن اثير ج 2 ص 394.

99 - من شاهم يا خليفه

عمر بن خطاب از سلمان فارسى پرسيد: من شاه هستم يا خليفه ؟ سلمان گفت : اگر يك درهم يا كم و يا زياد از زمين مسلمانها ماليات بگيرى و در غير حق آن صرف كنى شاه ميباشى و الا خليفه هستى ، عمر بسيار گريست .
مدرك :
الكامل ابن اثير ج 3 ص 32.
سلمان فارسى يا سلمان محمدى يكى از ياران معروف و زاهد رسول اكرم ، اصلش ايرانى است ، در طلب دين پس از تحمل مشقتهاى زياد خود را به مدينه رسانده و به پيامبر اسلام ايمان آورد، در جنگ خندق و جنگهاى بعد از آن شركت كرد وى يكى از اركان اربعه تشيع و دوستداران على عليه السلام بود، بسال 34 و بقولى 35 در 250 و بقولى 350 سالگى در مدائن از دنيا رفت .