موضوع: قصه هاى اسلامى و تكه هاى تاريخى

100 - دو برابر در ميدان نبرد

روز هشتم جنگ صفين مردى از سپاه شام بميدان آمد و مبارز خواست ، مردى از سپاه عراق بميدان او رفت ، مدتى با شدت تمام پيكار كردند، تا عراقى دست در گردن شامى انداخت و بسوى خود كشيد كه هردو اسب افتادند و اسبهاى هر دو فرار كردند، آخر الامر عراقى شامى را بزمين زد و روى سينه او نشست ، در اين موقع كلاهخود شامى از سرش افتاد و قيافه اش ظاهر شد، عراقى ديد كه برادر تنى خود اوست .
اصحاب على عليه السلام صدا زدند: زود باش راحتش كن ، گفت :
برادرم است ، گفتند: پس آزادش كن ، گفت : نه بخدا مگر آنكه امير المومنين اجازه دهد، جريان را به حضرت رساندند، پيام داد كه رهايش كن ، از سينه برادر برخاست عراقى به سپاه علوى و شامى بسوى سپاه معاويه برگشتند.
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 5 ص 215.

101 - عمر حضرت نوح

امام صادق عليه السلام فرمود: حضرت نوح دو هزار سال و سيصد سال در دنيا عمر كرد: هشتصد و پنجاه سال قبل از بعثت برسالت ، و هزار سال و پنجاه سال كم بعد از بعثت كه در ميان قوم خود مشغول دعوت و تبليغ بود، و پانصد سال بعد از آنكه كشتى بيرون شد و آبها خشك گرديد، شهرها ساخت و فرزندان خود را در شهرها سكونت داد.
يك روز جلو آفتاب نشسته بود كه ملك الموت نزد او آمد و گفت :
((السلام عليك ))، نوح جواب سلام را داد و پرسيد: براى چه آمده اى اى ملك الموت ؟ گفت : براى قبض روح تو، فرمود: اجازه ده از جلو آفتاب بسايه منتقل شوم ، چون بسايه رفت ، فرمود: اى ملك الموت تمام عمريكه كرده ام مانند اين منتقل شدن از آفتاب بسايه ميباشد، ماموريت خود را انجام ده
مدرك :
روضه كافى ص 284 تاءليف ثقة الاسلام ابو جعفر محمد بن يعقوب كلينى متوفاى سال 328 هجرى يا 329 هجرى .

102 - ميخواهم برادر من باشى

در عام الجماعه كه مردم با معاويه بيعت ميكردند از ((مقطع عامرى ))كه از ياران على عليه السلام بود و در جنگ صفين شركت داشت جويا شد، مقطع را كه آن موقع بسيار پير شده بود نزد معاويه آوردند، چون چشم معاويه باو افتاد گفت : آه اگر اين وضع رانداشتى از دستم نجات نيافتى گفت : ترا بخدا مرا بكش و از ناراحتى دنيا نجاتم ده و بملاقات پروردگار نزديك ساز.
معاويه گفت : ترا نميكشم ولى به تو احتياجى دارم ، مقطع گفت : حاجتت چيست ؟ گفت : ميخواهم برادر من باشى ، مقطع گفت : ما و شما بخاطر خدا از هم جدا شده ايم ديگر ممكن نيست جمع و متحد شويم ، بماند تا خدا در آخرت ميان ما قضاوت كند، معاويه گفت :
دخترت رابازدواج من در آور، مقطع گفت : چيزى را كه برايم آسانتر از آن بود نپذيرفتم ، معاويه گفت : هديه اى از من بپذير، مقطع گفت : مرا آنچه نزد تو است احتياجى نيست ، برخاست و رفت و چيزى از معاويه قبول نكرد.
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 5 ص 223.
عام الجماعه سالى كه امام حسن مجتبى عليه السلام مصالحه نمود و مردم به حكومت معاويه اجتماع نمودند.

103 - نام على و حسنين در شام

مدائنى گويد: مردى برايم نقل كرد كه در شام بودم و از كسى نميشنيدم كه ديگرى را على و حسن و حسين صدا كند بلكه هر كه بود نامش معاويه و يزيد و وليد و هشام بود، تا روزى گذرم بمردى افتاد و آب خواستم فرزندانش را على و حسن و حسين صدا كرد، گفتم : مردم با اين نامها نامگذارى نميكنند چطور شده فرزندانت را با اين نامها ناميدى ؟
گفت : مردم فرزندان خود را با نامهاى خلفاء مينامند، چون موقع ناراحتى بانها لعن و فحش ميدهند به نام خلفاء توهين ميشود، من فرزندانم را با اين نامها ناميده ام كه اگر بآنها فحش دادم در واقع بدشمنان خدا فحش داده باشم (نعوذ بالله
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 7 ص 159.

104 - نقباء انصار

در ليلة العقبه رسول اكرم دوازده نفر نقيب (سرپرست و رسيدگى كننده بامور اجتماعى قومى ) انتخاب نمود، و آنها عبارت بودند از:
اسعد بن زراره ، سعد بن ربيع ، سعد بن خيثمه ، منذربن عمرو، عبدالله بن رواحه ، براء بن معرور، ابوالهيثم بن تيهان ، اسيد بن حضير، عبدالله بن عمرو بن حرام ، عبادة بن صامت ، رافع بن مالك .
مدرك :
الاستيعاب فى معرفة الاصحاب ج 1 ص 80.

105 - تا زنده ام دشمن خواهم بود

صفيه همسر رسول خدا ميگويد: چون رسول خدا وارد مدينه شد و اقامت اختيار كرد: پدرمم حى بن اخطب و عمويم ابو ياسر در تاريكى صبح خدمت او رفتند، روز را مانده پس از غروب خسته و كسل باز گشتند، عمويم از پدرم مى پرسيد: اين همان است (پيغمبرى كه منتظرش بوديم ) گفت : بخدا قسم كه همانست ، گفت : كاملا او را ميشناسى ؟ گفت : آرى ، پرسيد: چه تصميم دارى ؟ گفت : بخدا قسم تا زنده هستم با او دشمنى خواهم كرد.

106 - رهبر خوارج

ابو سعيد خدرى گويد: رسول خدا مشغول تقسيم غنائم بود كه ابن ذى الخويصره (نامش حرقوس بن زهير بود) آمد و گفت : يا رسول الله با عدالت رفتار كن !! فرمود: اگر من با عدالت رفتار نكنم چه كسى اجراى عدالت ميكند؟! عمر بن خطاب گفت : يا رسول الله اجازه دهيد تا گردنش بزنم ، فرمود: ول كن برود، او را يارانى خواهند بود كه شما نماز و روزه خود را در مقابل نماز و روزه آنها حقير و ناچيز ميشماريد، از دين خارج ميشوند مانند خارج شدن تير از كمان .
مدرك :
تفسير روح المعانى ج 10 ص 106 تاليف ابوالفضل شهاب الدين سيد محمود آلوسى بغدادى متوفاى سال 1270 هجرى قمرى .

107 - آرزوى يك روز آزادى

بنى اميه از اظهار فضائل على عليه السلام مانع شده و رواى فضائل او را شكنجه ميكردند حتى اگر شخصى چيزى را كه راجع به فضائل آن حضرت نبود بلكه به شرايع دين بود ميخواست از آن حضرت نقل كند نميتوانست نام او را ببرد بلكه گفت : ابو زينب چنين گفت .
عبدالله بن شداد ميگفت : دوست دارم كه اجازه دهند يك روز از صبح تا شب فضائل آن حضرت را بگويم سپس گردنم را با شمشير بزنند.
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 2 ص 73.

108 - پسرت خليفه شد

روزى كه ابوبكر خليفه شد به پدرش ابوقحافه گفتند: پسرت خليفه شد، وى آيه : (( قل اللهم مالك تونى الملك من نشاء و تنزع الملك ممن تشاء )) را خواند، بعد پرسيد: چرا او را خليفه كردند؟ گفتند: بخاطر مسن بودنش ، گفت : من كه از او مسن ترم .
مدرك :
شرح نهج البلاغه ج 1 ص 222.
ابوقحافه ، نامش عثمان بن عامر بود، در فتح مكه مسلمان شد، در سال 14 هجرى در سن 97سالگى از دنيا رفت .

109 - محله هاى مدينه

در مدينه موقع هجرت رسول اكرم محله هاى بسيار با عنوان ((دار - دور )) بود كه تعداد آنها به نه دار ميرسيد، هر دار عبارت بود از محله اى كه خانه ها و باغات و مزارع و سكنه آن مستقل بودند مانند دهات متصل بهم ، رسول اكرم موقع هجرت به دار بنى مالك بن نجار وارد شد.
مدرك :
سيره ابن كثير ج 2 ص 280.