موضوع: روش مباحثه

در هنگام مباحثه كسى كه قصد بيان درس را دارد، بايد چنان با اين مطلب برخورد كند كه گويا قصد تدريس دارد و ديگران كه شنونده‏اند، چنان برخورد كنند كه گويا در درس استاد شركت كرده‏اند؛ اشكال كنند، اعتراض كنند و نقادانه مطالب را بررسى نمايند.
هرچند ممكن است چنين مباحثه‏اى به جرّ و بحث كشيده شود، اما اين هرگز نكته‏اى منفى در بحث نيست، بلكه بسيار تأثيرگذار و رشد دهنده است.
كسى كه مطلب را بيان مى‏كند، همچنين بايد اشكالات باقى مانده براى خودش را بيان كند و بخش‏هايى را كه هنوز برايش مبهم مانده و نفهميده، عنوان نمايد تا در بحث كاملاً رفع شود.
چنين مباحثه‏اى به تحصيل و تفكر عمق مى‏بخشد و نكات بسيارى را كه در مراحل قبل براى انسان لاينحل مانده، حل مى‏نمايد و باعث رسوخ مطالب در ذهن مى‏شود.
از سوى ديگر گاه اشكالاتى كه هم‏مباحث مطرح مى‏كند، انسان را متوجه نكاتى تازه مى‏نمايد كه هرگز در مراحل قبل به آنها دست نيافته است.

[size=xx-small]برگرفته از میقات سبز نوشته آیت الله دکتر مهدی هادوی تهرانی [/size]
:rose: