موضوع: آموزش مهارتهای رفتاری، از کردار ائمه علیهم السلام

آموزش مهارتهای رفتاری، از کردار ائمه علیهم السلام

پرهيز از امتياز طلبى:
پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله با عده اى از اصحاب خود به سفر رفته بودند.
حضرت در بين راه دستور داد گوسفندى را ذبح كنند و غذايى تهيه نمايند.

مردى گفت: كشتن گوسفند با من باشد،
ديگرى گفت: پوست كندن آن با من باشد.
سو مى گفت: پختن آن را من به عهده مى گيرم .

پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود: من هم هيزم آن را آماده مى كنم!
اصحاب گفتند: با رسول اللّه! پدران و مادران ما فداى شما باد،
خود را به زحمت نيندازيد،
ما خود هيزم را جمع آورى خواهيم كرد.

حضرت فرمود: مى دانم كه شما اين كار را براى من انجام مى دهيد اما خداى عز و جل نمى پسندد كه بنده اش خود را از اصحابش ممتاز كند!
آنگاه برخاست و هيزم جمع آورى كرد!

محجة البيضاء، ج 4، ص 61. - قصه های تربیتی چهارده معصوم

رفتار درست

مردى به پيامبر صلى اللّه عليه و آله عرض كرد: يا رسول اللّه من اقوامى دارم كه با آنها صله ارحام مى كنم اما آنها با من قطع رابطه كرده اند.

من به آنها احسان مى كنم؛ اما آنها با من بدرفتارى مى كنند،

من بر بديهاى آنها حلم مى ورزم؛ اما آنها به جهالت با من برخورد مى كنند.

حضرت فرمود:
اگر آن گونه باشد كه تو مى گوئى، گويا رنج و ناراحتى كه از برخورد خوب تو به آنها مى رسد، دردناكتر است!

و تا تو در چنين حالى باشى خداوند پشتيبان تو خواهد بود.
محجة البيضاء، ج 5، ص 312.

آری آن کس که خوبی ها و مهرورزی های دیگران را با بدرفتاری پاسخ می دهد، خود بیش از دیگران درد می کشد!

فطرت پاک آدمی چنین تنظیم شده که خوبی را با خوبی پاسخ دهد. حال اگر بگونه ای دیگر رفتار شود، فشارهای وجدان، روح و روان انسان را آشتفته می سازد.

احترام گذاشتن و بزرگ شمردن انسانها

تعدادی از اصحاب به خانه پیامبر آمده و به حضور آن حضرت شرفیاب شده بودند.

تعداد اصحاب زیاد بود و در اتاق دیگر جائی برای نشستن وجود نداشت.

در این هنگام «جريربن عبداللّه» وارد شد، اما جايى براى نشستن نبود؛ لذا در نزديكى در نشست.

پيامبر صلى اللّه عليه و آله عباى خود را برداشت و به او داد و فرمود:
اين عبا را زير انداز خود قرار ده.

جرير عبا را گرفت و بر صورت خود مالید و آن را مى بوسيد و گريه مى كرد،

آنگاه آن را جمع كرد و به پيامبر صلى اللّه عليه و آله رو كرد و گفت:

من هرگز بر روى لباس شما نمى نشينم. خداوند تو را گرامى بدارد همان گونه كه مرا گرامى داشتى.

پيامبر صلى اللّه عليه و آله نگاهى به سمت چپ و راست خود كرد و سپس فرمود: هر گاه شخص محترمى نزد شما آمد او را گرامى بداريد و همچنين هر كسى كه از گذشته بر شما حقى دارد او را نيز گرامى بداريد. (بحارالانوار، ج 1، ص 182)

منبع تاپیک: قصه هاى تربيتى چهارده معصوم - محمد رضا اكبرى

بدرقه مسافر

امام على عليه السلام به سمت كوفه حركت مى كرد كه با يك فرد كافر که او هم همین مسیر را طی می کرد، همراه شد.

آن مرد از امام على عليه السلام پرسید:
به كجا مى روى ؟
حضرت فرمود: به كوفه مى روم .

پس از طی مقداری از مسیر، بر سر دو راهى رسيدند و الزاما باید از يكديگر جدا شوند.

اما امام عليه السلام از مسیر کوفه خارج شد و در مسير همسفر خود به حركت ادامه داد.

مرد گفت: مگر نمی خواستی به كوفه بروی؟
امام عليه السلام فرمود: بله به كوفه مى روم!

مرد پرسید: پس چرا همراه من می آیی؟
امام عليه السلام پاسخ داد: اين کار از زیبائی های همسفری است كه انسان رفيق همراهش را در هنگام جدائى، چند قدمى بدرقه كند!
و اين دستورى است كه پيامبر اسلام صلى اللّه عليه و آله به ما داده است .

مرد کافر گفت: پيامبر شما چنين دستورى داده است؟!
امام فرمود: آرى.

مرد کافر: پس هر كس از این پیامبر پيروى كرده است، بخاطر همين رفتارهاى بزرگوارانه بوده است!

زیبائی این رفتار، باعث شد که مرد کافر به اسلام گرایش پیدا کند و مسلمان شود.

مستدرك الوسائل ، ج 13، ص 404.

آری اگر ما رفتار معاشرتی خود را بر اساس آنچه که پیامبر عزیز اسلام دستور داده است، بنا کنیم؛ تأثیر بسیار زیادی در گرایش انسانها به دین دارد.

همین زیبائی های رفتاری است که دلها را به سوی حق می کشاند و انسانها را شیفته و دلباخته راه حق و حقیقت می نماید.

با امید به اینکه در رفتار خود دقت بیشتری معمول داریم و حتی در جزئی ترین اعمال و رفتار و گفتارمان فرامین الهی را در نظر گرفته و از خودخواهی ها و خودبرتربینی ها بپرهیزیم و با تواضع و فروتنی و خیرخواهی با دیگران معاشرت کنیم. ان شاءالله.
َََ

ارزش حکومت بر مردم

امير المومنين علی عليه السلام عازم بصره شد تا خوارج بيعت شكن را به سزای آشوب هائی که ایجاد کرده بودند برساند.
در بين راه در «ربذه» اردو زد. در آنجا آخرين گروه حاجیانی که از مکه برمی گشتند، اجتماع كردند تا سخنان امام عليه السلام را استماع كنند.

ابن عباس گويد: در این اردوگاه من به خدمت امام عليه السلام رسيدم، ديدم علی(ع) مشغول وصله کردن كفش خود است!
عرض كردم: ما به اصلاح خود نيازمندتر از اصلاح اين كفش هستيم .
اما حضرت جوابى نداد تا از و صله كردن کفش خود فارغ گرديد. سپس هر دو لنگه كفش را كنار يكديگر قرار داد و فرمود: اين جفت کفش چقدر می ارزد؟! عرض كردم: هیچ! اينها ارزشى ندارد.
فرمود: حالا هر چه مى ارزد.
عرض كردم : ارزش آنها كمتر از يك درهم است!

فرمود: واللّه لهما احب الى من امركم هذا الا ان اقيم حقا او ادفع باطلا
به خدا سوگند اين دو لنگه كفش را از ریاست بر شما بيشتر دوست دارم؛ مگر اينكه حقى را به پا دارم يا باطلى را نابود کنم!
بحار الانوار، ج 41، ص 113، 114. - قصه های تربیتی چهارده معصوم

این دیدگاه علی(ع) نسبت به مسئولیت و پست و موقعیت و مقام است.... آیا ما که خود را پیرو و شیعه آنحضرت می دانیم همینگونه می اندیشیم؟!
جای تاسف است است که برخی برای اشغال کرسی ریاست و نمایندگی و نظائر آن، حاضرند هر کاری انجام دهند؛ دروغ بگویند، با وعده های پوچ به فریب مردم بپردازند، به رقبای خود تهمت بزنند، با زد و بند و وامدار شدن به افراد و باندهای قدرت و ثروت و پیمانکاران، قول تامین منافعشان را بدهند و....
آن وقت مدعی هم باشند که پیرو مولا علی(ع) هستند و برای یاری و رفع مشکلات و معضلات مردم، زیر بار مسئولیت رفته اند!...
چه خوب است به معیارهای اصیل خود برگردیم و پیامبر و ائمه معصومین(ع) را الگو و اسوه رفتار خود قرار دهیم و با هرچه دوروئی وپلیدی است به مبارزه ای سازنده برخیزیم. ان شاءالله.

[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

الگوی گریه و اندوه در فراق نزدیکان

رسول اکرم(ص) پسری به نام ابراهیم از ماریه قبطیه داشت. او در هجده ماهگی یعنی هنوز به سن دو سال نرسیده بود که از دنیا رفت.

رسول خدا(ص) در کنار جنازه فرزندش نشسته بود و اشک می‌ریخت، بعضی از اصحاب که در محضرش بودند عرض کردند: یا رسول‌الله! شما ما را امر به صبر در مصائب می‌فرمودید؛ اینک خودتان ناراحتید و دارید گریه می‌کنید؟

آن حضرت فرمود:
«القلب یحزن و العین تدمع و لانقول مایسخط الرب»
دل می‌سوزد و چشم می‌گرید، اما چیزی نمی‌گوییم که موجب خشم خدا گردد.
بنای بندگی صفای زندگی، آیهًْ‌الله ضیاءآبادی، ص 357

آری مساله صبر و رضا به قضای الهی که مقتضای عقل و ایمان است، هیچ‌گونه تنافی با حزن و اندوه و گریه در فراق عزیزان که مقتضای طبیعی انسان و بعد عاطفی اوست، را ندارد.
اما باید از چارچوب عقل و منطق و اعتدال خارج نگردد.


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

رفع کدورت ها و پیوند دادن دلها

مفضّل بن عمر از اصحاب امام صادق(ع) روزي دو تن از شيعيان را ديد كه بر سر ارث دعوايي دارند.
آن دو نفر را به منزل خود برد و معلوم شد كه اختلاف بر سر چهارصد درهم يا دينار است.

صندوق خود را آورد. از پول خودش چهارصد درهم يا دينار برداشت و به آن كس كه ادّعاي طلب داشت داد و دعوا تمام شد. بعد گفت:
خيال نكنيد اين پول مال من بود. اين پول متعلّق به امام صادق(ع) است!

ايشان پولي نزد من گذاشته‌اند كه هر وقت ديدم دو نفر شيعه با هم منازعه‌اي دارند، نگذارم كارشان به محاكم طاغوت بكشد و از پول امام بدهم و بین آنها صلح برقرار كنم.
(اصول كافي جلد ۲ صفحه ۲۰۹)


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

دعا یا نفرین؟

شخصی خدمت امام صادق(ع) شرفیاب شد و به حضور حضرت عرضه داشت:
یا ابن رسول‌الله! پسر عمویت به شما ناسزا می‌گفت و نسبت به شما بدگویی می‌کرد.

پس از آن که شخص سخن‌چین حرفش تمام شد، حضرت به کنیز خود فرمود تا اندکی آب برای وضو بیاورد، و چون وضو گرفت، شروع به خواندن نماز نمود،

آن مرد گمان کرد که حتما امام صادق(ع) برای پسر عمویش نفرین خواهد کرد، ولی برخلاف تصور او، هنگامی که حضرت دو رکعت نماز خواند، دست به دعا برداشت و برای پسر عموی خود چنین دعا نمود:
ای پروردگار من! این حق من است و من او را بخشیدم، و تو جود و کرمت از من بیشتر است، او را ببخش و به واسطه این عملش مجازاتش مگردان!

با شنیدن این دعا تعجب آن مرد سخن‌چین برانگیخته شد، و با شرمندگی از جای خود برخاست و رفت.

جامع‌الاحادیث الشیعه، ج7، ص 457


[برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]