هر چه میکشیم از بی سوادی و سطحی نگری است.
خرید تضمینی پنج هزار تراکتور در ازای انتقال تکنولوژی,خط تولید و بخشی از بازار صادرات قرارداد نا معقولی نیست.
نظیر این قرارداد را در دوره سازندگی با زیمنس امضاء کردیم و در مناقصه یکی از شروط قرارداد انتقال تکنولوژی بود.
حالا مپصا رقیب زیمنس شده و با تولید و نصب نیروگاههای آبی بازار منطقه را از کشورهای حاشیه خزر گرفته تا عراق و سوریه به روی ما باز کرده است و برای تامین نیاز کشور هم خودکفا شدیم.
آنهایی که با ماشین آلات سروکار دارند میدانند که ادوات و مخصوصا موتورهای ساخت چک از مقاومترین و کم استهلاک ترین موتورهای جهان هستند و کشورهایی نظیر لهستان و چک در متالوژی و ساخت قطعه در جهان حرف برای گفتن دارند و مجانی ثمره مطالعات و تجربیاتشان را در اختیار دیگران قرار نخواهند داد.
حالا برای انتقال تکنولوژی روز دنیا حق انتخاب داریم.
کشورهای شرق اروپا و یا سایر کشورهای صنعتی که قطعا شرایط دشوارتری را خواهند پذیرفت.
تا کی باید شاهد چنین افاضاتی باشیم.
لااقل کسی که ادعا میکند می بایست از مفاد طرح توجیهی مطلع باشد و مستند اظهار نظر کند مگر نه اینکه تراکتور سازی تبریز تکنولوژی ساخت تراکتور را در دهه 40 از کشور رومانی آورد و هنوز بعد از چهل سال هنوز موتورهای 65 اسب تولید و عرضه میکند.
پیکان از رده خارج شد و تراکتور رومانی هنوز تولید میشود.
وقتی تحریم نیستیم چرا ارتقاء کیفی و رقابت به بازارمان آورده نشود؟
آن آقای سردار هم شعار میدهد که چرا هواپیما از فرانسه میخریم و آن دیگری رجز میخواند که ما در ساخت تانک t72 خودکفا هستیم.
یکی نیست به آنها بگوید که جان برادر هواپیمای بوئینگ747 از تعداد چهارمیلیون و پانصد هزار قطعه تشکیل شده(ایرباس هم تقریبا نظیر همان است)و هر قطعه در یک گوشه دنیا تولید میشود و گیرم که به کل مطالعات اعم از متالوژیک ,الکترونیک,دینامیک و غیره و غیره دسترسی داشته باشیم با کدام توجیه اقتصادی میخواهید هزاران خط تولید برای تولید یک ,دو, سه و نهایتا نهایتا بعد از چندین دهه 10 هواپیما در ماه راه اندازی کنیم!
روسها فقط برای ارتقاء تانک btr80 به btr82 تعداد 1000 قطعه جدید طراحی و در سری جدید بکار بردند.(یعنی سرمایه گذاری و تغییر در ده ها خط تولید)و با چنین سرمایه گذاریهایی مثلا در مورد تانکهای سری t از دهه 30 تا امروز حدود 25000 دستگاه تولید کرده اند
یعنی هزاران خط کوتاه تولید با تیراژ پائین.
حالا ما برای نیاز یکی دو هزار دستگاه تانک بیائیم و خطوط تولید راه بیندازیم که چه بشود مگر اینکه بخواهیم برای صادرات با سایر کشورها رقابت کنیم که چرا همین سرمایه را برای خودروسازی و امتال آن نگذاریم که بیشترین اشتغالزایی و بلندترین خطوط تولید را دارد.
وقتی اجبار تحریم در کار باشد مثل عراقی ها حتی وانت را باید زرهی کنیم و مورد استفاده قراردهیم ولی وقتی مجال اولویت بندی داریم می بایست سرمایه محدود خود را عقلایی مصرف کنیم.
حرف بسیار است!