موضوع: استاد پناهیان:کلیپ تصویری/خودارضایی معنوی

کلیپ تصویری | خودارضایی معنوی

• تولید: [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
• مدت زمان: 06:46 دقیقه​​
• منبع: دانشگاه تهران/ اعتکاف
• 06:46 دقیقه | دریافت با کیفیت ([برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] | [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] | [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ] )
• دریافت صوت کلیپ [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]
• مشاهده در: [برای مشاهده لینک ها باید عضو انجمن ها باشید . ]

من به تمام دعوت‌های اخلاقی‌ای که نه برای فداکاری برای خداست مشکوک هستم. آنها سپری است که جهاد را از کار بیندازد.
متن کلیپ:
دوستان من، چقدر شما در عمر شریف‌تان دعوت به کارهای خوب معمولی شده‌اید؟ من به تمام آنها مظنون هستم، من به تمام دعوت‌های اخلاقی‌ای که نه برای فداکاریِ برای خداست مشکوک هستم. آنها سپری است که جهاد را از کار می‌اندازد، آنها دفاع مذبوحانه‌ای هستند برای اینکه انسان در جامعۀ ایمانی نفاقش برملاء نشود.
خودتان را معطل نکنید فدایتان بشوم. یک‌وقت نه به جهاد و فداکاری در راه خدا نگویید و بله به بقیۀ خوبی‌ها! یک‌وقت عبادت خودتان را مانند جهاد مجاهدان در راه خدا نبینید. بعضی‌ها در محضر پروردگار عالم به خودارضایی معنوی می‌پردازند. اتفاقاً این علائمی هم دارد ها! خودارضایی معنوی علائمی دارد. یکی از علائمش این است که طبق آداب انجام نمی‌دهد. یکی از علائمش این است که طبق عادت انجام می‌دهد. یکی از علائمش این است که کار واجب‌تر برایش پیش بیاید عبادتش را قطع نمی‌کند. یکی ‌از علائمش این است که به برادران عابدش کمتر احترام می‌گذارد تا به عبادت خودش.
یک عابدی در بنی‌اسرائیل داشت نماز می‌خواند، بچه‌ها مقابل او مرغی را داشتند پَر می‌کَندند با شکنجه می‌کُشتند، زنده‌زنده، آن مرغ هم جیغ و داد می‌کرد، خب درد می‌کشید، آقا مرغ را می‌خواهی بخوری ذبحش کن. می‌خواست برود کمک کند نرفت. این روایت است که برای شما می‌گویم. بعد نمازش را ادامه داد حالا مرغی است دیگر. زمین دهن باز کرد او را در عذاب فرو برد. در روایت هست تا الآن که من با شما سخن می‌گویم امام می‌فرماید که او در قعر عذاب در حال فرو رفتن است.
وایستاده برای من نماز می‌خواند! جان یک جانداری است اگرچه حیوان، نابجا داشت شکنجه می‌شد، نمازت را ول نکردی بروی او را نجاتش بدهی؟! بازی در آوردی برای من!
حالا ببینید نمازخوان‌هایی که فریاد مظلوم، دل‌شان را تکان نمی‌دهد. شما دیگر به اوج عرفان که برسید قله‌هایی می‌بینید مثل حضرت آیت الله العظمی بهجت. آقازادۀشان می‌فرمودند که یک انفجار در بغداد که رخ می‌داد، کلمۀ بغداد را هم استفاده کرد. حالا بغداد نه کنار حرم معصومین، نه کشته‌هایی از مدافعین حرم. یک انفجار در بغداد که رخ می‌داد آقا تا دو سه روز حالش بد بود. هی گاهی می‌گفت ببین همین‌جور راحت آدم می‌کشتند. به غزه حمله کرده بودند! غزه که مذهب‌شان معلوم است چیست. سر درس خارج، اول آن حملۀ به غزه فرموده بودند هر کی هر چقدر می‌تواند کمک بکند به اینها. و بعد روز دهم فرموده بودند که اسرائیل سیلی‌ای خورد، زمینی‌ای خورد که دیگر بلندشدنی نیست. دلش آنجا بود اصلاً.
آقا شما کجا؟ غزه کجا؟ آنجا امامزاده‌ای هم نیست، حرمی هم نیست، آنها از خانۀ خودشان دارند دفاع می‌کنند نه حرم اهل‌بیت. بله خب آقای بهجت هم عارف هستند، این روایت‌ها را خواندند که آن زاهد به قعر عذاب فرو رفت مستقیم وقتی که دید مرغی را مقابل او سر می‌کَنند از خودشان عکس‌العملی نشان نداد.
شاخص اینکه آدم به خدا نزدیک‌تر شده باشد این است که نسبت به انسان‌ها دل‌سوزتر شده باشد. اشتباه می‌کنند فکر می‌‌کنند بعضی‌ها باید درس انقلابی‌گری در کنار درس دین داد! مگر درس دین چیزی جز انقلابی‌گری است؟ اشتباه می‌کند کسی فکر کند باید درس انقلاب در کنار درس معارف اسلامی داد. حتماً آن معارف اسلامی نقصی دارد که تو مجبور شدی درس انقلابی‌گری بدهی. اشتباه می‌کند کسی بگوید در کنار اخلاق باید درسی از فرهنگ دفاع مقدس یا از مبانی انقلاب داد. پس آن اخلاقت غلط است. شما در اخلاق، محور سخن‌تان این است که انسان باید با هوای نفس خودش مقابله کند، ذلیل هوای نفس خودش نشود.
انقلابی‌گری یعنی چی؟ یعنی من نه‌تنها ذلیل هوای نفس خودم نخواهم شد، زیربار هوای نفس یک زورگوی دیگر هم نخواهم رفت. من با هوای نفس خودم مبارزه کنم بعد بیایم بردۀ شهوات و هوای نفس تو بشوم؟! معلوم است ظالم، من دهان تو را خورد خواهم کرد.
بله بله مگر اینکه اخلاق بره‌ها آموزش داده باشند. باوفا باشید مثل سگ، متین باشید مثل گاو، بی‌آزار باشید مانند گوسفند. بله مگر اینکه درس اخلاق آن باشد. در آن درس اخلاق هم خودارضایی معنوی است، خفه‌کنندۀ وجدان است، وجدان‌خفه‌کن.
وجدان خیلی سر و صدا دارد، یک قاضی است که دادستان است و فریاد می‌زند آی چه کردی؟! برای اینکه وجدانت را خفه کنی، کمی، کمی خوب باش. خوبی را مانند یونجه‌ای در مقابل وجدانت بریز شاید خورد آرام شد، آنگاه اگر جهاد نکردی عذاب وجدان نگیرد، به خوبی مشغول بشود. «إن الله لا یهدی القوم الظالمین.»
من می‌خواهم برای جهاد علیه خوب بودن بی‌جهاد قیام بکنم، نه علیه بدی. بدی کجا بود؟ ولمان کن تو رو خدا. بدی زاییدۀ خوبانی است که تقلبی خوب هستند. آدم‌های گنه‌کار نتیجۀ بد بودن خوبانی است که تقلبی خوب هستند. چرا آدم‌های بد به شهدا که می‌رسند تواضع می‌کنند؟

جهاد را با بقیه خوبی‌ها مقایسه نکنید! (1)

دوستان من! چقدر در عمرتان، دعوت به کارهای خوب معمولی شده‌اید؟! من به تمام آنها مظنون هستم. من به تمام دعوت‌های اخلاقی که نه برای فداکاری در راه خداست، مشکوکم/ اگر می‌خواهید، جوانان انقلابی نشوند آنها را به مسجد راه ندهید و به اعتکاف نبرید، دل که رقیق شد، تحمل بلای انسان‌ها را نخواهند کرد/ بعضی‌ها، با سرگرم شدن به خوبی‌های منهای جهاد، به خودارضایی معنوی می‌پردازند/ امام صادق(ع) می‌فرماید: عابدی در بنی‌اسرائیل، نماز می‌خواند، بچه‌ها مقابلش مرغی را پر می‌کندند و شکنجه می‌کردند. اعتناء نکرد و نمازش را ادامه داد. زمین دهان بازکرد و او را در عذاب فرو برد. حالا خدا چگونه با نمازخوان‌هایی که خبر مظلومیت مظلومان عالم-نه فریاد مرغی که دارند قطعه‌قطعه می‌کند، بلکه فریاد انسان‌هایی که دارند آنها را قطعه‌قطعه می‌کنند!، دلشان را تکان نمی‌دهد، برخورد خواهد کرد!!!
حجت الاسلام پناهیان:
نگاه عافیت‌طلبانه به فضائل امیرالمومنین

درباره امیرالمومنین علی(ع) می‌توان به دوگونه سخن گفت: یکی عافیت ‌طلبانه، دیگری غیرعافیت طلبانه یعنی مجاهدانه ؛ بسیاری از اوصاف و خوبی هایی که درباره علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) ذکر می‌کنند، خوبی‌هایی هست که می‌توان عافیت‌طلبانه از آنها حرف زد و انسان‌های راحت‌طلب و سختی‌گریز آن خوبی‌ها را بگویند و بشنوند و لذت ببرند. در حالی که همه خوبی‌های حضرت، هیچ گاه به پای مجاهدت‌ها و فداکاری‌های‌شان نمی‌رسد.
برتری فضیلت جهاد و فداکاری بر بقیه خوبی‌ها

آیه‌ای در قرآن، که شأن نزولش درباره امیرالمونین است، به روشنی فضیلت فداکاری‌ها و مجاهدت‌هایی حضرت را، بر دیگر خوبی‌ها، نشان می‌دهد خداوند می‌فرماید: «آیا شما خدمت به زائران خانه‌ی خدا و ساختن مسجدالحرام را مانند جهاد در راه خدا می‌گیرید؟!!! اینها نزد خدا یکسان نیستند. خدا قوم ظالمین را هدایت نمی‌کند؛ أَجَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ»(التوبة/ 19) خداوند در این آیه، کسانی را که نه عبادت بلکه بالاتر از عبادت یعنی خدمت به مسجد و حاجیان را با جهاد در راه خدا مقایسه می‌کنند را سرزنش می‌کند و می فرماید اصلا اینها قابل مقایسه نیستند.
دوستان من! چقدر در عمرتان، دعوت به کارهای خوب معمولی شده‌اید؟!!! من به تمام آنها مظنون هستم. من به تمام دعوت های اخلاقی که نه برای فداکاری در راه خداست، مشکوکم. آنها سپری است که می خواهد جهاد را از کار بیندازد.
خودارضایی معنوی ممنوع

بعضی‌ها در محضر پروردگار عالم، به خود ارضایی معنوی می پردازند و این خود ارضایی معنوی، هم علائمی دارد. یکی از علائمش این هست که انسان، وقتی کار واجب‌تر برایش پیش بیاید، عبادتش را قطع نکند. امام صادق(ع) می فرماید: عابدی در بنی اسرائیل، داشت نماز می خواند، بچه ها مقابل او، مرغی را پر می کندند و با شکنجه می کشتند. او اعتناء نکرد و نمازش را ادامه داد. به خاطر اینکه عبادتش را ادامه داد، زمین دهان بازکرد و او را در عذاب فرو برد. (کَانَ رَجُلٌ شَیْخٌ نَاسِکٌ یَعْبُدُ اللَّهَ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ...؛ امالی طوسی/669(.
حالا خدا چگونه با نمازخوان‌هایی که خبر مظلومیت مظلومان عالم، دلشان را تکان نمی‌دهد، برخورد خواهد کرد!!! نه فریاد مرغی که دارند قطعه قطعه می‌کند بلکه فریاد انسان‌هایی که دارند آنها را قطعه قطعه می کنند. باید این طور شود که اگر غربیه‌ای، در بین شما معتکفین، بیاید و برود، بگوید:«من رفته بودم اعتکاف ولی همه‌ی ناله‌ها برای کشتگان سوریه، بحرین، یمن و عراق بود.»
آقازاده آیت الله بهجت(ره) می‌گفت: وقتی انفجاری در بغداد رخ می‌داد- نه کنار حرم معصومین، نه کشته‌هایی از مدافعین حرم- آقا تا دو سه روز حالش نامساعد بود. می‌فرمود: ببین، همین‌طور راحت، آدم می کشند. غذا که معمولا کم می‌خورد، همان را هم دیگر نمی‌خورد.» به این می‌گویند عارف!
شاخص اینکه آدم به خدا نزدیک‌تر شده، این است که نسبت به بقیه انسان‌ها دلسوزتر شده باشد. اگر می‌خواهید، جوانان انقلابی نشوند آنها را به مسجد راه ندهید و به اعتکاف نبرید، دل که رقیق شد، تحمل بلای انسان ها را نخواهند کرد.