امام رضا علیه السلام و جعفر پلنگ

در کالبد مرده دمد جان چو مسیحا
آن لب که زمین بوسی درگاه رضا کرد

سلطان خراسان که رواق حرمش را
تقدیر به خشت زر خورشید بنا کرد

این منزل جان است و تجلی گه سینا
کز خاک درش چشم ملک کسب ضیا کرد

این محفل قدس است که پروانگی اش را
ارواح به صد عجز تمنا ز خدا کرد

گلزار سبک روحی خلقش به نسیمی
خاشاک به جیب و بغل باد صبا کرد

قندیل، نخست از دل روح القدس آویخت
معمار ازل قبهٔ قصرش چو بنا کرد

حزین لاهیجی

———————————————————-

به روشنای تو زل میزند سیاهی ها

شبیه غبطه ی جامانده ها به راهی ها

بجز سلام به تو ، آن هم اکثرا از دور

چه کرده ایم در این عمری از تباهی ها؟

به پیشگاه شما سر به زیر می آیم

به سربلندترین شکل عذرخواهی ها

دو لنگه درب حرم باز ، مثل آغوشت

همیشه هست پذیرای بی پناهی ها

ازین به بعد ندارند تاب دریا را

که خواب حوض تو را دیده اند ماهی ها

که سنگفرش تو از جنس چشم آهوهاست

و خاک پای تو اکسیر خوش نگاهی ها

دوباره باید ازینجا به جاده زل بزنم

همان حکایت جامانده ها و راهی ها

هادی جانفدا