نقش انگلیس از جنایت‌های ۱۰۶ سال پیش در غزه چه بود ؟
نقش انگلیس از جنایت‌های ۱۰۶ سال پیش در غزه چه بود ؟ این روز‌ها در صد و ششمین سالگرد بیانیه بالفور و هفتاد و پنجمین سال تاسیس رژیم صهیونیستی، غزه صحنه جنگ مقاومت فلسطین با رژیم صهیونیستی است. جنگی که دولت انگلیس در آن همچنان یکی از طرف‌های اساسی حامی جنایت‌های ضد بشری صهیونیستهاست.
در ۱۹۱۳ جنبش صهیونیسم بتدریج به طرف انگلستان که قوی‌ترین قدرت اروپایی در منطقه به حساب می‌آمد و در تعیین سرنوشت آینده منطقه [غرب آسیا] نقش زیادی داشت، روی آوردند. همزمان با شروع جنگ جهانی و ورود عثمانی به جنگ به نفع آلمان، سیاست انگلستان نسبت به عثمانی تغییر کرد. دولت انگلستان تا این زمان، حفظ تمامیت ارضی امپراتوری عثمانی سیاست خود ساخته بود.
انگلستان برای حفظ کانال سوئز از دسترسی رقبای اروپایی خود، وجود دولت عثمانی یکچارچه را مفید می‌دانست. چون کنترل [صحرای] سیناو غرب سوئز از سوی سوی عثمانی مانع می‌شد تا سایر قدرت‌های اروپایی بتوانند از طریق این شاهراه حیاتی به هند و شرق آسیا دست یابند. بدین خاطر در طول این سال‌ها، چندین تقاضای صهیونیسم از انگلستان برای اعمال نفوذ جهت اعطای فلسطین به یهودیان و نیز تقاضای تبدیل العریش (بزرگترین شهر در شبه جزیره سینا) به مستعمره یهود، رد شد و بجای آن، لندن چند منطقه آفریقایی را به رهبران صهیونیست پیشنهاد کرد.
اما با ورود عثمانی به جنگ به نفع آلمان و متحدان آن، انگلیس سیاست قدیمی خود برای حفظ تمامیت ارضی عثمانی را رها کرد و در پی در هم شکستن آن برآمد. وعده‌های مک‌ماهون (کمیسر عالی بریتانیا در مصر) به شریف حسین برای قیام اعراب [علیه عثمانی]، طرح تقسیم عثمانی (سایکس-پیکو) و سرانجام صدور اعلامیه بالفور در این راستا بود.”
محمدتقی تقی‌پور نویسنده و دبیرکل جمعیت حامیان قدس در همین رابطه می‌گوید:
« شما تاریخ انگلستان در جنگ جهانی اول را مطالعه کنید. دیوید لوویدجورج نخست وزیر یهودی‌تبار است. لرد بالفور وزیر امور خارجه، هربرت سموئل وزیر کشور و وینستون چرچیل وزیر جنگ همگی یهودی‌اند یا مسیحی صهیونیست. زمانی که انگلستان فلسطین را اشغال کرد، کل کابینه جنگی یهودی بودند؛ یعنی انگلیس، پایتخت و مرکز حکومت پنهان قوم یهود بود. جالب این است یادآوری کنم که انگلستان وقتی فلسطین را اشغال کرد، هربرت سموئیل یهودی وزیر کشور انگلیس را به عنوان حاکم و سرپرست برای اداره آن سرزمین اعزام کرد. سی سال دست اینها بود. زمینه‌سازی کردند و یهودیان را از اطراف جهان به فلسطین بردند. فلسطینیان را هم سرکوب و آبادی‌ها را تخریب کردند. سال ۱۹۴۸ اعلام کردند که می‌خواهیم خارج شویم. یعنی حکومت را مستقیم و رسماً به یهودی‌ها منتقل کردند و دیوید بن گوریون در شب ۱۴ ماه مه همان سال تشکیل دولت اسرائیل را اعلام کرد، آن هم در ۵ درصد از جغرافیای کلّ سرزمین فلسطین. یعنی از ۲۷ هزار کیلومتر مربع فلسطین پس از آن همه جنایت و کشتار توانسته بودند فقط ۵ درصد را تصاحب کنند. مابقی را پس از اعلام تأسیس از طریق تهاجم وحشیانه نظامی و تروریستی اشغال کردند.»
تعداد دیگری از مطالب مناسب سایت:
میلاد نور در مکه و حوادث سه گانه در ایران
